Nature

Derginin, Proxima Centauri ile gezegeni Proxima Centauri B'nin sanatçı çizimlerinin yer aldığı, 2016'da yayımlanan 536. sayı 7617. cildinin kapağı
Editör	Magdalena Skipper
Kategoriler	Bilim
Sıklık	Haftalık
Yayımcı	Nature Publishing Group
İlk sayı	1869
Ülke	Birleşik Krallık
Dil	İngilizce
Website	http://www.nature.com/nature/index.html
ISSN	0028-0836
Etki Faktörü	64.8 (2022)

Nature, İngiltere'nin Londra şehrinde kurulan ve merkezi bulunan, haftalık bir bilimsel araştırma dergisidir. Çok disiplinli bir yayın olarak Nature, öncelikle olarak bilim ve teknoloji alanlarında, çeşitli akademik disiplinlerden hakemli araştırmaları içerir. Springer Nature, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Asya'da çekirdek editöryel ofislere sahiptir. Nature, 2022 Dergi Atıf Raporları'nın Bilim Baskısı tarafından dünyanın en çok atıf yapılan bilimsel dergilerinden biri olarak belirtilmiştir bununla birlikte dünyanın en çok okunan ve en prestijli akademik dergilerinden biri olarak kabul edilmektedir.^[1] 2012 itibarıyla, aylık yaklaşık üç milyon benzersiz okuyucuya online erişimi olduğunu düşünülmektedir.^[2]

1869 sonbaharında kurulan Nature, Norman Lockyer ve Alexander MacMillan tarafından bilimsel yenilikler için bir kamu forumu olarak yayına başlamıştır. 1980'lerin sonları ve 1990'ların başları, Birleşik Krallık dışında bir dizi editöryel ofisin kurulmasını ve on yeni ek, alt uzmanlık yayınlarının (örn. Nature Materials) kurulmasını gördü. 2000'lerin sonlarından itibaren, haftalık olarak özel editöryel ve güncel olaylar köşeleri oluşturulmaktadır. Derginin birincil kaynağı araştırmacı bilim insanlarıdır; düzenleme standartları esas olarak teknik okunabilirlikle ilgilidir. Her sayı, bilimsel topluluğun genel ilgisini çeken makaleler de içerir, özellikle iş dünyası, finansman, bilimsel etik ve araştırma buluşları. Kitaplar, sanat ve kısa bilim kurgu hikâyeleri hakkında bölümler de bulunmaktadır.

Nature'da yayımlanan araştırmalar, çoğunlukla hafifçe düzenlenmiş formda makalelerden ve mektuplardan oluşmaktadır. Yazıların yüksek teknik içerikli ve yoğunluğu sebebiyle oluşan metin sınırlamaları nedeniyle, genellikle daha büyük çalışmaların özetlerini içermektedir. Bilimsel veya teknolojik alandaki yenilikler veya buluşlar, dergide ya mektuplar ya da haber makaleleri olarak öne çıkarılır. Bununla birlikte, derginin maruz kaldığı durumlar nedeniyle, akademik dürüstlük, bilimsel yöntem ve haber kapsamı konularında çeşitli zamanlarda tartışmalara konu olmuştur. Gönderilen makalelerin %8'den azı yayımlanmak üzere kabul edilmektedir.^[3] 2007'de, Nature (Science ile birlikte) İletişim ve İnsanlık için Asturias Prenslik Ödülü'nü aldı.^[4]

Communications Alt Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

Nature dergisi, birçok bilim dalında alt yayınlar yayınlamaktadır. Bu yayınlar:^[5]

• Communications Biology
• Communications Chemistry
• Communications Earth & Environment
• Communications Engineering
• Communications Materials
• Communications Medicine
• Communications Physics
• Communications Psychology

Önemli Yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

• X-ışınları - W. C. Röntgen (1896). On a new kind of rays. Nature 53: 274-276.
• Parçacıkların Dalgasal Doğası - C. Davisson and L. H. Germer (1927). The scattering of electrons by a single crystal of nickel. Nature 119: 558–560.
• Nötron - J. Chadwick (1932). Possible existence of a neutron. Nature 129: 312.
• Nükleer Fisyon - L. Meitner and O. R. Frisch (1939). Disintegration of uranium by neutrons: a new type of nuclear reaction. Nature 143: 239–240.
• DNA'nın yapısı - J. D. Watson and F. H. C. Crick (1953). A structure for deoxyribose nucleic acid. Nature 171: 737–738.
• Ozon deliği - J. C. Farman, B. G. Gardiner and J. D. Shanklin (1985). Large losses of total ozone in Antarctica reveal seasonal ClOx/NOx interaction. Nature 315: 207−210.
• İlk Memelinin Klonlanması (Dolly the Sheep) - I. Wilmut, A. E. Schnieke, J. McWhir, A. J. Kind and K. H. S. Campbell (1997). Viable offspring derived from fetal and adult mammalian cells. Nature 385: 810-813.
• İnsan Genom Projesi - International Human Genome Sequencing Consortium (2001). Initial sequencing and analysis of the human genome. Nature 409: 860-921.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Nature internet sayfası6 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.