Yazı dili nedir?, Yazı dili anlamı nedir?, Yazı dili ne demektir?

Yazı dili bir ülkede konuşulan ağızlardan birinin yazılı anlatımlar için kabul edilmiş biçimidir. Ölçünlü dil ve standart dil olarak da belirtilir.^[1] Dünyada konuşulan dillerden bazıları, tarihten bugüne dek yazılı kullanıma da girmiş, zamanla gelişerek yazı dili olmuştur. Söz konusu yazı dilinin dışında, dünya dillerinin ağızları, konuşma dilleri de vardır.

Türkiye Türkçesi yazı dili[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye Türkçesinin genel kabul görmüş ve yazı dili olmuş ağzı, İstanbul ağzıdır. İstanbul ağzının Rumeli ağızlarından biri olması dolayısıyla yazı dili bir Rumeli ağzından gelişmiştir.^[2] Türkiye Bugünkü standart Türkçenin temelini oluşturan İstanbul Türkçesi ile İstanbul ağzı arasında bazı farklılıklar vardır. İstanbul ağzı günümüzde kaybolmakla karşı karşıyadır.^{[kaynak belirtilmeli]} İstanbul Türkçesi tarih boyunca yazı dilimizi oluşturmuştur.^[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Vikisözlük'te ölçünlü dil ile ilgili tanım bulabilirsiniz.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara 2009, s. 2154.
^ Hayati Develi, “18. Yüzyıl Türkiye Türkçesi Üzerine”, Doğu Akdeniz Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Dergisi, s. I, Gazimağusa 1998, s. 27-36.
^ Mehmet Gümüşkılıç, “18. Yüzyıl İstanbul Ağzı Hakkında Bazı Gözlemler”, Turkish Studies, Volume 3/3 Spring 2008, s. 387-401.

Dil

Temel kavramlar

Temel terimler

Yapı bakımından diller

Dil aileleri

Hint-Avrupa dil ailesi	Anadolu dilleri Arnavutça Baltık-Slav dilleri Slav dilleri Baltık dilleri Cermen dilleri Batı Cermen dilleri Doğu Cermen dilleri İskandinav dilleri Ermenice Frigce Helenik diller Hint-İran dilleri Hint-Aryan dilleri İrani diller Nuristani İlirya dilleri İtalik diller Latino-Faliskan dilleri (Latin dilleri) Osko-Umbriya dilleri Kelt dilleri Ada Kelt dilleri Kıta Kelt dilleri Tohar dilleri Trakça
Ural dilleri	Fin-Ugor dilleri Baltık-Fin dilleri Ugor dilleri Samoyed dilleri
Türk dilleri	Şaz grubu Oğuz dilleri Karluk dilleri Sibirya Türk dilleri Kıpçak dilleri Ogur grubu
Afro-Asya dilleri	Sami dilleri Arapça Kenan dilleri Mısır dilleri Kıptice Eski Mısır dili Berber dilleri Çad dilleri Kuşitik diller Omotik diller
Avustronezya dilleri	Malaya-Polinezya dilleri Cavaca Malayca Malgaşça Maorice Havaice Formosa dilleri Atayal dilleri Bununca Paivanca Puyumaca Rukaice Tsou dilleri
Avustroasya dilleri	Asli dilleri Bahnar dilleri Kasi–Kmuik dilleri Katu dilleri Kmerce Mang dilleri Mon dilleri Monca Nyah Kur dili Viet dilleri Vietnamca Munda dilleri Santalice Nikobar dilleri Pear dilleri
Diğer dil aileleri	Algonkin–Yurok dilleri Algonkin dilleri And-Ekvator dilleri Andaman dilleri Aravak dilleri Barbakoan dilleri Çimu dilleri Çin-Tibet dilleri Çoko dilleri Çon dilleri Çukçi-Kamçatka dilleri Çumaş dilleri Dene-Yenisey dilleri Na-Dene dilleri Yenisey dilleri Dravid dilleri Eskimo - Aleut dilleri Aleut dilleri Eskimo dilleri Ge dilleri Güney Asya dilleri Güney Kafkas dilleri Hivaro dili Hmong-Mien dilleri Hurri-Urartu dilleri İrokua dilleri Kado dilleri Karib dilleri Kaveskar dilleri Keçumara dilleri Aymara dilleri Keçuva dilleri Keres dilleri Khoisan dilleri Kore dilleri Kuzeydoğu Kafkas dilleri Kuzeybatı Kafkas dilleri Japon dilleri Makro-Çipça dilleri Çipça dilleri Misumalpa dilleri Mande dilleri Maskoke dilleri Maya dilleri Mişe-Zoke dilleri Moğol dilleri Nijer-Kongo dilleri Nil-Sahra dilleri Oto-Mange dilleri Pama-Nyungan dilleri Pano-Takana dilleri Penuti dilleri Çinuk dilleri Vintu dilleri Çimmesyan dilleri Saliş dilleri Sepik dilleri Siyu dilleri Songay dilleri Tano dilleri Tay-Kaday dilleri Torricelli dilleri Trans-Yeni Gine dilleri Tukanoan dilleri Tunguzca Tupi dilleri Tupi-Guarani dilleri Tuu dilleri Uto-Aztek dilleri Vakaş dilleri Yanomami dilleri Yuki-Vapo dilleri Yuma-Koçimi dilleri Yukagir dilleri

İzole diller

Alt alanlar