Andragoji, yetişkin eğitiminde kullanılan yöntem ve ilkeleri ifade eder.^[1][2][3] Kelime, "insan" anlamına gelen Yunanca ἀνδρ- (andr-) ve "lideri" anlamına gelen ἀγωγός (agogos) 'dan gelir. Bu nedenle, andragoji kelimenin tam anlamıyla "lider adam" anlamına gelirken pedagojide kelimenin tam anlamıyla "lider çocuklar" anlamına gelir.^[4]

Tanımlar[değiştir | kaynağı değiştir]

"Andragojinin" iki temel anlayışı vardır:

1. Yetişkinlerin yaşam boyu eğitimini anlama (teori) ve destekleme (uygulama) bilimi.
2. Malcolm Knowles geleneğinde, belirli bir teorik ve pratik yaklaşım. Kendi kendini yöneten ve özerk öğrenenlerin yanı sıra öğrenmenin kolaylaştırıcıları olarak öğretmenlerin hümanist bir anlayışına dayanmaktadır.

Akademik literatür boyunca geniş bir şekilde yorumlanan bu terim, aynı zamanda "yetişkin eğitimi uygulaması", "arzu edilen değerler", "özel öğretim yöntemleri", "yansımalar" ve "akademik disiplin" gibi diğer tanımları da davet eder ve birçok yazar bunun daha iyi olduğunu iddia eder. geleneksel yetişkin eğitimi.

Bu terim, bazıları tarafından kendi kendine eğitim ile kendi kendine öğretilen eğitim arasındaki karşıtlığın tartışılmasına izin vermek için kullanılmıştır.^[5]

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu terim ilk olarak 1833'te Alman eğitimci Alexander Kapp tarafından kullanıldı. Andragoji, Eugen Rosenstock-Huessy tarafından bir yetişkin eğitimi teorisi olarak geliştirildi. Daha sonra ABD'de Amerikalı eğitimci Malcolm Knowles tarafından çok popüler hale geldi. Knowles, andragojinin (Yunanca: "erkek lider") daha yaygın kullanılan pedagoji teriminden (Yunanca: "çocuk lider") ayırt edilmesi gerektiğini ileri sürdü.

Knowles, 2. Dünya Savaşı'nın sonundan "andragoji" terimiyle tanışana kadar bir yetişkin eğitimi teorisi hakkında fikir topladı. Knowles, 1966'da Boston'da Dusan Savicevic ile tanıştı. Savicevic andragoji terimini Knowles ile paylaşan ve Avrupa bağlamında nasıl kullanıldığını açıklayan kişiydi. 1967'de Knowles, yetişkin eğitimi teorisini açıklamak için "androgoji" terimini kullandı. Daha sonra Merriam-Webster ile görüştükten sonra, terimin yazımını "andragoji" olarak düzeltti ve yetişkin öğrenimi hakkındaki birçok fikrini açıklamak için bu terimi kullanmaya devam etti.

Knowles'ın teorisi, yetişkin öğrenmesinin motivasyonuyla ilgili 6 varsayımla ifade edilebilir:^[6][7]

1. Bilmesi gerekenler: Yetişkinlerin bir şeyler öğrenmenin nedenini bilmeleri gerekir.
2. Temel: Deneyim (hata dahil), öğrenme etkinliklerinin temelini oluşturur.
3. Benlik kavramı : Yetişkinlerin eğitim konusundaki kararlarından sorumlu olması gerekir; eğitimlerinin planlanması ve değerlendirilmesine katılım.
4. Hazırlık: Yetişkinler en çok işleriyle ve / veya kişisel yaşamlarıyla hemen ilgili olan konuları öğrenmekle ilgilenirler.
5. Oryantasyon: Yetişkin öğrenimi içerik odaklı olmaktan çok problem merkezlidir.
6. Motivasyon: Yetişkinler, iç motivasyona karşı dış motive edicilere daha iyi yanıt verir.

Çoğu Avrupa ülkesinde Knowles tartışması en iyi ihtimalle marjinal bir rol oynadı. "Andragoji" 1970'ten itibaren, Amerika Birleşik Devletleri'nde olduğu gibi pratikte ve teoride yetişkin eğitiminin benzer bir büyümesiyle tetiklenen, ortaya çıkan akademik ve profesyonel kurumlar, yayınlar veya programlarla bağlantılıydı. "Andragoji" burada "biyoloji", "tıp" ve "fizik" gibi diğer akademik başlıklara paralel olarak sistematik yansımaların başlığı olarak işlev gördü.

Andragojinin bu kullanımının örnekleri:

1969'da Andragogija adlı yetişkin eğitimi için Yugoslavya (bilimsel) dergi ve Yugoslavya Andragoji Derneği;

Olomouc'daki (Çek Cumhuriyeti) Palacky Üniversitesi'nde Katedra sosyologie a andragogiky (Sosyoloji ve Andragoji Bölümü) 1990 yılında kurulmuştur.

Ayrıca, Prag Üniversitesi'nde Katedra Andragoji (Andragoji Bölümü) vardır;

1993 yılında, Slovenya'daki Andragoski Merkezi Republike Slovenije (Slovenya Cumhuriyeti Andragoji Merkezi) Andragoska Spoznanja dergisi ile kuruldu;

1995 yılında, Bamberg Üniversitesi (Almanya) Lehrstuhl Andragogik'i (Androgoji Kürsüsü) seçti.

Bu resmi düzeyde "pratiğin üstünde" ve belirli yaklaşımlarda, "andragoji" terimi her tür teori ile ilgili olarak, yansıtma, analiz, eğitim, kişiye yönelik programlarda veya insan kaynakları geliştirme için kullanılabilir.

Prensipler[değiştir | kaynağı değiştir]

Yetişkin öğrenimi, ezberci hafızadan ziyade kavrama, organizasyon ve bilginin sentezine dayanır. Yetişkin Öğreniminin 7 ilkesi vardır:^[8][9]

• Yetişkinler öğrenmek istemelidir - Yalnızca kendi öğrenmelerini yönetmekte özgür olduklarında ve yeni bir beceri geliştirmek veya belirli bir bilgi türü elde etmek için güçlü bir iç ve heyecanlı motivasyona sahip olduklarında etkili bir şekilde öğrenirler, bu öğrenmeyi sürdürür.
• Yetişkinler yalnızca öğrenmeye ihtiyaç duyduklarını öğreneceklerdir - Yetişkinler öğrenme yaklaşımlarında pratiktir; bilmek istiyorlar, "Bu bana şu anda nasıl yardımcı olacak? - Alakalı mı (İçerik, Bağlantı ve Uygulama) ve hedeflediğim hedefleri karşılıyor mu? "
• Yetişkinler yaparak öğrenirler - Ergenler yaparak öğrenirler, ancak yetişkinler aktif uygulama ve katılım yoluyla öğrenirler. Bu, bileşen becerilerinin tutarlı bir bütüne entegre edilmesine yardımcı olur.
• Yetişkin öğrenimi problem çözmeye odaklanır - Ergenler becerilerini sırayla öğrenme eğilimindedir. Yetişkinler bir problemle başlar ve sonra bir çözüm bulmaya çalışırlar. Daha derin öğrenme için gerçekçi soruları ve problemleri ortaya koymak ve cevaplamak gibi anlamlı bir etkileşim gereklidir. Bu, bilginin daha ayrıntılı, daha uzun ömürlü ve daha güçlü temsillerine yol açar (Craik & Lockhart, 1972).
• Deneyim, yetişkin öğrenimini etkiler - Yetişkinler, ergenlerden daha fazla deneyime sahiptir. Bu bir varlık ve yükümlülük olabilir, eğer önceki bilgiler yanlış, eksik veya safsa, gelen bilginin entegrasyonunu engelleyebilir veya bozabilir (Clement, 1982; National Research Council, 2000).
• Yetişkinler en iyi resmi olmayan bir ortamda öğrenirler - Ergenler bir müfredatı takip etmek zorundadır. Genellikle yetişkinler, anlamaları gereken içeriğin değerine ve ihtiyacına ve ulaşacakları özel hedeflere göre sorumluluk alarak öğrenirler. Öğrenme sürecine aktif bir katılımcı olarak davetkar, işbirliğine dayalı ve ağ kurma ortamında olmak onu verimli kılar.
• Yetişkinler, bu süreçte eşit ortaklar olarak rehberlik ve ilgi isterler - Yetişkinler, durumlarını iyileştirmelerine yardımcı olacak bilgiler ister. Ne yapacaklarının söylenmesini istemiyorlar ve neyin yardımcı olup neyin yaramadığını değerlendiriyorlar. Bireysel ihtiyaçlarına ve bir öğrenme görevinin sağlayabileceği anlamlı etkiye göre seçenekleri seçmek isterler. Yetişkinler arasında sosyalleşme daha önemlidir.^[10][11]

Akademik disiplin[değiştir | kaynağı değiştir]

Son yıllarda yetişkin eğitimi alanında, bilimsel bir yaklaşım ve andragoji olarak bir büyüme ve farklılaşma süreci ortaya çıktı. Yetişkinlerin eğitimine odaklanan üniversite programları içindeki akademik disiplin (ler) i ifade eder; andragoji bugün dünya çapında var. Terim, misyonlar ve vizyonlarla değil, yansıtma, eleştiri ve tarihsel analizleri içeren akademik öğrenim tarafından nitelendirilen yeni bir eğitim türünü ifade eder.

Knowles'a andragoji terimini sağlayan Dusan Savicevic, açıkça andragojiyi, konusu yetişkinlerin tüm ifade biçimleriyle eğitim ve öğrenim çalışması olan bir disiplin olarak iddia ediyor (Savicevic, 1999, s. 97,^[12] benzer şekilde Henschke, 2003,^[13] Reischmann, 2003 ^[14] ).

Yakın zamanda yapılan araştırmalar andragojiyi çevrimiçi dünyaya genişletti ve viki gibi işbirlikçi araçları kullanmanın öğrencileri daha öz-yönetimli olmaya teşvik edebileceğini ve böylece sınıf ortamını zenginleştirebileceğini buldu.^[15] Kendi kendine öğrenenlere kapsam sağlar. Andragoji, çözüm odaklı talimatların kendi kendine yönetilmesi için tasarlanmasına ve sunulmasına yardımcı olur.^[16] Andragoji tarafından kullanılan yöntemler farklı eğitim ortamlarında kullanılabilir ^[17] (örneğin ergen eğitimi ^[18] ).

Andragolog, andragoji alanında çalışan ve uzmanlaşan kişilerdir. Andragologlar, Eğitimde (EdD) veya bir Felsefede (PhD) akredite bir üniversiteden doktora derecesi aldılar ve tezlerini teorik çerçevelerinin ana bileşeni olarak andragojiyi kullanarak odakladılar.

Pedagojiden farkları[değiştir | kaynağı değiştir]

Pedagoji ve andragoji arasındaki temel farklardan bazıları şunlardır:^[19][20]

Optimal öğrenme[değiştir | kaynağı değiştir]

Sinirbilimci ve eğitimci Eric Jensen'in optimal öğrenme ^[22] faktörleri şunları içerir:

• Kişisel anlam.
• Mevcut koşullar.
• Kişisel-konsept. (Bir kişinin inançları, deneyimleri, değerleri ve bilgileri hakkındaki düşünceler topluluğu.)
• Duyusal girdi modu. (Görsel; işitsel; kinestetik; koku alma; tat alma)
• Bilgi işlem. (Öğrenme stilleri; doğrusal, bütünsel, rastgele, mantıksal, somut, gerçekliğe dayalı, zamansal, zamansal olmayan ... vb. İşleme durumları; sanatsal / analitik yönelim; soyut / somut ... vb.)
• Tepkiler. (Çoklu zeka teorisi)

Eleştiri[değiştir | kaynağı değiştir]

Knowles, andragojinin gerçekten sadece yetişkinlere uygulanıp uygulanmadığı konusundaki görüşünü değiştirdi ve "pedagoji-andragojinin öğretmene yönelik öğrenmeden öğrencinin yönlendirdiği öğrenmeye kadar uzanan bir süreci temsil ettiğine ve duruma bağlı olarak her iki yaklaşımın da çocuklar ve yetişkinler için uygun olduğuna inanmaya başladı." ^[23][24] Hanson (1996), öğrenmedeki farklılığın kişinin yaşı ve yaşam evresi ile ilgili olmadığını, bunun yerine bireysel özellikler ve farklı eğitim ortamlarındaki "durum, kültür ve güç" farklılıklarıyla ilgili olduğunu savunmaktadır.^[25]

Knowles'ın çalışmasının başka bir eleştirisinde Knowles, uygulamalarında tanımladığı ölçüde yetişkin öğrencilerle ilkelerinden birini (Benlik kavramı) kullanamadı. Bir derste, Knowles "öğrencinin hedeflerin belirlenmesinde neredeyse tamamen özgürlüğe" izin veriyor gibi görünmektedir, ancak yine de öğrencilerin müfredattaki 18 hedeften oluşan bir listeden seçim yapmasını amaçlamaktadır.^[26] Benlik kavramı sadece eğitmenin bakış açısından değil, aynı zamanda öğrencinin bakış açısından da eleştirilebilir. Tüm yetişkin öğrenciler bir kursta tam olarak ne öğrenmek istediklerini bilemez ve bir eğitmenden daha planlı bir taslak isteyebilir. Bir eğitmen, bir yetişkinin her durumda kendi kendine öğrenmeyi arzulayacağını varsayamaz.^[27]

J. Roby Kidd, öğrenme ilkelerinin yaşam boyu gelişime uygulanması gerektiğini iddia ederek daha da ileri gidiyor. Yetişkin öğrenimi üzerine bir teori oluşturmanın gerçek bir dayanağı olmadığı için anlamsız olacağını öne sürdü. Peter Jarvis, andragojinin öğrenme süreçlerinin anlaşılmasına bilimsel bir katkı olmaktan çok bir ideolojinin sonucu olacağını bile ima eder.^[28] Knowles'ın kendisi, andragojinin "öğrenme hakkında bir varsayımlar modeli veya ortaya çıkan bir teori için temel teşkil eden kavramsal bir çerçeve" olduğundan bahseder.^[29] Bu öğretim ve öğrenim ilkeleri çerçevesinin yetişkin öğrenciler için mi yoksa hem çocuklar hem de yetişkin öğrenciler için kullanılabilecek bir dizi iyi uygulama olup olmadığı konusunda araştırma eksikliği var gibi görünüyor.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Alternatif eğitim
• Geragoji
• Heutagoji
• Pedagoji
• SQ3R
• Çalışma çemberi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

• An Andragogical Approach to Developing Dialogic Learning through Wikis. Middle East Media Educator vol. 1 issue 2. 2012. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2021. 
• The adult learner: The definitive classic in adult education and human resource development. 6th. Burlington, MA: Elsevier. 2005. ISBN 978-0750678377. 5 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2021. 978-0750678377
• The modern practice of adult education: From pedagogy to andragogy. Wilton, Connecticut: Association Press. 1980. ISBN 978-0695814724. 978-0695814724
• Loeng, S. (2012). Eugen Rosenstock-Huessy - andragojik bir öncü. Sürekli Eğitimde Çalışmalar, DOI:10.1080/0158037X.2012.749850
• Learning in Adulthood: A Comprehensive Guide. 3rd. San Francisco: Jossey-Bass. 2007. ISBN 978-0787975883. 978-0787975883
• Reischmann, Jost (2005): Andragoji. In: English, Leona (ed): International Encyclopedia of Adult Education. Londra: Palgrave Macmillan. S. 58–63. (.pdf-download )
• "Applying the Andragogical Model of Adult Learning: A Case Study of the Texas Comptroller's Fiscal Management Division". Applied Research Project. Texas State University. 2007. 21 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Smith, MK (1996; 1999) 'Andragoji' 2 Mart 2000 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Enformal Eğitim Ansiklopedisinde.
• Sopher MJ (2003). Malcolm S. Knowles'ın tarihsel biyografisi: Yetişkin bir eğitimcinin yeniden yapımı (Yayımlanmamış doktora tezi). Wisconsin-Madison Üniversitesi, Sürekli, Yetişkin ve Mesleki Eğitim Bölümü.
• Culture and processes of adult learning. Routledge. 1993. ISBN 9780415089814. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2021. 9780415089814
• How Learning Works: Seven Research-Based Principles for Smart Teaching. San Francisco, USA: Jossey-Bass, A John Wiley & Sons Imprint. 2010. ISBN 9780470484104. OCLC 468969206. 9780470484104
• Vann (1998). "Learning Self-Direction in a Social and Experiential Context (in Human Resource Development Quarterly, 7: 121–130)". Human Resource Development Quarterly. 7 (2): 121-130. doi:10.1002/hrdq.3920070203. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Öğrenme Bağlantıları 30 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Dartmouth College, Amerika Birleşik Devletleri