Ali Sami Boyar
Bahriye yüzbaşı kıyafetiyle
Genel bilgiler
Doğum adı	Ali Sami
Doğum	15 Şubat 1880 İstanbul, Türkiye
Ölüm	23 Eylül 1967 (87 yaşında) İstanbul, Türkiye
Uyruk	Türkiye
Evlilik(ler)i	Belkıs Hanım
Alanı	Resim, müzecilik
Sanat eğitimi	Sanayi-i Nefise Mektebi

Ali Sami Boyar (15 Şubat 1880, İstanbul - 23 Eylül 1967, İstanbul), Türk ressam ve müzeci.

İstanbul'un camiler ve çeşmelerini konu alan tabloları ile ün yapmış bir sanatçıdır.^[1] Türkiye’nin ilk pul ve paralarının üzerindeki resimlerin sahibidir. Büyükboy suluboya tabloları resim tarihine geçmiştir^[1]

Bahriye Müzesi, Evkaf Müzesi, Ayasofya Müzesi müdürlüklerinde bulunmuş bir müzecidir.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

1880 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. Kafkasya'nın Ahıska kasabasından İstanbul’a göç etmiş Hacı Hayrullah adında bir tüccarın torunudur^[2]

Resme ilgisi küçük yaşlarda ortaya çıktı. Ortaokulda Binbaşı Cemal Bey'den resim dersi aldı.^[3] Hocasının destek ve teşviki resim alanında sürekli oldu. 1892'de Bahriye Mektebi’ne girdi ve bu okulda Kaymakam Şükrü Bey'den yağlı boya ve sulu boya tekniklerini öğrendi. 1901 yılında mektebin İnşaiye sınıfından teğmen rütbesiyle okuldan mezun oldu ve Bahriye İnşaiye Resimhanesi'nde görevlendirildi, bu görevi beş yıl sürdürdü.

Ali Sami Bey, resimhanedeki görevini sürdürürken bir yandan Sanayi-i Nefise Mektebi'nde öğrenimine devam etme imkânı buldu. 1902'de kaydolduğu bu okulda Osman Hamdi Bey, Salvatore Valeri, Ömer Adil Bey, Joseph Warnia Zarcecki’den dersler aldı. 1906'da Fatih semtindeki Rehber-i Tahsil Okulu 'nda yaptığı resim öğretmenliği yapan sanatçı 1908'de Sanayi-i Nefise'yi birincilikle bitirdi.

1910'da Paris'e gönderilen sanatçı, o dönemde Paris'te bulunan Çallı Kuşağı sanatçıları ile Ulusal Güzel Sanatlar Akademisi’nde Fernand Cormon'un atölyesinde dört yıl kadar çalıştı. I. Dünya Savaşı’nın başlamasıyla 1914 yılında yurda döndü.

İstanbul'a döndükten sonra yüzbaşı rütbesiyle ordudan ayrıldı. O dönemde kız öğrenciler için de bir güzel sanatlar okulu açılması gündemdeydi. 1914 yılında kurulan İnas Sanayi-i Nefise Mektebi'nin ilk müdürü oldu. Bu görevi bir ay sonra Mihri Müşfik Hanım'a devretti.

Eski eserler konusundaki uzmanlığı nedeniyle Bahriye Nazırı Cemal Paşa tarafından Bahriye Müzesi'nin müdürlüğü getirildi. Paris'te olduğu dönemde özel bir uzmanlık dalı olan mum heykel ve mulaj sanatını öğrenmişti.^[3] Müze içinde bir manken atölyesi kurarak bu sanatı müzede uygulama fırsatı buldu; ayrıca bir gemi atölyesi kurdu. Müze kataloğunu hazırladı.^[3] Katalog, 1917'de yayımlandı. Onun çalışmaları müzenin gelişmesi ve bugünkü halini alması için temel oluşturdu^[4]

I. Dünya Savaşı sırasında Harbiye Nazırı Enver Paşa’nın emriyle Şişli'de açılan resim atölyesinde aynı dönem arkadaşları Sami Yetik Bey, İbrahim Çallı, Namık İsmail, Ali Cemal ve Avni Lifij ile beraber çalışarak askeri kompozisyonlar hamasi tablolar yapıp tarihi konularda eserler verdi.

1919’da Bahriye Mektebi'nde resim dersleri verdi. 1921 yılında Sanayi-i Nefise Mektebi müdürü oldu. 1922 yılında ünlü yazar Halide Edip Hanım'ın kız kardeşi olan İngilizce öğretmeni Belkıs Hanım'la evlenen sanatçı, 1922'de Evkaf Müzesi müdürlüğünde getirildi.

1925 yılında açılan yarışmada birinci olarak cumhuriyetin ilk pullarının üzerindeki resim, yazı ve süslemeleri gerçekleştirdi. 1926'da Bakanlar Kurulu'nun verdiği bir kararla Türkiye Cumhuriyeti'nin çıkardığı ilk banknotlarla ilgili çalışmaları yapmak için görevlendirildi.^[5] Yazı ve resimlerin hazırlanmasından sonra ilk kâğıt paraların basımını gerçekleştirmek üzere Londra'ya gönderildi. Bu görev sırasında Evkaf Müzesi'ndeki görevinden istifa etmiş sayıldı.^[6] 5 Aralık 1927 yılında piyasaya çıkan Türkiye'nin ilk kâğıt parası olan 1 TL’nin üzerindeki resmin sahibi idi. 1926'da Londra'da; 1930'da Paris'te bir sergi açtı. 1931'de, iki eseri Paris salon sergisine kabul edildi.^[3]

1935 yılında getirildiği Ayasofya Müze Müdürlüğü'nde çok yönlü çalışmalar yaptı. Yabancı uzmanlarca mozaikleri temizlenen müzede Mabedin Vaftiz Teknesi'nin bulunması dünyada geniş yankı buldu.^[3] 1941’de Ayasofya” adlı kitabı yayımlandı; kitabı kendi yaptığı resimlerle süsledi. 1944 yılında emekli oldu.

Emeklilikten sonra kendini resme vererek serbest çalışan Boyar, Türkiye’de “Yedirme Kazı Resim Gravür” çeşidinin ilk yapımcısıdır.^[7] Suluboya, karakalem, pastel, tarama, yağlı boya teknikleriyle yapılmış pek çok eser veren ve eserlerinin büyük bir kısmı tarihi belgesel değer taşıyan Ali Sami Boyar’ın portre, peyzaj ve natürmort başta olmak üzere hemen her türde resim yaptığı bilinmektedir. Emekli olduktan sonra gazete ve dergilerde sanat üzerine yazılar yayımlamış, Amerikan Kolejinde resim öğretmenliği yapmıştır.^[8]

Askeri Müze, İstanbul Resim ve Heykel Müzesi, Deniz Müzesi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kütüphane ve Müzeler Müdürlüğü gibi müzelerin yanı sıra yurt içinde ve yurt dışında özel resim koleksiyonlarında eserleri bulunmaktadır.

Sergileri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1926 Resim Sergisi Londra
• 1930 Resim Sergisi Paris
• 1931 Paris Karma Salon Sergisi (iki eserle)

“Borazancı” ve “Turgut Reis” isimli yağlı boya tabloları Askeri Müze koleksiyonu arasında bulunur.

Eserlerinden bazıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 
  Ali Sami Boyar'a ait otoportre
• 
  Eşi Belkıs Hanım'ı resmettiği portre
• 
  Boyar'ın Turgut Reis adlı çalışması, 1914
• 
  Ali Sami Boyar'ın Zincirlikuyu Mezarlığı'nda bulanan mezarı, İstanbul

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]