Dizayn[değiştir | kaynağı değiştir]

North Carolina sınıfı zırhlılar, USS West Virginia'nın 1 Aralık 1923'te hizmete girmesinden bu yana ABD'de inşa edilen ilk zırhlılardı.

1931'de ABD savaş gemileri için temel tasarım parametrelerini belirlemekten sorumlu ABD Donanması Genel Kurulu, 12 inçlik silahlarla donanmış 35.000 tondan daha az potansiyel bir küçük zırhlı tasarımının değerlendirilmesini gerektirdi. Bu küçük zırhlı konsepti, Kraliyet Donanması Amiralliği tarafından 1936 için planlanan bir sonraki deniz antlaşması konferansında tartışılmak üzere önerildi. Bununla birlikte, bu kavram, Kraliyet Donanması, Japon Donanması ve yeni Alman Donanması ile hizmet veren ve Fransa ve İtalya'da yapım aşamasında olan savaş gemileri, savaş kruvazörleri ve cep savaş gemileri ışığında ABD Donanması için kabul edilemez olarak kabul edildi.

Genel Kurul, Kongo sınıfı hızlı savaş gemilerini yakalamak için ABD savaş filosunun "hızlı kanadı" olarak hareket edecek ve Almanya ve İtalya'nın ticaret akıncılarını avlamak ve yok etmek için hız ve dayanıklılığa sahip olacak antlaşma sınırlarına göre inşa edilmiş bir savaş gemisine duyulan ihtiyacı gördü. Savaş gemisi ve Amiral Fisher'ın orijinal savaş kruvazörü konsept rollerinin bu birleşimi, hızlı bir savaş gemisine duyulan ihtiyacı ve rolünü belirledi.

Bununla birlikte, 1936/7 döneminde, North Carolina sınıfı savaş gemilerinin tasarımına ilişkin nihai husus, ana silahlanma ve zırh üzerine odaklanırken, hız ikincil bir husustur. 35.000 tonluk WNT deplasman maddesi ve Panama Kanalı'na yerleştirilebilecek maksimum kiriş, tasarımcılar için birincil hususlardı. Bu, North Carolina sınıfı savaş gemilerinin, her ikisi de yeni teknoloji olan 15 derecelik eğimli zırh, dört set hafif dişli türbin ve yüksek sıcaklıkta yüksek basınçlı kazanlara sahip olmasına neden oldu. Türbinler ve kazanlar, ilgili destek makineleriyle, torpido çarpması durumunda daha fazla hayatta kalma sağlamak için ayrı motor ve kazan dairelerinde değil, dört makine odasında birleştirildi. Eğimli zırh kayışı ile dış gövde plakaları arasında torpido patlamasına karşı koruma sağlayan ve yakıt ve su taşıyan bir dizi su geçirmez boşluk vardı. Çift dip tarafından oluşturulan boşluklarla birlikte, gemiler 16.000 mil seyir aralığı için 1.8 milyon galon veya 7.167 ton yakıt kapasitesine sahipti.

Toplar ve zırh arasındaki denge, başlangıçta ana silah olarak dört tarette 12 adet 14 inçlik top oluşturdu. İkincil silahlanma, on tarette 20 adet 5 inç/38 toptu. Zırh koruması, 19.000 ila 30.000 yard arasında bir bağışıklık bölgesi ile 14 inçlik silahlardan gelen darbelere dayanacak şekilde ayarlandı. Geminin zırhlı bölümü, 1. taretin hemen önünden 3. taretin kıçına kadar uzanıyor ve böylece şarjörleri ve makine alanlarını kapsıyor. Son olarak, hız 27 knot olarak ayarlandı ve bu, Kongoların varsayılan 26 knot hızını yakalamak için yeterli, ancak Amerikan uçak gemilerinden 6 knot daha yavaştı.

Temmuz 1937'de, Deniz Kuvvetleri Sekreteri, North Carolina sınıfı zırhlıların ana silahlarının 12 14 inçten dokuz adet 16 inç/45 topa dönüştürülmesini onayladı. Bu değişiklik, 14 inçlik dörtlü topların taret boyutunun üçlü 16 inçlik toplar için aynı olması nedeniyle mümkün oldu. ABD Donanması terimleriyle, gemi şimdi dengesizdi, çünkü toplarının vurucu gücü, kendi zırhının savunma kabiliyetinden daha büyüktü. Ancak zırh korumasındaki artışlar, deplasmanı 35.000 tonluk anlaşma sınırının üzerine çıkaracaktı ve bu kabul edilemezdi.

Üretim[değiştir | kaynağı değiştir]

USS North Carolina, Haziran 1940'ta başlatılan New York Donanma Tersanesinde inşa edildi ve Nisan 1941'de hizmete girdi. USS Washington, Haziran 1940'ta başlatılan Philadelphia Donanma Tersanesinde inşa edildi ve Mayıs 1941'de hizmete girdi. Her iki gemi de pervane şaftları ve dişli ve türbin makineleri boyunca önemli titreşimler yaşadı ve bu titreşimin derecesi yangın kontrol cihazlarını olumsuz yönde etkiledi. Titreşimin nedeni, hafif gövdeye ve makinelere karşı rezonansa giren iç ve dıştan takma pervanelerden yayılan alternatif itişlere kadar izlendi. Titreşimi tespit etme ve daha sonra çözme çabaları, North Carolina'nın New York Donanma Tersanesine o kadar çok kez yelken açıp geri dönmesine neden oldu ki "Showboat" takma adını aldı. Sorun, iç çarpık pervaneleri üç kanattan beş kanada çıkartılarak çözüldü. Ek olarak, makinelere destek eklendi. Her iki gemi de daha sonra tam güçte tasarlanmış en yüksek hıza ulaşabildi.^[1]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]