Anadol STC-16
Genel Bakış
Üretici	Anadol
Üretim	İstanbul, Türkiye
Üretim yıl(lar)ı	1973-1975
Tasarımcı(lar)	Eralp Noyan
Gövde ve Şasi
Sınıf	Spor otomobil
Düzen	Önden motorlu, arkadan itişli
Karoser	2 kapılı coupé
Teknik Özellikler
Motor	1.6 L Kent I4
Şanzıman	4 ileri düz vites
Uzunluk	3980 mm
Genişlik	1640 mm
Yükseklik	1280 mm
Boş ağırlık	920 kg

Anadol STC-16, ilk prototipi 1972'de geliştirilen ve sadece 1973 ve 1975 yılları arasında üretilen bir Anadol modeli. STC-16 Eralp Noyan tarafından tasarlandı. Böylece 1961’de tasarlanan Devrim'den sonra, Türkiye'de tasarlanarak üretilen ve seri üretimi gerçekleşen ilk otomobil ve ilk Türk yapımı spor otomobil unvanını aldı.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Tasarım[değiştir | kaynağı değiştir]

1971'de Otosan’ın Genel Müdürü olan ve Vehbi Koç’un damadı Erdoğan Gönül, Otosan yönetimini ikna ederek, seri üretime geçilmesi onayını aldı. STC-16 üst gelir seviyesindeki kullanıcıları ve uluslararası rallilerde Anadol markasına prestij sağlamayı hedeflemişti. Belçika’daki Kraliyet Sanat Akademisi (Royal Fine Arts Academy) mezunu olan Eralp Noyan’ın başında olduğu bir ekip tarafından çizilen STC-16, o yıllar gözde spor araba modelleri olan Datsun 240Z, Saab Sonett, Aston Martin, Ginetta & Marcos modellerinden esintiler taşımaktadır. Ancak STC-16 bu modellerden çok ayrı bir hava ve karakter taşır. Eralp Noyan, aracın iç ve dış tasarım karakteristiğini II. Dünya Savaşı’nın en gelişmiş uçağı olan “Supermarine Spitfire”dan esinlenerek çizdiği ifade edilmektedir.

STC-16 üretim bandına A4 kodu ile konmuş, kısaltılmış ve modifiye edilmiş Anadol şasi ve süspansiyon sistemi ile 1600cc’lik Ford Mexico motoru kullanılmıştır. Şanjman olarak ise yüksek performanslı İngiliz Ford Cortina ve Capri modellerinin şanjmanları kullanıldı. STC-16’nın ön konsol ve gösterge tabloları, o yılların gözde İtalyan ve İngiliz spor arabalarından hiçbir farkı yoktu. Kilometre ve devir saati dışında, o dönemin yeni detaylarından sıfırlanabilen mesafe göstergesi, Lucas ampermetre, Smiths yağ, benzin ve hararet göstergeleri konulmuştu. 11 ay süren proje geliştirme safhası sonunda, test sürüşleri için ilk olarak 3 adet STC-16 prototipi hazırlandı. Test alanları olarak Cengiz Topel havaalanı ile E-5 karayolunun İstanbul-Adapazarı bölümü seçildi. STC-16’nın ilk çarpışma testleri de bu dönemde yapıldı.

Daha sonra STC-16, test sürüşleri için Otosan Üretim Müdürü Nihat Atasagun tarafından İngiltere’ye M.I.R.A pistine götürüldü. STC-16 İngiltere’deki deneme sürüşlerinde ve görüldüğü otoban ve caddelerde, bir İngiliz markasının yeni spor modeli sanılarak büyük ilgiyle karşılandı ve dikkat çekti. Taşıdığı “320-E” test plakası nedeniyle birçok yerde durdurularak bu yeni model hakkında bilgi istendi. Bu testler sırasında pek çok İngiliz pilot tarafından denendi, performans, sürüş ve sürüş emniyeti açısından öneriler alındı ve bu öneriler doğrultusunda değişiklikler yapıldı ve sonunda Nisan 1973’te ilk STC-16 üretim bandından inerek show-room'lardaki yerini aldı.

Satış ve sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

STC-16 isminin “Sport Turkish Car 1600”ün kısaltması olduğu gibi, bu açılımın aynı zamanda “Sport Touring Coupé 1600” anlamında olduğu da ifade edilmektedir. Gençler ise bu açılımı “Süper Türk Canavarı 1600” olarak benimsemişlerdir.

Ne yazık ki, STC-16 üretimi 1973’teki küresel petrol krizinin yol açtığı ekonomik kriz nedeniyle uzun sürmedi. Benzin fiyatlarındaki aşırı artış ve bir petrol türevi olan fibre-glass maliyetlerindeki artışlar STC-16’nın üretim maliyetlerinin aşırı yükselmesine neden olduğu gibi, bu maliyetlerde yapılacak üretim sonrası satışların sadece yüksek gelir grubuna hitab etmesi ve aracın benzin tüketiminin yüksek olması bu arkadan itişli spor modelin üretim ömrünün çok kısa olmasına neden oldu. O yıllarda, diğer Anadol modellerinin 50.000-55.000 TL olmasına karşılık STC-16 fiyatları 70.000 TL’nin üzerinde idi. Bu nedenle STC-16 müşterileri sadece ralli pilotları, spor araba meraklıları olarak kaldı.

Ancak, STC-16 o dönemin gençleri arasında haklı bir üne kavuştu. Geliştirilmiş ve modifiye edilmiş versiyonları Türkiye ve Dünya rallilerinde birçok yarışa girdi ve kazandı. Ralli için geliştirilen modellerde ağır şasi yerine daha hafif şasi ve 140 HP gücünde modifiye motorlar kullanılmıştır. En bilinen STC-16 pilotları olarak; Renç Koçibey, Demir Bükey, Romolo Marcopoli, İskender Aruoba,Cihat Gürkan, Ali Furgaç, Şevki Gökerman, Serdar Bostancı, Murat Okçuoğlu, Cüneyd Işıngör, Mehmet Becce, Hızır Gürel, Derya Karaköse ve Osman Arabacı’yı sayabiliriz.

1973 ve 1975 arasında devam eden STC-16 üretimi sırasında toplam 176 araç üretilmiş olup, bunların büyük bölümü 1973’te üretilmiştir. Renk olarak genelde “Alanya Sarısı” olarak üretilen STC-16’lar bu renkle de özdeşleşmiştir. Az sayıda da olsa; dönemin spor arabalarında kullanılan beyaz şeritli kırmızı veya mavi şeritli beyaz renkli olanları da mevcuttur.

Teknik veriler[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel bilgiler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Model: A4
• Şasi: Tam, Çelik
• Kupa: Monoblok Fiberglas
• Renk: Ford Signal Yellow (Akzo Skala: FEU1022-KL)"Alanya Sarısı"
• Kapı Sayısı:3
• Güç aktarımı: Arkadan İtişli

Karoser ve boyutlar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Boyutlar:

• Uzunluk: 3980 mm
• Genişlik: 1640 mm
• Yükseklik: 1280 mm

• Dingil aralığı: 228 cm
• İz Açıklığı

• Ön: 1320 mm
• Arka: 1280 mm

• Yerden yükseklik: 162 mm
• Ağırlık: 920 kg (boş)
• Ağırlık Dağılımı:

• Ön: %55
• Arka: %45

• Benzin Deposu: 39 litre
• Direksiyon: Rack & Pinion, tur sayısı 3.34
• Dönüş Çapı: 9 m

Motor bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Motor yeri: Ön aks ortasında
• Motor yerleşimi: Uzunlamasına
• Motor yapısı: Döküm demir, Ford Kent
• Silindir sayısı: Sıralı 4
• Silindir hacmi/per: 399,75 cc
• Sibop sayısı: 8
• Soğutma: Su
• Hacim: 1599 cc
• Sıkıştırma oranı: 9:1
• Yakıt sistemi: GPD Karbüratör
• Motor gücü: 68 PS/DIN 5200 RPM de (50 Kw)
• Maksimum tork: 2600 devirde 116.0 Nm (11.8 kgm)
• Maksimum devir: Dakikada 5700
• Spesifik tork: 72,55 Nm/litre

Şanzıman[değiştir | kaynağı değiştir]

• Vites sayısı: 4 ileri 1 geri senkromeçli
• Vites oranları:

• 1. Vites 2.972:1
• 2. Vites 2.010:1
• 3. Vites 1,397:1
• 4. Vites 1,000:1
• Geri Vites 3,324:1

Genel performans[değiştir | kaynağı değiştir]

• Azami Hız: 174 km/saat (165/80-13 3.77:1 aks oranı ve 6000 devir/dakika ile)
• 0–100 km/saat hızlanma: 15-17 saniye
• Güç ağırlık oranı: 72.83 bhp/ton
• Top Gear Ratio: 1.00
• Final Drive Ratio: 4.13

Yürüyen aksam[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ön: Bağımsız çift salıncaklı, teleskobik amortisör, helezon yay, 232 mm çaplı dolu disk frenler
• Arka: Düz akisli, teleskobik amortisör, yaprak yay, kampana frenler
• Lastikler: 165/80-13

Popüler kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

STC-16, 2014 yapımı Zaman Makinesi 1973 filminde öne çıkmaktadır.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Anadol STC-16 ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Anadol STC-16 sitesi