Sabit kur

Sabit kur, sabit döviz kuru rejimi, kambiyo kontrolü bir ekonomideki yetkili para politikası otoritesi tarafından, ülkede kullanılmakta olan yerel para birimi değerinin, daha istikrarlı veya uluslararası alanda daha yaygın olarak kullanılan bir para birimi, çeşitli para birimleri sepeti (Dolar, Euro, Sterlin ve Yen’den oluşan özel çekme hakkı “SDR” sepeti) veya altın gibi değerli metallerin değerlerine sabitlendiği bir kur rejimidir.^[1]^[2]

İlgili para birimi ile sabit alınan birim arasındaki döviz kuru, dalgalı (esnek) döviz kuru rejiminden farklı olarak piyasa koşullarına göre değişmemektedir. Merkez bankası tarafından, ölçü alınan bu değerlerde meydana gelen değişiklikler göz önüne alınarak yerel para biriminin değeri de aynı biçimde değiştirilmektedir. Bu sistemde ilgili otorite tarafından söz konusu kur değerinin belirlenmiş alt veya üst limitlere erişmesi veya aşması durumunda kura satış ve alış vasıtasıyla müdahale edilir. Bu nedenle, söz konusu müdahaleye imkan tanıyacak yeterli bir rezerv büyüklüğü bulunması zorunluluktur.^[3]

Sabit döviz kuru sisteminde, bir ülkenin merkez bankası tipik olarak bir açık piyasa mekanizması kullanır ve sabitlenmiş oranını ve dolayısıyla para biriminin sabitlendiği referansa göre istikrarlı değerini korumak için her zaman para birimini sabit bir fiyattan alıp satmayı taahhüt eder. İstenen döviz kurunu korumak için merkez bankası, özel sektörün yabancı paraya net talebinin olduğu bir dönemde, rezervlerinden yabancı para satar ve yerli parayı geri satın alır. Bu da yerli para için suni bir talep yaratarak döviz kurunun değerini artırır. Tersine, yerli paranın değer kazanmaya başladığı bir durumda, merkez bankası yabancı parayı geri satın alır ve böylece piyasaya yerli para ekler, böylece döviz kurunun amaçlanan sabit değerinde piyasa dengesini korur.^[4]

Sabit bir döviz kuru sistemi, enflasyon oranlarını sınırlamak gibi bir para biriminin davranışını kontrol etmek için de kullanılabilir. Ancak bunu yaparken, sabitlenmiş para birimi referans değeriyle kontrol edilir. Bu nedenle, referans değer yükseldiğinde veya düştüğünde, ona bağlı para birimlerinin değerlerinin de, bağlı para biriminin alınıp satılabildiği diğer para birimleri ve emtialara göre yükselip düşeceği sonucuna varılır. Başka bir deyişle, sabitlenmiş bir para birimi, herhangi bir zamanda mevcut değerinin nasıl tanımlanacağını belirlemek için referans değerine bağlıdır.

Buna ek olarak, Mundell-Fleming modeline göre, tam sermaye hareketliliğine sahip bir ekonomide uygulanan sabit döviz kuru rejimi, hükûmetin makroekonomik istikrarı sağlamak için yurtiçi para politikasını kullanmasını engellemektedir.

21. yüzyılda, büyük ekonomilerle ilişkili para birimleri genellikle döviz kurlarını diğer para birimlerine sabitlememektedir. Sabit bir döviz kuru sistemi kullanan son büyük ekonomi, Temmuz 2005'te kontrollü döviz kuru adı verilen biraz daha esnek bir döviz kuru sistemini benimseyen Çin Halk Cumhuriyeti'dir.^[5] Avrupa Döviz Kuru Mekanizması da Euro Bölgesi'ne katılan ülkelerin yerel para birimlerinden Euro'ya karşı nihai bir dönüşüm oranı belirlemek için geçici olarak kullanılmaktadır.^[6]^[7]^[8]

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Kronoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Sabit kur rejimine ilişkin kronoloji:^[9]

1880–1914	Klasik altın standardı dönemi
Nisan 1925	Birleşik Krallık'ın altın standardına dönüşü
Ekim 1929	ABD borsasının çöküşü
Eylül 1931	Birleşik Krallık'ın altın standardını sonlandırması
Haziran 1944	Bretton Woods konferansı
Mart 1947	IMF'nin kuruluşu
Ağustos 1971	ABD, doların altına dönüştürülebilmesi işlerini askıya aldı - Bretton Woods sistemi çöktü
Aralık 1971	Smithsonian Anlaşması
Mart 1972	%2,25 dalgalanma bandına sahip Avrupa para birimlerine izin verildi.
Mart 1973	Serbest döviz kuru rejimine geçildi
Nisan 1978	Jamaica Anlaşmaları yürürlüğe girdi
Eylül1985	Plaza Anlaşması
Eylül 1992	Birleşik Krallık ve İtalya Döviz Kuru Mekanizmasını (ERM) terk etti
Ağustos 1993	Avrupa Para Sistemi döviz kurlarında ±%15 dalgalanmaya izin verdi

İşleyişi[değiştir | kaynağı değiştir]

Açık piyasa işlemleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Tipik olarak, sabit bir döviz kurunu korumak isteyen bir hükûmet bunu serbest piyasada kendi para birimini satın alarak ya da satarak gerçekleştirir.^[10] Hükûmetlerin yabancı para rezervi bulundurmasının bir nedeni de bundan kaynaklanmaktadır.

Döviz kuru sabit gösterge kurunun çok üzerine çıkarsa (olması gerekenden daha güçlü olursa), hükûmet kendi para birimini satar (bu da para arzını artırır) ve yabancı para birimi satın alır. Bu da para biriminin fiyatının düşmesine neden olur (Bkz: Klasik Arz-Talep diyagramları). Ayrıca, sabitlendiği para birimini satın alırlarsa, bu para biriminin fiyatı artacak ve para birimlerinin göreceli değerinin amaçlanana yaklaşmasına neden olacaktır.

Döviz kuru istenen oranın çok altına düşerse, hükûmet rezervlerini satarak piyasadan kendi para birimini satın alır. Bu piyasada daha fazla talep yaratır ve yerel para biriminin güçlenmesine neden olur, böylece hedeflenen değere geri dönmesi umulur. Sattıkları rezervler sabitlenmiş para birimi olabilir, bu durumda bu para biriminin değeri düşecektir.

İtibari para[değiştir | kaynağı değiştir]

Sabit döviz kurunu korumanın daha az kullanılan bir başka yolu da, başka bir kur üzerinden döviz ticareti yapmayı yasadışı hale getirmektir. Bunu uygulamak zordur ve genellikle dövizde karaborsaya yol açar. Bununla birlikte, bazı ülkeler tüm para dönüşümleri üzerindeki hükûmet tekelleri nedeniyle bu yöntemi kullanmakta oldukça başarılıdır. Çin hükûmetinin ABD dolarına karşı para birimini sabit tutmak ya da sıkı bir şekilde dalgalandırmak için kullandığı yöntem de bu olmuştur. Çin, para birimi sabitini korumak için günde ortalama bir milyar ABD doları satın almaktadır.^[11] 1990'lar boyunca Çin, Yuan ve diğer para birimleri arasındaki tüm para birimi dönüşümleri üzerinde bir hükûmet tekeli kullanarak para birimi sabitini korumada oldukça başarılı olmuştur.^[12]^[13]^[14]

Sabit döviz kuru rejimi tipleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Altın standardı[değiştir | kaynağı değiştir]

Rezerv para birimi standardı[değiştir | kaynağı değiştir]

Para kurulu düzenlemeleri sabit döviz kurlarının en yaygın aracıdır. Para kurulu, merkez bankalarının rezervleri tükenmeden para talebindeki şoklarla başa çıkmalarına izin verdiği için sabit kur olarak kabul edilir.^[15] PPK'lar aşağıdakiler de dahil olmak üzere birçok ülkede faaliyet göstermektedir:

Hong Kong (1983'ten beri);
Arjantin (1991'den 2001'e kadar);
Estonya (1992'den 2010'a kadar);
Litvanya (1994'ten 2014'e kadar);
Bosna Hersek (1997'den beri);
Bulgaristan (1997'den beri);
Bermuda (1972'den beri);
Brunei (1967'den beri)^[16]^[17]

Altın takas standardı[değiştir | kaynağı değiştir]

Hibrit döviz kuru sistemleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Parasal işbirliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Parasal işbirliği, iki veya daha fazla para politikasının veya döviz kurunun birbirine bağlandığı bir yöntemdir ve bölgesel veya uluslararası düzeyde gerçekleşebilir.^[18] Parasal işbirliğinin mutlaka iki ülke arasında gönüllü bir düzenleme olması gerekmez, zira bir ülkenin kendi para birimini diğer ülkenin rızası olmadan başka bir ülkenin para birimine bağlaması da mümkündür. Sabit parite sistemlerinden parasal birliklere kadar uzanan çeşitli parasal işbirliği şekilleri mevcuttur. Ayrıca, 1973 yılında Avrupa Parasal İşbirliği Fonu (EMCF) ve Uluslararası Para Fonu (IMF)^[19] dahil olmak üzere parasal işbirliğini uygulamak ve döviz kurlarını istikrara kavuşturmak için çok sayıda kurum teşkil edilmiştir.

Parasal işbirliği ekonomik entegrasyonla yakından ilişkilidir ve genellikle birbirini güçlendiren süreçler olarak kabul edilirler.^[20] Ancak ekonomik entegrasyon farklı bölgeler arasında ticari engellerin azaltılması veya ortadan kaldırılması ve para ve maliye politikalarının koordinasyonu ile belirginleşen ekonomik bir düzenlemedir,^[21] parasal işbirliği ise para birimi bağlantılarına odaklanır. Parasal birlik, parasal işbirliği ve ekonomik entegrasyon sürecinin taçlandırılması olarak kabul edilir.^[20] İki veya daha fazla ülkenin karşılıklı fayda sağlayan bir değiş tokuşa girdiği parasal işbirliği biçiminde, sermaye kontrollerinin aksine, ilgili ülkeler arasında sermaye serbestçe hareket edebilir.^[20] Parasal işbirliğinin dengeli ekonomik büyümeyi ve parasal istikrarı teşvik ettiği düşünülmektedir,^[22] ancak üye ülkelerin (güçlü bir şekilde) farklı ekonomik kalkınma seviyelerine sahip olması durumunda ters etki de yaratabilir.^[20] Özellikle Avrupa ve Asya ülkelerinin para ve döviz kuru işbirliği geçmişi vardır,^[23] ancak Avrupa parasal işbirliği ve ekonomik entegrasyonu nihayetinde Avrupa Parasal Birliği ile sonuçlanmıştır.

Örnek: Avrupa Yılanı[değiştir | kaynağı değiştir]

1973 yılında Avrupa Ekonomik Topluluğu ülkeleri olan Belçika, Fransa, Almanya, İtalya, Lüksemburg ve Hollanda'nın para birimleri "Yılan" adı verilen bir uygulamaya katılmıştır. Bu düzenleme döviz kuru işbirliği olarak sınıflandırılmaktadır. Sonraki 6 yıl boyunca bu anlaşma, katılımcı ülkelerin para birimlerinin önceden ilan edilen merkezi oranlar etrafında artı veya eksi %2,25'lik bir bant içinde dalgalanmasına izin verdi. Daha sonra, 1979 yılında, 'Yılan'daki katılımcı ülkelerin kurucu üye olduğu Avrupa Para Sistemi (EMS) kuruldu. EMS sonraki on yıl içinde gelişerek 1990'ların başında gerçek anlamda sabit bir döviz kuruna dönüştü.^[20] Bu dönemde, 1990'da AB, Avrupa Birliği'ne üye ülkelerin ekonomilerini üç aşamada yakınlaştırmayı amaçlayan bir grup politika için şemsiye bir terim olarak Ekonomik ve Parasal Birliği (EMU) tanıttı.

Örnek: Baht-ABD doları işbirliği[değiştir | kaynağı değiştir]

1963 yılında Tayland hükûmeti, döviz kuru hareketlerinin istikrara kavuşturulmasında rol oynamak amacıyla Döviz Eşitleme Fonu'nu (EEF) kurmuştur. Bu fon, ABD doları başına Baht'ın yanı sıra Baht başına gram altın miktarını da sabitleyerek ABD dolarına bağlandı. Sonraki 15 yıl boyunca Tayland hükûmeti Baht'ın altın cinsinden değerini üç kez düşürmeye, fakat Baht'ın ABD doları karşısındaki paritesini korumaya karar verdi. Uluslararası Para Fonu (IMF) tarafından 1978 yılında uluslararası para sisteminde altına daha küçük bir rol veren yeni bir genelleştirilmiş dalgalı döviz kuru sisteminin getirilmesi nedeniyle, parasal işbirliği politikası olarak bu sabit parite sistemi sona erdirildi. Tayland hükûmeti para politikalarını yeni IMF politikasıyla daha uyumlu olacak şekilde değiştirdi.^[20]

Bretton Woods sisteminin çoküşü ve esnek döviz kuru rejimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Bretton Woods Sistemi II. Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra devreye girmiş, bir dönem başarıyla işledikten sonra 1960’lı yılların sonlarına doğru tıkanmaya başlamış, nihayet 1971 yılında da sona ermiştir. Bretton Woods Sisteminin yıkılmasını hazırlayan başlıca sebepler söyle sıralanabilmektedir:

ABD’nin Vietnam savaşının finansmanı ve dahildeki sosyal programlar için kamu harcamalarını artırması, parasal genişlemeye gitmesi ve bu suretle dışarıya enflasyon ihraç etmesi
Marshall yardımları, Dünya Bankası kredileri ve NATO’nun sağladığı güvenlik şemsiyesi sayesinde Batı Avrupa ve Japonya’nın iktisaden hızla toparlanması ve bu ekonomilerde fazla miktarda Dolar birikmesi
ABD’nin elindeki altın rezervlerinin zamanla erimesi ve parasını destekleyemez hale gelmesidir.^[24]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

T.C Merkez Bankası29 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Boğaziçi Üniversitesi İşletme ve Ekonomi Kulübü

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Salvatore, Dominick (1986). Uluslararası İktisat Teori ve Problemler. İşgüden, Tamer tarafından çevrildi. Bilim Teknik Yayınevi, Schaum’s Outline Series. s. 126. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Ünsal, erdal (2005). Uluslararası iktisat: teori, politika ve açık ekonomi makro iktisadı. İmaj Yayıncılık. s. 493. ISBN 978-975-8752-30-0. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Çağlar, Ünal; Dişkaya, Senem (31 Temmuz 2018). "KÜRESELLEŞME, ULUSLARARASI PARA SİSTEMİ VE KRİZ". Journal of Economic Policy Researches. 5 (2): 1-24. ISSN 2148-3876. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Dornbusch, Rudiger; Fischer, Stanley; Startz, Richard (2011). Macroeconomics. 11. ed. Boston: McGraw-Hill/Irwin. ISBN 978-0-07-337592-2.
^ Goodman, Peter S. (22 Temmuz 2005). "China Ends Fixed-Rate Currency" (İngilizce). ISSN 0190-8286. 30 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Jones, R. J. Barry (2001). Routledge Encyclopedia of International Political Economy: Entries A-F (İngilizce). Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-24350-6. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ White, Lawrence H. "Is the Gold Standard Still the Gold Standard among Monetary Systems?". www.cato.org. Cato Institute. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Dooley, M.; Folkerts-Landau, D.; Garber, P. (2009). "Bretton Woods Ii Still Defines the International Monetary System" (PDF). Pacific Economic Review. 14 (3): 297-311. doi:10.1111/j.1468-0106.2009.00453.x. 20 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Salvatore, Dominick (2013). International economics: trade and finance. 11. ed. Singapore: Wiley. ISBN 978-1-118-17793-8.
^ Ellie. (2012). Economics for the IB Diploma (2.2ad=Tragakes bas.). Cambridge: Cambridge University Press. ss. 388. ISBN 9780521186407. OCLC 778243977.
^ Cannon, M. (September 2016). "The Chinese Exchange Rate and Its Impact On The US Dollar". ForexWatchDog. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Goodman, Peter S. (27 Temmuz 2005). "Don't Expect Yuan To Rise Much, China Tells World". The Washington Post. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010.
^ Griswold, Daniel (25 Haziran 2005). "Protectionism No Fix for China's Currency". Cato Institute. 3 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010.
^ O'Connell, Joan (1968). "An International Adjustment Mechanism with Fixed Exchange Rates". Economica. 35 (139): 274-282. doi:10.2307/2552303. JSTOR 2552303.
^ Feenstra, Robert C.; Taylor, Alan M. (2012). International Macroeconomics. New York: Worth. ISBN 978-1429241038.
^ Salvatore, Dominick; Dean, J; Willett,T. The Dollarisation Debate (Oxford University Press, 2003)
^ Bordo, M. D.; MacDonald, R. (2003). "The inter-war gold exchange standard: Credibility and monetary independence" (PDF). Journal of International Money and Finance. 22: 1-32. doi:10.1016/S0261-5606(02)00074-8. 2 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ Bergsten, C. F., & Green, R. A. (2016). Overview International Monetary Cooperation: Peterson Institute for International Economics
^ kanopiadmin (2 Mart 2010). "International Monetary Cooperation". Mises Institute (İngilizce). 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Berben, R.-P., Berk, J. M., Nitihanprapas, E., Sangsuphan, K., Puapan, P., & Sodsriwiboon, P. (2003). Requirements for successful currency regimes: The Dutch and Thai experiences: De Nederlandsche Bank
^ "Economic Integration Definition and Real World Example". Investopedia (İngilizce). 1 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.
^ James, H. (1996). International monetary cooperation since Bretton Woods: International Monetary Fund
^ Volz, U. (2010). Introduction Prospects for Monetary Cooperation and Integration in East Asia. Cambridge, Massachusetts: MIT Press
^ Üniversitesi, Anadolu. ULUSLARARASI POLİTİK EKONOMİ. Murat Yayınları.

[1] Salvatore, Dominick (1986). Uluslararası İktisat Teori ve Problemler. İşgüden, Tamer tarafından çevrildi. Bilim Teknik Yayınevi, Schaum’s Outline Series. s. 126. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[2] Ünsal, erdal (2005). Uluslararası iktisat: teori, politika ve açık ekonomi makro iktisadı. İmaj Yayıncılık. s. 493. ISBN 978-975-8752-30-0. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[3] Çağlar, Ünal; Dişkaya, Senem (31 Temmuz 2018). "KÜRESELLEŞME, ULUSLARARASI PARA SİSTEMİ VE KRİZ". Journal of Economic Policy Researches. 5 (2): 1-24. ISSN 2148-3876. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[4] Dornbusch, Rudiger; Fischer, Stanley; Startz, Richard (2011). Macroeconomics. 11. ed. Boston: McGraw-Hill/Irwin. ISBN 978-0-07-337592-2.

[5] Goodman, Peter S. (22 Temmuz 2005). "China Ends Fixed-Rate Currency" (İngilizce). ISSN 0190-8286. 30 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[6] Jones, R. J. Barry (2001). Routledge Encyclopedia of International Political Economy: Entries A-F (İngilizce). Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-24350-6. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[7] White, Lawrence H. "Is the Gold Standard Still the Gold Standard among Monetary Systems?". www.cato.org. Cato Institute. 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[8] Dooley, M.; Folkerts-Landau, D.; Garber, P. (2009). "Bretton Woods Ii Still Defines the International Monetary System" (PDF). Pacific Economic Review. 14 (3): 297-311. doi:10.1111/j.1468-0106.2009.00453.x. 20 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[9] Salvatore, Dominick (2013). International economics: trade and finance. 11. ed. Singapore: Wiley. ISBN 978-1-118-17793-8.

[10] Ellie. (2012). Economics for the IB Diploma (2.2ad=Tragakes bas.). Cambridge: Cambridge University Press. ss. 388. ISBN 9780521186407. OCLC 778243977.

[11] Cannon, M. (September 2016). "The Chinese Exchange Rate and Its Impact On The US Dollar". ForexWatchDog. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[12] Goodman, Peter S. (27 Temmuz 2005). "Don't Expect Yuan To Rise Much, China Tells World". The Washington Post. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010.

[13] Griswold, Daniel (25 Haziran 2005). "Protectionism No Fix for China's Currency". Cato Institute. 3 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010.

[14] O'Connell, Joan (1968). "An International Adjustment Mechanism with Fixed Exchange Rates". Economica. 35 (139): 274-282. doi:10.2307/2552303. JSTOR 2552303.

[:0-15] Feenstra, Robert C.; Taylor, Alan M. (2012). International Macroeconomics. New York: Worth. ISBN 978-1429241038.

[16] Salvatore, Dominick; Dean, J; Willett,T. The Dollarisation Debate (Oxford University Press, 2003)

[17] Bordo, M. D.; MacDonald, R. (2003). "The inter-war gold exchange standard: Credibility and monetary independence" (PDF). Journal of International Money and Finance. 22: 1-32. doi:10.1016/S0261-5606(02)00074-8. 2 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[18] Bergsten, C. F., & Green, R. A. (2016). Overview International Monetary Cooperation: Peterson Institute for International Economics

[19] (2 Mart 2010). "International Monetary Cooperation". Mises Institute (İngilizce). 3 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[Berben03-20] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Berben, R.-P., Berk, J. M., Nitihanprapas, E., Sangsuphan, K., Puapan, P., & Sodsriwiboon, P. (2003). Requirements for successful currency regimes: The Dutch and Thai experiences: De Nederlandsche Bank

[21] "Economic Integration Definition and Real World Example". Investopedia (İngilizce). 1 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2023.

[22] James, H. (1996). International monetary cooperation since Bretton Woods: International Monetary Fund

[23] Volz, U. (2010). Introduction Prospects for Monetary Cooperation and Integration in East Asia. Cambridge, Massachusetts: MIT Press

[24] Üniversitesi, Anadolu. ULUSLARARASI POLİTİK EKONOMİ. Murat Yayınları.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Sabit kur Ne demek