Philippa (Hainault)

Philippa
Philippa
İngiltere konsort kraliçesi
Hüküm süresi	24 Ocak 1328 - 15 Ağustos 1369
Taç giymesi	18 Şubat 1330
Doğum	1310–1315
Ölüm	15 Ağustos 1369 (yaklaşık 56 yaşında)
Defin	9 Ocak 1370
Eş(ler)i	III. Edward (e. 1328)
Hanedan	Avesnes

Hainault'lu Philippa (Orta Fransızca : Philippe de Hainaut ; 24 Haziran 1310 (veya 1315)^[1]^[2]^[3] - 15 Ağustos 1369), Kral III. Edward’ın eşi ve siyasi danışmanı olarak İngiltere Kraliçesi idi.^[4] Kocası Yüz Yıl Savaşı nedeniyle ülkeden uzakta olunca naibi olarak ülkeyi yönetti.^[5]

Hainaut Kontu Willam ve Fransız Valois Prensesi Joan'ın kızı olan Philippa, 1326'da Galler Prensi Edward ile nişanlandı.^[6] Evlilikleri 24 Ocak 1328'de, Edward'ın İngiltere tahtına çıkmasından ve Fransa'dan Isabella'nın meşhur istilasından birkaç ay sonra York Minster'da kutlandı.^[7] Kocası tahtı geri aldıktan sonra, Philippa Kral Edward'ı ülkenin ticari genişlemesi ile ilgilenmesi için teşvik etti, başarılı Neville's Cross Savaşı'nın bir parçasıydı ve sık sık İskoçya ve Fransa'ya seferlere çıktı. 1347'de Kral'ı Calais'in Burgher'larının hayatlarını bağışlaması için ikna ettiğinde, merhameti ile İngiliz halkı arasında çok popülerlik kazandı. Bu popülerlik, uzun saltanatları boyunca İngiltere'de barışın korunmasına yardımcı oldu.^[8]

Çocukluk[değiştir | kaynağı değiştir]

Philippa, 24 Haziran c.1310/15'te Valenciennes, Low Country'de doğdu. Sekiz çocuktan biriydi ve Fransa Kralı III. Philip'in torunu William I, Hainaut Kontu ve Joan of Valois'den doğan beş kızından ikincisiydi.^[9]

Kral Edward II, Flanders ile bir ittifakın İngiltere'ye fayda sağlayacağına karar verdi ve Exeter Piskoposu Stapledon'u kıtaya büyükelçi olarak gönderdi. Yolculuğunda, genç Prens Edward için nihai gelin olarak hangi kızının en uygun olacağını belirlemek için Hainaut Kontu William'ın kızlarını incelemek için Hainaut ilçesine geçti. Piskoposun Kral'a verdiği rapor, Kont'un kızlarından birini ayrıntılı olarak anlatıyor. Daha sonraki bir açıklama, Philippa'yı bir çocuk olarak tanımladığını söylüyor, ancak tarihçi Ian Mortimer, bunun aslında ablası Margaret olduğunu savunmaktadır.^[10]

Bu bölgenin büyük bir ticaret merkezi haline geldiği dönemde Low Countries’de büyüyen Philippa, finans ve diplomasi konusunda çok bilgili idi. Ablası Margaret, savaşta ölümü üzerine kardeşleri II. William, Hainaut Kontu'nun yerine geçti. Hollanda, Zeeland ve Frizyeli Beyliği kardeşler arasındaki anlaşma sonrasında Margaret’a devredilmiştir.^[11]

Dört yıl sonra, 1326 yazında, İngiltere Kraliçesi Isabella, kocası II. Edward'ı tahttan indirmek için Kont William'dan yardım istemek için Hainaut sarayına geldi. Prens Edward, annesine yardım karşılığında 13 yaşındaki Philippa ile nişan ayarladığı Hainaut'a eşlik etmişti. Çift ikinci dereceden kuzen olduğundan, Papalık izni gerekliydi;^[12] ve Papa John XXII'den izin almak için Eylül 1327'de Avignon'a gönderildi. Philippa'nın maiyeti, amcası Hainaut'lu John'un refakatinde Aralık ayında İngiltere'ye geldi. 23 Aralık'ta Londra'ya ulaştı ve burada "kendisine heyecan verici bir karşılama yapıldıi".^[13]

İngiltere kraliçesi[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 1327'de Philippa, Valenciennes'deki Coventry Piskoposu aracılığıyla vekaleten Edward ile evlendi.^[14] Resmi evlilik, Edward'ın İngiliz tahtına çıkmasından on bir ay sonra, 24 Ocak 1328'de York Minster'daydı; Tahtın fiili hükümdarları Kraliçe Isabella ve onun açgözlü sevgilisi, Roger Mortimer, March Kontu’ydu. Evlendikten kısa bir süre sonra çift, Oxfordshire'daki Woodstock Sarayı'nda yaşamak için ayrıldı. Philippa, seleflerinin çoğundan farklı olarak, yabancı maiyetini koruyarak veya çok sayıda yabancıyı İngiliz sarayına getirerek İngiliz halkını saraya karşı yabancılaştırmadı. Ağustos ayında çeyizi sabitlendi.^[7] Tarihçi Jean Froissart'ın hamisi oldu ve biri şu anda Paris'teki ulusal kütüphanede bulunan birkaç tezhipli el yazmasına sahipti. Froissart onu "Zamanında Kraliçe olan en nazik Kraliçe, en liberal ve en kibar" olarak tanımlamaya başladı.

Isabella kendi statüsünden vazgeçmek istemediği için, Philippa'nın taç giyme töreni iki yıl ertelendi. 18 Şubat 1330'da Westminster Abbey'de neredeyse beş aylık hamileyken kraliçe olarak taç giydi.^[15] Ertesi Haziran'da ilk oğlu Edward'ı doğurdu. Ekim 1330'da Kral Edward, kişisel yönetimine bir darbe düzenleyerek ve vekillerin tutuklanmasını emrederek başladı. Kısa bir süre sonra, Mortimer vatana ihanetten idam edildi ve ardından Ana Kraliçe Norfolk'taki Castle Rising'e gönderildi, burada birkaç yıl ev hapsinde tutuldu, ancak ayrıcalıkları ve hareket özgürlüğü sonunda geri verildi.

1358'de Dizbağı Nişanı (LG) olarak atandı.^[16]

Politik etki[değiştir | kaynağı değiştir]

Philippa örnek bir kraliçenin modeli olduğunu kanıtladı ve çalkantılı zamanlarda hayranlık uyandıran bir şekilde kraliyet ve aile görevleri arasındaki dengeyi koruyarak taç için yorulmadan çalıştı. Edward ile başarılı bir evlilik yapmayı başaran kraliçe olarak geniş çapta sevildi ve saygı duyuldu.

Son Yüz Yıl Savaşının maliyeti çok büyük olduğundan, Philippa akıllıca Kral'a , masrafları karşılamanın farklı bir yöntemi olarak ülkenin ticari genişlemesine ilgi duymasını tavsiye etti.^[17] Flaman dokumacıları oraya yerleşmeye teşvik ederek Norwich'te tekstil endüstrisi kurdu ve Tynedale'de kömür endüstrisini destekledi.

1364-65'te III. Edward, Philippa adına Bavyera-Straubing düklerine verilen Hainaut ve diğer mirasların iadesini talep etti, ancak bu bölgelerdeki gelenek erkek varisleri desteklediği için başarısız oldu.^[18]

Askeri seferler[değiştir | kaynağı değiştir]

Philippa, 1346'da eşinin yokluğunda İngiltere'nin naibi olarak görev yaptı. Bir İskoç istilasıyla karşı karşıya kaldığında, İngiliz ordusunu topladı, Durham yakınlarındaki Neville's Cross Savaşı'nda İskoçlarla savaştı ve savaştan önce İngiliz askerlerini at üzerinde topladı. Bu olay bir İngiliz zaferi ve İskoç Kralı II. David'in esir alınmasıyla sonuçlandı ve on bir yıl boyunca esir tutuldu.^[5]

Philippa, nazik doğası ve şefkatiyle beğeni topladığı Yüz Yıl Savaşı'nın ilk seferlerinde, İskoçya'ya ve Avrupa'nın geri kalanına yaptığı seferlerde kocasına eşlik etti. 1347'de, o limanı başarılı bir şekilde kuşattıktan sonra kasaba halkına örnek olarak idam etmeyi planladığı Calais Burghers'ın hayatını bağışlamaya kocasını ikna eden nazik kadın olarak hatırlanır.

Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]

15 Ağustos 1369'da Kraliçe Philippa, Windsor Kalesi'nde ödem benzeri bir hastalıktan öldü. Altı ay sonra 9 Ocak 1370'te bir devlet cenazesi yapıldı ve Westminster Abbey'e defnedildi . Kaymaktaşı heykeli, heykeltıraş Jean de Liège tarafından yapıldı. Mezarı, İtirafçı Edward Şapeli'nin kuzeydoğu tarafına ve kocasının büyükanne ve büyükbabası Edward I ve Kastilyalı Eleanor'un karşı tarafına yerleştirildi. Sekiz yıl sonra, Edward III öldü ve Philippa'nın yanına gömüldü. Tarihi kayıtlara göre, kırk yıllık evlilikleri mutlu olmuştu.

The Queen's College, Oxford, onun onuruna papazı Robert de Eglesfield tarafından kurulmuştur.

Çocukları[değiştir | kaynağı değiştir]

Philippa ve Edward'ın, yetişkinliğe kadar yaşayan beş oğlu da dahil olmak üzere on üç çocuğu olmuştur.^[20] Çocuklarından üçü 1348'de Kara Ölüm^[21] salgının öldü. Onların sayısız torunlarının rekabeti, 15. yüzyılda Güllerin Savaşları olarak bilinen uzun soluklu ve kanlı hanedan savaşlarını getirecekti.

Soy ağacı[değiştir | kaynağı değiştir]

Philippa'nın soy ağacı^[22]

8. John I, Count of Hainaut

4. John II, Count of Holland

9. Adelaide of Holland

2. William I, Count of Hainaut

10. Henry V, Count of Luxembourg

5. Philippa of Luxembourg

11. Margaret of Bar

1. Philippa of Hainault

12. III. Philippe

6. Charles (Valois kontu)

13. Isabella of Aragon

3. Jeanne de Valois

14. Charles II of Naples

7. Margaret, Countess of Anjou

15. Mary of Hungary

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Three Medieval Queens: Queenship and the Crown in Fourteenth-Century England. New York: Palgrave MacMillan. 2012. s. 4. doi:10.1057/9781137094322. ISBN 978-1-349-29483-1. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021.
^ David Williamson, Debrett's Kings and Queens of Britain, p.81, Webb and Bower Publishers, Ltd., London, 1986
^ "W. M. Ormrod, Edward III, (Yale University Press, 2012)". 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021.
^ Strickland, Agnes, Lives of the queens of England from the Norman conquest, Vol.2, (George Barrie and Sons, 1902), 222.
^ ^a ^b Strickland, Agnes. Lives of the Queens of England: From the Norman Conquest
^ Geoffroy G. Sury, Guillaume Ier (d'Avesnes) comte de Hainaut et sa fille Philippe, in " Bayern Straubing Hennegau : la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s. ", Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, 2010 (2e éd.), p. 55 : – Un parchemin daté du 27 August 1326 à Mons, au sceau brisé, énonce qu'Edouard, duc de Guyenne (futur Edouard III roi d'Angleterre), fils aîné du roi Edouard (II) d'Angleterre, s'engage à prendre pour épouse, endéans les deux ans, Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A. E. Mons, n° d'ordre (cote) 574, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 128.
^ ^a ^b Un parchemin daté du 15 August 1328 à Northampton, au sceau disparu, énonce qu'Edouard (III), roi d'Angleterre, confirme la fixation du douaire de son épouse Philippa de Hainaut. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 596, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 132.
^ Encyclopædia Britannica, retrieved 10 March 2010
^ Leese, Thelma Anna, Blood royal: issue of the kings and queens of medieval England, 1066–1399, (Heritage Books Inc., 2007), 140.
^ Mortimer, Ian, The Perfect King: The Life of Edward III, Father of the English Nation, Vintage 2008, p.34.
^ Geoffroy G. Sury, Bayern Straubing Hennegau: la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s., Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, © 2010 (2e éd.), p. 66 : – Un chirographe sur parchemin daté du 17 October 1346 à Ypres (Ieper), dont le sceau est détruit, énonce un accord conclu entre l’impératrice Marguerite II comtesse de Hainaut (épouse de Louis IV de Bavière, empereur germanique) etc., et sa sœur Philippe (Philippa de Hainaut), reine d’Angleterre (épouse du roi Edouard III) touchant la succession de leur défunt frère, Guillaume II comte de Hainaut, etc. Philippa, renonçant à ses prétentions sur le Hainaut, la Hollande, la Zélande et la Frise. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 869, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190.; – Un parchemin daté du 7/09/1346 à Francfort (Frankfurt am Main), dont le sceau est détruit, énonce que Louis IV de Bavière empereur du St.-Empire Romain Germanique s’engage pour lui-même et ses héritiers, et au nom de son épouse, l’impératrice Marguerite, à ne jamais céder, diviser ni engager les comtés de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de la seigneurie de Frise, qui appartiennent à la dite Marguerite (Marguerite II (d’Avesnes) comtesse de Hainaut) et à ses héritiers, sauf les droits de ses sœurs, et, après le décès de cette dernière, à leur deuxième fils, Guillaume (futur Guillaume III comte de Hainaut) duc (I) de Bavière, et, celui-ci décédé, à Albert (futur Albert Ier comte de Hainaut), duc (I) de Bavière, leur troisième fils. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 868, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190. (Or. sur pch.; dét. (Frankfurt am Main, 7/09/1346.); – Un autre parchemin daté du 8/09/1346 à Geertruidenberg, d’après une traduction latine de l’allemand datée du 16 March 1347 (date nouv. st.), énonce que Marguerite II comtesse de Hainaut (épouse de Louis IV de Bavière, empereur germanique) etc., commet son fils Guillaume (futur Guillaume III comte de Hainaut) au gouvernement des comtés de Hainaut, de Hollande, de Zélande, et de la seigneurie de Frise durant son absence. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 868, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190.
^ David Williamson, Debrett's Kings and Queens of Britain, p.81
^ Thomas B. Costain, The Three Edwards, p.249, Doubleday and Company, Garden City, New York, 1958
^ Sury Geoffroy G., "Guillaume Ier (d'Avesnes) comte de Hainaut et sa fille Philippe", in, Bayern Straubing Hennegau : la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s., Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, 2010 (2e éd.), p. 55 : – Un parchemin daté du 30 August 1327 à Avignon, à un sceau, énonce que le pape Jean (XXII) accorde les dispenses nécessaires pour le mariage du roi Edouard (III) d'Angleterre et de Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc., sa parente au troisième degré. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 583, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 130.; – Un parchemin daté du 8/10/1327 à Nottingham, au sceau disparu, énonce qu'Edouard (III), roi d'Angleterre, donne procuration à R., évêque de Coventry, pour épouser en son nom, Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc., et régler la constitution de son douaire. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 587, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 131.
^ Vale 2010.
^ Ladies of the Garter, 1358-1488 21 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - website heraldica.org
^ Costain, p.242
^ Geoffroy G. Sury, Bayern Straubing Hennegau, XIV – XVe s.: la Maison de Bavière en Hainaut, Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, © 2010 (2e éd.), p. 128: – Les 12–18 mai 1364, Albert de Bavière, bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., sollicita les Etats généraux de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise, de donner leurs avis sur les prétentions du roi Edouard (III) d’Angleterre, du chef de son épouse Philippa de Hainaut, à la succession des dits pays de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise. Ces quatre Etats déclarèrent que la coutume de ceux-ci réservait cette succession aux hoirs mâles, par primogéniture, et s’opposait au dénombrement desdits pays. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1052, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 223. (Or. sur pch.; 8 sc. ébréchés et brisés, 16 sc. disp.); – Réponse opposée, (en 1364) après consultation des Etats des pays concernés, par le duc de Bavière (Albert Ier), bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., aux prétentions du roi Edouard III d’Angleterre évoquées précédemment. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1053, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 224. (Minute sur parchemin, (Sans date (mai 1364.); – A Westminster, le 6 décembre 1365, le roi Edouard (III) d’Angleterre accorde un sauf-conduit au duc Albert de Bavière et à 120 suivants pour venir traiter à la Cour d’Angleterre du différend relatif au douaire de la reine Philippa (de Hainaut), son épouse, à la condition qu’il soit accompagné de membres des Etats de Hainaut, de Hollande, de Zélande, et de Frise, et muni de lettres de pleins pouvoirs délivrés par ces mêmes Etats pour parvenir à un accord définitif. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1061, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 225. (Or. sur pch.; sc. disp.)
^ Boutell (1863). "A Manual of Heraldry, Historical and Popular". Londra: Winsor & Newton: 276.
^ Cawley, Charles, England, Kings (1066–1603), Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy
^ "Philippa of Hainault". www.englishmonarchs.co.uk. 30 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2018.
^ Selby, Walford Dakin; Harwood, H. W. Forsyth; Murray, Keith W. (1895). The genealogist. Londra: George Bell & Sons. s. 228.

[1] Three Medieval Queens: Queenship and the Crown in Fourteenth-Century England. New York: Palgrave MacMillan. 2012. s. 4. doi:10.1057/9781137094322. ISBN 978-1-349-29483-1. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021.

[2] David Williamson, Debrett's Kings and Queens of Britain, p.81, Webb and Bower Publishers, Ltd., London, 1986

[3] "W. M. Ormrod, Edward III, (Yale University Press, 2012)". 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021.

[4] Strickland, Agnes, Lives of the queens of England from the Norman conquest, Vol.2, (George Barrie and Sons, 1902), 222.

[ReferenceA-5] Strickland, Agnes. Lives of the Queens of England: From the Norman Conquest

[6] Geoffroy G. Sury, Guillaume Ier (d'Avesnes) comte de Hainaut et sa fille Philippe, in " Bayern Straubing Hennegau : la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s. ", Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, 2010 (2e éd.), p. 55 : – Un parchemin daté du 27 August 1326 à Mons, au sceau brisé, énonce qu'Edouard, duc de Guyenne (futur Edouard III roi d'Angleterre), fils aîné du roi Edouard (II) d'Angleterre, s'engage à prendre pour épouse, endéans les deux ans, Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A. E. Mons, n° d'ordre (cote) 574, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 128.

[Northampton_1985,_p._132-7] Un parchemin daté du 15 August 1328 à Northampton, au sceau disparu, énonce qu'Edouard (III), roi d'Angleterre, confirme la fixation du douaire de son épouse Philippa de Hainaut. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 596, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 132.

[8] Encyclopædia Britannica, retrieved 10 March 2010

[9] Leese, Thelma Anna, Blood royal: issue of the kings and queens of medieval England, 1066–1399, (Heritage Books Inc., 2007), 140.

[10] Mortimer, Ian, The Perfect King: The Life of Edward III, Father of the English Nation, Vintage 2008, p.34.

[11] Geoffroy G. Sury, Bayern Straubing Hennegau: la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s., Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, © 2010 (2e éd.), p. 66 : – Un chirographe sur parchemin daté du 17 October 1346 à Ypres (Ieper), dont le sceau est détruit, énonce un accord conclu entre l’impératrice Marguerite II comtesse de Hainaut (épouse de Louis IV de Bavière, empereur germanique) etc., et sa sœur Philippe (Philippa de Hainaut), reine d’Angleterre (épouse du roi Edouard III) touchant la succession de leur défunt frère, Guillaume II comte de Hainaut, etc. Philippa, renonçant à ses prétentions sur le Hainaut, la Hollande, la Zélande et la Frise. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 869, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190.; – Un parchemin daté du 7/09/1346 à Francfort (Frankfurt am Main), dont le sceau est détruit, énonce que Louis IV de Bavière empereur du St.-Empire Romain Germanique s’engage pour lui-même et ses héritiers, et au nom de son épouse, l’impératrice Marguerite, à ne jamais céder, diviser ni engager les comtés de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de la seigneurie de Frise, qui appartiennent à la dite Marguerite (Marguerite II (d’Avesnes) comtesse de Hainaut) et à ses héritiers, sauf les droits de ses sœurs, et, après le décès de cette dernière, à leur deuxième fils, Guillaume (futur Guillaume III comte de Hainaut) duc (I) de Bavière, et, celui-ci décédé, à Albert (futur Albert Ier comte de Hainaut), duc (I) de Bavière, leur troisième fils. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 868, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190. (Or. sur pch.; dét. (Frankfurt am Main, 7/09/1346.); – Un autre parchemin daté du 8/09/1346 à Geertruidenberg, d’après une traduction latine de l’allemand datée du 16 March 1347 (date nouv. st.), énonce que Marguerite II comtesse de Hainaut (épouse de Louis IV de Bavière, empereur germanique) etc., commet son fils Guillaume (futur Guillaume III comte de Hainaut) au gouvernement des comtés de Hainaut, de Hollande, de Zélande, et de la seigneurie de Frise durant son absence. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 868, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 190.

[12] David Williamson, Debrett's Kings and Queens of Britain, p.81

[13] Thomas B. Costain, The Three Edwards, p.249, Doubleday and Company, Garden City, New York, 1958

[14] Sury Geoffroy G., "Guillaume Ier (d'Avesnes) comte de Hainaut et sa fille Philippe", in, Bayern Straubing Hennegau : la Maison de Bavière en Hainaut, XIVe – XVe s., Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, 2010 (2e éd.), p. 55 : – Un parchemin daté du 30 August 1327 à Avignon, à un sceau, énonce que le pape Jean (XXII) accorde les dispenses nécessaires pour le mariage du roi Edouard (III) d'Angleterre et de Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc., sa parente au troisième degré. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 583, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 130.; – Un parchemin daté du 8/10/1327 à Nottingham, au sceau disparu, énonce qu'Edouard (III), roi d'Angleterre, donne procuration à R., évêque de Coventry, pour épouser en son nom, Philippa, fille du comte Guillaume (Ier) de Hainaut, etc., et régler la constitution de son douaire. In, G. Wymans, " Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut ", aux A.E. Mons, n° d'ordre (cote) 587, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 131.

[15] Vale 2010.

[16] Ladies of the Garter, 1358-1488 21 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - website heraldica.org

[17] Costain, p.242

[18] Geoffroy G. Sury, Bayern Straubing Hennegau, XIV – XVe s.: la Maison de Bavière en Hainaut, Edit. Geoffroy G. Sury, Bruxelles, © 2010 (2e éd.), p. 128: – Les 12–18 mai 1364, Albert de Bavière, bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., sollicita les Etats généraux de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise, de donner leurs avis sur les prétentions du roi Edouard (III) d’Angleterre, du chef de son épouse Philippa de Hainaut, à la succession des dits pays de Hainaut, de Hollande, de Zélande et de Frise. Ces quatre Etats déclarèrent que la coutume de ceux-ci réservait cette succession aux hoirs mâles, par primogéniture, et s’opposait au dénombrement desdits pays. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1052, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 223. (Or. sur pch.; 8 sc. ébréchés et brisés, 16 sc. disp.); – Réponse opposée, (en 1364) après consultation des Etats des pays concernés, par le duc de Bavière (Albert Ier), bail et gouverneur des comtés de Hainaut, etc., aux prétentions du roi Edouard III d’Angleterre évoquées précédemment. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1053, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 224. (Minute sur parchemin, (Sans date (mai 1364.); – A Westminster, le 6 décembre 1365, le roi Edouard (III) d’Angleterre accorde un sauf-conduit au duc Albert de Bavière et à 120 suivants pour venir traiter à la Cour d’Angleterre du différend relatif au douaire de la reine Philippa (de Hainaut), son épouse, à la condition qu’il soit accompagné de membres des Etats de Hainaut, de Hollande, de Zélande, et de Frise, et muni de lettres de pleins pouvoirs délivrés par ces mêmes Etats pour parvenir à un accord définitif. In, G. Wymans, « Inventaire analytique du chartrier de la Trésorerie des comtes de Hainaut », aux A.E. Mons, n° d’ordre (cote) 1061, Editions A.G.R., Bruxelles, 1985, p. 225. (Or. sur pch.; sc. disp.)

[19] Boutell (1863). "A Manual of Heraldry, Historical and Popular". Londra: Winsor & Newton: 276.

[20] Cawley, Charles, England, Kings (1066–1603), Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy

[21] "Philippa of Hainault". www.englishmonarchs.co.uk. 30 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2018.

[22] Selby, Walford Dakin; Harwood, H. W. Forsyth; Murray, Keith W. (1895). The genealogist. Londra: George Bell & Sons. s. 228.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

Philippa (Hainault) nedir?, Philippa (Hainault) anlamı nedir?, Philippa (Hainault) ne demektir?