Ercole Amante

**Ercole Amante**
*Seven Herakles*
Müzik	Francesco Cavalli
Libretto	Francesco Buti
Gala	7 Şubat 1662
İlk gösterim yeri	Tuileries Sarayıʼnin "Salle des Machines" salonu, Paris, Fransa
Oyuncular	Cinzia - soprano; Herakles - bas; Deianıra, Herakles'in karısı, soprano; Hyllus, Herakles'in oğlu, tenör; Iole, soprano; La bellezza , soprano; Giunone, soprano, kastrato; Mercurio, tenör; Nettun, bas; Venere, soprano; Tevere, bas; Eurytus, bas; Licco, alto/kontralto; Kral Laomedont'un gölgesi, tenör; Büssirid'in gölgesi, kontralto; Kraliçe Clerica'nın gölgesi, kontralto; Pasıthea, soprano; Sonno, mezzosoprano; Paggio (uşak);

Ercole Amante (Seven Herakles) (FransızcaːHercule amoureux, İngilizceː Hercules in Love) Venedik'li besteci Francesco Cavalli tarafından "Francesco Buti"'nin, antik Grek yazar Sofokles'in Trachienıae (Trakhisli Kadınlar) adlı eseri ile antik Romalı yazar Ovidius'un Metamorfozlar eserinin 9. kitabında bulunan bir mitten uyarlanan, İtalyanca librettosuna göre hazırlanmış 1 prolog ve 5 perdeden oluşan bir opera eseridir. Prömiyer sahnelenmesi 7 Şubat 1662'de Paris, Fransa'da Tuileries Sarayıʼnın "Salle des Machines" salonunda yapılmıştır.

Hazırlanma ve sahnelenmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu opera eseri Kardinal Mazarin tarafından Fransa Kralı XIV. Louis ile İspanyalı Maria Terasa'nın evlenmesini kutlamak üzere Venedikli besteci Cavalli'ye sipariş edilmiştir. Fakat bu sahnelenme için yapılması gereken büyük hazırlıkların ortaya çıkardığı gecikmeler dolayısıyla bu opera eserinin prömiyer sahnelenmesi ancak bu evliliğin yapılmasından iki yıl sonra gerçekleştirilebilmiştir. Fransız soylu, saraylı ve sosyetik seyirci tarafından alışagelmiş müziksel görsel sanat sahnelenmelerinde beklenen bale gösterileri, besteciler Isaac de Benserade ve Jean-Baptiste Lully tarafından hazırlanmış 18 parça müzik ile ve Cavali'nin operasının genellikle perde sonlarına konulmuş bale "entrede (başlangıç)" ve "intermede (ortalar)" ek parçaları ile yapılan eklemelerle sağlanmakta idi. Bu eklemeler, sırf ek eğlence sağlamakla kalmamakta, eserin konusunun geliştirilmesinde önemli rol oynamaktaydı.

Bu operanın prömiyer temsilinden sonra 7 defa (14 ve 18 Şubat; 18, 22 ve 29 Nisan ve 6 Mayıs'ta) tekrar temsil edilmiştir. Bu operanın sahneye konduğu saray salonu özel olarak sırf bu operanın temsil edilmesi için renove edilmişti. Bu opera eseri, ek yapı harcamaları dahil, o zamana kadar Fransa'da temsil edilen görsel sanat eserlerinin en fazla masraf gerektireni olmuştu.

Roller[değiştir | kaynağı değiştir]

Rol	Ses tipi	Prömiyer, 7 Şubat, 1662
Cinzia	soprano	Giuseppe Meloni
Ercole	bas	Vincenzo Piccini
Deianira, Herakles'in karısı	soprano	Leonora Ballarini
Hyllus, Herakles'in oğlu	tenor	Giuseppe Agostino Poncelli
Iole	soprano	Anna Bergerotti
La bellezza	soprano	Anne de La Barre
Giunone	soprano kastrato	Antonio Rivani
Mercurio	tenor	Tagliavacca
Nettuno	bass	Paolo Bordigone
Venere	soprano	Hylaire Dupuis
Tevere	bas	Beauchamps
Eurytus	bas	Paolo Bordigoni
Licco	Kontralto	Giuseppe Chiarini
Kral Laomedont'un gölgesi	tenor	Vulpio
Bussirid'in gölgesi	kontralto	Zanetto
Kraliçe Clerica'nin gölgesi	kontralto	Anne de La Barre
Pasithea	soprano
Sonno	mezzosoprano
Paggio (uşak)	soprano

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]

İspanyolca Wikipedia Ercole_amante maddesi 11 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İspanyolca) (Erişme:123.1.2016)

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Clinkscale, Martha Novak (1992), "Ercole amante" Kaynakː Stanley Sadie (ed.) The New Grove Dictionary of Opera, Londra ISBN 0-333-73432-7
IMSLP Petrucci Musical Librarẙ̊ websitesinde "L'Ercole (Cavalli, Francesco)" maddesi ̺(İngilizce)ˌ [1] 3 Şubat 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. L'Ercole: International Music Score Library Project'te ücretsiz partisyonlar

Ercole Amante nedir?, Ercole Amante anlamı nedir?, Ercole Amante ne demektir?