Svetlana Aleksiyeviç

Svetlana Aleksiyeviç
Svetlana Aleksiyeviç
	2013 yılına ait fotoğraf
Doğum	Svetlana Aleksandrovna Aleksiyeviç; 31 Mayıs 1948 (75 yaşında); Stanislav, Ukrayna SSC, SSCB
Meslek	Gazeteci, yazar
İkamet	Minsk
Vatandaşlık	SSCB (1948-1991) ; Belarus (1991-günümüz)
Dönem	1975-günümüz
Tür	Öykü
Önemli eser	Çernobil'den Sesler, The Boys of Zinc
Önemli ödülleri	Nobel Edebiyat Ödülü (2015)
Resmî site
	http://alexievich.info/

Svetlana Aleksandrovna Aleksiyeviç (Rusça: Светлана Александровна Алексиевич; Belarusça: Святлана Аляксандраўна Алексіевіч; d. 31 Mayıs 1948), Beyaz Rus, 2015 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi araştırmacı gazeteci, yazar.

Yaşam öyküsü[değiştir | kaynağı değiştir]

Ukrayna SSC'nin Stanislav (1962'den sonra adı İvano-Frankivsk olan yerleşim birimi) şehrinde, Beyaz Rus baba ve Ukraynalı bir anneden dünyaya geldi. Çocukluğu Belarus'ta geçen yazar, Belarus Devlet Üniversitesi gazetecilik bölümünden 1972'de mezun oldu. Sonrasında bazı yerel gazetelerde çalıştıktan sonra, Minsk'te yayınlanan Neman isimli edebiyat dergisinin muhabiri oldu.^[1]

II. Dünya Savaşı, Sovyet-Afgan Savaşı, Çernobil faciası, SSCB'nin dağılması gibi dramatik olayları yaşamış, bu olaylara tanık olmuş kişilerle röportajlar yaptı. Bu insanlardan dinlediklerinin izlerini yazdığı kitaplarda kolayca görmek mümkündür. Yazıları Lukashenko rejimini rahatsız etti. 2000 yılında hakkında yasal kovuşturma başlatıldı.^[2] Bunun üzerine ülkesini terk etti. Hayatının sonraki on yıllık kısmını, kendisine kucak açan Paris,Göteborg ve Berlin gibi şehirlerde, siyasi sürgün olarak geçirdi. Nihayet 2011 yılında ülkesine, Minsk şehrine geri döndü.^[3]^[4]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yazarın kitapları, SSCB'de yaşamış insanların, ülke dağılmadan önce ve sonrasındaki, duygusal hayatlarındaki değişimlerin edebi kroniği olarak tanımlanmaktadır. Sovyet-Afgan Savaşı'nın ilk ağızdan anlatıldığı Çinko Çocukları ve Çernobil kazasının ele alındığı Çernobil'den Sesler isimli kitapları en önemli eserleridir. Kitaplarında ele aldığı konuları şu şekilde tanımlamaktadır:

SSCB dönemine ve sonrasına dönüp baktığımızda, tarihimizin koca bir mezar ve büyük bir kan banyosundan ibaret olduğunu görürüz. Kurbanlarla cellatlar arasındaki tükenmek bilmez diyalogları duyarız. Sürekli olarak karşımıza aynı lanetli sorunsallar çıkar: Ne yapmalı, suçlu kim? Devrim, toplama kampları, II. Dünya Savaşı, Sovyet-Afgan Savaşı sırasında halktan gizlenen gerçekler, büyük bir imparatorluğun çöküşü, devasa ölçekte bir sosyalist ütopyanın paramparça dağılması, yeni ortaya çıkan evrensel problemler, Çernobil faciası vs. Bunlar, Dünya üstündeki tüm insanların cevaplaması gereken sorulardır ki, tümü bizim kendi gerçek tarihimizdir. İşte tüm bu cehennemden çıkma soru ve sorunlar, benim kitaplarımın izleğini oluştururlar.

Savaşın Kadınsı Olmayan Yüzü isimli ilk kitabını 1985 yılında yazdı. Kitap, kısa sürede birçok baskı yaparak, iki milyon adetten daha fazla satış rakamına ulaştı. Romanda, II. Dünya Savaşı daha önce çok da ele alınmayan yönleriyle, bir kadının monologları şeklinde anlatılmaktadır. The Last Witnesses: the Book of Unchildlike Stories (Son Tanıklar: Çocuksu Olmayan Öyküler) isimli kitabında, savaşı yaşayan çocukların anıları yer almakta, savaş kadın ve çocukların gözünden adeta yeniden anlatılmakta, yepyeni bir duygu dünyasına kapı aralamaktadır. 1993 yılında, SSCB'nin dağılması sonucunda umutsuzluğa kapılıp, intihara teşebbüs eden insanların öykülerinin anlatıldığı Ölümle Efsunlananlar (Enchanted with Death) isimli kitabını yayınladı. Gerçekten de kendilerini ve yaşam biçimlerini komünist ideoloji ile özdeşleştirmiş çok sayıda Sovyet vatandaşı, ortaya çıkan yeni düzeni kabullenmekte ve bu tarihsel gerçekliği algılamakta zorluk çekmişti.

Aleksiyeviç'in kitapları, aralarında Türkçenin de bulunduğu toplam 19 farklı dile çevrilmiştir. Kitapların yanı sıra 21 adet belgeselin metnini hazırlamış ve üç adet de tiyatro oyununun senaryosunu yazmıştır. Tiyatro eserleri, Fransa, Almanya ve Bulgaristan'da sahnelenmiştir.

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Aleksiyeviç pek çok ulusal ve uluslararası ödüle layık görülmüştür.

1985 Nikolay Ostrovskiy Ödülü-SSCB
1985 Konstantin Fedin Ödülü-SSCB
1985 Komsomol Ödülü-SSCB
1996 Tucholsky-Preis (İsveç PEN)^[5]
1997 Andrei Sinyavsky Prize^[6]^[7]
1998 Leipziger Book Prize on European Understanding^[5]^[6]
1998 Friedrich-Ebert-Stiftung-Preis^[5]
1999 Herder Prize
2005 National Book Critics Circle Award, Voices from Chernobyl
2007 Oxfam Novib/PEN Award^[8]
2011 Ryszard-Kapuściński-Preis (Polish)^[3]
2013 Peace Prize of the German Book Trade^[9]
2013 Prix Médicis essai, La Fin de l'homme rouge ou le temps du désenchantement (Время секонд хэнд)^[10]
2014 Officier D'ordre Des Arts et Des Lettres De La Republique Francaise
2015 Nobel Edebiyat Ödülü
2020 Saharov Düşünce Özgürlüğü Ödülü
2021 Sonning Ödülü
2021 Almanya Federal Cumhuriyeti Liyakat Nişanı

Yazar, Lettre Ulysses Award komitesi üyesidir.

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

İngilizceye çevrilenler

The Unwomanly Face of War, (extracts), from Always a Woman: Stories by Soviet Women Writers, Raduga Publishers, 1987.
War’s Unwomanly Face, Moscow : Progress Publishers, 1988, ISBN 5-01-000494-1
Voices from Chernobyl: The Oral History of a Nuclear Disaster (Dalkey Archive Press 2005; ISBN 1-56478-401-0)
Zinky Boys: Soviet Voices from the Afghanistan War (W W Norton & Co Inc 1992; ISBN 0-393-03415-1) Another edition: Zinky boys: Soviet voices from a forgotten war (The ones who came home in zinc boxes), translated by Julia and Robin Whitby. London : Chatto & Windus, 1992, ISBN 0-7011-3838-6.

Rusça

Zacharovannye smertiu (Enchanted with Death), Moscow: Slovo, 1994. ISBN 5-85050-357-9.
Poslednie svideteli : sto nedetskikh kolybelnykh (The Last Witnesses: the Book of Unchildlike Stories.), Moscow, Palmira, 2004, ISBN 5-94957-040-5.
Vremia sekond hend (Second-hand Time), Moscow: Vremia, 2013. ISBN 978-5-9691-1129-5.

Türkçeye çevirilenler

Bir Nükleer Felaketin Sözlü Tarihi - Çernobil'den Sesler. Aytaşı Yayınları, 2006. Çevirmen: Aslı Candaş.
Nazi İşgalinde Sovyet Kadınlar. Evrensel Basım Yayın, 2015. Çevirmen: Serpil Güvenç & Hilal Ünlü.
İkinci El Zaman - Kızıl İnsanın Sonu. Kafka Yayınevi, 2016. Çevirmen: Sabri Gürses. ISBN 978-605-4820-38-2.
Kadın Yok Savaşın Yüzünde. Kafka Yayınevi, 2016. Çevirmen: Günay Çetao Kızılırmak. ISBN 978-605-4820-39-9.
Çernobil Duası - Geleceğin Tarihi. Kafka Yayınevi, 2017. Çevirmen: Aslı Takanay. ISBN 978-605-4820-52-8.
Çinko Çocuklar. Kafka Yayınevi, 2018. Çevirmen: Serdar Arıkan & Fatma Arıkan. ISBN 978-605-4820-64-1.
Son tanıklar - Çocukluğa Aykırı Yüz Öykü. Kafka Yayınevi, 2019. Çevirmen: Aslı Takanay. ISBN 978-605-4820-81-8.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Brief biography of Svetlana Alexievich (Russian) 18 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from Who is who in Belorussia
^ Biography of Aleksievich 11 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Lannan Foundation website
^ ^a ^b "PEN Germany". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.
^ "The Peace Prize of the German Book Trade". 13 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.
^ ^a ^b ^c "Svetlana Alexievich". internationales literaturfestival berlin. 24 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2012.
^ ^a ^b "Svetlana Alexievich: Voices from Big Utopia". 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014.
^ "Friedenspreis des deutschen Buchhandels 2013". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014.
^ "Fatou Jaw Manneh Amongst Four Writers Honoured By Oxfam Novib/PEN". FOROYAA Newspaper. 20 Şubat 2008. 7 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2012.
^ msh/ipj (dpa, KNA) (20 Haziran 2013). "Svetlana Alexievich of Belarus wins German literary prize". Deutsche Welle. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013.
^ "Marie Darrieussecq reçoit le prix Médicis pour "Il faut beaucoup aimer les hommes"". Le Monde (Fransızca). 12 Kasım 2013. 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2013.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Svetlana Alexievich5 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., author website.
Her biography11 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Svetlana Alexievich, fan website.
"A Conversation with Svetlana Alexievich" 2 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from The Center for Book Culture.
'Voices of Chernobyl': Survivors' Stories 14 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from National Public Radio, 21 April 2006.
A conspiracy of ignorance and obedience 13 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., an article about her in Telegraph Magazine
Svetlana Alexievich: Belarusian Language Is Rural And Literary Unripe

[1] Brief biography of Svetlana Alexievich (Russian) 18 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from Who is who in Belorussia

[2] Biography of Aleksievich 11 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Lannan Foundation website

[PEN-3] "PEN Germany". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.

[4] "The Peace Prize of the German Book Trade". 13 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2015.

[litfest-5] "Svetlana Alexievich". internationales literaturfestival berlin. 24 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2012.

[biogr-6] "Svetlana Alexievich: Voices from Big Utopia". 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014.

[friedenspreis-7] "Friedenspreis des deutschen Buchhandels 2013". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014.

[8] "Fatou Jaw Manneh Amongst Four Writers Honoured By Oxfam Novib/PEN". FOROYAA Newspaper. 20 Şubat 2008. 7 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2012.

[9] sh/ipj (dpa, KNA) (20 Haziran 2013). "Svetlana Alexievich of Belarus wins German literary prize". Deutsche Welle. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013.

[monde2013-10] "Marie Darrieussecq reçoit le prix Médicis pour "Il faut beaucoup aimer les hommes"". Le Monde (Fransızca). 12 Kasım 2013. 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

g t d Nobel Edebiyat Ödülü sahipleri
1901-1925	Sully Prudhomme (1901) Theodor Mommsen (1902) Björnstjerne Björnson (1903) Frederic Mistral / Jose Echegaray (1904) Henryk Sienkiewicz (1905) Giosue Carducci (1906) Rudyard Kipling (1907) Rudolf Eucken (1908) Selma Lagerlöf (1909) Paul Heyse (1910) Maurice Maeterlinck (1911) Gerhart Hauptmann (1912) Rabindranath Tagore (1913) 1914 Romain Rolland (1915) Verner von Heidenstam (1916) Karl Gjellerup / Henrik Pontoppidan (1917) 1918 Carl Spitteler (1919) Knut Hamsun (1920) Anatole France (1921) Jacinto Benavente (1922) William Butler Yeats (1923) Władysław Reymont (1924) George Bernard Shaw (1925)
1926-1950	Grazia Deledda (1926) Henri Bergson (1927) Sigrid Undset (1928) Thomas Mann (1929) Sinclair Lewis (1930) Erik Axel Karlfeldt (ölümünden sonra) (1931) John Galsworthy (1932) İvan Bunin (1933) Luigi Pirandello (1934) 1935 Eugene O'Neill (1936) Roger Martin du Gard (1937) Pearl S. Buck (1938) Frans Eemil Sillanpää (1939) 1940 1941 1942 1943 Johannes Vilhelm Jensen (1944) Gabriela Mistral (1945) Hermann Hesse (1946) André Gide (1947) T. S. Eliot (1948) William Faulkner (1949) Bertrand Russell (1950)
1951-1975	Pär Lagerkvist (1951) François Mauriac (1952) Winston Churchill (1953) Ernest Hemingway (1954) Halldór Laxness (1955) Juan Ramón Jiménez (1956) Albert Camus (1957) Boris Pasternak (1958) Salvatore Quasimodo (1959) Saint-John Perse (1960) Ivo Andrić (1961) John Steinbeck (1962) Yorgos Seferis (1963) Jean-Paul Sartre (ödülü reddetti) (1964) Mihail Şolohov (1965) Shmuel Yosef Agnon / Nelly Sachs (1966) Miguel Angel Asturias (1967) Yasunari Kavabata (1968) Samuel Beckett (1969) Aleksandr Soljenitsin (1970) Pablo Neruda (1971) Heinrich Böll (1972) Patrick White (1973) Eyvind Johnson / Harry Martinson (1974) Eugenio Montale (1975)
1976-2000	Saul Bellow (1976) Vicente Aleixandre (1977) Isaac Bashevis Singer (1978) Odisseus Elitis (1979) Czesław Miłosz (1980) Elias Canetti (1981) Gabriel García Márquez (1982) William Golding (1983) Jaroslav Seifert (1984) Claude Simon (1985) Wole Soyinka (1986) Joseph Brodsky (1987) Necib Mahfuz (1988) Camilo José Cela (1989) Octavio Paz (1990) Nadine Gordimer (1991) Derek Walcott (1992) Toni Morrison (1993) Kenzaburo Oe (1994) Seamus Heaney (1995) Wislawa Szymborska (1996) Dario Fo (1997) José Saramago (1998) Günter Grass (1999) Gao Xingjian (2000)
2001-günümüz	V. S. Naipaul (2001) Imre Kertész (2002) J. M. Coetzee (2003) Elfriede Jelinek (2004) Harold Pinter (2005) Orhan Pamuk (2006) Doris Lessing (2007) J. M. G. Le Clézio (2008) Herta Müller (2009) Mario Vargas Llosa (2010) Tomas Tranströmer (2011) Mo Yan (2012) Alice Munro (2013) Patrick Modiano (2014) Svetlana Aleksiyeviç (2015) Bob Dylan (2016) Kazuo Ishiguro (2017) Olga Tokarczuk (2018) Peter Handke (2019) Louise Glück (2020) Abdulrazak Gurnah (2021) Annie Ernaux (2022) Jon Fosse (2023)

Svetlana Aleksiyeviç nedir?, Svetlana Aleksiyeviç anlamı nedir?, Svetlana Aleksiyeviç ne demektir?