Klinik sinirbilim

Klinik sinirbilim, beyin ve merkezi sinir sistemi hastalıklarının ve bozukluklarının altında yatan temel mekanizmaların bilimsel çalışmalarına odaklanan bir sinirbilim dalıdır.^[1] Bu tür bozuklukları tanımlamanın ve teşhis etmenin yeni yollarını ve nihayetinde yeni tedaviler geliştirmeyi amaçlamaktadır.

Klinik bir sinirbilimci, bu alanda uzmanlaşmış bilgiye sahip bir bilim insanıdır. Tüm klinisyenler klinik sinirbilimci değildir.^[2]^[3] Psikiyatristler, nörologlar, klinik psikologlar, sinirbilimciler, beyin cerrahları ve diğer bazı uzman ve bilim adamları, nörobiyolojik bozuklukları önlemeye ve tedavi etmeye yönelik tanı yöntemleri ve yolları geliştirmek için temel araştırma bulgularını kullanır.^[4] Bu tür bozukluklar arasında bağımlılık, Alzheimer hastalığı, amyotrofik lateral skleroz, anksiyete bozuklukları, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, otizm, bipolar bozukluk, beyin tümörleri, depresyon, Down sendromu, disleksi, epilepsi, Huntington hastalığı, multipl skleroz, AIDS nörolojik tutlumu, nörolojik travma, ağrı, obsesif-kompulsif bozukluk, Parkinson hastalığı, şizofreni, uyku bozuklukları, felç ve Tourette sendromu bulunur.^[5]

Nöroloji, nöroşirürji ve psikiyatri, nörobilimsel bilgileri kullanan başlıca tıbbi uzmanlık alanları iken, bilişsel sinirbilim, nöroradyoloji, nöropatoloji, oftalmoloji, kulak burun boğaz, anesteziyoloji ve rehabilitasyon tıbbı gibi diğer uzmanlıklar disipline katkıda bulunabilir.^[1] Nörobilim perspektifinin psikoterapi, sosyal psikiyatri veya sosyal psikoloji gibi diğer dallar ile entegrasyonu giderek daha önemli hale gelecektir.^[6]^[7]

Araştırma için Tek Akıl[değiştir | kaynağı değiştir]

"Araştırma için Tek Akıl" forumu 23-25 Mayıs 2011'de Massachusetts , Boston'da düzenlenen ve On Yıllık Sinirbilim Planı: Moleküllerden Beyin Sağlığına plan belgesini hazırlayan bir kongreydi.^[8] Amerika Birleşik Devletleri'ndeki önde gelen sinirbilim araştırmacıları ve uygulayıcıları, 17 anahtar fırsat alanının yer aldığı bu belgenin oluşturulmasına katkıda bulunmuştur. Temel fırsat alanları Klinik Sinirbilim bölümünde listelenmiştir. Bunlar aşağıdakileri içerir:

Fikirsel kalıpları yıkmak için müfredatı yeniden düşünmek
Translasyonel nörobilimcileri ve klinik araştırmacıları eğitmek
Biyobelirteçleri araştırmak
Psikiyatrik tanıların iyileştirilmesi
Bir “Framingham Beyin Bozuklukları Çalışması” geliştirmek (yani merkezi sinir sistemi hastalığı için uzunlamasına kohort)
Gelişimsel risk faktörlerinin belirlenmesi ve etkili müdahalelerin üretilmesi
Nöropatik ağrı da dahil olmak üzere ağrı için yeni tedaviler keşfetmek
Nöral sinyalizasyon ve patolojik senkronizasyon bozukluklarının tedavisi
Bağışıklık veya iltihaplanma bozukluklarının tedavisi
Metabolik ve mitokondriyal bozuklukların tedavisi
Depresyon için yeni tedaviler geliştirmek
Bağımlılık bozukluklarının tedavisi
Şizofreni tedavisinin iyileştirilmesi
Serebrovasküler hastalığın önlenmesi ve tedavisi
Kişiselleştirilmiş tıbba ulaşmak
Nörodejenerasyonun ortak mekanizmalarını anlamak
İleri düzey anestezi

Özellikle, uygulayıcılar için daha iyi entegre edilmiş ve bilimsel olarak yönlendirilen içerikleri savunurlar. Bu tür müfredatların nörologlar, psikiyatristler, psikologlar, beyin cerrahları ve nöroradyologlar arasında paylaşılmasını önerirler.^[9]

Nörobilimdeki ilerlemelerden kaynaklanan sağlık hizmeti uygulayıcıları için çeşitli etik, yasal ve toplumsal çıkarımlar göz önüne alınarak, Pennsylvania Üniversitesi Temmuz 2011'de Penn Klinik Nörobilim ve Toplum Konferansı'nın açılışını yaptı.^[10]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b "UCL Clinical Neuroscience". 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
^ Rego (April 2016). "Counterpoint: clinical neuroscience is not ready for clinical use". The British Journal of Psychiatry. 208 (4): 312-313. doi:10.1192/bjp.bp.115.170878. ISSN 1472-1465. PMID 27036693.
^ Ross (May 2015). "The future of psychiatry as clinical neuroscience: why not now?". JAMA Psychiatry. 72 (5): 413-414. doi:10.1001/jamapsychiatry.2014.3199. ISSN 2168-6238. PMC 5347976 $2. PMID 25760896.
^ "Society for Neuroscience - What is Neuroscience?". 17 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
^ "Society for Neuroscience - Brain Facts". 17 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
^ Bhugra (October 2017). "The WPA-Lancet Psychiatry Commission on the Future of Psychiatry". The Lancet. Psychiatry. 4 (10): 775-818. doi:10.1016/S2215-0366(17)30333-4. ISSN 2215-0374. PMID 28946952. 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
^ Naji (1 Temmuz 2016). "New Generation of Psychotherapies Inspired by Cognitive Neuroscience Development: Emergence of Neurocognitive Therapies". Basic and Clinical Neuroscience (BCN). 7 (3): 179-184. PMC 4981828 $2. PMID 27563409.
^ "One Mind for Research". 4 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2022.
^ "Overview of Neuroscience Institute". Neuroscience Institute. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2015.
^ "Penn Conference on Clinical Neuroscience and Society". 18 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[UCL_Clinical_Neuroscience-1] "UCL Clinical Neuroscience". 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[2] Rego (April 2016). "Counterpoint: clinical neuroscience is not ready for clinical use". The British Journal of Psychiatry. 208 (4): 312-313. doi:10.1192/bjp.bp.115.170878. ISSN 1472-1465. PMID 27036693.

[3] Ross (May 2015). "The future of psychiatry as clinical neuroscience: why not now?". JAMA Psychiatry. 72 (5): 413-414. doi:10.1001/jamapsychiatry.2014.3199. ISSN 2168-6238. PMC 5347976 $2. PMID 25760896.

[4] "Society for Neuroscience - What is Neuroscience?". 17 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[5] "Society for Neuroscience - Brain Facts". 17 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[6] Bhugra (October 2017). "The WPA-Lancet Psychiatry Commission on the Future of Psychiatry". The Lancet. Psychiatry. 4 (10): 775-818. doi:10.1016/S2215-0366(17)30333-4. ISSN 2215-0374. PMID 28946952. 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[7] Naji (1 Temmuz 2016). "New Generation of Psychotherapies Inspired by Cognitive Neuroscience Development: Emergence of Neurocognitive Therapies". Basic and Clinical Neuroscience (BCN). 7 (3): 179-184. PMC 4981828 $2. PMID 27563409.

[8] "One Mind for Research". 4 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2022.

[9] "Overview of Neuroscience Institute". Neuroscience Institute. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2015.

[10] "Penn Conference on Clinical Neuroscience and Society". 18 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Klinik sinirbilim nedir?, Klinik sinirbilim anlamı nedir?, Klinik sinirbilim ne demektir?

Klinik sinirbilim nedir?, Klinik sinirbilim anlamı nedir?, Klinik sinirbilim ne demektir?

Klinik sinirbilim

Araştırma için Tek Akıl[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]