Mısırlılar
Mısır Arapçası: مَصريين Masˤreyyīn

Önemli nüfusa sahip bölgeler
Mısır	87,9 milyon (2015)[1]
Libya	1.000.000 (2011)[2]
Suudi Arabistan	1.000.000 (2013)[3]
ABD	450.000 (2013)[4]
Ürdün	[2]
Kuveyt	191.000 (1999)[2]
Birleşik Krallık	147.020 (2000)[5]
Birleşik Arap Emirlikleri	140.000 (2002)[6]
Kanada	110.000 (2000)[7]
İtalya	80.000 (2010)[8]
Avustralya	65.000[9]
Yunanistan	60.000
Almanya	45.000 (2011)[10]
Diller
Mısır Arapçası Sa'idi Arabic Kıptice (near-extinct) others
Din
Çoğunluk: İslam (Çoğunluk Şafii Sünnilik ve Maliki Sünnilik,[11] azınlık Hanefi Sünnilik,[12] Şiilik) Azınlık: Hristiyanlık, dinsizlik

Mısırlılar, Mısır vatandaşı olan kimse. Antik Mısır'dan beri kullanılmaktadır. Mısır, Osmanlı egemenliğindeyken tüm Mısır vatandaşları Osmanlı vatandaşı olurdu.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski zamanlardan beri, Mısır toprakları, eski Mısır uygarlığını yaratan çeşitli etnik kökenlerden insanlar için bir çekim yeri olmuştur. Önemli kültürel değişiklikler, Mısır'ın Büyük İskender tarafından fethi ve ardından Helenleşme ile ilişkilendirildi .  Ancak dil ve kültürde en köklü değişiklikler Arap fethinden sonra 7. yüzyılda yaşanmaya başlamıştır . Esas olarak XIV.Yüzyılda sona eren İslam ve Araplaştırmanın yayılması başladı . Yerli, Mısırlı nüfusun yoğun baskısının eşlik ettiği uzun ve kanlı bir süreçti. Araplar, zimmi statüsü kazanan Hristiyanlara cizye olarak bilinen özel bir vergi uyguladılar. Mevcut çoğu Arapça konuşan Mısırlılar - İslam'a dönüşen eski Mısırlıların torunlarıdır.

Yukarıdakiler, esas olarak, Mısırlıların kültürel olarak Helenleşmiş kısmının torunları olan Kıptiler tarafından temsil edilen Mısır'ın kentsel nüfusu için geçerlidir . Arap fethinin, (görünüşe göre, başlangıçta çok, çok yüzeysel) İslamlaşmaları dışında, nüfusun sayısal çoğunluğunu oluşturan Mısırlı köylülerin yaşamı üzerinde pratikte hiçbir etkisi olmadı. Özellikle, modern Mısırlı fellahların ırksal görünümü, firavunlar zamanının çiftçilerine kıyasla pratik olarak değişmedi ve doğrudan aynı bölgenin Paleolitik nüfusuna geri döndü, bu da bu grubun neredeyse tamamen "Araplaştırma" olmadığını gösteriyor. fatihlerin son derece az sayıda olması ve kırsal kesimde değil şehirlerde yoğunlaşmaları nedeniyle  olmuştur .

Geleneksel kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Mısırlıların yaklaşık yarısı, geleneksel meslekleri ve günlük kültürleri firavunlar dönemine kadar uzanan fellah çiftçileridir .

Nil Vadisi ve Deltası ile vahalarda tarım gelişiyor . Buğday, darı, hurma, mercimek, fasulye, yonca, keten, pamuk, kavun ve bahçe bitkileri yetiştirilmektedir. Tek hörgüçlü tek hörgüçlü deve, keçi, koyun, manda, eşek yetiştirilir.

Geliştirilen el sanatları arasında nalbantlık, çömlekçilik, kuyumculuk, dokumacılık, bakır kap yapımı, ağaç oymacılığı, deri işleme (deve ve timsah dahil) ve papirüs sayılabilir.

Mısırlıların yarısından fazlası şehirlerde yaşıyor. Avlulu, erkek ve dişi yarılara bölünmüş, kemerli sundurmalar ve galeriler, desenli ahşap kafes balkonlu Akdeniz tipi kentsel konut (mashrabiya); alt kat taş veya pişmiş tuğladan, üst kat ahşap çerçeve üzerine taş veya kilden yapılmıştır. Silt veya kireçle kaplanmış kerpiçten yapılmış kırsal konut; temel, kırık pişmiş tuğla veya kırma taştan yapılmıştır. Fakir evlerin toprak zeminli ve mangallı bir odası vardır ve bazen orada hayvancılık yapılır; zengin köylülerin evlerinde iki veya üç küçük oda vardır. Köyler genellikle eski bir yerleşim yerinde, bir barajda, hurma ağaçlarıyla kaplı, yerel bir dürüst adamın mezarı olan bir cami veya kilise ile monoton bir bina kümesidir; yüksek kerpiç, genellikle ağartılmış güvercinlikler karakteristiktir.

Çoğunlukla köylerde korunan geleneksel erkek kıyafetleri, altına geniş kısa pantolon ve beyaz pamuklu bir gömlek giyilen uzun bir üst, genellikle beyaz veya mavi yünlü gömlektir (galabeya); Ayrıca ayaklarında kolsuz bir ceket giyerler - sırtsız ayakkabılar, başlarına - özel günlerde üzerine beyaz bir sarık sarılmış kahverengi bir keçe şapka (lebda). Kadınlar, Bedeviler arasında, geniş uzun kollu, büstü, geniş pantolon, başörtüsü, altın kuşaklı geleneksel siyah, daha az renkli elbiseler giyerler - daha sık gümüş yüzükler, küpeler, bilezikler. Şehirlerde Avrupa kıyafetleri daha sık giyilir.

Günlük yiyecekler - mısır ve buğday kekleri, haşlanmış fasulye (dolu), mercimek güveç, pirinç, sebzeler, otlar, hurma, şeker kamışı, ara sıra et (tavuk, güvercin, kuzu) ve balık, içeceklerden - çay, kahve, gayrimüslimler de bira ve üzüm şarabı. Geleneksel tatil yemekleri - Taam (yeşillik ve susam ezmesi ile fasulye köftesi), baba ganug (pişmiş patlıcan püresi), Muluhov (aynı adı taşıyan çalı yapraklarından yapılan güveç) fattasup (pane dana veya koyun budundan), pişmiş balık, pilav .

Sosyal organizasyon - geniş (a'ila) ve küçük (usra) ataerkil aileler (20. yüzyılın başından beri şehirlerde geniş aileler azalmaya başladı), patrilinigi (evlendikten sonra bir kadın babasının babalığının bir üyesi olarak kalır: o babasının ve erkek kardeşlerinin desteğini alır, miras payını elinde tutar ve ölümcül çekişme durumunda ana baba soyunu korumakla yükümlüdür). Serden. 20. yüzyıl Kıpti topluluğunun yardımıyla aile planlaması başlatılıyor; kuzen evliliklerinin (çoğunlukla ataerkil orto-kuzenler) kentsel nüfus içindeki payı azalmakta, kırsal alanlarda hala %50'yi aşmaktadır.

folklor - konuşulan dilde şiir ve kahvehanelerde "Arap Geceleri" döngüsünün hikâyeleriyle birlikte okunan eski kahramanlar, prosaik "halk romanları" (örneğin, İskender - Büyük İskender hakkında) hakkında epik şiirler ("1001 gece"); davul (tabl), seramik gövdeli davul (darabuka), pirinç (zummara, mizmar) ve yaylı (urgul, salamiya, rebab) enstrümanlı bir orkestra eşliğinde şarkı ve danslar. Halk lubok ("halk resmi"), dokuma ve bir dizi diğer el sanatlarında geleneksel resimsel konular ve süs eşyaları korunur.

Mısır kültürünün ve yerel düzeninin özellikleri, modern Mısırlıların görünüşünde ve tavrında kendini gösterir  . Genellikle baksheesh (bahşişler) için çalışan "yardımcılar" veya mallarını akıllıca turistlere empoze eden doğulu tüccarlar vardır. Aynı zamanda, Mısırlıların çoğu, rahat bir tavır ve aktif karşılıklı yardımlaşma ile karakterizedir.

Deniz seferleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Mısırlılar deniz seferlerini ilk yapanlardı. 2500 civarında NS. Kızıldeniz'i yüzerek geçtiler . 1500 civarında NS. adasını keşfettiler.

Edebiyat[değiştir | kaynağı değiştir]

• Mısır'dan Ayru F. Fellahi. M., 1954
• Vasiliev A.M. Mısır ve Mısırlılar. M., 1986.
• Kobishanov T. Yu Arap-Osmanlı dünyasındaki Hristiyan toplulukları (XVII - XIX yüzyılın ilk üçte biri) M., 2003
• Lane E. W. XIX yüzyılın ilk yarısında Mısırlıların görgü ve gelenekleri. M., 1982
• Ammar H. Bir Mısır Köyünde Büyüyor. L., 1954