Yol bisikleti yarışı

2012 Yaz Olimpiyatları'nda kadınlar yol yarışı sırasında üç bisikletçiden oluşan kaçış grubu
Birlik	UCI
Özellikleri
Takım üyeleri	Bireysel ve takımlar
Kategori	Bisiklet yarışı
Ekipman	Yol bisikleti
Alan	Yol yüzeyi
Olimpiyatlar	Erkekler 1896 Olimpiyatları'ndan beri Kadınlar 1984 Olimpiyatları'ndan beri

Yol bisikleti yarışı, asfalt yollarda yapılan yol bisikletinin bisiklet sporu disiplinidir. Yol yarışı, yarışmacı, etkinlik ve seyirci sayısı açısından en popüler profesyonel bisiklet yarışı şeklidir. En yaygın iki yarışma biçimi, bisikletçilerin aynı anda (bazen bir handikapla) başladıkları ve bitiş noktasını belirlemek için yarıştıkları toplu başlangıç etkinlikleri; ve bireysel bisikletçilerin veya takımların zamana karşı tek başına bir parkurda yarıştığı zamana karşılar. Etap yarışları veya "turlar" birkaç gün sürer ve arka arkaya yapılan birkaç toplu başlangıç veya zamana karşı etabından oluşur.

Profesyonel yarış, Batı Avrupa'da ortaya çıkmış, merkezi Fransa, İspanya, İtalya ve Aşağı Ülkelerde merkezlenmiştir. 1980'lerin ortalarından bu yana spor, şu anda dünyanın tüm kıtalarında düzenlenen profesyonel yarışlarla çeşitlendi. Yarı profesyonel ve amatör yarışlar da birçok ülkede yapılmaktadır. Spor, Union Cycliste Internationale (UCI) tarafından yönetilmektedir. UCI'nin erkekler ve kadınlar için yıllık Dünya Şampiyonası'nın yanı sıra, en büyük etkinlik, günde 500.000'den fazla yol kenarı destekçisini çekebilen üç haftalık bir yarış olan Tour de France'tır.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Modern haliyle yol yarışı, 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkmıştır. 1868'de organize bir spor olarak başladı.^[1] Spor, Batı Avrupa ülkeleri olan Fransa, İspanya, Belçika ve İtalya'da popülerdi ve bu ilk yol bisikleti yarışlarından bazıları, sporun en büyük etkinlikleri arasında yer almaya devam ediyor. Bu erken yarışlar arasında Liège-Bastogne-Liège (1892'de kuruldu), Paris-Roubaix (1896), Tour de France (1903), Milan-San Remo ve Giro di Lombardia (1905), Giro d'Italia (1909), Volta a Catalunya (1911) ve Flanders Turu (1913). Dünyadaki diğer yarışlar için bir şablon sağladılar.^{[kaynak belirtilmeli]}

Bisiklet, 1896 Atina'da modern sekans başladığından beri Yaz Olimpiyat Oyunları'nın bir parçası olmuştur.^[2]

Tarihsel olarak, 20. yüzyılın başından bu yana en rekabetçi ve adanmış ülkeler Belçika, Fransa ve İtalya'ydı, ardından 2. Dünya Savaşı'ndan sonra Kolombiya, Danimarka, Almanya, Lüksemburg, Hollanda, Portekiz, İspanya ve İsviçre'de yol bisikleti yayıldı. Bununla birlikte, sporun küreselleşme yoluyla popülaritesi artarken, Kazakistan, Avustralya, Rusya, Slovakya, Güney Afrika, Yeni Zelanda, Norveç, Birleşik Krallık, İrlanda, Polonya ve Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkeler dünya standartlarında bisikletçiler üretmeye devam etmektedirler.

Yol yarışı türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Tek günlük[değiştir | kaynağı değiştir]

Profesyonel tek günlük yarış mesafeleri 180 mil (290 km) olabilir. Parkurlar bir yerden bir yere devam edebilir veya bir turun bir veya daha fazla turunu içerebilir; bazı parkurlar her ikisini de birleştirir, yani bisikletçileri bir başlangıç noktasından alarak ve ardından bir pistin birkaç turuyla bitirir. (genellikle finişte seyirciler için iyi bir gösteri sağlamak için) Genellikle şehir veya şehir merkezlerinde kısa turlar üzerinden yapılan yarışlar kriteryum olarak bilinir. Handikap olarak bilinen bazı yarışlar, farklı yeteneklere ve / veya yaşlara sahip bisikletçilerle eşleşecek şekilde tasarlanmıştır; Daha yavaş bisikletçi grupları önce başlar, en hızlı bisikletçiler en sondan başlar ve bu nedenle diğer rakipleri yakalamak için daha çok ve daha hızlı yarışmak zorunda kalırlar.

Zamana karşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bireysel zamana karşı (ITT), bisikletçilerin düz veya engebeli arazide veya bir dağ yolunda tek başlarına zamana karşı yarıştıkları bir olaydır. İki kişilik takım zamana karşıyı içeren bir takım zamana karşı (TTT), bisiklet takımların zamana karşı yarıştığı yol tabanlı bir bisiklet yarışıdır. Hem takım hem de bireysel zamana karşıda, bisikletçiler yarışa her startın adil ve eşit olması için farklı zamanlarda başlarlar. Rakiplerin birbirlerinin arkasından 'çekilme' (akımına girme) izinlerinin olmadığı bireysel zamana karşıların aksine, takım zamana karşılarda, her takımdaki bisikletçiler bunu ana taktikleri olarak kullanırlar, her bir üye sırayla önde sürüş yaparken önde sürüş yapan bisikletçi bir süre sonra arkaya gelerek bir dönüş yaparlar. Yarış mesafeleri birkaç km arasında değişir (tipik olarak bir prolog, genellikle 5 mil (8,0 km) bir etap yarışından önce, hangi bisikletçinin ilk etapta lider formasını giyeceğini belirlemek için kullanılır) yaklaşık 20 mil (32 km) ve 60 mil (97 km) mesafeleri de bulabilir.

Etap yarışları[değiştir | kaynağı değiştir]

Etap yarışları, arka arkaya sürülen birkaç yarıştan veya etaptan oluşur. Tüm etapları tamamlamak için en düşük kümülatif süreye sahip yarışmacı, genel veya genel klasmanın (GC) galibi ilan edilir. Etap yarışlarının ayrıca bireysel etap kazananları, puan klasmanı galibi ve "Dağların Kralı" (veya dağlar klasmanı) galibi gibi başka klasmanları ve ödülleri olabilir. Bir etap yarışı aynı zamanda bir dizi yol yarışı ve bireysel zamana karşıları olabilir (bazı etkinlikler takım zamana karşıları içerir). Etap galibi, o gün bitiş çizgisini geçen ilk kişi veya parkurdaki en düşük süreye sahip zamana karşı yarışmacısı veya takımıdır. Bir etap yarışının genel galibi, tüm etapları tamamlamak için en düşük toplam süreyi alan bisikletçidir (buna göre, bir bisikletçinin genel olarak kazanmak için bireysel etapların hepsini veya herhangi birini kazanması gerekmez). Üç haftalık etap yarışlarına Büyük Turlar denir. Profesyonel yol bisikleti yarışı takvimi üç Büyük Tur içerir - Giro d'Italia, Tour de France ve Vuelta a Espana.^[3]

Randonneuring ve ultra mesafe[değiştir | kaynağı değiştir]

Ultra mesafeli bisiklet yarışları, yarış saatinin baştan sona sürekli olarak çalıştığı çok uzun tek etaplı etkinliklerdir. Genellikle birkaç gün sürer ve yarışçıların kendi programlarına göre mola verdikleri, bitiş çizgisini ilk geçenin kazanan olduğu yarışlardır. En iyi bilinen ultra maraton arasında olan Race Across America'dır, bir bisikletçi bir hafta içinde kıyıdan-kıyıya durmadan yaklaşık 3.000 mil (4.800 km) kat ettiği (RAAM) tek etaplı yarıştır. Yarış, UltraMarathon Bisiklet Birliği 27 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (UMCA) tarafından onaylanmıştır. RAAM ve benzeri etkinlikler, yarışçıların bir personel veya takım tarafından desteklenmesine izin verir (ve genellikle gerektirir); Ayrıca Kıtalararası Yarış ve Hint Pasifik Tekerlek Yarışı gibi tüm harici desteği yasaklayan ultra mesafe bisiklet yarışları da vardır.

Randonneuring ilgili faaliyeti, tam anlamıyla bir yarış biçimi değildir, ancak belirli bir süre içinde önceden belirlenmiş bir parkurda bisiklet sürmeyi içerir.

Taktikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir yarışın amacına ulaşmak için bir dizi taktik kullanılır. Bu hedef, tek etaplı bir yarış durumunda bitiş çizgisini geçen ilk kişi olmak ve çok etaplı bir yarış durumunda en az toplam bitiş süresini elde etmektir.

Çizgi[değiştir | kaynağı değiştir]

Taktikler, draftın aerodinamik faydasına dayanır, bu sayede bir sürücü, öndeki sürücünün hava akımını yakından takip ederek gerekli pedal eforunu önemli ölçüde azaltabilir. Ana sahada veya pelotonda sürüş yapmak, tek başına sürüşe kıyasla ileri harekette kullanılan enerjiden %40'a kadar tasarruf sağlayabilir.^[4] Bazı takımlar, bir lider belirleyerek takımın geri kalanını lideri rüzgara maruz bırakmamak ve yarışın kritik bir bölümüne kadar iyi durumda tutmakla görevlendirirler. Bu, rakipler tarafından bir güç veya zayıflık olarak kullanılabilir; bisikletçiler, yüksek hızda (bir hız çizgisi veya echelon) sürmek için işbirliği yapabilir ve birbirlerini çekebilir veya bir bisikletçi bir rakibin tekerleğine tutunarak devam edebilir (oturabilir) ve diğer kişiyi hızı korumak ve potansiyel olarak daha erken yorulmak için işin daha büyük bir bölümünü yapmaya zorlayabilir. Bireysel zamana karşılarda bu şekilde takibe izin verilmez.

Kaçışlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Pelotondan "kopan" ("kaçış") bir grup bisikletçi daha fazla alana ve özgürlüğe sahiptir ve bu nedenle belirli durumlarda avantaj sağlayabilir. Sorunsuz ve verimli bir şekilde birlikte çalışarak, küçük bir grup potansiyel olarak pelotondan daha yüksek bir hızı koruyabilir; pelotonda kalan bisikletçiler etkin bir şekilde kovalamak için o kadar motive veya organize olmayabilir.^[5] Genellikle bir bisikletçi veya bir grup bisikletçi, galibiyet için yarışmacıların sayısını azaltmak adına atak yaparak ve ilerleyerek pelotondan kopmaya çalışır. Eğer kaçış başarılı olmazsa ve bisikletçiler tek vücut haline gelirse, bir sprinter genellikle son aşamada rakiplerini alt ederek kazanır.^[6] Bisikletçiler arasında hem önceden ayarlanmış hem de plansız ekip çalışması birçok açıdan önemlidir: başarılı bir kaçışı önlemede veya buna yardımcı olmada ve bazen sahanın önüne bir sprinteri taşımada.^[7]

Arazi ve koşullar[değiştir | kaynağı değiştir]

Parkuru daha seçici hale getirmek için, yarışlar genellikle zorlu tırmanışlar, hızlı inişler ve bazen teknik yüzeyler (Paris-Roubaix yarışında kullanılan taşlı pavé gibi) gibi zor bölümler içerir. Daha güçlü bisikletçiler, bu tür bölümlerde daha zayıf bisikletçileri düşürebilir, yani geride bırakabilir, bu da galibiyeti alabilecek yarışmacıların sayısını azaltır. Ayrıca hava durumu da ayırt edici bir faktör olabilir.

Tırmanışlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Tırmanışlar, tek bir bisikletçinin bir gruptan uzaklaşmaya çalışması için mükemmel yerlerdir, çünkü bir tırmanıştaki düşük sürüş hızları grubun çekim avantajını ciddi şekilde azaltır. Kaçan bisikletçi daha sonra o bisikletçinin inişteki konumundan daha fazla faydalanabilir, çünkü tek başına yokuş aşağı gitmek daha fazla manevra alanına ve dolayısıyla bir grupta olduğundan daha yüksek hızlara izin verir. Ek olarak, grup bisikletçiler güvenlik nedenleriyle aralarında daha fazla boşluk bıraktıklarından, çekim avantajları yine azaltılır. Bu eylem hedefe nispeten yakın bir yerde gerçekleşirse (örneğin, ileride başka bir grup veya bitiş), inişten sonra daha düz bir arazide sürüş, çekim etkisinin (daha sonra tekrar tam güçte çalışır) harekete geçmesine izin verecek, grubun yetişmesini sağlayacak kadar uzun değildir, bu da tırmanış kaçışını daha da çekici hale getirir.

Yan rüzgarlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Rüzgar koşulları, bir parkurun rutin bölümlerini potansiyel olarak seçici hale de getirebilir. Bisikletçiler, yan rüzgarlarla karşılaştığında üç veya dört kollu kompozit ön tekerleklerin daha dengeli olduğunu keşfettiler.^[8] Özellikle yan rüzgarlar, bir bisikletçiyi hazırlarken "gölgenin" konumunu değiştirir, genellikle onu çapraz olarak öndeki bisikletçinin arkasına yerleştirir ve echelon olarak adlandırılan bir bisikletçi hattı oluşturur.^[9] Bundan yararlanmak için, hücum eden bir bisikletçi, yan rüzgarın estiği yolun karşı tarafında, pelotonun önünde yüksek hızda sürer. Aşağıdaki bisikletçiler rüzgardan tam olarak korunamazlar. Takip eden bisikletçiler rüzgardan tam olarak korunamazlar. Bu tür taktikler yeterince uzun süre korunursa, hattın herhangi bir yerindeki daha zayıf bir bisikletçi, doğrudan öndeki bisikletçiyle teması sürdüremez ve pelotonun ayrılmasına neden olur.^[10]

Hız[değiştir | kaynağı değiştir]

Başarılı bisikletçiler, olağanüstü kondisyonun yanı sıra, diğer bisikletçilerle yakın mesafelerde yüksek hızlarda sürmek için mükemmel bisiklet kullanma becerileri geliştirmelidir. Bireysel bisikletçiler 110 kilometre/saat (68 mph) hızla virajlı dağ yollarından inerken ve bitiş çizgisine kadar son sprint sırasında seviye hızları 60–80 km/sa (37–50 mph)'e ulaşabilir. Grand Tour gibi uzun etaplı bir yarışta, kazananın ortalama hızı genellikle 40 km/sa yakındır.

Gruppetto[değiştir | kaynağı değiştir]

Daha organize yarışlarda, bir SAG vagonu ("destek ve teçhizat") veya süpürge vagonu, başıboş olanları almak için yarışı takip eder. Profesyonel etap yarışında, özellikle Tour de France'ta, yarışı kazanma veya bir takım arkadaşına yardım etme konumunda olmayan bisikletçiler, genellikle kazananın bitiş süresinin belirli bir yüzdesi içinde, ertesi günün etabına başlamasına izin verilecek şekilde finişe gitmeye çalışırlar. Çoğu zaman, bu durumdaki bisikletçiler zaman sınırı içinde bitirmek için gereken çabayı en aza indirmek için bir araya gelirler; bu grup bisikletçiler gruppetto veya otobus olarak bilinir. Tek günlük yarışta, artık yarışın sonucunu etkileme şansı olmayan profesyoneller, yaralanmasalar ve bitişe kadar gidebilecek durumda olsalar bile rutin olarak geri çekileceklerdir.

Takımlar[değiştir | kaynağı değiştir]

İlke, kazananın çizgiyi ilk geçen kişi olduğu yönündeyken, birçok bisikletçi genellikle ticari sponsorlarla takımlar halinde gruplandırılır. Profesyonel ve yarı profesyonel takımlarda, takım isimleri tipik olarak birincil sponsorlarla eş anlamlıdır. Örnek olarak, son 30 yılın bazı önde gelen profesyonel ekipleri Team Telekom, Visma-Lease a Bike, ONCE, Mapei ve Lampre.^[11] Takımın büyüklüğü, kulüp bisikletçileri için amatör bir yarışmada üç kişiden profesyonel yarışlarda bir düzineye kadar değişir. Takım bisikletçileri, kazanma şansının en yüksek olduğu yarış öncesinde ve sırasında kendi aralarında karar verirler. Seçim, tepelere, tüm alanın bir sprintte birlikte bitme şansına ve diğer faktörlere bağlı olacaktır. Takımdak diğer bisikletçiler veya domestikler kendilerini liderin şansını artırmaya, onun için sırayla rüzgârda sürmeye, kaçtığında pelotonla kovalamayı reddetmeye vb. adarlar. Amaç, liderin yarışın kritik noktasında atak yapabilmesi ve zafere gitmesi için yeterli enerjiye sahip olmasına izin vermektir.

Profesyonel yarışlarda, takım koordinasyonu genellikle bisikletçiler ile yarışın arkasında bir takım arabasında seyahat eden ve genel durumu izleyen takım yöneticisi arasındaki telsiz iletişimiyle gerçekleştirilir. Radyoların yarış taktikleri üzerindeki etkisi bisiklet camiası arasında bir tartışma konusudur ve bazıları 1990'larda radyoların piyasaya sürülmesinin bireysel bisikletçilerin taktik bilgisinin değerini düşürdüğünü ve daha az heyecan verici yarışa yol açtığını iddia etmektedir.^[12] Eylül 2009'da, profesyonel bisikletin yönetim organı olan Union Cycliste Internationale (UCI), erkeklerin elit yol yarışlarında takım radyolarının kullanımını aşamalı olarak yasaklamak için oy kullandı.^[13] Bununla birlikte, takımların protestolarından sonra, 2011'de getirilen yasak, en üst düzey erkekler ve kadınlar yarışlarındaki (UCI Dünya Turu ve UCI Kadınlar Yol Dünya Kupası) yarışları hariç tuttu ve 2015'te UCI duruşunu tersine çevirerek HC sınıfı ve 1. sınıf etkinliklerinde yarış radyolarının kullanılmasına 2016 sezonundan itibaren izin verdi.^[14]

Bisikletçi türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yol yarışı disiplini içinde, genç yaştan itibaren farklı bisikletçilerin farklı (göreceli) güçlü ve zayıf yönleri vardır.^[15] Bunlara bağlı olarak, bisikletçiler belirli parkurlar yerine farklı yarışları tercih etme ve bir takım içinde farklı taktiksel roller oynama eğilimindedir.

Yol bisikleti yarışındaki ana uzmanlıklar:

• Tırmanışçı
• Punçör
• Kaçış uzmanı veya baroudeur
• Zamana karşı uzmanı
• Rouleur
• Sprinter
• Domestique
• Çok yönlü

Etap yarışı sıralaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir etap yarışında, her etabın sonunda bir etap sıralaması belirlenir ve katılan her bisikletçinin etabı tamamlama süresini gösterir. En düşük tamamlama süresine sahip olan etabı kazanır. Aynı zamanda genel bir sıralama, katılan her bir bisikletçi için önceki tüm etapların kümülatif bitirme sürelerini gösterir. İlgili zaman sınırı içinde herhangi bir etabı tamamlamayan bisikletçi diskalifiye edilir. Toplam kümülatif süresi en düşük olan, genel liderdir. Genel lider tipik olarak kendine özgü bir forma giyer (Tour de France'da sarı mayo) ve genellikle görevi lideri korumak olan ekip üyeleriyle çevrili ana bisikletçi kitlesinin (peloton) başına yakın bir pozisyonda kalır.

Genel liderlik için yarışanlar, "kaçışlarda" kendilerini liderden uzaklaştırmak için "ataklar" düzenleyebilirler. Genel liderin kaçışlara karşı savunmasızlığı, kaçan bisikletçi(ler) genel sıralamada küçük bir zaman farkıyla takip ettiğinde ve kalan etap sayısı azaldıkça daha yüksektir. Etap sıralamasını genel liderin gerisinde bitiren bisikletçiler, toplam zaman dezavantajlarını artırırlar. Oysa genel liderin önünde bitirenler zaman dezavantajlarını azaltır ve hatta genel lideri yerinden etmek için yeterli zaman kazanabilirler. Her etaptan sonra, en düşük kümülatif süreye sahip yarışçı genel lider olur veya lider kalır.

Genel lider, toplam süre içinde önemli ölçüde geride izleyen bisikletçilerin kaçışlarına genellikle tepki göstermez. Bu tür kaçışlar genellikle etabı kazanmak, sprint veya dağ kapısı puanlarını toplamak veya sadece özel bir kamera motoru tipik olarak kaçışa eşlik ettiği için takım sponsorlarını yayında gösterebilmek gibi diğer hedeflere ulaşır.

Önemli bisiklet yarışları[değiştir | kaynağı değiştir]

Büyük Turlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dikkate değer bisiklet yarışları arasında Paris'te sona eren üç haftalık bir etap yarışı olan Tour de France, İtalya'da Giro d'Italia ve İspanya'da Vuelta a España yer alıyor. Bu yarışların her biri bir "Büyük Tur" olarak kabul edilir.

UCI Dünya Turu[değiştir | kaynağı değiştir]

Profesyonel yarışlar Union Cycliste Internationale tarafından yönetilmektedir. 2005 yılında UCI Yol Dünya Kupası serisinin yerini almak üzere UCI ProTour'u (2011'de UCI Dünya Turu olarak yeniden adlandırıldı) kurdu. Dünya Kupası sadece bir günlük yarışları içerirken, Dünya Turu Grand Tours'u ve Tour Down Under, Tour de Suisse, Paris-Nice ve Critérium du Dauphiné gibi diğer büyük etap yarışlarını içerir.

Beş anıtsal klasik bisiklet yarışının tümünü veya "Anıtları" da içeren eski UCI Yol Dünya Kupası tek günlük yarışları da ProTour'un bir parçasıydı: baharda Milano-Sanremo (İtalya), Ronde van Vlaanderen (Belçika), Paris-Roubaix (Fransa), Liège-Bastogne-Liège (Belçika) ve Amstel Gold Race (Hollanda) ve Clásica de San Sebastián (İspanya), HEW Cyclassics (Almanya), Züri-Metzgete (İsviçre, 2006'ya kadar), Paris-Tours (Fransa, 2007'ye kadar) ve sonbaharda Giro di Lombardia (İtalya).

Olimpiyat Oyunları[değiştir | kaynağı değiştir]

Bisiklet, modern Olimpiyat hareketinin doğuşundan beri yaz olimpiyatlarında bir disiplin olmuştur. Barış Yarışı'nın organizatörü bisiklet aktivisti Włodzimierz Gołębiewski şunları söyledi: "Bisiklet, Olimpiyat programında önemli bir olay haline geldi... Diğer birçok spor gibi, yıllar içinde birkaç değişiklik geçirdi. Tıpkı eskiden atletizm sporu olduğu gibi Ayakta yüksek atlama veya iki elle cirit atma gibi günümüzde unutulan yarışlarda bisikletçiler de madalya için yarışırlarmış, örneğin 1896'da Atina'da 12 saatlik bir yarışa kalkışmışlar, Londra'da 1908'de, olaylardan biri 603.49 metre (659.98 yard) mesafeli bir sprintti." Olimpiyat Oyunları, yol bisikletinde diğer sporlarda olduğu kadar önemli olmamıştı. Ayrım sona erene kadar, en iyi bisikletçiler amatörler yerine profesyonellerdi ve bu yüzden yarışmaya katılmadılar. Kolluk kuvvetleri, özellikle yol yarışları olmak üzere bisiklet etkinlikleri sırasında güvende olmalarını sağlamak için sporculara her zaman eşlik eder.

Paris-Rouen[değiştir | kaynağı değiştir]

Parc de St-Cloud'daki yarışların başarısı, Compagnie Parisienne ve Le Vélocipède Illustré dergisine, 7 Kasım 1869'da Paris'teki Arc de Triomphe'den Rouen'deki katedrale bir yarış koşması için ilham verdi. Bu, dünyanın ilk uzun mesafe yol yarışıydı ve aynı zamanda 134 km'yi kat etmesi 10 saat 25 dakika süren Moore tarafından kazanıldı. İkinci olanlar, St-Cloud'da Moore'dan sonra ikinci olan Kont André Castéra ve 35 kilogram ağırlığındaki bir çiftlik bisikletine binen Jean Bobillier idi. 24 saat içinde bitiren tek kadın, kendine has bir tarz sahibi olan Miss America idi; gerçekte, sahadaki birçok kişi gibi, gerçek adıyla rekabet etmemeyi tercih eden, bilinmeyen bir İngiliz kadındı.

Uluslararası kalkınma ve yönetim[değiştir | kaynağı değiştir]

Organize bisiklet yarışlarının büyümesi, 1878'de Büyük Britanya'da, 1881'de Fransa'da, 1883'te Hollanda'da, 1884'te Almanya'da ve 1900'de İsveç'te ulusal idari organların gelişmesine yol açtı. Bazen, Büyük Britanya'da olduğu gibi bisiklet, başlangıçta atletizmin bir parçası olarak uygulandı. Çünkü bisikletçiler genellikle koşucular tarafından kullanılan parkurları kullandılar. Bu, tarihçi James McGurn'a göre, ülkeler içinde ve uluslararası alanda anlaşmazlıklara yol açtı.

İngiltere Bisiklet Birliği, Amatör Atletizm Birliği ile AAA tesislerinde bisiklet yarışı yargı yetkisi konusunda tartıştı, Fransız kuruluşunun "amatörler"e bir Fransız el işçisi için yaklaşık on altı aylık maaşa eşdeğer olan 2.000 franka kadar olan ödüller için yarışmak adına izin verme isteği konusunda Union Vélocipédique de France ile sorun yaşadı.^[1]

İlk uluslararası kuruluş, Sturmey-Archer'ın kurucusu Henry Sturmey adlı bir İngiliz öğretmen tarafından kurulan Uluslararası Bisiklet Birliği (ICA) idi. 1893'te açıldı ve ilk dünya şampiyonasını aynı yıl Amerika Birleşik Devletleri'nin Chicago kentinde düzenledi. Yeni bir organizasyon olan Union Cycliste Internationale (UCI), 15 Nisan 1900'de Paris'teki Olimpiyat Oyunları sırasında, birkaç Avrupa ülkesi ve Amerika Birleşik Devletleri tarafından kuruldu. İngiltere başlangıçta üye değildi, ancak 1903'te katıldı. İsviçre merkezli UCI, o zamandan beri sporu yönetiyor.

Sezon[değiştir | kaynağı değiştir]

Avrupa'daki yuvasında ve Amerika Birleşik Devletleri'nde, yolda bisiklet yarışı bir yaz sporudur, ancak sezon ilkbaharın başlarında başlayıp sonbaharda sona erebilir. Sezonun ayları yarım küreye bağlıdır. Bir yarış yılı, daha küçük yarışlar, tek günlük klasikler ve etap yarışları arasında bölünür. Tek günlük diğer önemli yarış ise UCI Yol Dünya Şampiyonası'dır. Diğer klasiklerin aksine, Dünya Şampiyonaları her yıl farklı bir parkurda düzenlenir ve sponsorlu takımlardan ziyade ulusal takımlar tarafından yönetilir. Kazanan, gökkuşağı mayosu giyer.

Avustralya'da, nispeten ılıman kışlar ve sıcak yazlar nedeniyle amatör yol yarışları sezonu sonbahardan ilkbahara, kış aylarına kadar sürerken, kriteryum yarışları yazın sabahları veya öğleden sonraları geç saatlerde yapılır. Tour Down Under da dahil olmak üzere bazı profesyonel etkinlikler, esas olarak büyük kuzey yarımküre yarışlarıyla çatışmaktan kaçınmak ve en iyi profesyonellerin rekabet etmesine izin vermek için güney yazında düzenleniyor.

Bisiklet şampiyonaları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Olimpiyat Oyunları
• İngiliz Milletler Topluluğu Oyunları
• UCI Dünya Şampiyonaları

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Önemli bisiklet olaylarının listesi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• velonews.com13 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.