Ejderha tarikatı
Societas Draconistarum
Etkin	1408-16.yy
Ülke	Kutsal Roma İmparatorluğu  Macaristan Krallığı Eflak  Boğdan  Aragon Sırp Despotluğu
Tipi	Şövalye tarikatı
Patron	Sigismund von Luxemburg, Kral Barbara, Kraliçe

Ejderha Tarikatı (Latince: Societas Draconistarum, kelime anlamıyla Ejder Teşkilatı, Ejderhacı Toplum) seçilen^[1] asillerden oluşan monarşik bir şövalye tarikatıdır. 1408 yılında o zaman Macaristan Kralı (daha sonra Kutsal Roma İmparatoru ) olan Sigismund von Luxemburg (r. 1387-1437) tarafından kuruldu. Haçlı Seferleri'nin askeri emirlerinden sonra, Hristiyanlığın savunulması ve özellikle Osmanlı İmparatorluğu gibi ülkelerde yaşanan Hristiyanlık karşıtlığı ile mücadele etmeyi amaç edinmişlerdi.

Sigismund'un 1437'deki ölümünden sonra Batı Avrupa'da önemini yitiren haçlı tarikatı, 1453'te İstanbul'un Fethi ile Osmanlı'nın Avrupa fetihlerinden etkilenmiş Macaristan, Hırvatistan, Arnavutluk, Sırbistan ve Romanya'da rol oynamaya devam etti. Eflak Prensi Kazıklı Voyvoda olarak da tanınan III. Vlad'ın babası II.Vlad Dracul adını Ejderha tarikatı'ndan almıştır.

Erken kuruluş dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Lüksemburg Hanedanı'ndan olan Sigismund, 1408'de Ejderha tarikatının kuruluşuna kadar, bölgesinde otorite kurmayı başaramamıştır. 1385 yılında Anjou Hanedanı'ndan Macar kralı I. Lajos'un kızı olan Mary ile evlenir. Bu evliliğe Sigismund 6 yaşındayken babası IV. Karl (Kutsal Roma imparatoru) ile Macaristan kralı I. Lajos'un yakın ilişkileri olması sebebiyle Sigismund'un ileride Macaristan kralı olabilmesi için karar verilir. 1382 yılında I. Lajos ölünce babasının yerine tahta geçmiş olan Mary, 1387 yılında bu unvanı kocasına devreder ve Sigismund 1387 yılında Macaristan ve Hırvatistan kralı seçilir.

Sigismund Macaristan kraliçesi Mary ile evlendikten sonra, Mary'nin kız kardeşi Macaristan tahtında erkek kuzenleri üzerine hak iddia eder. Öte yandan güneyinde bulunan I. Tvrtko Kotromanić de Macaristan krallığı için Sigismund'a karşı saldırmaya hazırlanır. Kral seçilmesine kadar olan dönemde Elektör olan Sigismund, krallığını sağlamlaştırmak için Garai Hanedanı'ndan yardım ister. II. Nicolas Garay bu isteği kabul eder. Sigismund ile Ejderha tarikatının ilk kurucu üyelerinden olan II. Nicolas Garay ilişkisi bu dönemde başlar.

1381'de 13 yaşındayken babası tarafından Lehçe öğrenmesi, Polonya halkı ve toprakları ile ilgili bilgi toplaması için Polonya Kraków'a gönderilen Sigismund, Stibor adında Polonyalı bir aristokrat ile tanışır. Stibor aynı zamanda Ostoya Şövalyeleri'nden olan zengin bir askerdir. Sigismund ve Stibor, aralarında 20 yaş fark olmasına rağmen çok yakın dost olmuşlardır. Sigismund 1387'de Macaristan tahtına geçtiğinde kendisinin kral olmasını istemeyen Macar baronlara ve piskoposlara karşı, Stibor'u Galiçya (Doğu Avrupa)'yı yönetmesi ve saltanatını koruması için yanına davet etmiştir. Macaristan'ın önde gelenleri bu tavırdan rahatsız olmalarına rağmen Sigismund onlara ödeme yapmamak ve toprak vermemek için bu yöntemi seçer. 1408'de kurulacak tarikatın 21 kurucu üyesinden birisi olan Stibor, 1389'da Sigismund'un başdanışmanı olur.

Kurucu üyeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ejderha tarikatının 21 kurucu üyesi Latince kuruluş manifestosundaki açıklamalar ve sıralama ile şu şekildedir :

• Stephanus despoth, dominus Rasciae, item

Stefan Lazarević (1374–1427). Sırp Prensi (1389–1402) ve Despot (1402–1427).

• Hermannus comes Cily et Zagoriae,

Hermann II (1360lar–1435), Styrian magnate, Celje Kontu

• comes Fredericus, filius eiusdem,
• Nicolaus de garai, regni Hungariae palatinus,
• Stiborius de Stiboricz alias vaiuoda Transyluanus,
• Joannes filius Henrici de Thamassy et
• Jacobus Laczk de Zantho, vaiuodae Transyluani,
• Joannes de Maroth Machouiensis,
• Pipo de Ozora Zewreniensis, bani;
• Nicolaus de Zeech magister tauernicorum regalium,
• comes Karolus de Corbauia, supremus thesaurarius regius,
• Symon filius condam Konye bani de Zecheen, janitorum,
• comes Joannes de Corbauia, dapiferorum,
• Joannes filius Georgii de Alsaan pincernarum,
• Petrus Cheh de Lewa aganzonum regalium magistri,
• Nicolaus de Chak, alias vaiuoda Transyluanus,
• Paulus Byssenus, alter Paulus de Peth, pridem Dalmatiae, Croatiae et totius Sclauoniae regnorum bani,
• Michael, filius Salamonis de Nadasd comes siculorum regalium,
• Petrus de Peren, alias siculorum nunc vero maramorossensis comes,
• Emericus de eadem Pern secretarius cancellarius regius
• et Joannes filius condam domini Nicolai de Gara palatini

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ekaterini Mitsiou (2010). Emperor Sigismund and the orthodox world. Austrian Academy of Sciences Press. p. 103. ISBN 978-3-7001-6685-6. The first name to appear is Stephanus Despoth, Dominus Rasciae
• G. Fejér: Codex Diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis, X/4, Budae, 1841, 317.
• Th. v. Bogyay: Drachenorden, u: Lexikon des Mittelalters, Band 3, Varlag J.B. Metzer, Münih, 1986, 1346.
• B. Baranyai, Zsigmond király ú. n. Sárkány-rendje, Századok LIX–LX, 1925–1926, 561–591, 681–719.
• Vamik D. Volkan (1998). Bloodlines: From Ethnic Pride to Ethnic Terrorism. Westview Press. p. 61. ISBN 978-0-8133-9038-3.
• https://web.archive.org/web/20131215163244/http://www.sosyalarastirmalar.com/cilt6/cilt6sayi28_pdf/turkmen_ilhan.pdf
• https://www.encyclopedia.com/people/history/german-history-biographies/sigismund23 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Csukovits, Enikő (2012). "Mária". In Gujdár, Noémi; Szatmáry, Nóra (eds.). Magyar királyok nagykönyve: Uralkodóink, kormányzóink és az erdélyi fejedelmek életének és tetteinek képes története [Encyclopedia of the Kings of Hungary: An Illustrated History of the Life and Deeds of Our Monarchs, Regents and the Princes of Transylvania] (in Hungarian). Reader's Digest. pp. 120–121. ISBN 978-963-289-214-6.
• Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3.
• Solymosi, László; Körmendi, Adrienne (1981). "A középkori magyar állam virágzása és bukása, 1301–1506 [The Heyday and Fall of the Medieval Hungarian State, 1301–1526]". In Solymosi, László (ed.). Magyarország történeti kronológiája, I: a kezdetektől 1526-ig [Historical Chronology of Hungary, Volume I: From the Beginning to 1526] (in Hungarian). Akadémiai Kiadó. pp. 188–228. ISBN 963-05-2661-1.