Arsin

Arsin
Adlandırmalar
	IUPAC adı Arsenik trihidrür; Trihidridoarsenik
	Diğer adlar Hidrojen arsenür; Arsenik hidrür
Tanımlayıcılar
CAS numarası	7784-42-1;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChEBI	CHEBI:47217;
ChemSpider	22408;
EC Numarası	232-066-3;
PubChem CID	23969;
	InChI InChI=1/AsH3/h1H3;
	SMILES [AsH3];
Özellikler
Molekül formülü	AsH3
Molekül kütlesi	77.9454 g/mol
Görünüm	Renksiz gaz
Yoğunluk	4.93 g/l, gas; 1.640 g/mL (−64 °C)
Erime noktası	−111.2 °C (−168.2 °F; 162.0 K)
Kaynama noktası	−62.5 °C (−80.5 °F; 210.7 K)
Çözünürlük (su içinde)	0.07 g/100 ml (25 °C)
Buhar basıncı	14.9 atm
Tehlikeler
	İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler	Aşırı yanıcı, potansiyel mesleki kanserojen, patlayıcı ve aşırı toksik
	GHS etiketleme sistemi:
R-ibareleri	R12, R26, R48/20, R50/53
NFPA 704; (yangın karosu)	4 4 2
Parlama noktası	−62 °C (−80 °F; 211 K)
Patlama sınırları	5.1%-78%
	Öldürücü doz veya konsantrasyon (LD, LC):
LD50 (medyan doz)	2.5mg/kg(Damardan)
	NIOSH ABD maruz kalma limitleri:
PEL (izin verilen)	TWA 0.05 ppm (0.2 mg/m³)
AB sınıflandırması	F+, T+, Xn, N
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Arsin As H₃formüllü inorganik bileşik. Bu yanıcı ve fazlaca zehirli gaz, arsenik elementinin en basit bileşiklerinden biridir.^[2]

Keşfi ve sentezi[değiştir | kaynağı değiştir]

AsH₃genellikle As³⁺ kaynağı bir bileşik ile eşdeğer H⁻ içeren bir bileşiğin tepkimesinden elde edilir.^[3]

4 AsCl₃ + 3 NaBH₄ → 4 AsH₃ + 3 NaCl + 3 BCl₃

1775'te, Carl Scheele arsenik(III) oksiti- asit varlığında- çinko ile indirgedi.^[4] Bu tepkime aşağıda verilen Marsh testine temel oluşturdu.

Alternatif olarak, As³⁻ kaynağı bileşik, protonik ayraçlar ile tepkime vererek arsin gazını oluşturur:^[5]

Zn₃As₂ + 6 H⁺ → 2 AsH₃ + 3 Zn²⁺

Na₃As + 3 HBr → AsH₃ + 3 NaBr

^ Levvy, G.A. (1946). "The Toxicity of Arsine Administered by Intraperitoneal Injection". Wiley Online Library. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2014.
^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001) Inorganic Chemistry Academic Press: San Diego, ISBN 0-12-352651-5.
^ Bellama, J. M.; MacDiarmid, A. G. (1968). "Synthesis of the Hydrides of Germanium, Phosphorus, Arsenic, and Antimony by the Solid-Phase Reaction of the Corresponding Oxide with Lithium Aluminum Hydride". Inorganic Chemistry. 7 (10). ss. 2070-2. doi:10.1021/ic50068a024.
^ Scheele, Carl Wilhelm (1775) "Om Arsenik och dess syra" 5 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (On arsenic and its acid), Kongliga Vetenskaps Academiens Handlingar (Proceedings of the Royal Scientific Academy [of Sweden]), 36 : 263-294.
^ "Arsine" in Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd ed., G. Brauer (ed.