Washington Konferansı (1943)

Başkan Franklin D. Roosevelt ve Başbakan Winston Churchill, Mayıs 1943 Trident Konferansı görüşmeleri arasında *Shangri-La*'da balık tutuyorlar.^[1]

Üçüncü Washington Konferansı (Kod adı: Trident^[2]), 12 Mayıs-25 Mayıs 1943 tarihleri arasında Washington, D.C'de düzenlendi. Bu bir İkinci Dünya Savaşı Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri hükûmet başkanları arasındaki stratejik toplantı. Bu, 20. yüzyılın üçüncü konferansıydı (1941, 1942, 1943), ancak ABD'nin İkinci Dünya Savaşı'na katılımı sırasında gerçekleşen ikinci konferanstı. Heyetlere sırasıyla Winston Churchill ve Franklin D. Roosevelt başkanlık etmiştir.^[3]

Müttefiklerin Sicilya'yı işgal planları, askerî gücün kapsamı, Normandiya'nın işgal tarihi ve Pasifik Savaşı'nın ilerleyişi tartışıldı.

Toplantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill ve Roosevelt iki günde bir Beyaz Saray'da bir araya geldi ve İngiliz ve Amerikan askeri liderleri neredeyse her gün Federal Rezerv Binası'ndaki Yönetim Kurulu Odasında bir araya geldi.^[4]

Tartışma ve anlaşma konuları Churchill, tartışmayı iki ülke arasında açık bir şekilde tartışılan fikirlerle açtı. Tartışılan ana konular İtalyan Seferi, kullanılması gereken askerî güç miktarı, Normandiya çıkarması ve Pasifik Savaşı'nda Çin'e nasıl yardım edileceğiydi. Churchill, operasyonların kapsamının ve önceliklerinin karşılıklı anlaşma ile çözülebileceğini hissetti^[5] ve tüm konularda fikir birliğine varıldı.^[6]

İtalyan seferi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tartışılan ilk konu İtalya'daki savaştı. Churchill, Amerikan liderlerini Müttefiklerin Sicilya'yı işgalini desteklemeye ikna etti.^[7] İtalya'daki savaşın Alman birliklerini Doğu Cephesinden uzaklaştıracağına ve böylece Almanların Balkanlar'a çok sayıda asker göndermesi gerekeceğinden Rusya'ya nefes alma alanı sağlayacağına inanıyordu.^[5] Bu, Müttefiklerin Rusya'ya olan borcundan Rusya'nın Alman güçlerinin Stalingrad'daki yoğun angajmanından kurtulmasını sağlayacaktır.^[5]

İtalya'yı savaştan çıkarmak, Müttefiklerin Türkiye ile ilişkilerine de yardımcı olacaktır. Türkiye artık Akdeniz'de İtalya ile rekabet edemezdi. Churchill, Türkiye'den gelecekteki savunma için üslerini kullanmasını isteyebileceklerine inanıyordu.^[5]

Askeri gücün kapsamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Tartışılan bir sonraki hedef, Müttefiklerin kullanması gereken askerî gücün boyutuydu. Her iki ülke de ordular, hava kuvvetleri ve mühimmat dahil olmak üzere düşmana karşı en fazla askerî gücü kullanmaları gerektiği konusunda anlaştılar. İlk olarak Kazablanka Konferansı'nda bahsedilen koşulsuz teslimiyet, Trident'te yeniden tartışıldı. Hem Trident hem de Kazablanka, koşulsuz teslim olma konusundaki farklı görüşler nedeniyle rekabetçi bir atmosfere sahipti. Roosevelt, Amerikalı General Dwight D. Eisenhower ve İngiliz General Henry Maitland Wilson'ın koşulsuz teslim olma görüşlerine karşı ısrarcıydı.^[8]

Bu karşıt görüşlere rağmen, uzun süre düşündükten sonra Müttefikler, savaşı Japonya'ya taşımak istedikleri konusunda anlaştılar. Almanya'nın 1944'te savaştan çıkacağına inanıyorlardı, bu yüzden 1945'te Japonya'yı yenmeye konsantre olmaları gerekiyordu.^[5] En iyi çözüm, Rusya'yı Japonya'ya karşı savaşa dahil etmek olurdu, çünkü Stalin Japonya'nın yenilgisinde yer almakla ilgilendiğini belirtmişti.^[5]

Çin'e yardım[değiştir | kaynağı değiştir]

Son olarak ABD ve İngiltere, Pasifik Savaşı'nda ne yapacaklarına karar verdi. İngiliz Mareşal Wavell Burma'yı ziyaret etti ve Müttefiklerin karşılaşacakları birçok engele karşı destek olmalarına yardımcı oldu:

modern silahların kullanımını engelleyen sık ormanlar
potansiyel saldırı süresini sınırlayan muson yağmurları
deniz desteği için birkaç seçenek

Hava desteği dışında Çin'e yardım etmek için çok az alternatif vardı, bu yüzden verimli bir planlama gerekliydi. Ülkeler, Burma'daki bir kara saldırısını atlamanın ve bunun yerine Meşale Harekatı'nda olduğu gibi hava saldırısıyla şaşırtma unsurunu kullanmanın daha iyi olacağı konusunda anlaştılar.^[5] İtalya'dan gelen filo Mart 1944'te bu operasyonu kapsayacaktı.^[5]

Diğer sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Trident Konferansı, Amerikalıların diğer ülkeler üzerinde etkili olması nedeniyle dünya liderliği üzerindeki hakimiyetin değiştiğini göstermektedir. ABD'nin girişimleri, Müttefik askeri kaynaklarını iki katına çıkarırken, Britanya, bazı taleplerinden taviz vermek zorunda kaldı.^[4] Özellikle, ABD Ordusu Genelkurmay Başkanı General George Marshall, daha önce İngiltere'nin egemen olduğu savaş çabalarında Amerikalıların rolünü artırmak amacıyla bu değişikliğe öncülük etti.^[9] Ancak, Sicilya'dan sonraki eylemler hala kararsız kaldı. Churchill, bir İtalyan Seferi'nin yapılmasını istedi, ancak Roosevelt, seferin, ertesi yıl için planlanan Fransa'yı yeniden ele geçirmeye yönelik stratejik planları geciktirebileceğinden endişelendi.^[9]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Dünya Savaşı konferansları

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Zimmerman, Dwight (23 Mayıs 2013). "The Trident Conference". Defense Media Network. Faircount Media Group. 24 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016.
^ Churchill, Winston Spencer (1951). The Second World War: Closing the Ring. Houghton Mifflin Company, Boston. s. 35.
^ Herman, Arthur. Freedom's Forge: How American Business Produced Victory in World War II, s. 305, Random House, New York, NY, 2012. 978-1-4000-6964-4.
^ ^a ^b Chen, Peter. "Trident Conference". World War II Database. Lava Development, LLC. 29 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h "Trident Conference May 1943 - Papers and Minutes of Meetings" (PDF). Eisenhower Archives. 12 Mayıs 1943. 30 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2016.
^ Zimmerman, Dwight (23 Mayıs 2013). "The Trident Conference". Defense Media Network. Faircount Media Group. 11 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2016.
^ Royde-Smith, John (14 Şubat 2016). "Casablanca and Trident, January-May 1943". Encyclopædia Britannica. 21 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.
^ "Fact File: Second Washington Conference". BBC. 15 Ekim 2014. 11 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.
^ ^a ^b O'Neill, William (1999). World War II: A Student Companion. New York, New York: Oxford University Press, Inc. ss. 292-293.

[1] Zimmerman, Dwight (23 Mayıs 2013). "The Trident Conference". Defense Media Network. Faircount Media Group. 24 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2016.

[WSC_Closing_the_Ring-2] Churchill, Winston Spencer (1951). The Second World War: Closing the Ring. Houghton Mifflin Company, Boston. s. 35.

[3] Herman, Arthur. Freedom's Forge: How American Business Produced Victory in World War II, s. 305, Random House, New York, NY, 2012. 978-1-4000-6964-4.

[:1-4] Chen, Peter. "Trident Conference". World War II Database. Lava Development, LLC. 29 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.

[:0-5] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h "Trident Conference May 1943 - Papers and Minutes of Meetings" (PDF). Eisenhower Archives. 12 Mayıs 1943. 30 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Mayıs 2016.

[6] Zimmerman, Dwight (23 Mayıs 2013). "The Trident Conference". Defense Media Network. Faircount Media Group. 11 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2016.

[7] Royde-Smith, John (14 Şubat 2016). "Casablanca and Trident, January-May 1943". Encyclopædia Britannica. 21 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.

[8] "Fact File: Second Washington Conference". BBC. 15 Ekim 2014. 11 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2016.

[:2-9] O'Neill, William (1999). World War II: A Student Companion. New York, New York: Oxford University Press, Inc. ss. 292-293.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Washington Konferansı (1943) nedir?, Washington Konferansı (1943) anlamı nedir?, Washington Konferansı (1943) ne demektir?