Bu liste Georg Friedrich Handel (d. 23 Şubat 1685 – ö. 14 Nisan 1759) tarafından hazırlanmış olan opera eserlerinin tam bir listesidir. Özel olarak belirtilmemişse, bütün bu operaları opera seria janrından üç perdelik eserlerdir.

George Frideric Handel’in operaları 1705 ve 1741 yılları arasında çeşitli tazda yazılmış yazılmış 42 müzikal dramadan oluşmaktadır. Handel Almanya’da ve daha sonra kısa bir süre boyunca İtalya’da makul bir başarılar kazanmış operalar bestelemiş, ancak İngiltere’ye yerleştiği zaman bu türde büyük bir başarı kazanmıştır. İngiltere’deki ilk operası olan Rinaldo (1711) büyük bir coşkuyla karşılanmış ve Rinaldo’yu başka birçok İtalyan operası takip etmiştir. Aslında Handel’in 18. yy. boyunca İngiltere’deki opera alanında merkezi önemi İngiliz besteci Thomas Arne etkisinde bestelediği İngilizce metinli büyük ölçekli eserler besteleyene kadar pekişmemiştir. İngilizce metinli büyük ölçekli bu eserler teknik olarak opera olmayıp oratoryo olmalarına karşın Semele (1743) gibi birkaçı opera repertuvarının önemli bir parçası olmuştur. Handel’in ilk operası (opera seria – ciddi İtalyan operası) Almira’dır (1705).

36 yıl boyunca ciddi opera bestelemek Handel’in asıl işi olmuş ve bu eserlerde solo şarkıcılığının öne çıktığı ve eser bitene kadar perde indirilmeden seyircinin önünde gerçekleştirilen set değişiklerinin olduğu sahne sunumlarını içeren dönemin tipik form yapısına sıkıca bağlı kalmıştır. Bu operalarda reçitatifler, ağırlıklı olarak da capo formunda yazılmış aryaları takip etmiş, mizansenler normalde sahne üzerinde her birinin bir arya söyleyip daha sonra sahneden ayrıldığı birkaç karakterle başlamak üzere planlanmıştır. Son sahne tipik olarak solistler tarafından söylenen bir koroyla sonuçlanmış, solist grubu bir değişiklik olmadığı sürece ortaklaşa bir kutlama amacıyla sınırlandırılmıştır. Sadece Alcina (1735) operasının 3. sahnesindeki "Dall’orror" kısmı İngiliz koral eserlerdeki koroların derinliğe ulaşabilmiştir. Handel’in operaları bu sebeplerle büyük oranda çağdaşlarının eserleriyle benzerlik gösterir. Ancak bu operaları özel yapan dramanın bağlamı içerisindeki karakterlerin duygusal durumlarındaki ani coşkunun usta bir şekilde müziğin canlılığına aktarılabilmiş olmasıdır.

Genel Bakış[değiştir | kaynağı değiştir]

Handel’in erken dönem operaları Almira (1705)’daki oldukça dramatik hapishane sahnesi gibi aralıklı bölümler dışında daha hafif tarzda eserler eğiliminde olmuşlardır. Handel’in İngiltere’de bestelediği ilk operalarındaki müzik sıklıkla 1706–09 yılları arasında İtalya’da geçirdiği dönemde yazılmış diğer eserler ve kantatlarındaki müzikal fikirlerden ve tarzlardan türetilerek yazılmıştır. Örneğin Agrippina (1709) operasındaki karakteristik armonik yapı açık bir şekilde Handel’in italyan dönemindeki materyalin sürdürüldüğünü göstermektedir. Genel olarak Handel’in erken dönem operalarındaki orkestrasyon sonraki yapıtlarına kıyasla daha zengin ve akıcı olma eğilimi göstermiş ve farklı renkler elde etmek amacıyla fagot gibi enstrümanlardan yararlanılmıştır. Handel özellikle Rinaldo (1711) operasında 4 trompet kullanmış ve bunu başka hiçbir eserinde tekrarlamamıştır.

Handel Ottone (1722) ile başlayarak 1720’li yıllar boyunca Royal Academy of Music için birçok operalar bestelemiş, Flavio (1723) dışında bu dönem operaları daha ciddi bir tonda yazılmış, müzikal ifade erken dönem operalarına kıyasla daha zekice operanın dramatik yapısına yedirilmiştir. Bu dönemde yazılmış olan Giulio Cesare (1724) özel bir önem taşımakta olup, bestecinin en coşkun ve duygusal olarak en kuvvetli müziğini içerir. Görkemli müzik ve ustaca yapılmış karakterizasyon bu eseri Handel’in 20. ve 21. yy. boyunca en sıklıkla sahnelenen operalarından biri yapmıştır. Tamerlano (1724) ve Rodelinda (1725) isimli operalar Handel tarafından özellikle Francesco Borosini için yazılmış dikkat çekici tenor rollerini içerirler. Handel’in Akademi için yazdığı sonraki operaları erken dönem eserleri kadar başarılı olamamıştır. Akademi’nin aralarında büyük bir rekabet olan Francesca Cuzzoni ve Faustina Bordoni isimli iki büyük sopranosu yüzünden Handel Akademi için bestelediği sonraki operalarında her ikisine eşit derecede rol vermek zorunda kalmıştır. Admeto (1727) dışında tek bir opera içinde iki baş sopranoya eşit derecede rol verme teşebbüsü eserlerini müzikal ve dramatik açıdan aksatmıştır.

1730’lu yıllar boyunca Handel libretto seçmesi gerektiğinde artık Akademi’nin isteklerine uymak zorunda kalmadığı için komik, fantastik ve kahramanlıkla ilgili operalar bestelemiştir. Bu dönemde bestelediği Partenope (1730), Orlando (1733) ve Alcina (1735) klasik öncesi tarzda, Leonardo Vinci ve Leonardo Leo etkisinde bestelenmişlerdir. Bu dönem boyunca Handel eserlerinde daha sıklıkla aksiyon sahnelerinden faydalanmış ve 1730’lu yılların ortalarından itibaren Orlando’daki delirme sahnesi ve Alcina’nın ikinci perdesinin finali gibi dramatik açıdan en etkileyici birkaç aryasını yazmıştır. Bu eserlerdeki orkestra daha da büyümüş ve Handel tipik olarak 12 keman, 8 viyola, 6 çello, 4 kontrbas ve 2 çembaloya ek olarak 4 fagot ve çeşitli üflemeli çalgılar kullanmıştır. Oreste (1734) gibi operalarında Handel İtalyan ve Fransız operalarındaki koroları ve dans kısımlarını sentezlemeyi denemiş, fakat 1734 ve 1735 yılında bestelediği operalar dışında başka bu çeşit denemeler yapmamıştır. Bu dönemde bestelenmiş iki opera olan Ariodante (1735) ve Atalanta'da (1736) Handel tarafından kullanılan geleneksel kahramanlık konusunu işleyen librettolardan bir ayrılma görülmüş ve daha gerçekçi romantik ilişkiler işlenmiştir.

1730’lı yılların sonundan itibaren Handel’in dikkati gittikçe opera besteciliğinden sapmaya başlamış ve daha çok ingiliz oratoryosu besteciliğine konsantre olmuştur. Bu sapma nedeniyle 1737 yılından itibaren bestelediği birçok opera daha erken dönem eserlerinin canlılığını kaybetmiştir. Yine de Giustino (1737) ve Serse (1738) isimli operaları oldukça iyi müzikler içermektedir. Serse aynı zamanda komedi ve dokunaklı trajediyi ustaca hikâyenin içinde bir arada işlemiş, ancak bu gelişme Imeneo’da (1740) daha az başarı ile uygulanmıştır. Handel'in 1741 yılında bestelenmiş olan son operası Deidamia İtalyan operasına olan zevki tükenmeye başlamış olan İngilizlerin müzik anlayışı karşısında başarı kazanamamıştır. Handel 1750 yılında sadece tek bir kez Alceste isimli yarı operanın müziği için sahne müziği besteciliğine geri dönmüştür.

Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Opera
• George Frideric Handel

Dış kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Burrows, Donald (1994), Handel. The Master Musicians, New York: Schirmer Books/Macmillan Publishing Company (İngilizce)
• Dean,W. ve J.M. Knapp (1995) "Handel's Operas 1704–1726" (İngilizce)
• Dean, Winton (2006), Handel's Operas 1726-1741, Woodbridge:The Boydell Press (İngilizce)