Bu madde veya bölüm Videofon adlı maddeye çok benzemektedir ve bu iki maddenin tek başlık altında birleştirilmesi önerilmektedir. Birleştirme işlemi yapıldıktan sonra sayfaya {{Geçmiş birleştir}} şablonunu ekleyiniz.

Videotelefon (video çağrı, video sohbet, video konuşma olarak da bilinir), gerçek zamanlı olarak insanlar arasındaki iletişim için farklı konumlardaki kullanıcılar tarafından ses sinyali-video sinyallerinin alınması ve iletilmesi için teknolojilerden oluşmaktadır.^[1] Bir videofon, gerçek zaman sistemleri olarak insanlar arasında iletişim için eşzamanlı video ve ses özelliklerine sahip bir görüntü aygıtılı bir telefondur. Telekonferans, bu teknolojinin bir video konferansta bireyler için değil, grup veya organizasyonel toplantı için kullanılmasını ima eder. Telebulunuş, yüksek kaliteli bir video sistemi sistemine (hedefin uzaktaki katılımcıların aynı odada bulunduğu yanılsamayı yaratmak olduğu) veya buluşma teknolojisine başvurabilir, videonun ötesine geçerek robotlara gider (oda etrafında hareket etmek veya nesneleri manipüle etmek gibi). Video konferans da "görsel işbirliği" olarak adlandırılmış ve bir grup yazılımdır.^[2]

1950'lerden 1990'lara kadar ticari dağıtımının başlangıcında, videotelefonlar, geleneksel POTS tipi telefon hatlarına göre, saniyede birkaç saniye arasında yavaş görüntülü TV sistemleriyle aynı görüntüyü değiştiren "görüntülü telefonlar" da içeriyordu. 1990'ların sonlarında gelişmiş video codec'lerinin, daha güçlü CPU'ların ve yüksek bant genişliğinde Internet Protocol ve Internet telekomünikasyon hizmetlerinin geliştirilmesi görüntülü telefonların dünyanın her yerinde, İnternet'in bulunduğu her yerde kullanıcılar arasında yüksek kalitede düşük maliyetli renk hizmeti sunmalarına olanak sağlamıştır.^[2]

Günlük iletişimde sadece ses ve metin iletişimi olarak yaygın olarak kullanılmamasına rağmen, yararlı uygulamalar arasında sağır ve konuşma engelli insanlar için işaret dili iletimi, duyma kaybı, uzaktan eğitim, disfazi, teletıp ve engellilik sorunlarının üstesinden gelmek bulunmaktadır. Aynı zamanda, genellikle kurulmuş olan taraflar arasında, toplantıları ve konferansları kolaylaştırmak için ticari ve kurumsal ortamlarda da kullanılır.^[3] Haber medya kuruluşları, telefon ağından daha yüksek kalitede ses sağlamak için Skype gibi masaüstü teknolojilerini kullanmaya başladı ve profesyonel ekipman göndermek veya profesyonel bir stüdyo kullanmaktan çok daha düşük maliyetle video bağlantıları kurmaya başladı. Daha popüler video telefonu teknolojileri, hatta modern dijital paketlenmiş telefon ağı protokollerini ve hatta videotelefon yazılımlarının yaygın olarak akıllı telefonlarda çalışmasına rağmen geleneksel sabit telefon şebekesi yerine Internet'i kullanıyor. Şu ankı akıllı telefonlarda ve uygulamalarda videotelefon artık sade ve ayrılmaz bir özellik olmuştur.^[4]

Kategoriler[değiştir | kaynağı değiştir]

Videotelefon, işlevselliği ile, yani amaçlanan amacına göre ve aynı zamanda iletim yöntemiyle kategorize edilebilir.

• Video telefonlar, AT&T tarafından 1927'de ilk testlere dayanan en eski videotelefondu. 1930'ların sonlarında birçok Avrupa hükûmetinin postaneleri, çift kablolu devre telefon iletim teknolojisinden yararlanan, kişiden kişiye iletişim için halka açık görüntülü telefon hizmetleri kurdu.^[5] Günümüzde bağımsız video telefonlar ve UMTS video özellikli cep telefonları genellikle kişi bazında kullanılmaktadır.
• Video konferans, ilk kullanımlarını 1970'lerin başlarında AT & T'nin Picturephone servisi ile gördü. Şanzımanlar kısa mesafelerde analogdu, ancak daha uzun aramalar için tekrar telefon iletim teknolojisini kullanarak dijital formlara dönüştürüldü. Günümüzün popüler kurumsal video konferans sistemleri, kameraları ve mikrofonları tarafından üretilen çok büyük miktarda veriyi iletme ihtiyacından dolayı neredeyse tamamen dijital ISDN ve IP iletim modlarına geçmiştir.^[5] Bu sistemler genellikle konferans modunda kullanılmak üzere tasarlanmıştır, yani her bir konumdaki her katılımcı tarafından görülebilen birçok farklı yerdeki birçok kişi tarafından kullanılır.
• Telebulunuş sistemleri, daha yüksek derecede video ve ses kalitesine izin vermek için daha yeni, daha gelişmiş video konferans sistemleri alt kümesidir. Bu tür yüksek uç sistemler genellikle şirket ayarlarında konuşlandırılır.
• Mobil işbirliği sistemleri, video, ses ve ekran çizme özelliklerinin güvenli ağlar üzerinden yayın yapan en yeni nesil elektronik cihazların kullanımını birleştirerek, çok partili konferansların gerçek zamanlı olarak konumdan bağımsız şekilde gerçekleştirilmesini sağlayan yeni bir başka gelişmedir.

Bu işlevleri kapsayan daha yeni bir teknoloji, TV kameralarıdır. TV kameraları, insanların PC bağlantısı kullanmadan televizyonlarında Skype gibi görüntülü arama servislerini kullanarak görüntülü “telefon” araması yapabilmelerini sağlar. TV kameraları, görüntüleri başka bir TV kamerasına veya akıllı telefonlar, tablet bilgisayarlar ve bilgisayarlar gibi diğer uyumlu bilgi işlem cihazlarına gerçek zamanlı olarak besleyen özel olarak tasarlanmış video kameralardır.^[6]

Webcamları, kişisel bilgisayarlar aracılığıyla canlı video ve ses akışları sağlayabilen, nispeten düşük maliyetli cihazlardır, hem video görüşmeleri hem de video konferans için birçok yazılım istemcisi ile kullanılabilir. Sistemlerin her biri, video kalitesi, sermaye maliyeti, karmaşıklık derecesi, iletim kapasitesi gereksinimleri ve kullanım maliyeti gibi kendi avantaj ve dezavantajlarına sahiptir.^[7]

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 
• 
• 
  Avaya Nortel 1535 IP
• 
  Tandberg E20
• 
  Deutsche Telekom T-View 100
• Lifesize
  Lifesize
• 
  Polycom VSX 7000
• 
• 
• 
• 
• 

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]