Radikal Cumhuriyetçiler

Radikal Cumhuriyetçiler, 1854-1877 yılları arasında ABD’deki Cumhuriyetçi Parti içindeki bir gruptur. Özellikle 1865 yılında sona eren Amerikan İç Savaşı’nın ardından eski Amerika Konfedere Devletleriʼne bağlı eyaletlerde yürütülen yeniden yapılanma sırasında iktidardaydılar.

Siyasi eğilim[değiştir | kaynağı değiştir]

Radikaller iç savaş boyunca köleliğe karşı çıkarlar. Savaşın kazanılmasından sonra ise özgürlüklerine kavuşan eski köleler için eşit hakları savunurlar.^[1] Radikaller, Demokratlar tarafından kıyasıya eleştirilmekte, bazen bu muhalefete Cumhuriyetçi Partiden de destek gelmekteydi.

Radikaller Başkan Abraham Lincoln tarafından henüz savaş sürmekteyken 1863 yılında başlatılan yeniden yapılanma programını eleştirerek çok merhametli bulacaklardır. Radikaller Lincoln tarafından veto edilen Bağlılık yemini olarak adlandırdıkları uygulamayı yürürlüğe koymaya çalışacaklardır.

Johnson dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Lincoln’ün suikast sonucu öldürülmesiyle başkan olan Andrew Johnson, ilk başta Radikal gibi davransa da kısa sürede onlarla olan bağlarını kopartarak yoğun bir çatışmaya girecektir. Radikallerle arasındaki gerilim 1868 yılında hakkında verilen gensoru ile zirveye çıkacak, bir oy farkla önerge reddedilse de Radikallerin gücü bu dönemde doruğa çıkacaktır.

Yeniden yapılanma[değiştir | kaynağı değiştir]

1866 seçimlerinden sonra Radikaller Kongreyi kontrol edecek çoğunluğu sağlarlar. Bu dönemde güney eyaletlerinde, özgürleşen eski köleler, bölgedeki çoğu yoksul scalawaglar ve Kuzeyden bölgeye giden carpetbaggerların koalisyonu ile iktidardadırlar. Radikaller 1869-1877 yılları arasında başkanlık yapan Ulysses S. Grant ile de gergin ilişkiler içerisinde olacaklardır. İktidarda oldukları dönemde siyahlara oy hakkı tanınmış, güney eyaletlerinin yıkılan sanayisi ve özellikle demiryolları yeniden inşa edilmiş ve özellikle yoksul beyazlar ve siyahlar için okullar inşa edilmiştir.

Tasfiye ve son[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar ve Radikal karşıtı Cumhuriyetçiler bu dönemde sürekli olarak Radikallerin iktidarının yolsuzluklar ve haksızlarla dolu olduğunu iddia etmekteydi. Grant döneminde ortaya çıkan skandallar ve yolsuzluklar kamuoyu baskısına yol açacak düzeydeydi. Ayrıca Kuzeyli sanayiciler Radikallerin kendi çıkarlarına karşı uygulamalarına karşı Güneydeki eski nüfuz sahibi yöneticilerle işbirliğine başlamışlardı. Radikallerin önerdiği azatlı kölelere toprak dağıtılması planı ise kendi partilerinde bile kabul edilmemişti. Güney eyaletlerinde siyahlara karşı baskı ve şiddet uygulamaları örgütlü bir hale gelmiş, Ku Klux Klan gibi örgütler iyice güçlenmişti. Bu koşullar altında güney eyaletlerinde yapılan seçimlerde Demokratlar çoğunluğu yavaş yavaş kazanmaya başlayacak, şiddet eylemlerine müdahale ise Başkan Grant tarafından engellenecektir. 1877 yılına gelindiğinde özellikle Thaddeus Stevens ve Charles Sumner gibi liderlerini kaybeden grup iktidardan düşecek ve tasfiye edilecektir.

Önde gelen üyeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

John C. Frémont: Radikallerin 1864 ABD Başkan adayı
John Bingham: Ohio milletvekili ve ABD Anayasasının 14. maddesinin fikir babası.
William Gannaway Brownlow: Knoxville Whig gazetesinin sahibi ve Tennessee valisi.
Benjamin Butler: Massachusettsli siyasetçi ve asker. New Orleans’ı denetimi aldığı için güneylilerce nefret edilirdi.
Zachariah Chandler: Michigan milletvekili ve Ulysses S. Grant’ın içişleri bakanı.
Salmon P. Chase: Abraham Lincoln’un Hazine Bakanı, Yüksek Mahkeme hakimi.
Henry Winter Davis: Maryland milletvekili.
James A. Garfield: Kongrede grup başkanı, 1881 yılında ABD Başkanı olur.
Hannibal Hamlin: Maine milletvekili, Lincoln’un başkan yardımcısı
James H. Lane: Kansas milletvekili, kölelik karşıtı örgüt yöneticisi.
Thaddeus Stevens: Pensilvanya milletvekili, önde gelen liderlerden.
Charles Sumner: Massachusetts milletvekili, dışilişkiler uzmanı.
Benjamin Wade: Ohio milletvekili; Başkan Johnson gensoruyla görevden alınsaydı başkan olacaktı.
Henry Wilson: Massachusetts milletvekili, Grant’ın başkan yardımcısı

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Bu haklar arasında oy hakkı, kölelerin ekonomik olarak desteklenmesi vb. bulunur.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yazılan eserler[değiştir | kaynağı değiştir]

Harper's Weekly gazetesi
Barnes, William H., ed. History of the Thirty-ninth Congress of the United States. (1868)
Blaine, James.Twenty Years of Congress: From Lincoln to Garfield.
Fleming, Walter L. Documentary History of Reconstruction: Political, Military, Social, Religious, Educational, and Industrial 2 cilt (1906)
Hyman, Harold M., ed. The Radical Republicans and Reconstruction, 1861-1870. (1967)
Edward McPherson, The Political History of the United States of America During the Period of Reconstruction (1875)
Palmer, Beverly Wilson and Holly Byers Ochoa, eds. The Selected Papers of Thaddeus Stevens 2 cilt (1998)
Palmer, Beverly Wilson, ed/ The Selected Letters of Charles Sumner 2 cilt (1990)
Charles Sumner, "Our Domestic Relations: or, How to Treat the Rebel States" Atlantic Monthly Eylül 1863

[1] Bu haklar arasında oy hakkı, kölelerin ekonomik olarak desteklenmesi vb. bulunur.

[1]

Radikal Cumhuriyetçiler ne demektir