Tevfik Fikret
Doğum	Mehmed Tevfik 24 Aralık 1867(1867-12-24) İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	19 Ağustos 1915 (47 yaşında) İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Defin yeri	Aşiyan Müzesi bahçesi, İstanbul
Meslek	Şair, öğretmen
Milliyet	Osmanlı Türkü
Dönem	Servet-i Fünûn
Edebî akım	Servet-i Fünûn
Çocuklar	Haluk Fikret
Etkiledikleri Mustafa Kemal Atatürk, Nâzım Hikmet, Ruşen Eşref Ünaydın
Etkilendikleri François Coppée, Muallim Naci, Recaizade Mahmud Ekrem

Tevfik Fikret (Osmanlıca: توفیق فکرت; 24 Aralık 1867, İstanbul - 19 Ağustos 1915, İstanbul), Osmanlı Türkü şair ve öğretmen. Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılma sürecinde Servet-i Fünûn topluluğunun lideri olan Tevfik Fikret, devrimci ve idealist fikirleriyle Mustafa Kemal başta olmak üzere dönemin pek çok aydınını etkiledi. Türk edebiyatının Batılılaşmasında öne çıkan isimlerden birisi oldu. Farsçada "kuş yuvası" anlamına gelen Aşiyan ismini verdiği semt, yaşamının son yıllarını geçirdiği ve eserlerini kaleme aldığı yerdir.^[1]

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Ailesi, öğrenimi[değiştir | kaynağı değiştir]

24 Aralık 1867'de İstanbul’un Kadırga semtinde dünyaya geldi. Ailesi ona Mehmed Tevfik adını verdi. Babası Hüseyin Efendi, Çankırı’nın Bayramören ilçesine bağlı Dalkoz köyünden ayrılıp İstanbul’a yerleşmiş Ahmet Ağa’nın oğlu idi. Hüseyin Efendi, oğlu doğduğu yıl İstanbul’da belediye meclis üyesi ve Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünde memur olmuştu. Sonraki yıllarda Osmanlı Devleti’nin Hama, Nablus, Akka, Urfa, Halep mutasarrıflıklarında bulundu.^[2] Annesi Hacı Hatice Refia Hanım, 1822'deki Yunan ayaklanmasında kimsesiz kalıp Osmanlılara sığınmış ve Müslüman olmuş iki Sakızlı Rum çocuğunun kızı idi. Mehmed Tevfik'in Sıdıka adlı bir kız kardeşi ve Şevki isminde bir de erkek kardeşi vardı.

Hac ziyaretine giden annesi Refia Hanım, 1879’da dönüş yolunda kolera nedeniyle ölünce Tevfik Fikret, 12 yaşında öksüz kaldı. Babası, saraya jurnal edilerek Nablus, Akka ve Antep'e sürgüne gönderildiği için kız kardeşi ile kendisinin bakımını anneannesi ve büyük yengesi üstlendi. Henüz çocukken annesini kaybetmek, onu hayatı boyunca etkiledi. 19 yıl sürgünde kalan babası da sürgünden hiç dönemedi ve Antep'te öldü.

Aksaray’daki Mahmudiye Valide Rüştiyesinde öğrenimine başlayan Tevfik Fikret, çok dindar bir ortamda yetişmekteydi. Okulu, 93 Harbi yenilgisinden sonra Rumeli’den İstanbul’a gelen göçmenlere tahsis edilince öğrenimine Galatasaray Sultanisinde devam etti.^[3] Bu yeni okula girişi hayatında bir dönüm noktası oldu. 11 yıl öğrenim gördüğü okulunda devrin önemli edebiyatçılarından Recaizade Ekrem, Muallim Naci, Muallim Feyzi gibi seçkin öğretmenlerin öğrencisi oldu. Şiir yazmaya lise yıllarında başladı. Öğretmenlerinin teşviki ile yazdığı ilk şiiri, Tercüman-ı Hakikat'te yayımlandı. Nazmi mahlasıyla yazılmış, gazel tarzında bir şiirdi. Okulu 1888 yılında birincilikle bitirmiştir.

Memuriyet yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Mezun olduğu yıl, Hariciye Nezareti İstişare Odası’nda (Dışişleri Bakanlığı Enformasyon Dairesi) katip olarak işe başlayan Mehmed Tevfik, kısa bir süre sonra geçtiği Maarif Mektûbî Kaleminden bir yıl dolmadan istifa ederek ayrıldı. Yeterince çalışmadığını düşündüğünden iş deneyimi onu hayal kırıklığına uğratmıştı. İstifası sırasında, gecikmiş maaşlarının ödenmesini maaşı hak etmediği gerekçesiyle reddetti.^[4] Bu olay, onun dürüstlüğünü efsane hâline getirdi. Hazine tarafından yine de kendisine topluca ödeme yapılınca tüm parayı Göçmenler Komisyonuna bağışladı. Sadaret Mektûbî Kalemi’nde kısa bir süre çalıştıktan sonra 1889 Ağustos’unda İstişare Odasında tekrar muavin olarak göreve başladı. Bir yandan da Yüksek Ticaret Okulunda Fransızca ve Türkçe dersleri vermekteydi.

Mirsad dergisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa bir süre sonra Trabzon Valisi olacak dayısı Mustafa Bey’in 15 yaşındaki kızı Nazime Hanım ile 1890 yılında evlendi, dayısının evine yerleşti. Şiir konusunda bir süredir suskun olan Fikret, İsmail Safa'nın yönettiği Mirsad dergisinde "Bahar" şiirini yayımlayarak suskunluğu bozdu; aynı yıl Mirsad'da 18 şiiri daha yayımlandı. Derginin açtığı iki yarışmada birer birincilik alarak ününü arttırdı.

Mekteb-i Sultani'de öğretmenlik[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı Lisanı Öğretmenliği Sınavını kazanarak 1892’de çok sevdiği Mekteb-i Sultânî’ye atanması ile yaşamında yeni bir dönem açıldı. İlkokul üçüncü sınıf Türkçe öğretmeni olarak göreve başladığı okulda, Muallim Naci'nin vefatı üzerine edebiyat öğretmeni olarak çalışmaya devam etti. Hükûmetin bütçede kısıntı yapıp memur maaşlarını yüzde on kesmesine tepki olarak 1895'te okuldan ayrıldı, inzivaya çekildi.

Malumat dergisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Mirsad dergisinin kapanması ile şiir yayımlamaya yeniden ara veren Tevfik Fikret, öğretmenlik yaptığı sırada 1894'ten itibaren, arkadaşları Hüseyin Kazım ve Ali Ekrem'in ısrarı ile yeni çıkaracakları Malumat dergisinin başyazarlığını üstlenmişti. Derginin kapandığı 1895 Mayıs'ına kadar 25 şiiri yayımlandı. Bunlar, eski şiirlerine göre daha batı tarzında şiirlerdi. Şair, o yıllarda padişaha bağlı bir çizgideydi. Derginin ilk sayısında Padişah II. Abdülhamid'i öven "Tebrik-i Veladet" şiirini yayımlamıştı.

Servet-i Fünûn dergisi[değiştir | kaynağı değiştir]

1895'te Recaizade Ekrem, Fikret'i bir bilim dergisi olan Servet-i Fünûn'un sahibi Ahmet İhsan ile tanıştırdı ve onları dergiyi bir edebiyat dergisi hâline getirmeye ikna etti. Dergi, Tevfik Fikret yönetiminde çıkmaya başladığı 256. sayıdan itibaren bir edebiyat dergisi hâline geldi. Şair, 1895 yılının Haziran ayında oğlu Halûk'un doğumuyla baba oldu. O sıralarda sanat yaşamının en verimli devresini yaşamaktaydı. Şiirlerini "Mehmed Tevfik" yerine "Tevfik Fikret" olarak yayımlamaya başlamıştı.

Yönettiği derginin etrafında yenilikçi bir grup aydın toplanmıştı ve dergi, bu sanat topluluğuna ismini verdi. Sanatta hem içerik hem biçimde atılım yapmayı ilke edinen, ağdalı dilleri ve karamsarlığı ile tanınan topluluğun hareketine ise Edebiyat-ı Cedide (Yeni Edebiyat) denildi. Bu ekolde Fikret'in yanı sıra Halit Ziya, Cenap Şahabettin, İsmail Safa, Mehmet Rauf, Samipaşazade Sezai, Hüseyin Cahit, Ahmet Şuayip, Hüseyin Siret gibi isimler bulunuyordu. Kurulan bu topluluk, siyasal eylemlerden uzak görünüyordu. Zamanla Fikret'in şiirlerindeki toplumsal boyut arttı, ulusalcılık ön plana çıktı. 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı'nda Türkler'in büyük bir zafer kazanmasından etkilenerek kahramanlık ve zafer şiirleri yazdı. "Yenişehir Gazilerine" isimli şiirinde dünyaya meydan okudu.

Tevfik Fikret, 1896 yılı sonlarında Robert Kolej'de Türkçe dersleri vermeye başlamıştı, bu görevi ölümüne dek sürdürdü. Okul dışında kalan tüm zamanını dergiye veriyordu. O günlerde dostu İsmail Safa’nın evinde okuduğu Abdülhamit karşıtı bir şiiri, gözaltına alınmasına yol açtı. Evi arandı, söz konusu şiir bulunamayınca birkaç gün sonra serbest kaldı. Çok geçmeden Robert Kolej'de bir çaya karısıyla birlikte gitmesi bahane edilerek gözaltına alındı. Bu olaylar, Fikret'te inziva düşüncesini derinleştirmişti. Dostları Hüseyin Cahit, Mehmet Rauf, Hüseyin Kazım, Dr. Esat da düşüncelerine katıldı. Birlikte Yeni Zelanda'ya gitmeyi; bu gerçekleşmeyince Hüseyin Kâzım'ın Manisa'daki çiftliğine yerleşmeyi düşündüler ancak Tevfik Fikret vazgeçince arkadaşları da vazgeçti.^[5] 1900 yılında ilgiyle karşılanan ilk kitabı "Rubab-ı Şikeste (Kırık Saz)" adlı eserini yayımlayan Tevfik Fikret; Ahmet İhsan ile dergi yönetiminde uyuşamadığı için ertesi yıl topluluktan ayrıldı. Artık sadece Robert Kolej'de öğretmenlikle meşguldü. Ricası üzerine Servet-i Fünûn yönetimini Hüseyin Cahit üstlenmişti. Birkaç ay sonra Servet-i Fünûn, Hüseyin Cahit'in Fransız İhtilali üzerine bir çevirisi yüzünden kapatıldı ve grup tamamen dağıldı.

Aşiyan[değiştir | kaynağı değiştir]

Servet-i Fünûn'un kapanması, baskıcı yönetimden duyduğu karamsarlık, arkadaşları Hüseyin Siret ve İsmail Safa'nın sürgüne gönderilmesi, 1902'de kız kardeşi Sıdıka'yı kaybetmesi, babasının Irak'a sürülmesi ve 1905'te babasını da kaybetmesi, Tevfik Fikret'i çok yıpratmıştı. İstanbul’u ahlaksızlıkla suçlayıp lanetleyen ünlü "Sis" şiirini 1902 yılında İstanbul'un sisler altında olduğu bir günde yazdı.

Sıkıntılar içindeki şair, inziva düşüncesini gerçekleştirmek için Kadırga'daki konağın satışından elde ettiği parayla Robert Kolej'in yamacında, Rumelihisarı'nda planlarını kendi çizdiği bir ev yaptırmaya başladı. Üç katlı ahşap yapının inşaatı, 1905'te tamamlandı. Günümüzde müze olarak hizmet veren eve eşi ve oğlu ile birlikte yerleşti. Toplumla arasına bir mesafe koyabileceği, mesleğine devam edebileceği, ülkenin gidişatını uzaktan izleyip eser üretebileceği bu mekana Aşiyan (yuva) adını verdi. Evinin bahçesine gömülmeyi vasiyet etti.^[6]

Tevfik Fikret için artık millet, din, tarih, kahramanlık gibi kavramlar anlamsızlaşmaya başlamıştı. "Tarih-i Kadîm" şiirini din ve tarihe karşı, "Lahza-i Teahhur"u Ermenilerin 1905'te Sultan II. Abdülhamid'e düzenledikleri suikastın başarısızlığına duyduğu üzüntü üzerine yazdı ancak II. Meşrutiyet'in ilanına kadar bir daha hiç şiir yayımlamadı. Sürekli edebiyat üzerine düşünmekte ve Edebiyat-ı Cedide hareketinin içe dönük boyutunu aşacak bir edebiyat tavrına doğru ilerlemekteydi.

II. Meşrutiyet[değiştir | kaynağı değiştir]

Meşrutiyet'in ilanı, Tevfik Fikret'in inzivadan çıkmasını sağladı. Selânik'teki İttihat ve Terakki yönetiminin isteği üzerine Meşrutiyet'in ilanından 13 gün önce "Millet Şarkısı" adlı marşı yazmıştı. Devrimin habercisi olan bu marş elden ele dolaştı. Meşrutiyet'in ilanından sonra "Rücu (Geri Alış)" adlı şiirini yazarak İstanbul'a savurduğu lanetleri geri aldı.^[7]

Hüseyin Cahit ve Hüseyin Kazım ile "Tanin" adlı bir gazete çıkararak bütün gücüyle çalıştı. "Rücu" manzumesini "Sis" ile bir arada Tanin'in ilk sayfasında yayımlamıştı. Tanin, İttihat ve Terakki'nin yayın organı hâline getirilmek istenince gazeteden ayrıldı.

Mekteb-i Sultânîde Müdürlük[değiştir | kaynağı değiştir]

Kendisine teklif edilen Maarif Vekilliğini reddeden Tevfik Fikret, bu göreve getirilen Abdurrahman Şeref'in çağrısı üzerine Mekteb-i Sultânî Müdürlüğünü kabul etti ve 1895'te istifa ettiği okula 1909 başında müdür olarak döndü. Okulun Beyoğlu'ndaki binası bir yangında yandığı için Beylerbeyi'ne taşınmıştı. Tevfik Fikret, eski binanın yeniden inşasını çok kısa sürede tamamlattı. Okula getirdiği yenilikler şikâyete yol açmıştı. Toplantı salonunu mescidin üzerine yaptırdığı gerekçesiyle basının büyük eleştirilerine uğradı.^[8] 31 Mart Olayı patlak verdiğinde Fikret, ayaklananların okulu yıkacakları haberini alınca "Sultaniyi yıkmak için önce beni yıkmak lazımdır."^[9] diyerek okulun önünde ayakta dikilmiş, bir söylentiye göre kendisini okulun demir kapısına zincirlemişti. İsyan sırasında yardımcısının bir tedbir olarak okul balkonuna Fransız bayrağı astırma önerisini "Türk'ün müessesesinde onun bayrağından başka bir bayrak yaşayamaz!" diyerek reddetti.^[10] Ayaklanmadan sonra, meşru saymadığı bir hükûmet için çalışamayacağını söyleyerek eşiğine kadar geldiği istifadan onu öğrencileri döndürdü. Ne var ki bir süre sonra eski Maarif Nazırı'nın yerine atanan yeni Nazır Emrullah Bey'le anlaşmazlığa düştü ve 1910'da görevini kesin olarak bıraktı, bizzat Emrullah Bey'in ricası dahi onu kararından döndürmedi.

İnziva[değiştir | kaynağı değiştir]

Tevfik Fikret, Mekteb-i Sultânî Müdürlüğü sırasında Darülfünun’da edebiyat dersleri de vermekteydi. 1910’da bu görevinden de ayrılıp yeniden Aşiyan’da inzivaya çekildi ve yalnızca Robert Kolej’deki derslere devam etti.

Fikret, Meşrutiyet yönetiminden hayal kırıklığına uğramış, artık İttihat ve Terakki yönetimine muhalif olmuştu. 1911’de yayımladığı "Halûk’un Defteri"nde artık tek umudu olarak gördüğü gençliğe seslenen ve onlara çalışkanlığı, yurt sevgisini öğütleyen şiirlere yer verdi. Aynı yıl yayımladığı "Rübâb’ın Cevâbı" adlı bir diğer şiir kitabında halkın acılarını konu edinen şiirler vardı.

Fikret ve oğlu Haluk[değiştir | kaynağı değiştir]

Oğlu Haluk’un doğumundan itibaren onun ileride milleti bilgisiyle aydınlatacak bir kahraman gibi yetişmesini arzulayan Tevfik Fikret, 1909 yılında on dört yaşındaki Halûk’u elektrik mühendisliği eğitimi alması için İskoçya’nın Glasgow kentine gönderdi.^[11] Oğlunun vatan ve millet için faydalı bir birey olması arzusunu “Halûk’un Vedâı” ve “Promete” adlı şiirlerinde dile getirdi. Ne var ki Haluk, yanına yerleştirildiği Hristiyan ailenin etkisi ile din değiştirip Hristiyanlığı seçti ve babasının düşlediğinden çok farklı bir yaşam sürdü. 1913 yılında Amerika’ya gidip ailesine izini kaybettirdi, 1916’da Michigan Üniversitesinde makine mühendisliğinden mezun oldu.^[11] Tekrar ülkesine dönmeyen Halûk Fikret, 1943 yılından sonra kendisini dine verip pastör oldu ve 1965 yılında Orlando'da, Park Lake Presbiteryen Kilisesi pastörü iken hayatını kaybetti.^[11]

Son yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Şair, 1912’de, Trablusgarp Savaşı nedeniyle meclisin feshedilmesine karşı öfkesini "Doksan Beşe Doğru" adlı şiirinde ifade etti. Bu şiiri, Nüzhet Sabit’in çıkardığı Vazife dergisinde yayımlandı. Şiirinde meclisin kapatılmasını, 36 yıl önce (hicri 1295 yılında) II. Abdülhamid’in meclisi kapatmasına benzetiyordu. Yalnızca padişahı değil, İttihat ve Terakki'yi de son derece sert biçimde eleştirmekteydi. Eleştirilerine, devrin yolsuzluklarını dile getiren “Hân-ı Yağmâ”, yanlış bir kararla I. Dünya Savaşı’na girilmesini yeren “Sancak Şerîf Huzûrunda” şiirleriyle devam etti.

Fikret’in şiirleri devrin yöneticilerini kızdırmış ve şairin muhafazakâr çevrelerden ağır eleştirilere uğramasına sebep olmuştu. Bu olumsuz tepkiler şairde büyük bir moral çöküntüsüne sebep oldu ve sağlığı bozuldu. Mehmet Akif’in kendisine Süleymaniye Kürsüsünde adlı şiirinde yönelttiği suçlamalara 1914'te kaleme aldığı “Târih-i Kadîm’e Zeyl” adlı ünlü şiiriyle yanıt verdi.^[12] Modern bir okul açmak,^[9] yeni bir edebiyat dergisi çıkarmak gibi projeleri vardı ama bozulan sağlığı nedeniyle bunları gerçekleştiremedi. Son yıllarında çocuk şiirleri yazmakla meşgul oldu. Yalın bir dille ve hece ölçüsüyle yazdığı bu şiirleri 1914’te yayımlanan "Şermin" adlı kitapta topladı. Kitaba, genç yaşta ölen kız kardeşi Sıdıka'nın kızı ve eğitimci Mustafa Satı Bey'in kurduğu Yuva adlı okulun öğrencileri ilham vermişti. Geçirdiği bir ameliyat sonrasında 19 Ağustos 1915’te Aşiyan'da 47 yaşında hayatını kaybetti.

Galatasaray Spor Kulübü ile ilişkisi[değiştir | kaynağı değiştir]

1908-1909 yılları arasında Galatasaray Spor Kulübünün hami başkanı olarak kulübü koruyucu şekilde davranmış, dönemin şartlarından etkilenmemesi için elinden geleni yapmıştır.^[13]

Mezarı[değiştir | kaynağı değiştir]

Tevfik Fikret, kayınpederi Mustafa Efendi'ye Aşiyan’daki evinin bahçesine gömülmeyi vasiyet etmiş olmasına rağmen Aşiyan'ın sonradan kimin eline geçeceği konusundaki şüphe ve endişeler nedeniyle Eyüp'teki aile mezarlığına gömüldü. Mezarı, 1945'te müze yapılan evine 24 Aralık 1961’de geçirildi.

Ölümünden sonra[değiştir | kaynağı değiştir]

Şairin ömrünün son haftalarında sık sık Aşiyan'a gelen, şairle yakın dostluk kurup portrelerini yapan Mihri Müşfik Hanım, ölümünden hemen sonra Tevfik Fikret'in yüzünün ve sağ elinin kalıbını almıştır.^[14] Bu, Türkiye'de bilimsel olarak hazırlanan ilk maske çalışmasıdır.

Galatasaray Lisesinin bahçesinde, onun anısına 1920’lerde yaptırılmış bir anma mezarı bulunur. Şair, Rıza Tevfik'in başlattığı bir gelenekle ölümünün ilk yılından itibaren ölüm yıldönümlerinde evinde anılmıştır. 1918'deki törene Anafartalar Kahramanı Mustafa Kemal de katılmıştı.^[15]

Hakkında çıkan kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1945 - Kenan Akyüz, Tevfik Fikret, Ankara
• 1945 - Rıza Tevfik, Tevfik Fikret: Hayatı, San'atı, Şahsiyeti, İnkılâp Kitabevi.
• 1980 - Ebubekir Pamukçu, Aşiyan/Tevfik Fikret’in Evi, Piya Yayınevi.
• 1987 - Mehmet Kaplan, Tevfik Fikret (Devir-Şahsiyet-Eser), Dergâh Yayınları.
• 1993 - İsmail Parlatır, Tevfik Fikret, Dil ve Edebiyat Yazıları, TDK Yayınları.
• 2003 - Nuri Sağlam, Servet-i Fünun’a Kadar Tevfik Fikret ve Bilinmeyen Şiirleri, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, C XXX, İstanbul.
• 2012 - Hıfzı Topuz, Elbet Sabah Olacaktır, Remzi Kitabevi.^[16]
• 2019 - Beşir Ayvazoğlu, Fikret: Kendi Cevvim, Kendi Eflakimde Kendim Tâirim, Everest Yayınları.
• 2020 - Cuma Duymaz, “Sisi Dağıtan Umut”, A7 Kitap.
• 2021 - Mesut Kaplan, "Ünü Sınırları Aşan Bir Şair: Azerbaycan'da Tevfik Fikret", Post Yayınları.
• 2022 - Mesut Kaplan, "Tevfik Fikret İçin Ne Dediler, Ne Diyorlar? (Şiirler-Röportajlar)", Telos Yayıncılık.
• 1999 - M. Fatih Andı, Yılmaz Taşçıoğlu, Hüseyin Yorulmaz, "Kartposatllarla Tevfik Fikret ve Çevresi", İstanbul Büyükşehir Yayınları Kültür Yayınları.
• 1999 - M. Fatih Andı, Yılmaz Taşçıoğlu, Hüseyin Yorulmaz, "Mektuplarla Tevfik Fikret ve Çevresi", İstanbul Büyükşehir Yayınları Kültür Yayınları.
• 1970 - M. Kaya Bilgegil, "Tevfik Fikret'in İlk Şiirleri", Atatürk Üniversitesi Basımevi.
• 1937 - Faruk Nafiz Çamlıbel, "Tevfik Fikret, Hayatı ve Eserleri", Cumhuriyet Kitaphanesi.
• 1963 - İsmail Hikmet Ertaylan, "Tevfik Fikret", Emekli Öğretmenler Cemiyeti.
• 1965 - İsmail Hikmet Ertaylan, "Tevfik Fikret Malumat'ta", Tevfik Fikret Derneği.
• 1965 - İsmail Hikmet Ertaylan, "Tevfik Fikret Mirsad'da", Tevfik Fikret Derneği.
• 1995 - Memet Fuat, "Tevfik Fikret Yaşamı, Düşünce Dünyası, Sanatçı Kişiliği ve Seçme Şiirleri", Yapı Kredi Yayınları.
• 2007 - Orhan Karaveli, "Tevfik Fikret ve Haluk Gerçeği", Doğan Kitap Yayınları.
• 1995 - Yaşar Nabi Nayır, "Tevfik Fikret", Varlık Yayınları.
• 1942 - Salih Keramet Nigar, "İnkılap ŞAiri Tevfik Fikret'in İzleri", Kenan Basımevi.
• 1937- Kunt Ozan, "Tevfik Fikret, Hayatı, Edebi Şahsiyeti, Şiirleri", Okullar Ansiklopedik Yayınlar.
• 1968 - Mehmet Öngay, "Tevfik Fikret", Galatasaray Lisesi Yayınları.
• 1998 - Ahmet Özdemir, "Tevfik Fikret, Hayatı, Sanatı, Eserleri", Boğaziçi Yayınları.
• 1990 - Atilla Özkırımlı, "Tevfik Fikret", Cem Yayınları.
• 2008 - Nuran Özlük, "Türk BAsınında Tevfik Fikret [1924-1940]", 3F Yayınları.
• 2004 - İsmail Parlatır, "Tevfik Fikret", Akçağ Yayınları.
• 2000 - İsmail Parlatır, "Tevfik Fikret- Dil ve Edebiyat Yazıları", Türk Dil Kurumu Yayınları.
• 1938 - Robert Kolej Türk Talebe Birliği, "Tevfik Fikret Günü", Çituri Birader Basımevi.
• 2007 - Bengisu Rona, Zafer Toprak, "Bir Muhalif Kimlik: Tevfik Fikret", Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• 2006 - Sabiha Sertel, "İlericilik-Gericilik Kavgasında Tevfik Fikret", Cumhuriyet Kitapları.
• 1940 - Sabiha Sertel, "Tevfik Fikret-Mehmet Akif", Tan Matbaası.
• 1940 - Sabiha Sertel, "Sebilürreşatçıya Cevap", Tan Matbaası.
• 2005 - Seval Şahin, "Tevfik Fikret: Düşünce Dergiswi Nüsha-i Mahsusa", Kitap Yayınları.
• 1931 - Kemalettin Şükrü, "Tevfik Fikret, Hayatı ve Şiirleri", Kanaat Kütüphanesi.
• 1944 - Ahmet Hamdi Tanpınar, "Tevfik Fikret, Hayatı, Şahsiyeti, Şiir ve Eserlerinden Parçalar", Semih Lütfi Kitabevi.
• 2002 - Ruşen Eşref Ünaydın, "Tevfik Fikret, Hayatına Dair Hatıralar", Türk Dil Kurumu Yayınları.
• 1959 - Hilmi Yücebaş, "Bütün Cepheleriyle Tevfik Fikret, Hayatı, HAtıraları, Şiirleri", Dizerkonca Matbaası.
• 2010 - Hüseyin Cahit Yalçın, "Edebiyat Anıları", Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Edebî kişiliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Tevfik Fikret manzum öykü biçiminde kaleme aldığı eserlerinde aruz ölçüsünü başarıyla kullanıp konuşma diline yaklaştırdı. Türk edebiyatındaki ilk çocuk şiir kitabı Şermin'i yazdı. Ömrünün sonuna kadar öğretmenlik mesleğini sürdüren Tevfik Fikret, Ocak 1909'dan itibaren bir buçuk yıl süreyle Mekteb-i Sultânî'nin müdürü olarak görev yaptı ve okulun efsanevi müdürü olarak ünlendi.^{[kaynak belirtilmeli]} Tevfik Fikret'in edebi hayatı 1880-1896 ve 1896 sonrası olarak ikiye ayrılır. İlk döneminde parnasizmin etkileriyle yazdığı şiirlerinde Sanat için sanat anlayışını, ikinci döneminde toplum için sanat anlayışını benimsedi; şiirlerinde uygarlık ve özgürlük gibi konuları işledi. Ağırlıklı olarak sone ve terza rima nazım şekillerini kullandı. İlk döneminde kullandığı yabancı sözcük ve kalıplar nedeniyle dili oldukça ağırdır. Çocuk şiirlerinden oluşan Şermin dışında tüm şiirlerini aruz ile yazdı. Nazım şekillerinde ve şiirin yapısında yaptığı değişikliklerle şiir dilini düzyazıya yaklaştırmıştır.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Rübâb-ı Şikeste (1900)
• Târih-i Kadîm (1905)
• Halûk'un Defteri Tevfik Fikret'in ikinci şiir kitabı (1911)
• Rübâbın Cevâbı (1911)
• Şermin (1914)
• Hasta Çocuk
• Sis
• Millet Şarkısı
• Doksan Beşe Doğru
• Hân-ı Yağmâ
• Balıkçılar
• Halûk'un Çocukluğu
• Rübâb-ı Cevâb
• Bir İçim Su
• Verin Zavallılara
• Ferda
• Yeşil Yurt
• İnanmak İhtiyacı

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Vikisöz'de Tevfik Fikret ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

Wikimedia Commons'ta Tevfik Fikret ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Atila Alpöge, Müdür Tevfik Fikret 11 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Mavidalga.com Serol Teber ve Şenol Ayla Tevfik Fikret üstüne söyleşisinden bir bölüm 18 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Tevfik Fikret'in Soyağacı