Tesettür sözcüğü geleneksel olarak bazı Müslüman kadınların giydiği başörtüsünü ve genel olarak mütevazı İslami elbise tarzını ifade eder.

Bu giyim tarzı, çeşitli ülkelerde farklı yasal ve kültürel statüye sahiptir. Müslüman kadınların yasal olarak Suudi Arabistan ve Endonezya'nın Aceh ilinde hicab giymeleri gerekmektedir ve tüm kadınlar İran'da da bunu yapmakla yükümlüdürler.

Fransa, dini baş örtüleri de dahil olmak üzere, devlet okullarında, üniversitelerde veya hükûmet binalarında görülen dini sembolleri yasaklamıştır. Suriye, üniversitelerde Temmuz 2010'dan itibaren peçeyi yasaklamış iken devlet okulları, üniversiteler veya devlet binalarında başörtüsü yasağı yapan Müslüman çoğunluğa sahip ülkelerden bazıları Kosova, Azerbaycan, Tunus (yasak kısmen kaldırıldı) ve Türkiye'dir (kademeli olarak kaldırıldı). Fas gibi diğer devletlerde, hicab giyen kadınlara yönelik kısıtlama veya ayrımcılık şikayetleri vardır. Bu davalarda hicab, laik hükümete karşı siyasi İslam'ın veya köktendinciliğin bir işareti olarak görülüyor.

İslami kıyafet, özellikle de Müslüman kadınların giydiği başörtüsü, Batı Avrupa'da İslam'ın varlığının belirgin bir simgesi haline geldi. Birkaç ülkede hicaba bağlılık siyasi tartışmalara yol açtı ve yasal bir yasak önerisinde bulunuldu. Hollanda parlamentosu, yalnızca "burka yasağı" olarak nitelendirilen yüzü örten peçe hakkında bir yasak getirme kararı aldı. Benzer kanunlar Fransa ve Belçika'da da yer aldı.

Balkanlar ve Doğu Avrupa yerli Müslüman nüfusa sahip olmasına rağmen, Batı Avrupa'daki Müslümanların çoğu göçmen topluluklarının üyesidir. İslami kıyafet konusu göçle ve Batı Avrupa'da İslam'ın konumu ile bağlantılıdır.

Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]

Belçika, Fransa ve Hollanda[değiştir | kaynağı değiştir]

2015'te Fransa, Belçika ve Hollanda, İslami Nijap veya Burka gibi yüzü kapatan peçe üzerinde özel yasaklara sahip üç Avrupa ülkesidir.

Bulgaristan[değiştir | kaynağı değiştir]

2016'da, yüzü kapatan peçe'nin kamu'da yasaklanması Bulgar parlamentosu tarafından kabul edildi.

Letonya[değiştir | kaynağı değiştir]

2016'da Letonya parlamentosu tarafından yüzü kapayan peçe'nin kamu'da yasağı kabul edildi.

Avusturya[değiştir | kaynağı değiştir]

2017'de, yüzü kapayan peçe ile ilgili bir yasak Avusturya Parlamentosu tarafından kabul edildi.

Almanya[değiştir | kaynağı değiştir]

2017'de, iş sırasında askerlere ve devlet çalışanlarına yönelik yüzü kapatan şeyleri giyme yasağı Alman parlamentosu tarafından onaylandı.

İslam Dünyası[değiştir | kaynağı değiştir]

Afganistan[değiştir | kaynağı değiştir]

Afgan cadri, gözleri de örten örgülü bölgesel bir Burka tarzıdır. İslamiyet öncesi çağlardan beri Peştun kadınları tarafından giyildi ve tarihsel olarak saygınlığın bir izi olarak görülüyordu. Resmi olarak artık böyle bir durum olmamasına rağmen, bazı kadınlar onu güvenlik kaygılarından veya kültürel bir uygulama olarak kullanmaya devam etmektedir.

Bangladeş[değiştir | kaynağı değiştir]

Kadınların başlarını örtmesi için herhangi bir kanun yoktur. Genellikle yaşlı kadınların kırsal ve kentsel alanlarda giydikleri ghum, bol ve rahat bir saç örtüsüdür. 11 Eylül'den beri peçe, kentsel alanlarda bazı kadınlar tarafından tanıtıldı ve giyildi.

Mısır[değiştir | kaynağı değiştir]

1953'te Mısır cumhurbaşkanı Cemal Abdünnasır'a, Müslüman Kardeşler lideri tarafından başörtüsü giyiminin zorla uygulanmasını istediklerini söyledi. Nasır'ın cevabı ise: "Efendim, kolejde bir kızın olduğunu biliyorum ve başörtüsü falan filan giymiyor. Neden ona başörtüsü taktırmıyorsun? Yani kendi kızına bile taktırmıyorsun ancak yine de benden on milyon kadına bunu giydirmemi istiyorsun" dedi.

Peçe, önümüzdeki yıllarda tedricen ortadan kayboldu. 1958 yılına gelindiğinde Birleşmiş Milletler (UP) tarafından yayınlanan bir makalede "peçe'nin burada bilinmediği" belirtildi. Bununla birlikte, 1970'lerden beri peçe, Müslüman dindarlığın küresel olarak yeniden dirilişi ile birlikte yeniden diriliyor. The New York Times'a göre, 2007 itibarıyla Mısırlı kadınların yaklaşık yüzde 90'ı şu anda başörtüsü takıyor.

Az sayıda kadın Niqab giyiyor. Laik hükûmet kadınları İslami aşırılıkçı bir siyasi muhalefet göstereceklerinden korkarak giymelerini teşvik etmiyor. Ülkede bu durum Selefi siyasi aktivizm ile olumsuzca ilişkilendirilmiştir. Hicabı siyasi bir sembol olarak gören hükûmet tarafından hicab giyme konusunda bazı kısıtlamalar getirildi. 2002'de iki sunucu, ulusal televizyonda hicab giymeye karar verdikleri için devlet televizyonu istasyonundan çıkarıldılar. Kahire'deki Amerikan Üniversitesi, Kahire Üniversitesi ve Helwan Üniversitesi, 2004 ve 2007 yıllarında niqab giyenleri yasaklamaya çalıştı.

Muhammed Seyyid Tantavi, El-Ezher'in İmam'ı, İslam'da yüz örtünmesinin gerekli olmadığını savunan bir fetva yayınladı. Bildirildiğine göre bir öğrenciden sınıfta onu gördüğünde peçesini çıkarmasını istedi ve peçenin İslami önemi olmayan kültürel bir gelenek olduğunu söyledi. Hicab'ın, Mısır'da dindar kıyafetten çok moda ifadesi haline geldiği ve sosyal akran baskılarından etkilenen birçok Mısırlı kadının batı tarzı kıyafetlerle birlikte renkli, şık başörtüsü giydiği yaygın biçimde düşünülüyor. Kahire Üniversitesi'nde üniversite kampüslerinde peçe takma ve 2009'da üniversite sınavları süresince hükûmet yasakları daha sonra devrildi. Bakan Hany Mahfuz Helal, bazı insan hakları ve İslamcı gruplar tarafından protesto gösterileri düzenledi.

The Guardian'dan Baher İbrahim, 2010 yılında Mısır'daki küçük kız çocuklarının hicab takma eğilimini eleştirdi.

Elit birçok Mısırlı, laikliğe zarar verdiğine inanıyor ve hicap'a karşı çıkıyor. 2012 yılına kadar bazı işletmeler peçelere yasak koydu ve Mısır elitleri bu yasakları destekledi.

2016 ve 2017'de Mısır Hükümeti ve parlamento, Burka'yı yasaklamaya çalıştı. Önde gelen politikacılar, yüzü tamamen kapamanın İslami bir gelenek olmadığını ve Kuran'da gerekli olmadığını savundu.

Gambiya[değiştir | kaynağı değiştir]

Gambiya'da kadınların yalnızca küçük bir azınlığı hicab giyiyor. Gambiya bir İslam ülkesidir, ancak hicab giymeyi zorunlu kılmamıştır.

Endonezya[değiştir | kaynağı değiştir]

Endonezya'da jilbab terimi, hicaba için istisnasız olarak kullanılmaktadır. Endonezya ulusal ve bölgesel yasalarına göre kadın başörtüsü tamamen isteğe bağlıdır ve mecburi değildir.

2008'de Endonezya, dünyanın en büyük Müslüman nüfusa sahip ülkesidir. Bununla birlikte, Endonezya Anayasası, herhangi bir yüce ya da resmi devlet dini olmaksızın devlet tarafından onaylanmış beş din (yani İslam, Katoliklik, Protestanlık, Budizm ve Hinduizm) için eşit bir devlet koruması sağlıyor.

Jilbab'ın zorunlu olduğu tek istisna, Açe eyaleti'ndeki, İslam şeriatına dayalı 18/2001 yasasında bulunmaktadır.

İran[değiştir | kaynağı değiştir]

İran'da, kadınların bol giysiler giymesi ve genel olarak başörtüsü takması gerekiyor.

İslamiyet öncesi dönemlerden beri kadınlar tarafından başörtüsü takılması Büyük İran'da yaygın bir hal aldı ve peçeler ilk olarak eski Mezopotamya bölgesinde kaydedildi. Daha sonra Asur'da peçe ayrıcalıklı kadınların üstlendiği statü sembolü olmuştu ve bir kanunla köylü kadınlar, köleler ve fahişelerin peçeyi giymeleri yasaklandı. Eski İranlılar M.Ö. 612'de Asuri Ninova'yı, M.Ö. 539'da Keldani Babilini ele geçirdikten sonra yönetici seçkinler Mezopotamya geleneklerini kabul ettiler. Eski İran hanedanları döneminde, peçe ilk önce varlıklılarla sınırlanmış, ancak yavaş yavaş yayıldı ve tevazu sebebiyle standart haline geldi. Daha sonra, Müslüman Araplar Sasani yönetimindeki İran'ı fethettikten sonra, erken Müslümanlar peçeyi, İran kültürüne maruz kalmaları sonucunda kabul ettiler.

Orta Asya'dan gelen Türk asıllı göçebe kabilelerinin başörtüsü takmayan kadınları bu durumu Orta Çağ'da kısmen değiştirdi. Bununla birlikte, 16. yüzyılda Safevî merkezileşmesinden sonra başörtüsü, İran İmparatorluğu çevresindeki kentsel alanlardaki kadınlar için standart baş giyimi olarak tanımlandı. Bunun istisnaları sadece köylerde ve göçebe kabileler arasında görüldü. Tüm yüzü örtmek İranlılar arasında nadirdir ve çoğunlukla yerel Araplar ve yerel Afganlarla sınırlıydı. Daha sonra, 19. yüzyıl sonlarında Kaçar hanedanı döneminde yaşanan ekonomik kriz sırasında en yoksul şehirli kadınlar başörtüsüne zaman ayıramadı. Saçların örtülmesi İran kadın kıyafetinde norm olmuştur ve kaldırılması kabalık, hatta bir hakaret olarak düşünülmüştür. 20. yüzyılın başlarında, İranlılar saçları örtmemeyi kırsal, göçebe, fakir ve İranlı olmamak gibi şeylerle ilişkilendirdiler.

1930'ların ortalarında, Batıcı yönetici Rıza Şah, tüm peçeleri yasaklayan bir kararname yayınladı. Pek çok İranlı kadını aşağılayan ve yabancılaştıran yasak, birçok geleneksel erkek kıyafetini de yasakladı. Bu kararı uygulamak için, polise, halk içinde peçeyi giyen herhangi bir kadının peçesinin çıkartılması emredildi.

Rıza Şah'ın halefi Muhammed Rıza Pehlevi altında resmi tedbirler azaltıldı ve başörtüsü giyilmesi artık bir suç değildi, aynı zamanda alt sınıfın geri kalmışlığının bir göstergesi olarak değerlendirildi.

İran devriminden birkaç yıl önce, İran toplumunun modeli olarak Avrupa merkezli cinsiyet rollerinin önemini sorgulama eğilimi, üniversite öğrencileri arasında çok fazla zemin kazanmıştır. Bu duygu, örtülü olmayan orta sınıflardan birçok kadının peçe takıp, Pehlevi rejiminin toplumsal cinsiyet ideolojisini ve saldırgan kültürelleşmeyi sembolik olarak reddettiği sokak gösterilerinde tezahür etti. Birçoğu İran kimliğinin ve kültürünün daha da dağılmasını önlemek için peçenin geri getirilmesi gerektiğini savunuyordu çünkü İran'ın bakış açısına göre açık kadınlar Batı materyalizmi ve tüketimcilik tarafından sömürülmekte olarak görülüyordu. Başörtüsü takmak devrimin ana sembollerinden biriydi ve bunun yanı sıra diğer geleneksel İran elbiselerinin canlanması ve giyilmesi de. Başörtüsü tüm kadınlar tarafından dini ve / veya milliyetçi semboller olarak giyildi ve onları devrimden önce giymeye inanmayan laik ve Batılı kadınlar bile, onları giyen kadınların büyük çoğunluğuyla dayanışmaya başladılar. Başörtüsü giymek önemli bir popülist araç olarak kullanıldı ve İran peçeli kadını devrimin zaferi için önemli bir rol oynadı.

Devrimin ardından, hicap aşamalı olarak zorunlu hale getirildi. 1979'da Ayetullah Humeyni, kadınların İslami kıyafet kurallarına uyması gerektiğini söyledi, hükûmet güvenceleri tarafından yapılan açıklamalarla bu ifadenin yalnızca bir öneri olduğu görüşündeydiler. Hicab daha sonra 1980'de hükûmet ve kamu dairelerinde zorunlu hale getirildi ve bu tepkilere neden oldu ve 1983'te tüm kadınlar için zorunlu hale geldi.

2010 yılında, İran'ın dokuz ilinde farklı şehirlerden gelen 15-29 yaşlarındaki 531 genç kadın üzerindeki ankette; (%77) sıkıca örtünmek taraftarı, %19 gevşek örtücü ve %4 oranında örtüye inanmadıklarını söyledi.

Irak[değiştir | kaynağı değiştir]

Özellikle Necef ve Kerbela'nın Şii kutsal şehirlerinde Irak'ın güney bölgelerinde hicab zorunludur. Genel kullanım alanlarında olan kadınlar genelde saçları örten fuların yanı sıra yüz ve eller hariç tüm vücudu kaplayan uzun siyah bir örtü olan abaya giyerler. Özel olarak, hükûmet kurumlarında ve üniversitelerde, başını örten bir eşarp ile uzun veya kısa olabilecek manteaux giyebilirler. Bağdat ve kuzey topluluklarında kadınların rahat hissettiği kıyafeti giyme konusunda daha fazla takdir yetkisi var.

Ürdün[değiştir | kaynağı değiştir]

Başörtüsü giymeyi gerektiren herhangi bir kanun ya da herhangi bir kamu kurumundan herhangi bir yasaklama yoktur. 1980'lerde başörtüsü kullanımı arttı. Bununla birlikte, başörtüsü kullanımı genellikle alt ve orta sınıflar arasında yaygın olarak görülmektedir. Hicabın, Ürdün kadınlarının renkli, şık başörtüsü takımı ve batı tarzı giysileri dindar kıyafet yerine, Ürdün'de giderek artan bir moda ifadesi haline geldiğine inanılıyor.

Kosova[değiştir | kaynağı değiştir]

2009'dan beri, hicab, devlet okullarında, üniversitelerde veya hükûmet binalarında yasaklandı. 2014'te, hicablı ilk kadın parlamento üyesi, Kosova parlamentosuna seçildi.

Lübnan[değiştir | kaynağı değiştir]

Başörtüsü takma İsrail'in 1980'lerde Lübnan'ı işgalinden bu yana daha yaygın hale geldi. Bu özelliğe uyulması hiç başörtüsü takmamaktan sıradan bir hicab ve bir chador giyilmesine kadar değişir.

Malezya[değiştir | kaynağı değiştir]

Müslüman kadınlar başörtüsü takıp takmamanın özgürlüğünü seçebilirler. İstisnalar ise bir camiyi ziyaret ederkendir; Bu şart ayrıca gayri Müslimler de geçerlidir. Devlet kurumlarında başörtüsü kullanmasına izin verilmesine rağmen, kamu çalışanlarının peçe giymeleri yasaktır.

2013'ten beri çoğu Müslüman Malezyalı kadınlar, bir tip hicab olan tudungu kullanıyorlar. Tudungun bu kullanımı, 1979'daki İran devriminden önce nadirdir ve kırsal alanlar da olma eğilimindedirler. Tudungun kullanımı 1970'lerden sonra hızla arttı. Çünkü Malezya'da ve Singapur'da dini muhafazakarlık arttı.

2015 yılına gelindiğinde Malezya, tudung ile ilgili bir moda endüstrisine sahiptir.

Fas[değiştir | kaynağı değiştir]

Başörtüsü, devlet kurumları tarafından teşvik edilmediği gibi genellikle kentsel orta ve üst sınıfların kaşlarını çatmaktaydı, ancak yasalar tarafından yasaklanmış değildir. Başörtüsü kuzeyde kademeli olarak daha sık oluyor, ancak geleneksel olmadığı için, bir başörtüsü yerine dini veya politik bir karar kabul ediliyor. Başörtüsü, Fas ordusunda ve poliste kesinlikle ve dolaylı olarak yasaklandı.

Ocak 2017'de Fas, burka üretimini, pazarlamasını ve satışını yasaklamıştır.

Pakistan[değiştir | kaynağı değiştir]

Pakistan'ın hijab'ı yasaklayan veya yürürlüğe koyan kanunları yoktur.

Pakistan'da çoğu kadın, bacaklarını ve vücudunu örten tunik üst ve bol olan şortlu pantolon seti olan shalwar kameez giyiyor. Toplumsal duruma ve şehre bağlı olarak, omuzlarda ve göğüs çevresinde, sadece omzunda gevşek bir dupatta fular giyilir veya hiç kullanılmaz.

Kadınların kamusal alanda bir hijab / fular giymesi beklenmemektedir, ancak Pakistan'daki birçok kadın ħijāb'ın farklı biçimlerini giymekte ve kırsal ve farklı kentsel alanlar için değişmektedir. Gençler arasında hicab ve duppatta popüler olmayan hale geliyor. Burkalar ağırlıklı olarak Swat Vadisi ve aşiret bölgelerinde giyilir, ancak kent nüfus merkezleri de dahil olmak üzere ülke çapında görülebilir.

Batılıların da ölçülü bir şekilde giyinmeleri bekleniyor. Pakistan toplumu geleneksel elbise alışkanlıklarını önermektedir ve kadınların, bacaklarının ve üst kısımlarının çoğunluğunu kaplayan, halk arasında pek fazla dekolte göstermeyen uzun etek, pantolon giymeleri önerilir. Kolu açık üstlükler, bikini ve mini etekler halkın gözünde olumsuz bir imaja sahiptir ve bu nedenle sosyal bir tabudur.

Suudi Arabistan[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğu Suudi Selefi ilim adamına göre, bir kadının ziynet yeri, akraba olmayan erkeklerin önünde yüzü ve elleri de dahil olmak üzere tüm vücududur. Dolayısıyla, geleneksel Suudi kadınlarının büyük çoğunluğu yüzlerini de örter.

Suudi niqāb genellikle gözler için uzun açık bir oyuk bırakır; oyuk bir dize veya dar kumaş şeritle bir araya getirilir.

Suudi kadınların birçoğu, yabancı müslüman kadınların çoğunun olduğu gibi, niqab'la birlikte başörtüsü veya başka tarz peçeler kullanıyor.

Somali[değiştir | kaynağı değiştir]

Normal, günlük aktivitelerde, Somali kadınları genellikle omuz üstünde bağlanmış uzun bir kumaş parçası olan ve omuz etrafına dökülen guntiino giyiyorlar.

Sudan[değiştir | kaynağı değiştir]

Hicab, yasalar tarafından açıkça zorunlu kılınmadığı halde, Sudan'daki kadınların ölçülü bir şekilde halk içinde giyinmesi gerekiyor.

Suriye[değiştir | kaynağı değiştir]

Suriye'nin yüksek öğrenim bakanı olan Gıyas Bereket, hükümetin üniversitelerde yüzü örtünen kadınları yasaklamasını 2010 yılında ilan etti. Yasaklanmış giysiler arasında niqab, ancak yüzü kapatmayan hicab veya ilgili giysiler yasak olmadı. Yetkililer, yüzdeki peçenin Suriye'nin laik ve akademik ilkelerine aykırı olduğunu belirtti.

Tunus[değiştir | kaynağı değiştir]

Tunus makamları, kadınları "Tunus geleneklerine uygun olarak mütevazı bir kıyafet giymek" için teşvik edildiklerini, Başörtüsü istemediklerini söylüyorlar. 1981'de başörtüsü olan kadınlar okullardan ve hükûmet binalarından men edildi ve ısrarcı olanlar işlerini kaybediyorlardı. Hükümet, başörtüsünü, ülkeye haksız yere gelmiş mezhepsel bir elbise biçimi olarak nitelendirdi.

14 Ocak 2011'den itibaren Tunus devrimi gerçekleştikten sonra başörtüsü yasağı kaldırıldı.

Türkiye[değiştir | kaynağı değiştir]

Resmî olarak laik bir devlet olan Türkiye'de türban üniversitelerde ve kamu binalarında yasaklandı, 2013 sonuna kadar buna kütüphaneler veya hükûmet binaları da dahil edildi. 1980'deki askeri darbe sırasında yasak ilk kez ilan edildi, 1997'de yasa daha da güçlendirildi.

Bazı araştırmalara göre Türkiye'de kadınların %58'i başörtüsü takıyor. Kadınlar genellikle dinî nedenlerle başörtüsü takıyor. Doğu ve iç bölgelerdeki daha muhafazakâr şehirlerde başörtüsü büyükşehirlere göre daha fazla kullanılıyor.^{[kaynak belirtilmeli]}

7 Şubat 2008'de TBMM, kadınların başörtüsü takamaması durumunda birçok kadının eğitim alamadığını savunarak, kadınların Türk üniversitelerinde başörtüsü takmasına izin veren anayasa değişikliğini kabul etti. 2013'te kamu kurumlarında başörtüsü yasağı bir kararname ile kaldırıldı. Liselerde başörtüsü giyinme yasağı 2014'te kaldırıldı.

Büyük Orta Doğu[değiştir | kaynağı değiştir]

İsrail[değiştir | kaynağı değiştir]

Temmuz 2010'da bazı İsrail milletvekilleri ve kadın hakları savunucuları, Knesset'e yüzü örten peçeyi yasaklayan bir yasa tasarısı önermişti. Kudüs Post'a göre, bu tedbir genellikle "yasaya dönüştürülmesi mümkün görünmüyordu". Yahudi kadın hakları grubu Kolech'in kurucusu Hanna Kehat, yasağı eleştirdi ve ayrıca "Moda'yı Anoreksiya'ya yol açan normlara sahip" olarak gördü. Barış için Kadın Koalisyonu genel koordinatörü Eilat Maoz yasağı "ırkçılık" oluşturacak kadar "şaka" olarak nitelendirdi. İsrail'de ortodoks Yahudiler cildinin çoğunu örtülü tutarak makul bir şekilde giyinirler. Evli kadınlar saçlarını, en yaygın olarak bir eşarp şeklinde, ayrıca şapkalar, bereler veya bazen de peruk şeklinde kapatırlar.

Gazze Şeridi[değiştir | kaynağı değiştir]

Gazze Şeridi'nde, Hamas'ın atası olan Mucama el-İslami'nin bulunduğu yerlerde, kadınların İslami kıyafet veya hicab giymek için başarılı bir şekilde resmi olmayan baskıya uğradıkları bildirildi; Bildirildiğine göre 1970'lerin sonlarında ve 1980'lerde Gazze'de kentsel eğitim görmüş kadınlar üzerinde "hicab" ı restore etmek için rıza ve zorlama karışımı bir yöntem kullanıldı. Hamas, ilk intifada sırasında benzer davranış gösterdi. Hamas, kadınların evde kalmalarını, erkeklerden ayrılmamalarını ve çokeşliliğin teşvik edilmesi de dahil olmak üzere başörtüsü takmak için başka önlemlerin yanında kampanya düzenledi. Bu kampanya boyunca, başörtüsü takmamayı seçen kadınlar sözlü ve fiziksel olarak taciz edildiler ve sonuçta hicap "sokaklarda sorunlardan kaçınmak için de" giyiliyordu.

Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği[değiştir | kaynağı değiştir]

"Hicab" sözcüğü sadece orta doğu hicab tarzında kullanılıyordu ve bu tür hicab tarzı, SSCB'nin düşüşüne kadar Müslümanlar tarafından yaygın olarak kullanılmıyordu. Bazı İslamcı taraflar (Özbekler gibi) paranayı giymişlerdi, diğerleri (Çeçen, Kara-Chai, Kazaklar, Türkmenler, vb.) Geleneksel kıyafetler giymişlerdi. Ve "hicab" kelimesini çağrıştırmayan geleneksel kendi tarzlarında şapkaları da vardı.

Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

Kamerun[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Temmuz 2015'te, dini kıyafetler giyen iki kadın Fotokol'de kendini patlatarak 13 kişiyi öldürdü. Saldırıların ardından, 16 Temmuz'dan beri Kamerun, Uzakdoğu bölgesindeki burka da dahil olmak üzere İslami peçelerin giyilmesini yasakladı. Başta Müslüman bölgeden olan Vali Miciyava Bakari, tedbirin daha fazla saldırıyı önlemek için olduğunu söyledi.

Çad[değiştir | kaynağı değiştir]

15 Haziran 2015'te N'jjamena'da 33 kişinin hayatını kaybeden iki kişilik intihar saldırısı sonrasında hükümet, 17 Haziran 2015'te güvenlik nedenlerinden ötürü burka'nın yasaklandığını açıkladı.

Asya-Pasifik[değiştir | kaynağı değiştir]

Güney Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Amerika[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanada[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerika Birleşik Devletleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Çok kültürlülük

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

• Scott, Joan Wallach (2007). "The Politics of the Veil". Princeton University Press.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Burqa ban: What it means for the West – TCN News
• Values, Equality and Differences in Liberal Democracies. Debates about Muslim Headscarves in Europe
• Muslim headscarves from BBC News
• Shabina Begum case: School wins Muslim dress appeal
• The Veil and the British Male Elite
• Behind the scarfed Law, There is Fear] – Alain Badiou

Şablon:İslami kadın kıyafeti

Kategori Hicab