Simav
İlçe
Türkiye'de bulunduğu yer
İlçe sınırları haritası
Ülke	Türkiye
İl	Kütahya
Coğrafi bölge	Ege Bölgesi
İdare
• Kaymakam	Bünyamin Karaoğlu[1]
• Belediye başkanı	Kübra Tekel Aktulun ( MHP)[2]
Yüzölçümü
• Toplam	1568 km²
Rakım	830 m
Nüfus  (2018)
• Toplam	64,015
• Kır	35,801
• Şehir	26.436
Zaman dilimi	UTC+03.00 (TSİ)
Posta kodu	43500
İl alan kodu	0274
İl plaka kodu	43
Resmî site http://www.simav.bel.tr/

Simav, Kütahya'nın bir ilçesidir. İl merkezinin 143 km güneybatısında yer alır.

Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]

Ege Bölgesinin İçbatı bölümündedir. Kuzeyde Simav, güneyde Demirci kasabaları arasında, doğu-batı doğrultusunda uzanan 1,800 m rakımlı Simav dağları mevcuttur.

Simav ovası, faylarla sınırlanmış tektonik kökenli bir ovadır. Güneyinde billurlu kayaçların geniş yer tuttuğu Simav dağları, Kuzeyinde billurlu kayaçlar ve granit plütonlarının yüzeylediği Katrancı ve Akdağ kütleleri yükselir. Yaklaşık 820 m yükseklikte, üçgen biçimli bir çöküntü alanı olan ovanın tabanı alüvyonla kaplıdır. Ortasında yer alan sığ Simav gölü kurutulmuştur. Birinci derece deprem alanıdır. 19 Mayıs 2011 de saat 23:15'te 5,9 büyüklüğünde depremle sarsıldı.^[5]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Bilinen en eski adları milattan önce 4 binli yıllarda varolduğu bilinen Sunauva ve Synaos şehirlerinden gelmektedir.^[6] Simav çevresinde yerleşen ve adı bilinen en eski halk, Abaitler'dir. Milattan önce 1200 yıllarına kadar yaşayan bu halktan sonra, Trakya’ dan ve Çanakkale boğazından gelen Frigler yöreye egemen olmuştur.^[6] Daha sonra Lidyalılar, Persler, Helenistik Krallıklar, Romalılar ve Bizanslılar Simav yöresine hâkim olmuşlardır. Roma İmparatorluğu döneminde Simav'da uzun süre sikke basılmıştır.

Evliya Çelebi'nin seyahatnamesinde belirttiğine göre "Germiyanoğlu Beyi Babık, Simavna adlı Rum kralının elinden aldığı için Simav derler. Bir rivayete göre de Simav (Gümüş suyu) anlamına gelir. Hakikaten suları gümüş gibi berraktır."

Simav, 1113 yılında Edremit – Kırkağaç bölgesinden Kütahya – Eskişehir’e yardıma dönen Selçuklu kumandanı Emir Muhammet tarafından Simav Çayı vadisinden gelinerek fethedildi. Bu fetih dönemi uzun sürmedi, tekrar Bizans'ın eline geçtikten 192 yıl sonra Germiyanoğulları Beyliğinin kurucusu Yakup Bey, 1305 yılında Alaşehir’i fethetmeye giderken Simav'ı da fethetti. 1305 yılındaki fetih de Bizans’ın kiraladığı İspanyol Katalan askerlerinin Erdek’ten gelişi ile son buldu. Germiyanoğlu Mehmet Bey’in 6 Mayıs 1327 tarihinde Simav ve Kula’yı Katalanlardan fethetmesiyle Simav'da Türk hakimiyeti kesin bir şekilde başladı.^[6]

Mehmet Bey’in oğlu Süleyman Şah, komşu beylik Osmanlılarla dost geçinmek, Karamanoğullarının düşmanlığından da korunmak için kızı Devlet Hatun’u Osmanlı padişahı I. Murad’ın oğlu Yıldırım Bayezid’e verdi. 1381 yılında kızının çeyizi olarak Kütahya, Tavşanlı, Emet ve Simav’ı Osmanlılara verip kendi Kula’ya çekildi.^[6]

Fatih Sultan Mehmet döneminde Simav, Abdullah-i İlahi gibi bir din âliminin ve onun yakın dostu Emir Buhari'nin feyz dağıttığı bir yer olarak gelişmiş medreselere sahipti. Simav medreselerinin son ünlü öğrencisi Ali Süavi (1839-1878), son değerli müderrisi ise Simavlı Arif Efendi'dir.(1850-1944)

Simav, 1867 yılında belediye, 1868'de de ilçe statüsüne kavuştu.^[6]

Kurtuluş Savaşının başlarında Simav'da Reddi İlhak adındaki Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin kuruluşu Binbaşı İsmail Hakkı Bey'in gayretleriyle gerçekleşti. Çok geçmeden cemiyetin merkezi Uşak oldu ve adı da Kuvâ-yi Milliye'ye çevrildi. İlk Büyük Millet Meclisi'nde mebus olarak görev alanlardan biri de Simav'lı Yusuf Cemil Bey'dir.

Simav ilçesi kurtuluş savaşı döneminde üç defa Yunan işgaline uğramış üç kez de kurtuluşu yaşamıştır. Simav Kuvay-ı Milliye Teşkilatı, Yunan ordusunun İzmir'i işgalinden kısa bir süre sonra 1919 yılının Temmuz ayında, Kütahya Mevki Kumandanı Binbaşı İsmail Hakkı Bey tarafından Redd-i İlhak Cemiyeti ismiyle kuruldu.

Türk Kurtuluş Savaşı'nın ilk meydan savaşı, Simav-Demirci ilçeleri sınırında 1920 yılının Ağustos ayında Kuvâ-yi Milliye'nin bir kolu olan Kuva-yi Seyyare'nin 4.500 kişilik kuvvetleriyle, Demirci'de konuşlanmış 10 bin kişilik Yunan tümeni arasında oldu.^{[kaynak belirtilmeli]}

Belediye Başkanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğa ve ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Simav, özellikle Eynal, Çitgöl ve Naşa Kaplıcaları ile ünlü bir jeotermal tesisi merkezidir.

İç Anadolu Bölgesi'ne yakın bir konumda olmasına rağmen geçiş ikliminin özelliği ile bol ormanlara sahiptir. Bu yüzden kerestecilik önemli bir uğraştır. Ormanlarında genellikle kestane ağaçları ve çam ağaçları boy göstermektedir. Daha sonra Susurluk nehri adını alan akarsu da Simav'da; Simav Çayı olarak başlar.

Zamanında Emet ilçesine bağlı iken Simav ilçesi sınırlarına alınan Krater gölü ve çam ormanıyla Gölcük, ilçenin önemli doğa güzellikleri arasında yer aldığı gibi ilçenin önemli gelir kaynağıdır. Simav'da bor, demir, krom, bakır gibi önemli yeraltı zenginlikleri mevcuttur.

İlçe nüfusunun %70,75' ini çiftçilikle uğraşan nüfus teşkil etmektedir.^[8]

Eğitim durumu[değiştir | kaynağı değiştir]

İlkokul ve orta okullarının yanı sıra Simav Fen Lisesi, Nurullah Koyuncuoğlu Anadolu Lisesi, Simav Anadolu Lisesi (Simav Anadolu Öğretmen Lİsesi), Simav Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Simav Eynal Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi,  Simav Cumhuriyet Anadolu Lisesi,  Simav Gülizar Eren Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi,  Simav Anadolu Sağlık Meslek Lisesi, Simav Anadolu İmam Hatip Lisesi, Halil İbrahim Kazcıoğlu Mesleki Eğitim Merkezi eğitime önemli katkılar sağlamaktadır.

Kütahya Dumlupınar Üniversitesine bağlı olarak ilçede faaliyet gösteren Simav Teknoloji Fakültesi 29 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ve Simav Meslek Yüksekokulunda 15 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. yaklaşık 3000 öğrenci eğitim görmektedir.

Bazı İllere Mesafesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]

Simav, Kütahya'nın ilçeleri arasında nüfus büyüklüğü yönünden ikinci sıradadır. 1935'te 5.900 olan,^[10] 2000 yılına kadar ortalama düzeyde artan ilçe nüfusu bu yıllardan sonra göç nedeniyle durağanlaşmış ve azalmaya başlamıştır. Çok sayıda belde yerleşimi bulunan Simav'da beldelerin nüfusu oldukça azalmıştır. İlçe halkı özellikle İzmir, Uşak ve Bursa gibi illere göç etmiştir. İlçe merkezinin nüfusu 26.436, köyler ve beldelerle beraber ise 62.237'dir.

Yıl Toplam Şehir Kır 1927[11] 37.990 5.131 32.859 1935[12] 43.247 5.853 37.394 1940[13] 44.037 5.519 38.518 1945[14] 46.955 5.180 41.775 1950[15] 52.401 5.121 47.280 1955[16] 56.181 5.769 50.412 1960[17] 61.417 6.528 54.889 1965[18] 66.272 8.003 58.269 1970[19] 74.446 10.183 64.263 1975[20] 80.087 11.601 68.486 1980[21] 80.101 10.723 69.378 1985[22] 83.126 12.877 70.249 1990[23][a] 78.823 15.460 63.363 2000[24] 103.763 28.415 75.348 2007[25] 76.210 25.677 50.533 2008[26] 73.182 25.149 48.033 2009[27] 71.058 24.799 46.259 2010[28] 69.946 25.439 44.507 2011[29] 67.786 24.186 43.600 2012[30] 66.916 23.506 43.410 2013[31] 65.993 25.506 40.487 2014[32] 64.899 25.662 39.237 2015[33] 64.351 25.831 38.520 2016[33] 64.046 26.142 37.904 2017[33] 63.511 26.070 37.441 2018[33] 64.015 26.265 37.750 2019[33] 63.155 26.487 36.668 2020[33] 62.237 26.436 35.801

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Simav Kaymakamlığı 6 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.