Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mayıs 2011)

Kula
İlçe
Türkiye'de bulunduğu yer
İlçe sınırları haritası
Ülke	Türkiye
İl	Manisa
Coğrafi bölge	Ege Bölgesi
İdare
• Kaymakam	Ömer Ahmet Özdemir[1]
• Belediye başkanı	Hikmet Dönmez (CHP)
Yüzölçümü
• Toplam	960 km²
Rakım	720 m
Nüfus  (2018)
• Toplam	44,410
• Kır	-
• Şehir	-
Zaman dilimi	UTC+03.00 (TSİ)
Posta kodu	45170
İl alan kodu	0236
İl plaka kodu	45
Resmî site Belediye

Kula, Türkiye'nin Manisa ilinin ilçelerinden biridir.

Yanardağ patlamalarının meydana getirdiği az rastlanan bir jeolojik yapıya sahiptir. Kent merkezi, kısmen Osmanlı Devleti'nin, kısmen Germiyanoğulları Beyliği'nin izlerini taşıyan iyi korunmuş konut dokusu nedeniyle "yaşayan müze" tabir edilir.^[2]

UNESCO Küresel Jeopark Ağı'na dahil Kula-Salihli Jeoparkı ilçede bulunur.^[3]

Konum[değiştir | kaynağı değiştir]

Kula ilçesi, Ege Bölgesi’nin İç Batı Anadolu bölümünde, Manisa ili sınırları içindedir. Bağlı olduğu Manisa ilinin doğusunda bulunur ve 981 kilometrekare ile ilin en büyük ilçelerinden biridir.^[4] Deniz seviyesinden yüksekliği 720 metredir.^[5]

İlçenin kuzeyinde Demirci ve Selendi, güneyinde Alaşehir, doğusunda Eşme, batısında Salihli ilçeleri yer alır.

Coğrafi özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Karadivit yanardağının yanıbaşında etrafı tepelerle çevrili, çanak şeklinde volkanik bir arazi üzerinde kurulmuştur. Üzerinde bulunduğu topraklar, üçüncü jeolojik zaman sonucunda meydana gelen faylarla beliren, yükseklikleri 100-1250 metre arasında olan volkanik dağlarla örtülüdür.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Kula mimari, etnografik, arkeolojik, tarihi ve görsel değerleri ile Ege’nin ilçelerinden biridir. Bölgede yapılan kazılarda Katekekaumene (Yanık yöre) sınırı içinde Demir Köprü barajı yakınındaki Divlit’te ilkel insanın ayak izlerine rastlanılmıştır. Bunun yanı sıra yapılan kazılarda MÖ 56 yılına ait mermer kabartma ve kitabelerden Kula ve çevresinin önemli bir yerleşim alanı olduğu ortaya çıkmaktadır.

Eski dönemlerde Kula’nın civarında kurulmuş bulunan Maionia (Menye), Mysien ve Lidya arasında bir yerleşim alanı idi ve buradan geçen yol Sardes-Salihli’den başlar ve Menye-Sandal-Gölde üzerinden geçerdi. Kula’daki yerleşim zamanla civarındaki yerleşim alanlarının önemini yitirmesi sonucunda gelişmiştir. Kula’nın ismini burç manasında olan Kule'den almış olduğu belgelerden anlaşılmaktadır.

Kula’nın ismi hakkında pek çok araştırmacı inceleme yaptıkları halde kesin bir sonuca varılamamıştır. Bir söylentiye göre de havası suyu iyi ve şifalı olduğundan zengin bir kişinin hasta olan kızı için buraya bir kule yaptırdığı ve buranın zamanla gelişip bugünkü duruma geldiğinden bahsedilir.

Kula’nın Bizanslıların elinde iken ismi Opsikion’dur. Bunu Kula’nın 20 km batısındaki Maionia (Menye) ile beraber bir piskoposluk teşkil etmesinden anlıyoruz. Kula’nın Türkler eline geçmesi 1071 Malazgirt Muharebesinden sonra 11. yüzyılın ikinci yarısında 1075-1076 Türkmen aşiretlerinin Kula ve çevresine kadar kısa zamanda yayıldıkları görülmüştür. Anadolu Selçuklu Hükümdarı Alaettin Keykubat zamanında Kula ve çevresi tamamen Türklerin eline geçmiştir (1233).

Kula, Anadolu beylikleri zamanında Germiyanoğulları beyliğine bağlı olan Kula Germiyan beyi Süleyman Şah’ın kızı Devlet Hatun’un 1381 tarihinde Osmanlı padişahı I. Murat’ın oğlu Yıldırım Beyazıt ile evlenmesi sırasında beyliğe ait Kütahya ve civarını çeyiz olarak Osmanlılara vermesi sonucunda Süleyman Şah’ın Kula’ya çekilerek burayı başkent yaptığı ve burada yaşadığı, Süleyman şah zamanında Kula’da imar ve kültürel faaliyetlerin arttığı gözlenmektedir. Bunlar arasında Gürhane Medresesi gösterilebilir. Süleyman Şah’ın ölümünden sonra Osmanlıların idaresine giren Kula, 1402 yılında Timur tarafından Anadolu Beyliklerinin eski topraklarının kendilerine verilmesi neticesinde Kula Germiyanoğulları Beyliğine geçmiş ise de bir müddet sonra Germiyanoğlu beyi Yakup Bey’in 1428 yılında ölümünden sonra yeniden Osmanlıların idaresine geçmiş ve Kütahya Sancağının bir kazası olarak Osmanlı idaresine katılmıştır. Uzun yıllar Kütahya Sancağına bağlı kalan yerleşim, 1867 yılında Saruhan Sancağına bağlı olarak görülmektedir.^[6] 1923 yılında Manisa ilinin kurulmasıyla da bu ilin ilçesi olmuştur.

İlkel ayak izleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünlü tarihçi Strabon’un Katakekaumene (Yanık Yöre) adını verdiği ve 2000 yıl önce yöreyi dolaşarak, Küçük Asya’nın en genç volkan konileri, lav akıntılarının bulunduğu Kula yöresinde; ilkel insan ayak izlerine rastlanılmıştır. İlkel insan ayak izleri yörede 68 kadar bulunan volkan konilerinden biri olan Divlit Tepe konisinin yanında görülmektedir. Burada ilkel insan ayak izlerinin yanında, hayvanların ayak izlerine, ilkel insanların taşıdığı yük izlerine ve ilkel insanların yere oturma izlerine de rastlanılmaktadır. Ayak izlerine rastlanan ilkel insanların adımların uzunluğu, 75–80 cm kadardır. Fosil ilkel insan ayak izleri, 41-42 ayakkabı numarası büyüklüktedir. İzlerden ikisi, yan yana yürümüş iki ilkel insana aittir. Bunlar tepeden aşağıya doğru yürümüşlerdir. Bir de küçük çocuk izi olup, bu da tepeye doğru ters yönde yürümüştür. İzler oluştuktan sonra, Divlit Tepe yanardağından çıkan ve onların üzerinde bir örtü meydana getirerek korunmalarını sağlayan bazaltik cüruflar; briket imalinde ve inşaat işlerinde kullanılmaktadır.

1968 yılında bu örtü tabakası, cüruflar sahadan dozerle kazılıp alınırken ayak izleri meydana çıkmıştır. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü elemanları, kimi zaman sahadan çıkarılarak yurt dışına müzelere kaçırılan, kimi zamanlar çevredeki köyler tarafından hatıra olarak evlere alınan bu ayak izlerinin sahada uzun süre korunamayacağını anlayarak, bunlardan yaklaşık 60 tanesini çıkarıp; aynı genel müdürlüğe ait (Tabiat Tarihi Müzesine) taşıyıp, sergilemişlerdir.

İlkel insan ayak izlerinin yakınındaki volkanik lavlardan alınan örneklerin laboratuvarlarda yaş belirleme ölçümlerinde 20.000 yıl yaşlı oldukları belirlenmiştir. Ölçümlerde en çok ± 5.000 yıllık hata payı olduğu göz önüne alındığında, bu izlerin en çok 25.000, en yeni olarak da 15.000 yıllık oldukları ortaya çıkmaktadır. Strabon da Kula yöresindeki volkanların 15-16 bin yıl önce püskürmeye başlamış olduğunu ve 2.000 yıl yanmakta devam ettiğini, bundan 2.000 yıl önceki araştırmaları sonucu bildirmiştir.

Divlit Tepe konisi yakınlarında görülen bu izler bize Katakekaumene (Kula ve çevresinde) sınırları içerisinde Eski Taş Devri ilkel insanlarının yaşadığını göstermektedir. Bu devirde ilkel insanların sürüler halinde mağaralarda, ağaç kovuklarında yaşadığı bilindiğinden Yanık Yöre’nin de bu ortama uygunluğu göz önünde bulundurulursa, bunların ilkel insan topluluklarının yaşama alanı olduğunu söylemek kehanet sayılmasa gerek.

İlkel insan ayak izleri, 3. ve en yeni volkanik devreye ait volkan konilerinden biri olan Divlit Tepe konisinin yakınında bulunmaktadır. Yaklaşık 2.000 yıl önce Divlit Tepe konisi, önce ince taneli kül ve tüfler püskürtmüş ve suskunluk dönemine geçerek sönmüştür. Çevreye saçılan bu ince taneli volkanik ürünler, daha sonra yağan yağmurların etkisiyle kalın bir çamur tabakasına dönüşmüştür. İşte bu esnada bölgede yaşayan ilkel insanlar, çok güzel bir rastlantı ile bu çamurlar üzerinde çıplak ayakla yürümüşlerdir. Kısa bir süre sonra volkan yeniden faaliyete geçmiş ve bu kez püskürttüğü siyah renkli bazaltik cüruflar, çamurlar üzerindeki ayak izlerini örterek, yaklaşık 5-10 metre kalınlıkta bir örtü oluşturmuş ve bu değerli izlerin günümüze kadar korunmalarını sağlamışlardır.

Dünyada ülkemizden başka Fransa’da, İtalya’da ve Macaristan’da olmak üzere 4 yerde ilkel insan fosil ayak izleri bulunmaktadır. Divlit tepe volkan konisi yakınındaki bu değerli ayak izleri korunmak amacıyla Türk Tarih Kurumu, Eski Eserler Genel Müdürlüğü tarafından sit alanı ilan edilmiş ve her türlü faaliyet yasaklanmıştır. Yapılan araştırmalar sonucu Antalya, Isparta, 'Samsun, Burdur, Gaziantep yöreleriyle birlikte Kula çevresinde de ilkel insanların yaşadıkları anlaşılmıştır.

Diğer arkeolojik eserler[değiştir | kaynağı değiştir]

Kula'da yapılan araştırmalar sonucu MÖ 56 yılını belirten mermer kabartmalara ve kitabelere rastlanılmıştır. Bu kabartmalardan birinin üzerinde şunlar yazılıdır:

Güneş Platez'e, Mentlamus'e ve Kral Men'e mahsus bir dua Vücuda getirmiş olan Abdi Memluk «Demas, Jüpiter'in» azamet ve kudretini tanıtmak üzere bu duayı mutavatı emir eder. Mabut «Lunus» veya Men'i tasvir eden, bu kabartmadaki emir SulukttIerin 256 ncı yıl dedikleri tarihe göre MÖ 56 yılını göstermektedir.

MÖ ?. yüzyılda basılmış ve Kula'yı komşu ülkelere tanıttıran birkaç paranın bulunmuş olması yukarıdaki tarihi doğrulamaktadır. Böylelikle Kula'nın MÖ L?. yüzyılda var olduğu anlaşılmaktadır. Eski devirlerde Kula, Maionia'nın (Menye) bir bölümü idi. Maionia, Mysien ve Lidya arasında bir yer tutardı. Eski çağlardan beri önemli bir trafik yolu; Sardes, Salihli'den başlar ve Menye-Sandal-Gölde üzerinden geçerek Gediz'e ve ondan sonra da yukarı doğru, bir yandan da Uşak'a doğru giderdi. Başkent Maionia şimdiki Menye yerindeydi. Kula ve çevresinin çok eski bir yerleşim alanı olduğunu ve pek çok tarihi olaylara sahne olduğunu gösterir. Kula'nın Musalca mevkiinde görülen mezar kalıntıları ve tuğla parçaları, burada eski bir Lidya şehrinin varlığını gösteren belirtilerdir.

Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]

Not: Büyükşehir yasası nedeniyle köyler mahalle statüsüne geçtiğinden 2013'ten itibaren kır nüfusu tabloda yer almamıştır.

Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarım[değiştir | kaynağı değiştir]

TÜİK 2011-2019 verilerine göre Manisa’nın Kula İlçesi’nde 35.563 hektar alan tarım ve meyve üretimi amacıyla kullanılır.% 81,6’sı Tahıl üretimi, % 5,13’ü sebze üretimi ve % 13,81’i ise meyve üretimi için kullanılmaktadır.^[30]

Kula 2019'da en fazla üretilen sebzeler karpuz (14.149 ton), salçalık domates (4.677 ton), sofralık domates (4.651 ton) ve kavundur (3.695 ton). En fazla üretilen meyveler badem (1884 ton), çilek (1500 ton), şaraplık üzüm (1235 ton), cevizdir (81160 ton).^[30]

Hayvancılık[değiştir | kaynağı değiştir]

TÜİK 2011-2019 yılı verilerine göre Kula'da 47.833 büyükbaş hayvan, 119.087 küçükbaş hayvan üretilmiştir. Kula’daki büyükbaş hayvan üretimi Manisa üretiminin % 19,23’ünü, Türkiye üretiminin % 0,27’sini oluşturmaktadır.^[30] Küçükbaş hayvan üretimi ise Manisa üretiminin % 8,35’ini, Türkiye üretiminin % 0,15’ini oluşturmaktadır.^[30]

Kula'ya ulaşım[değiştir | kaynağı değiştir]

İzmir-Ankara E 96 karayolu üzerinde yer alan Kula'ya gitmek için Ankara istikametinden İzmir yönüne giden otobüslere veya İzmir'den Ankara yönüne giden otobüslere binilmesi gerekir. Manisa - Kula 124 km, İzmir - Kula ise 150 km. Manisa'dan Kula'ya gitmek için Manisa Garajı'ndan 20 dakikada bir kalkan Turgutlu - Salihli otobüsleri veya Manisa-Salihli otobüslerine binmek gerekmekte ve Salihli'de Kula'ya giden minibüslere aktarma yapma gerekmektedir. Salihli-Kula ve Kula-Salihli arasında Kula minibüsleri çalışmakta ve bu minibüsler her 15 dakika da bir işlemektedir.

Manisa müze müdürlüğü yetkililerinin bilgilerine göre tarihi Sardes şehrinden eskilere dayanmaktadır. Bunun delili olarak Manisa müze yetkililerinin bilgilerine dayanılarak yörede çıkan bulgulardan ve mezar taşlarından faydalanılmaktadır.

Ayrıca eski Osmanlı devleti sınırları içindeki, günümüzde Sırbistan'da bulunan bir bölgedeki yerleşim alanı ismini Kula'dan almıştır.

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]