Boğaziçi Ekspresi

Boğaziçi Ekspresi
Boğaziçi Ekspresi
Genel bilgiler
Durum	İptal edildi.
Sahibi	TCDD
Yer	1. Bölge; 2. Bölge
İlk - Son durak	Ankara; Arifiye;
İstasyonlar	17
Hizmet
Türü	Anahat Treni
Sistem	Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları
İşletmeci(ler)	TCDD Taşımacılık
Yolcu sayısı	240
Tarihçe
Açılış	1 Nisan 1972 (İlk); 8 Aralık 2019 (İkinci)
Kapanış	24 Temmuz 2014 (İlk)
Teknik bilgiler
Hat uzunluğu	445,071 km
Hat açıklığı	Standart (1.435 mm)
Kabin sistemi	4 Pulman Vagon
Rota sayısı	2; Ankara – Arifiye; Arifiye – Ankara
Çalışma Hızı	120 km/sa (75 mph)
En yüksek rakım	4,50 m (14,8 ft)
Güzergâh haritası
	Şablon:Boğaziçi Ekspresi güzergâh diyagramı

Boğaziçi Ekspresi, Ankara - Arifiye arasındaki 445,071 km.lik güzergâhta işletilen ve sefer süresi yaklaşık 6 saat olan Anahat Trenidir.^[1] Trenlerin 240 kişilik 4 Pulman Vagonu mevcuttur.

Daha öncesinde 1972 - 2012 yılları arasında İstanbul-Haydarpaşa - Ankara arasında, 2012 - 2014 yılları arasında Arifiye - Eskişehir arasında TCDD tarafından işletilen tren hattıdır. Ankara - İstanbul YHT hattının açılmasıyla sebebiyle 24 Temmuz 2014 tarihinde seferleri sonlandırılan tren hattı, 8 Aralık 2019 tarihinde Ankara - Arifiye arasında tekrar hizmet vermeye başlamıştır.^[2]

Tren hattı "Ekspres" olarak adlandırılmasına rağmen, Osmaneli, Temelli, Vezirhan, Beylikova gibi birçok ara istasyona da hizmet vermektedir.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Boğaziçi Ekspresi, 1 Haziran 1968 tarihinde İstanbul-Haydarpaşa'dan Ankara'ya, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları'nin önde gelen trenlerinden biri olan CIWL'nin yepyeni vagonlarıyla seferlerine başladı.^[3] Tek bir biletin ücreti 32 lira, gidiş dönüş bileti 56 liraydı.^[4] Trenin lokomotifleri dizel olup 1977'de İstanbul'dan Arifiye'ye 131 km'lik demiryolu elektriklendirildi.

4 Ocak 1979 tarihinde Ekspres'e ait bir tren Esenkent yakınında, Anadolu Ekspresi'ne ait bir trenle çarpışması sonucu 19 kişi öldü ve 124 kişi yaralandı.^[5]

Aralık 1993'te tüm İstanbul-Haydarpaşa - Ankara demiryolu elektrikli hale getirdiğinde, Boğaziçi Ekspresi de elektrikli trenlere geçti. E40002 tarafından çekilen ilk elektrikli tren, 26 Aralık 1993 tarihinde 08:00'de Haydarpaşa'dan ayrıldı. TCDD, treni ayrıca demiryolunun imajını iyileştirmek için üretilen yeni TVS2000 vagonları ile donattı. Trenin sınırlı ekspres servisi birkaç yıl sonra değişti ve çoğu istasyonda durarak İstanbul ile Ankara arasında çalışan yerel şehir içi trenlerden biri haline geldi.

Boğaziçi Ekspresi, 25 Ağustos 2004 tarihinde TCDD tarafından düşük kullanıma dayanarak seferleri durduruldu, ancak kamuoyunda seferlere yönelik talebin artması nedeniyle 27 Eylül'de yeniden çalışmaya başladı.^[6] Ankara – Eskişehir yüksek hızlı demiryolu Mart 2009'da açıldığında, İstanbul ile Ankara arasında çalışan birçok trenin güzergâhı Eskişehir'de sonlanacak şekilde kısaltıldı. Ancak Boğaziçi Ekspresi, Gebze ile Sapanca arasındaki hızlı tren seferleri için yapılan inşaat çalışmaları nedeniyle İstanbul-Haydarpaşa'dan Arifiye'ye 131 km kısa mesafeyle işletilmeye devam edilerek 1 Şubat 2012 tarihine kadar iki şehir arasındaki yolculuğunu sürdürdü. İki ay sonra 2 Nisan'da tren, bu kez Ankara'da Başkentray inşa çalışmalarının başlaması nedeniyle hat yeniden kısaltıldı. Boğaziçi Ekspresi, Eskişehir – İstanbul YHT hattının açılmasıyla 24 Temmuz 2014 tarihinde kesilene kadar iki yıl daha Arifiye ve Eskişehir (282 km) arasında hizmet verdi. 8 Aralık 2019 tarihinde ise Ankara ve Arifiye arasında yeniden seferlerine başladı. Daha sonra pandemi nedeniyle yeniden seferden kaldırıldı ancak bir daha sefere konmadı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "Eski Anahat Trenleri". TCDD. 2 Şubat 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2023.
^ "Boğaziçi Ekspresi Yeniden Seferlerine Başladı". TCDD Taşımacılık. 8 Aralık 2019. 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.
^ Milliyet, 16 Haziran 1968, s. 2
^ Milliyet, 10 Haziran 1968, s. 2
^ Milliyet, 6 Ocak 1979, s. 1
^ "Boğaziçi ve Fatih Ekspresleri yeniden seferde". CNN Türk. 26 Eylül 2004. 24 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2019.