Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "Pike bombardıman uçağı" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ağustos 2011) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Pike bombardıman uçağı isabet oranını arttırmak ve uçaksavar ateşinden daha iyi korunmak için hedefinin üzerine pike yaparak saldıran bir bombardıman uçağıdır.

Hedefe dalma, neredeyse dik bir şekilde gerçekleşir ve bombalar bu doğrultuda ve yüksek hızda bırakılır. Bu pike bombardımancısına bombaları tam olarak hedefe bırakmasını ve küçük ve/veya hareketli hedeflerde nispeten daha iyi isabet oranı sağlar. Norden bombardıman vizörü gibi komplike ekipmanlara ihtiyaç duymaz. Pike bombardıman uçakları gemi, köprü gibi yüksek değerli hedeflerde kullanılırdı. Aynı zamanda dalma şeklinde bombardıman, gemi gibi yan taraflarında zırhların daha güçlü olduğu hedeflerde üstten bombalayarak zayıf yerinden vurmak gibi avantajlara da sahiptir.

İlk pike bombardıman kayıtları, RAF pilotlarının I. Dünya Savaşı sırasında özel bir çözüm üretmesi şeklindedir. 1917 ve 1918 yıllarında, Orford Ness Bombardıman Alanında teknik üzerinde çalıştılar, fakat zamanın uçakları, bombayı bıraktıktan sonraki yükselme sırasındaki savrulma ivmesine dayanamayacak kadar zayıflardı. Sadece birkaç yıl sonra Birleşik Devletler Donanması, Haiti ve Nikaragua da yeni bir sistemi uygulamaya koydular.

Uçaklar dayanıklılık ve yükleme kapasitesi açısından geliştikçe, teknik de daha uygun hale geldi. 1930'ların başlarında bu teknik taktiksel doktrin içerisine yerleşmişti, özellikle bombardıman uçaklarının vurması zor olan küçük hedeflerin bombardımanına karşı. Birleşik Devletler Ordusu büyük bombardıman uçakları ile yığın bombardımanı üzerinde yoğunlaşmışken, Birleşik Devletler Donanması ilk özel pike bombardıman uçağının, Curtiss F8C Hell-Diver çift kanatlı uçağın siparişini vermişti. (tek kanatlı Douglas SBD veya sonraki SB2C Helldiver ile karıştırılmamalıdır.)

1930'ların başlarında Ernst Udet ABD yi ziyaret etti ve dört tane F8C siparişi vermeyi başarıp bunları Almanya'ya gönderdi. Orada küçük bir evrimden geçtiler. Pike bombardımanı etkili bir şekilde taktiksel rol olarak daha küçük bir Luftwaffe sağlayacaktı ve bütün ilgilendikleri tam olarak buydu. hemen ardından martı kanatlı Junkers Ju 87 Stuka (Sturzkampfflugzeug (Pike bombardıman uçağının kısaltması) ile kendi pike bombardıman uçağı tasarımlarına sahip oldular.

O gün için Stuka dünayının en avantajlı pike bombacısıydı. Stukayı kullanmak Blitzkrieg konseptinin ana problemi olan hava topçuluğu sorununa (kazılmış siperlerdeki savunma mevzilerine saldırı için) çözüm oldu. Normalde hızlı hareket eden zırhlı birlikleri yavaşlatan ve bekleten ağır hareket eden topçu birlikleri kullanılacaktı.

Bu Polonyanın ve Benelüks ülkelerinin işgalindeki başarısıyla kanıtlanmış oldu. Küçük bir örnekle; Oire Nehrinin batı yakasında hızla ilerleyen Alman zırhlılarına karşı kurulan güçlü BEF(İngiliz Seferberlik Kuvvetleri) mevzileri Stuka saldırılarıyla çok kısa sürede yok kırıldı ve topçu birlikleri bölgeye ulaşmadan çok önce savaş mühendisleri bir köprü kurmayı başardılar.

Daha yeni ve kapasiteli uçaklar ile değiştirme çabalarının başarısızlığı ile birlikte Stukalar zamanla eskidi. Britanya Savaşının başlamasıyla umutsuzca kullanılamaz oldu ve RAF'ın ellerine bırakıldı.

Japonya da ABD donanmasıyal aynı nedenlerden dolayı (gemileri vurmak için) pike bombardımanı üzerine yoğun çaba sarf etti. Savaşa en iyi tasarımlardan biri Aichi D3A ile başladılar ama bu uçak da çok kısa bir sürede eskidi. Ardından daha iyi bir tasarım Yokosuka D4Y Suisei 'yi sundular fakat bu endüstrilerinin bu uçaklardan hiç üretemeyeceği bir zaman denk gelmişti. Bunun karşısında Amerika cephesinde ise Douglas performansda D3A'ya benzeyen SBD Dauntless uçağını çıkarmıştı fakat daha sonra, daha hızlı ve daha komplex olan Curtiss SB2C Helldiver ile yer değiştirdi. Her ikisi de büyük miktarlarda üretildi.

En ünlü Pike bombardıman saldırılarından biri, Midway Savaşında 1942 Haziranında, Amerikan Danutlesslerin Japonların üç farklı ileri cephe uçak gemisine altı dakikalık bir zaman içinde verdikleri ölümcül zararlardır.

Garip bir şekilde, Pike bombacıları için karar vermeyen tek ana güç İngilizlerdir. Kraliyet Donanması kendi nedenlerini sunmaya birkaç kez niyetlendiyse de RAF ile girdiği politik sataşmalar bile dahil olmak üzere asla açık ve kesin bir sebep sunamadı. Sadece hibrit pike bomba ve avcı uçağı Blackburn Skua üretildi ama sadece çok kısa bir süre için ve çok az bir miktarda kullanıldı.

Savaştan sonra, uçaksavar topçuluğunun hızlı gelişimi ile birlikte hızlı avcı uçaklarının yavaş pike bombacılarına karşı büyük avantajlar elde etmesi yüzünden, Pike bombacıları hızla gözden kayboldu. Aynı zamanda çeşitli bombardıman vizörlerini kontrol etmede kaltinin artışı daha küçük dalma açılarını sağladı ve bunlar bütün uçaklara (özellikel avcı uçaklarına) monte edilebilir hale geldi (Yer saldırı uçaklarına bakınız). Buna rağmen uçaklar hala hedeflerinin üzerine "dalıyor" ve aynı uçak birçok farklı görev alabiliyor ve pike bombacısına daha fazla gerek kalmıyordu.

Bugün "akıllı bombalar" Birleşik Devletler ve birçok Avrupa ülkesinde bütün bombardıman tekniklerinin yerini aldı. Bomba hedeften millerce uzaktan ve yüksek irtifadan bırakılıyor ve uçağın vurulma riski minimuma düşüyor. Bomba ardından hedefe doğru kendini kumanda ediyor. Bunun sistemler içlerinde lazer işaret edişi, gövdede GPSler, radar, kızılötesi, televizyon kılavuzluğu ve atelet rüzgâr düzelticiler gibi birçoK farklı sistem ihtiva ediyorlar. Bombardıman vizörleri "fırlatma bombardımanlarında", bir uçak bombasını bıraktıktan sonra hızla daha yüksek irtifaya yükseldiği zaman ters pike sortisinde hala kullanılmakta. Yüzeysel olarak, güdümsüz çelik veya salkım bombalarının kullanılmasında 45 derece veya daha alt derecelerde hala pike bombardımanı mevcut.