Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "Türkiye'deki cezaevleri" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Haziran 2023) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Türkiye'de iki çeşit cezaevi bulunmaktadır: tutuklu ve hükümlü cezaevi. Ancak birçok cezaevinde tutuklu ve hükümlüler bir arada barındırılmaktadır. Bu cezaevleri genel olarak üç tipte bulunur: açık, yarı-açık ve kapalı cezaevleri. Günümüzde yarı açık cezaevi uygulamasına son verilmiştir. Kapalı cezaevleri ile yüksek güvenlikli cezaevleri arasında fark bulunur. Yüksek güvenlikli F tipi kapalı cezaevleri, tüm tretman programlarının uygulanabilmesi için uygun mekânlara sahip, mevzuatı gereğince sadece tehlikeli hükümlü ve tutuklu statüsündeki kişilerin barındırılabileceği, fizikî yapısı, elektrik ve elektronik güvenlik sistemleri ile yönetim planı bakımından güvenliği tehdit eden unsurları en aza indirilmiş içten ve dıştan koruma görevlileri ile firara karşı engelleri bulunan ve oda sistemine göre inşa edilmiş ceza infaz kurumlarıdır. Kurum özelliği ve güvenliği nedeniyle, proje aşamasında 24 saat kesintisiz ısınma, aydınlanma ve su verebilecek kapasitede kalorifer (fuel-oil), elektrik, jeneratör ve asıl su tesisatı ile donatılmıştır. Zemin tünel kazma girişimini engelleyici, yeterli miktarda hasır demirli betonla sağlamlaştırılmıştır. Kanalizasyon boruları firarı engelleyecek ebatlarda döşenmiş, rögarlar ile kontrol imkânı sağlanmış, çevreyi koruma amacı güdülerek arıtma tesisleri kurulmuştur. Bazı cezaevlerinde kadınlar ve çocuklar için ayrı bloklar bulunurken bazı cezaevleri yalnız kadınlar ve çocuklar içindir. Ayrıca geçmişte ıslahevi olarak adlandırılan çocuk eğitimevleri de günümüz ceza infaz kurumları içerisinde yer almaktadır.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı Devleti'nde cezaevlerine zindan denirdi. Zindan olarak karanlık, havasız ve nemli kale kuleleri kullanılırdı. Burada hükümlülerin gereksinimlerini genellikle hayırsever kişiler karşılardı. İlk kez cezaevi olarak 1831'de İstanbul’da Sultanahmet'te Hapishane-i Umumi (Genel Cezaevi) kuruldu. 1858'de yürürlüğe giren yeni bir yasayla suçlar ve cezalar sınıflandırıldı. Bu yasada özgürlüğü bağlayıcı ceza olarak iki ağır ceza vardı: kürek cezası ve kalebentlik. Kürek cezasına çarptırılan suçlular eskiden gemilerde kürek çekerek cezalarını tamamlarlardı. Daha sonra “kürek cezası” deyimi yalnızca "ağır ceza" anlamında kullanıldı. Kalebentlik ise, hapsedilen kişinin bir kalenin içinde çektiği cezaydı. Hafif cezalarda ise, hüküm giyilen süre normal cezaevlerinde geçiriliyordu.

1926'da çıkan Türk Ceza Kanunu'yla suçlar ikiye ayrıldı: cürümlüler ve kabahatliler. Ağır suçlulara cürümlüler, hafif suçlulara kabahatliler dendi. 1929'da cezaevleri Adalet Bakanlığı'na bağlandı. Günümüzde cezaevleri niteliklerine göre ikiye ayrılır: Kapalı ve açık cezaevleri. Kapalı cezaevleri de yapı tipine ve barındıracağı hükümlü sayısına göre A tipi, B tipi, F tipi gibi birkaç türe ayrılır. Türkiye'de son dönemde hücre sistemine dayanan F tipi cezaevlerine bir yönelme olmuştur. F tipi cezaevlerinin koşullarını protesto etmek amacıyla yapılan açlık grevlerinde 100'den fazla kişi yaşamını yitirmiştir. İlk L tipi cezaevi, Aralık 2005'te Sakarya'nın Ferizli ilçesinde açıldı.

Genel bilgiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ceza evleri açık, yarı açık ve kapalı olarak üç kategoride sınıflandırılır.

Açık cezaevi[değiştir | kaynağı değiştir]

Dıştan koruma ile görevli personeli bulunmayan ve firara karşı güvenlik önemlerinin en az ve daha basit tutulduğu cezaevleridir. İyi halli, çalışma gücüne sahip ve firar etmeyeceklerine kanaat getirilen hükümlüler bu cezaevlerine gönderilir. İnfaz ve koruma memuru nezaretinde dışarı çıkmak, ziyaretçilerle serbestçe görüşmek mümkündür. Açık cezaevindeki hükümlülerin bir işte çalışmaları zorunludur. Emekleri karşılığı olarak gündelik ve prim alırlar. İaşe bedelleri kendilerinin kazançlarından tahsil olunduktan sonra geriye kalan tasarrufları tahliyelerinde kendilerine, vefatlarında mirasçılarına ödenir.

Yarıaçık cezaevi[değiştir | kaynağı değiştir]

Dıştan koruma ile görevli personeli bulunmayan, ancak firara karşı engelleri olan cezaevleridir. Bu cezaevinde hükümlülerin açık cezaevinde olduğu gibi serbestçe dışarı çıkabilmeleri mümkün değildir. Hükümlüler bir iş veya sanat kolunda çalışmak zorundadırlar. Günümüz Türkiye'sinde yarı açık cezaevi bulunmamaktadır. Yarı açık cezaevleri açık cezaevine dönüştürülmüştür.

Kapalı cezaevi[değiştir | kaynağı değiştir]

İçten ve dıştan koruma ile görevli personeli bulunan ve dışarıya temasa imkân vermeyen cezaevleridir. Türkiye’de müstakil tutukevi bulunmadığından kapalı cezaevleri aynı zamanda tutukevi olarak da kullanılmaktadır. Ancak, tutukluların hükümlülerden ayrı mekânlarda barındırılmaları gerekmektedir. Kadın tutuklu ve hükümlülerin de ayrı bölümlerde tutulmaları gerekir. Aynı şekilde, çocuk cezaevi ıslahevi bulunmayan yerlerde çocuk tutuklular ayrı kesimlerde tutulurlar. Çocuk tutuklular hüküm aldıkları zaman yani suçları sabit görüldüğünde çocuk eğitim evlerine nakledilirler. Kapalı cezaevleri, kapasitelerine, tesislerine ve mimari yapılarına göre A tipi, B tipi, C tipi, E tipi, F tipi, L tipi, T tipi, S tipi R tipi ve Yüksek Güvenlikli^[1] olarak sınıflandırılmaktadır. Ancak bazı cezaevleri yapıları itibarıyla eşsizlerdir ve tipleri yoktur. Bölge ve kullanım amacına uygun olarak özel plana bağlı olarak yapılmıştır. Ulucanlar Cezaevi Müzesi de cezaevi olarak hizmet verdiği yıllarda tipsiz bir cezaeviydi.

Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğüne göre 5 Ocak 2015 yılında Türkiye'de 360 adet ceza infaz kurumu bulunmaktadır. 291 adedi kapalı, 53 tanesi açık cezaevidir. Ayrıca 2 çocuk eğitimevi, 5 kadın kapalı, 1 kadın açık ve 3 çocuk kapalı ceza infaz kurumu bulunmaktadır. Aynı tarihli bilgiye göre toplam mahkûm sayısı 158.537'dir. Bunlardan 22.094 tanesi tutuklu, 136.443 tanesi ise hükümlüdür. Toplam kapasite ise 163.129 kişidir. 2006 yılından itibaren ceza infaz kurumlarının çağdaş standartlara uyumu kapsamında uluslararası normlara uymayan ve fiziki şartları ve kapasiteleri itibarıyla eğitim ve iyileştirmenin kısıtlı yapıldığı ya da hiç yapılamadığı küçük ilçe ceza infaz kurumlarından 169 adedi kapatılmıştır. Bununla birlikte yine 2006 yılından itibaren 83 yeni ceza infaz kurumu açılmış, 32 ceza infaz kurumuna ise ek bina ya da ek açık yapılmak suretiyle toplam kapasite 91.660 kişi arttırılmıştır. Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün çağdaş ceza infaz kurumları yapma ve eski tip ceza infaz kurumlarını kapatma politikası halen devam etmektedir. Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün yayınladığı tabloya göre yıllara göre mahkûm sayıları aşağıdaki gibidir;

Cezaevi tipleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de çeşitli şekillerde adlandırılmış pek çok cezaevi bulunmaktadır. Bu cezaevleri aşağıdaki tabloda ayrıntılarıyla listelenmiştir;

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Türkiye'deki hapishaneler listesi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü İnternet sayfası 12 Şubat 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Avrupa Konseyi 14 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Demokratik Türkiye Formu - Günlük,haftalık ve özel insan hakları raporları 11 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.