Louis Charles Delescluze
Doğum	2 Ekim 1809 Dreux, Eure-et-Loir, France
Ölüm	25 Mayıs 1871 (61 yaşında) Paris, France
Meslek	Devrimci Lider Askeri Komutan
İmza

Louis Charles Delescluze (2 Ekim 1809 - 25 Mayıs 1871) Fransız devrimci lideri, gazeteci ve Paris Komünü'nün askeri komutanıydı.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Delecluze, Dreux, Eure-et-Loir'da doğdu. Paris'te hukuk okudu ve birçok gizli cumhuriyetçi derneğin üyesi oldu. Ayrıca Bourbon monarşisini deviren ve Kral Louis-Philippe'i iktidara getiren 1830 Temmuz devrimine de katıldı. 1836'da kendisini cumhuriyetçi gazeteciliğe adadığı Belçika'ya sığınmak zorunda kaldı.

1840'ta Fransa'ya döndü ve Valenciennes'e yerleşti. Louis-Philippe'i deviren ve İkinci Fransız Cumhuriyeti'ni yaratan 1848 devriminden sonra Paris'e taşındı ve burada La Révolution démocratique et Sociale (Demokratik ve Sosyal Devrim) adlı bir gazete çıkarmaya başladı ve Solidarité républicaine adlı devrimci örgütü kurdu. . Haziran 1848'de o ve diğer devrimciler, General Louis-Eugène Cavaignac yönetimindeki ordu tarafından hızlı ve şiddetli bir şekilde bastırılan yeni Cumhuriyet hükûmetini devirmek için başarısız bir girişimde bulundular. Mart 1849'da Cavaignac'ı eleştirdiği için tutuklandı ve bir yıl hapis cezasına çarptırıldı. Nisan 1850'de tekrar tutuklandı ve üç yıl hapis cezasına çarptırıldı; daha sonra Fransa'dan İngiltere'ye kaçtı. 1853'te gizlice Fransa'ya döndü, ancak tutuklandı ve on yıl hapis ve sürgüne mahkûm edildi. Cezasını Saint-Pelagie, Belle-Île, Carte hapishanelerinde ve son olarak Fransız Guyanası'ndaki Şeytan Adası'nda çekti. Altı yıllık tutukluluğu boyunca, 1869'da Paris'te De Paris à Cayenne, Journal d'un Transporté adıyla yayınlanan bir anı kitabı yazdı.

1859'da kendisi ve diğer siyasi mahkûmlar İmparator III. Napolyon tarafından affedildi ve Kasım 1860'ta hastalık nedeniyle zayıflamış olarak Fransa'ya döndü. Bir sonraki girişimi, 1864'te kurulan yeni sosyalist Uluslararası İşçi Birliği'ni destekleyen radikal bir gazete olan Réveil'i yayınlamak oldu. Bu dergi ona bir yıl içinde üç kez kınama, para cezası ve hapis cezası getirdi ve sonunda bastırıldı; ve yine Belçika'ya kaçtı.

Paris Komünü[değiştir | kaynağı değiştir]

1870 Fransız-Alman Savaşı'nda Fransız Ordusunun hızlı yenilgisi ve Sedan Muharebesi'nde İmparatorun ele geçirilmesi, İkinci İmparatorluğun aniden sona ermesine ve Fransız Cumhuriyeti'nin ilanına yol açtı. Merkezi Bordeaux'da bulunan yeni hükûmet savaşı sürdürmeye çalıştı. 8 Eylül'de Delescluze Paris'e döndü ve yeni ulusal hükûmete karşı kışkırtma yaparak devrimci politikaya geri döndü. Kasım 1870'te işçi sınıfı 19. bölgesinin belediye başkanıydı. Almanlar Paris'i kuşatarak uzun bir kuşatma başlattı ve şehri bombalamaya başladı. 28 Ocak 1871'de şehir açlık ve hastalıktan binlerce kişinin ölmesinin ardından Milli Savunma Hükûmeti Almanlarla ateşkes imzaladı. Delescluze ateşkesi kınadı ve Milli Savunma Hükûmeti'ne karşı silahlı mücadele çağrısında bulundu. Devrimciler başarısız bir şekilde Hotel de Ville'i ele geçirmeye çalıştılar ve Delescluze'un gazetesi kısa süreliğine kapatıldı.^[1]

18 Mart'ta Fransız ordusu, Montmartre tepelerindeki bir depoda saklanan çok sayıda topu çıkarmaya çalıştı ancak bunlar Paris Ulusal Muhafız askerleri tarafından engellendi. Askerler iki Fransız Ordusu generali Claude Lecomte ve Jacques Léon Clément-Thomas'ı yakalayıp öldürdü. Delescluze dahil Paris'in devrimci liderleri, Paris Komünü adı verilen yeni bir devrimci hükûmet için hızla seçimler düzenlediler. Çoğunluğu şehrin batısındaki daha zengin mahallelerde yaşayanlar olmak üzere Parislilerin yarısı çekimser kaldı, ancak doğudaki işçi sınıfından olanlar çok sayıda oy kullandı. [2] 26 Mart'ta Delescluze, 11. ve 19. bölgelerden Komün üyeliğine seçildi ve Ulusal Meclis'teki koltuğundan istifa etti. 27 Mart'ta Komün resmen ilan edildi.^[1]

Devrimci liderliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Delescluze, prestiji ve uzun devrimci kariyeri nedeniyle kısa sürede Komün'ün önemli komitelerinin bir üyesi oldu; dış ilişkiler komisyonu, yürütme komisyonu (4 Nisan); Kamu Güvenliği Komitesi (9 Mayıs) ve askeri deneyimi olmamasına rağmen Savaş Komitesi'nin sivil delegesi (11 Mayıs), bu da onu Komünün fiilen askeri lideri yaptı. Komünü desteklemek için Peru'dan dönen Fransız kaşif Théodore Ber, Delescluze'un özel sekreteri oldu.

Delescluze ve diğer Komün üyelerinin yeni yönetimlerini organize etmek için çok az zamanları vardı; General Lecomte ve Clément-Thomas'ın öldürülmesinin ardından, genel müdür Adolphe Thiers liderliğindeki Fransız ulusal hükûmeti, karargahını Versailles'a taşıdı ve şehri yeniden ele geçirmek için Fransız ordusunu seferber etmeye başladı. Komün, muhalefeti bastırmak için kendi askerî gücü olan Ulusal Muhafızları örgütledi ve Fransız Devrimi'ndeki aynı adı taşıyan Komite'yi örnek alan bir Kamu Güvenliği Komitesi kurdu. Muhalefet gazeteleri kapatıldı ve 5 Nisan'dan itibaren Komün, Paris Başpiskoposu ile iki yüz rahip ve diğer dini şahsiyetleri tutukladı ve bunların Fransız hükûmeti tarafından tutulan radikal bir devrimci lider olan Auguste Blanqui ile takas edilmesini teklif etti. Thiers reddetti.

Halen şehrin kuzey ve doğusundaki yüksekleri işgal eden Alman ordusunun gözü önünde Fransız ordusu tarafından yeni bir Paris kuşatması başladı. Ordu yaklaşırken Delescluze ve Komün eski hükûmetin sembollerinin yok edilmesi yönünde oy kullandı; Vendôme Sütunu 16 Mayıs'ta yıkıldı; 16 Mayıs'ta Adolphe Thiers'in evindeki sanat koleksiyonu boşaltıldı ve yıkıldı.

21 Mayıs'ta Delescluze ve Komün üyeleri, Komün askeri lideri Gustave Cluseret'i beceriksizlik veya ihanet nedeniyle cezalandırıp cezalandırmamayı tartışırken, Fransız Ordusunun, yanlışlıkla insansız bırakılan şehir savunmasının bir bölümünden Paris'e girdiği haberi geldi. Ertesi gün Delescluze bir bildiri yayınlayarak tüm Parislileri orduya karşı mücadeleye katılmaya çağırdı. Delescluze'un asker olarak herhangi bir deneyimi yoktu ama nasıl heyecan verici düzyazı yazılacağını biliyordu. 22'sinde basılan ve şehrin her yerine asılan bildirisi şuydu:

"PARİS HALKINA: ULUSAL MUHAFIZLARA:

Vatandaşlar!

Yeter artık militarizm, üniformalarında örgülü, yaldızlı genelkurmay yok! Halka, çıplak silahlı savaşçılara yol açın! Devrimci savaş saati çaldı. Halk zekice manevralar hakkında hiçbir şey bilmiyor ama ellerinde bir tüfek ve ayaklarının altında kaldırım varsa, kraliyet askeri okulunun stratejistlerinden korkacak hiçbir şeyleri yok.

Silahlara, vatandaşlar! Silahlara! Bu, bildiğiniz gibi, Versailles'ın gericilerinin ve din adamlarının, eylemleriyle Fransa'yı Prusyalılara teslim eden ve bize bunun bedelini ödetmek isteyen zavallıların fethedilmesi veya onların acımasız ellerine düşmesi meselesidir. ihanetlerinin fidyesini!

Son altı haftadır su gibi akan o cömert kanın boşa gitmemesini dilerseniz; özgür ve herkesin eşit olduğu bir Fransa'da yaşamak istiyorsanız; Çocuklarınızı acınızdan ve sefaletinizden kurtarmak istiyorsanız; tek bir adam gibi ayağa kalkacaksınız ve müthiş direnişiniz nedeniyle, sizi boyunduruğunuza geri koyacağını gururla hayal eden düşman, son iki aydır kendisini lekeleyen gereksiz suçlarından dolayı kendisini utanmış bulacak.

Yurttaşlar, temsilcileriniz gerekirse sizinle birlikte savaşacak ve ölecektir; ama tüm halk devrimlerinin anası, dünyanın kanunları olması gereken ve öyle olacak olan adalet ve dayanışma fikirlerinin kalıcı yuvası olan bu şanlı Fransa adına, düşmanın üzerine yürüyün ve bırakın devrimci enerjiniz ona göstersin. hainlerin Paris'i satmaya çalışabileceğini ama kimsenin onu teslim edemeyeceğini veya fethedemeyeceğini.

Komün sana güveniyor – Komüne güven!”

Cesur sözlerine rağmen Komün büyük bir dezavantajdaydı; Komün güçlerinin sayısı ordunun dört ya da beş katı kadardı; çok az eğitimli subayları vardı; ve en önemlisi şehrin savunmasına yönelik hiçbir planları yoktu; Delescluze her mahalleyi kendini savunmaya çağırdı, bu da onların birleşik bir güç olarak hareket etmelerini veya savaşmalarını imkansız hale getirdi.

Paris savaşı, daha sonra "Kanlı Hafta" olarak anılacak olan 21-28 Mayıs 1871 tarihleri arasında gerçekleşti. 22 Mayıs'a gelindiğinde ordu Montmartre'yi ve şehrin batı kesimini ele geçirdi. 23 Mayıs'ta Delescluze ve Komün liderleri Hôtel de Ville'de bulunuyordu. Hükûmet otoritesinin sembolü Tuileries Sarayı'nın yanı sıra Adalet Sarayı, Cour des Comptes, Palais-Royal'in bir parçası olan Palais de la Légion d'Honneur ve diğer hükûmet binalarının yakılması emrini verdiler.

24 Mayıs'ta ordu yaklaşırken Delescluze ve Komün liderleri Hôtel de Ville'i terk etmek zorunda kaldı. Onlar ayrılır ayrılmaz Belediye Binası ateşe verildi, bina ve şehir arşivleri yok edildi. Aynı gün, Kamu Güvenliği Komitesi'nin emriyle Başpiskopos Darboy ve bir düzine rehine daha idam edildi. Ertesi gün bir grup Dominik rahibi idam edildi. Çatışma her iki tarafta da şiddetliydi; Ordu tarafından ele geçirilen Komün askerleri çoğu zaman başka bir formalite gerekmeden vuruluyordu.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Descluze ve geri kalan Komünard liderleri karargahlarını Rue Voltaire'deki 13. bölgenin belediye binasına taşıdılar, ancak bu mahalle de kısa süre sonra ordunun saldırısına uğradı. Ayın 25'inde akşam saat 7:30 civarında Delescluze, Komün'ün baş yöneticisi olarak tören kuşağını taktı ve Place Château-d'Eau'daki en yakın Komün savunulan barikatına doğru yürüdü. Silahsız olarak, ordudaki askerlerin açıkça görebileceği şekilde barikatın tepesine tırmandı ve anında vurularak öldürüldü.

Delescluze'nin ölümünün ardından çatışmalar 26. ve 27. günlerde devam etti ve Père Lachaise mezarlığında kanlı bir çatışma yaşandı. 28 Mayıs'ta Komünün son askerleri de teslim oldu ve çatışmalar sona erdi.[6]

Ordu kayıpları 873 ölü ve 6.424 yaralıydı. Komün kayıpları hiçbir zaman resmi olarak sayılmadı, ancak altı ila yedi bin Komün askeri geçici mezarlara gömüldü ve ardından şehir mezarlıklarında yeniden gömüldü ve diğer üç bin asker de işaretsiz mezarlara gömülmüş olabilir. 45.522 Komün esiri alındı, çoğu serbest bırakıldı. 3.417'si sınır dışı edilmeye, 1.247'si ömür boyu hapse, 3.359'u daha kısa cezalara ve 93'ü idama mahkûm edildi; bunlardan 23'ü idam edildi. Delescluze için işaretlenmiş bir mezar yok. Yokluğuna ve öldürüldüğü yönündeki haberlere rağmen, askeri mahkemede yokluğunda resmen yargılandı ve ölüm cezasına çarptırıldı.[7]

1930'da Paris belediye meclisi, 11. bölgedeki rue Charles-Delescluze'deki bir caddeye isim verilmesi yönünde oy kullandı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]