Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "Şingon Budizmi" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ekim 2016) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Şingon Budizmi (眞言, 真言 "gerçek söz") Japonya'da önemli Budist okullardan biridir; "Japon ezoterik Budizmi" olarak da adlandırılır. Günümüzde Tibet Budizmi ile birlikte Vajrayana Budizminin önemli kollarından birini oluşturur. Şingon kelimesi oluşturan kanjiler, Çincede "zhen yan" şeklinde okunur ve mantra anlamında kullanılmaktadır.

Şingon okulunun kurucusu Kukai adında Çin'de öğrenim görmüş bir Japon rahiptir; 9. yüzyılda Tang Hanedanı döneminde Çin'in başkenti Xi'an'da tantrik teknikleri öğrenmiştir. O dönemde yaygın olan Vajrayana metinlerini, tekniklerini ve mandalaları Japonya'ya getirmiştir. Bu silsile Tang Hanedanlığının sonuna doğru Çin'de yok olmaya yüz tutmuş; ancak Japonya'da korunmuş ve geliştirilmiştir.

Şingon Budizmi ile Tibet Budizmi arasında büyük benzerlikler bulunur. Ancak Şingon Budizminin soyağacı Tibet Vajrayanasından tamamen farklıdır; Hindistan'dan önce Çin'e, oradan da Japonya'ya aktarılmıştır; Tibet'inkilerden daha erken dönemlere ait Hint metinlerine dayanmaktadır. Sonuç olarak Şingon Tibet Budizmi ile ezoterik sutralar, mandala gibi pek çok kaynağı paylaşsa da uygulama farklıdır. Şingon Budizminin başlıca metinleri Mahavairocana Sutra ve Vajrasekhara sutra'dır. Şingon dünyada Sanskritçe'nin siddham yazısını kullanmaya devam eden çok az sayıdaki okuldan biridir.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Şingon Budist doktrini ve öğretileri, Heian döneminde (794-1185), Kūkai adlı bir Budist keşişin 804 yılında, Ezoterik Budist uygulamalarını öğrenmek için Çin'in başkenti olan ve o dönemde Chang-an olarak adlandırılan Xi'an (西安) şehrine gitmesinden sonra ortaya çıktı. Kūkai, efsanevi Budist alimi Amogavacra'nın favori öğrencisi Huiguo'nun yönetimindeki Mavi Ejderha Tapınağı'nda (青龍寺) eğitim aldı. Huiguo, Hint ve Çin Ezoterik Budizminin hâlâ dağınık olan unsurlarını birleştirerek tutarlı bir sistem oluşturan ilk kişiydi ve Ezoterik Budizm o zamanlar henüz farklı bir mezhep veya okul olarak görülmüyordu. Kūkai, Huiguo'nun silsilesinin devam ettiricisi ve onun Darma halefi olarak Japonya'ya geri döndü. Şingon takipçileri Kūkai'den genellikle Kōbō-Daishi (弘法大師, Darma'yı Yayan Büyük Usta) olarak veya İmparator Daigo tarafından ölümünden yıllar sonra kendisine verilen isim olan Odaishi-sama (お大師様, Büyük Usta) olarak bahseder.

Öğretileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Mahavayroçana Tatagata[değiştir | kaynağı değiştir]

Şingon'a göre Mahavayroçana Tatagata (大日如來), tüm görüngülerin temeli olan, her birinde ve hepsinde mevcut olan ve onlardan bağımsız veya harici olarak var olmayan evrensel veya Adi-Buda'dır. Şingon'un amacı, inisiyasyon, meditasyon ve ezoterik ritüelleri ve pratikleri kullanarak kişinin doğasının Mahavayroçana ile aynı olduğunun farkına varmasıdır. Bu farkındalık, Şingon'un, okulun ustaları tarafından inisiyelere sözlü olarak aktarılan gizli öğretilerinin alınmasına bağlıdır. Bedenin, konuşmanın ve zihnin "Üç Gizemi", kişinin Buda doğasını ortaya çıkarma sürecinde eş zamanlı olarak uygulanır: Mudralar ve ayin araçlarının kullanımı yoluyla beden, kutsal sözler (mantra) yoluyla konuşma ve meditasyon yoluyla zihin.

Uygulamaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Goma Ateş Ritüeli[değiştir | kaynağı değiştir]

Goma (護摩) kutsanmış ateş ritüeli Ezoterik Budizme özgüdür ve bugün Şingon'un sıradan Japonlar arasında en çok bilinen ayinidir. Kökeni Hindistan'a, Vedik homa ritüeline dayanır ve bireylerin, devletin veya genel olarak tüm canlıların yararı için nitelikli rahipler ve açaryalar tarafından gerçekleştirilir. Kutsanmış ateşin ruhsal ve psikolojik olarak güçlü bir temizleme etkisi olduğuna inanılmaktadır. Bu ritüelde çağrılan ana tanrı genellikle Açala'dır (Fudō Myōō 不動明王). Ritüel, zararlı düşünce ve arzuları yok etmek, dünyevi istek ve nimetler elde etmek amacıyla yapılır. Çoğu Şingon tapınağında bu ritüel her gün sabah veya öğleden sonra gerçekleştirilir. Daha büyük ölçekli törenlerde ise genellikle taiko davulları sürekli çalınır ve aynı zamanda Açala mantrası rahipler ve sıradan ayine katılan sıradan insanlar tarafından toplu halde söylenir. Goma ritüeli sırasında yakılan ateşin alevleri bazen birkaç metre yüksekliğe ulaşabilir. Ritüelin görselleri ve seslerinin birleşimi insanların transa girmesine neden olabilir.

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 
  Kyoto'daki Chishaku-in isimli Şingon tapınağı
• 
  Kyoto'da yer alan Ninna-ji Şingon tapınağı
• 
  Tipik bir Şingon sunağı. Ortada Mahavayroçana Buda heykeli sağında ve solunda ise Elmas Diyarı (Kongokai) ve Rahim Diyarı (Taizokai) mandalaları görülebilir.
• 
  Shigisan Chosonshiji tapınağındaki bir Şingon keşişi
• 
  Heian Sarayı'nın içindeki bir Şingon sunağı
• 
  Kontaiji Şingon tapınağındaki goma ateş ritüeli
• 
  Şingon Budizminin iki büyük mandalasından biri olan Elmas Alemi Mandalası
• 
  Şingon Budizminin iki büyük mandalasından biri olan Rahim Alemi Mandalası

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Vajrayana