Belirti ve semptomlar, bir hastalık, yaralanma veya durumun gözlenen veya tespit edilebilen belirtileri ve yaşanan semptomlarıdır.

Belirtiler nesnel ve dışarıdan gözlemlenebilir; semptomlar ise kişinin rapor ettiği öznel deneyimlerdir.^[1] Örneğin bir belirti normalden yüksek veya düşük ateş, yüksek veya düşük kan basıncı veya tıbbi taramada görülen bir anormallik olabilir. Semptom ise ateş, baş ağrısı ya da vücuttaki diğer ağrılar gibi bireyin deneyimlediği olağan dışı durumlardır.^[2][3]

Belirti ve semptomlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Belirtiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Tıbbi belirti, fiziksel muayene sırasında tespit edilebilen bir hastalık, yaralanma veya tıbbi durumun objektif olarak gözlemlenebilir bir göstergesidir.^[4] Bu belirtiler kızarıklık veya bere gibi gözle görülebilir veya stetoskop kullanarak ya da tansiyon ölçerek tespit edilebilir. Tıbbi belirtiler, semptomlarla birlikte tanı konulmasına yardımcı olur. Bazı belirti örnekleri el veya ayak tırnaklarında çomaklaşma, anormal yürüyüş ve göz irisinin etrafında koyulaşmış bir halka olan limbal halkadır.

Endikasyonlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir belirti, belirli bir tedaviyi kullanmak için özel bir neden olan "endikasyon"dan - bir durumun bir çareye "işaret etmesi" (dolayısıyla "göstermesi"), tersi değil (yani, bir duruma "işaret eden" bir çare değildir)^[5] - farklıdır.

Semptomlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Semptom, ağrı veya baş dönmesi gibi hissedilen veya deneyimlenen bir şeydir. Belirtiler ve semptomlar birbirini dışlamaz, örneğin öznel bir ateş hissi, yüksek bir okuma kaydeden bir termometre kullanılarak belirti olarak not edilebilir.^[6] CDC, yüksek ateş, konjonktivit ve öksürüğün ardından birkaç gün sonra kızamık döküntüsünün görülmesi gibi çeşitli hastalıkları belirti ve semptomlarına göre listelemektedir.^[7]

Kardinal belirti ve semptomlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kardinal belirtiler ve semptomlar patognomonik olma noktasına kadar spesifiktir. Kardinal bir belirti veya kardinal bir semptom, bir hastalığın ana belirtisi veya semptomu anlamına da gelebilir.^[8] Anormal refleksler sinir sistemi ile ilgili sorunlara işaret edebilir. Belirti ve semptomlar, hamilelik belirti ve semptomları veya dehidrasyon semptomları gibi hastalık bağlamı dışındaki fizyolojik durumlara da uygulanır. Bazen bir hastalık, asemptomatik olarak bilindiğinde herhangi bir belirti veya semptom göstermeden mevcut olabilir.^[9] Hastalık, taramalar da dahil olmak üzere testler yoluyla keşfedilebilir. Bir enfeksiyon asemptomatik olabilir ancak yine de bulaşıcı olabilir.^[9]

Sendrom[değiştir | kaynağı değiştir]

Belirti ve semptomlar genellikle spesifik değildir, ancak bazı kombinasyonlar belirli tanıları düşündürerek neyin yanlış olabileceğini daraltmaya yardımcı olabilir. Bir bozuklukla ilişkilendirilebilecek belirli bir dizi karakteristik belirti ve semptom, sendrom olarak bilinir. Altta yatan nedenin bilindiği durumlarda sendrom, Down sendromu ve Noonan sendromu gibi adlandırılır. Akut koroner sendrom gibi diğer sendromların bir dizi olası nedeni olabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Terimler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir hastalık semptomlarla kendini gösterdiğinde semptomatik olarak bilinir. Subklinik enfeksiyonlar da dahil olmak üzere hiçbir belirti göstermeyen birçok durum vardır ve bunlar asemptomatik olarak adlandırılır. Belirti ve semptomlar hafif ya da şiddetli, kısa ya da uzun süreli olabilir, azalabilir (remisyon) ya da alevlenme olarak bilinen tekrarlayabilir (relaps ya da nüksetme). Bir alevlenme daha şiddetli belirtiler gösterebilir.^[10]

Başlıca şikayet terimi, aynı zamanda "mevcut sorun", bir bireyin tıbbi yardım ararken ilk endişesini tanımlamak için kullanılır ve bu açıkça not edildiğinde mevcut hastalığın öyküsü alınabilir. Nihai olarak bir tanıya yol açan semptom, kardinal semptom olarak adlandırılır.^{[kaynak belirtilmeli]} Bazı semptomlar yansıyan ağrı nedeniyle yanıltıcı olabilir; örneğin sağ omuzdaki bir ağrı, kas gerginliğinden değil safra kesesi iltihabından kaynaklanıyor olabilir.^[11]

Prodrom[değiştir | kaynağı değiştir]

Pek çok hastalığın, daha spesifik semptomlar ortaya çıkmadan önce birkaç belirti ve semptomun bir hastalığın varlığına işaret edebileceği erken bir prodromal aşaması vardır. Örneğin kızamığın öksürük, ateş ve ağızda Koplik lekelerini içeren bir prodromal sunumu vardır.^[12] Migren ataklarının yarısından fazlası prodromal bir evreye sahiptir.^[13] Şizofreni de demans gibi^[14] kayda değer bir prodromal evreye sahiptir.^[15]

Spesifik olmayan semptomlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazı semptomlar spesifiktir, yani tek bir spesifik tıbbi durumla ilişkilidir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Bazen belirsiz semptomlar olarak da adlandırılan spesifik olmayan semptomlar,^[16] belirli bir duruma özgü değildir. Bunlar arasında açıklanamayan kilo kaybı, baş ağrısı, ağrı, yorgunluk, iştahsızlık, gece terlemesi ve halsizlik sayılabilir.^[17] Altı aylık bir süre boyunca ateş, gece terlemesi ve kilo kaybı gibi üç spesifik olmayan semptomdan oluşan bir grup, lenfoma ile ilişkili B semptomları olarak adlandırılır ve kötü prognoza işaret eder.^[18]

Semptomların diğer alt tipleri şunlardır:

• konstitüsyonel veya genel semptomlar; ateş gibi genel sağlığı veya tüm vücudu etkileyen semptomlar;^[19][20]
• Birincil semptomla aynı anda ortaya çıkan semptomlar olan eşlik eden semptomlar;^[21]
• prodromal semptomlar, bunlar daha büyük bir dizi sorunun ilk belirtileridir;^[22]
• tetikleyiciden bir süre sonra ortaya çıkan gecikmiş semptomlar;^[23]
• objektif semptomlar, varlığı bir sağlık hizmeti sağlayıcısı tarafından gözlemlenebilen ve teyit edilebilen semptomlardır^[24]

Hayati belirtiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Hayati belirtiler, vücudun genel işleyişi ve sağlık durumunun anında ölçülmesini sağlayan dört belirtidir. Bunlar ateş, kalp atış hızı, solunum hızı ve kan basıncıdır. Bu ölçümlerin aralıkları yaşa, kiloya, cinsiyete ve genel sağlık durumuna göre değişir.^[25]

Klinik ortamlarda kullanılmak üzere, sadece bir akıllı telefon kullanarak üç yaşamsal belirtiyi (ateşi değil) ölçen dijital bir uygulama geliştirilmiş ve NHS England tarafından onaylanmıştır. Uygulama Lifelight First olarak tescil edilmiştir ve Lifelight Home, insanların akıllı telefon veya tabletlerindeki kamerayı kullanarak evde izleme amaçlı kullanımı için geliştirilme aşamasındadır (2020). Bu uygulama ayrıca oksijen satürasyonunu ve atriyal fibrilasyonu da ölçecektir. Bu durumda başka cihazlara gerek kalmayacaktır.^[26]

Sendromlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Birçok durum, bilinen bir grup belirti veya belirti ve semptomla gösterilir. Bunlar triad olarak bilinen üçlü bir grup; dörtlü bir grup ("tetrad"); veya beşli bir grup ("pentad") olabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Meltzer üçlüsüne örnek olarak purpura döküntüsü, artralji ağrılı eklemler ve miyalji ağrılı ve zayıf kaslar verilebilir. Meltzer üçlüsü kriyoglobulinemi durumunu gösterir. Huntington hastalığı, motor, bilişsel ve psikiyatrik belirti ve semptomlardan oluşan bir üçlü ile karakterize nörodejeneratif bir hastalıktır.^[27] Belirli bir hastalığın karakteristiği olabilen bu grupların büyük bir kısmı sendrom olarak bilinir. Örneğin Noonan sendromu, benzersiz yüz ve kas-iskelet sistemi özelliklerinden oluşan bir tanı setine sahiptir.^[28] Nefrotik sendrom gibi bazı sendromların, hepsi böbrekleri etkileyen hastalıklarla ilgili olan bir dizi altta yatan nedeni olabilir.^[29]

Bazen bir çocuk veya genç yetişkin, genetik testlerden sonra bile tanımlanamayan genetik bir bozukluğu düşündüren semptomlara sahip olabilir. Bu gibi durumlarda SWAN (isimsiz sendrom) terimi kullanılabilir. Genellikle ileride daha spesifik semptomlar ortaya çıktığında tanı konulabilir ancak birçok vaka tanı konulmadan kalabilir. Tanı konulamaması, semptomların benzersiz bir kombinasyonundan veya koşulların örtüşmesinden ya da semptomların bilinen bir bozukluk için atipik olmasından veya bozukluğun son derece nadir olmasından kaynaklanabilir.^[30]

Belirli bir sendroma sahip bir kişinin, bir sendromu oluşturan/tanımlayan belirti ve/veya semptomların her birini göstermemesinin mümkün olduğunu unutmamak önemlidir.

Olumlu ve olumsuz[değiştir | kaynağı değiştir]

Duyusal semptomlar, semptomun karıncalanma veya kaşıntı gibi anormal şekilde mevcut olmasına veya koku kaybı gibi anormal şekilde yok olmasına bağlı olarak pozitif semptomlar veya negatif semptomlar olarak da tanımlanabilir. Negatif semptomlar için aşağıdaki terimler kullanılır - hipoestezi, basınç, dokunma, sıcaklık, soğuk gibi orta dereceli uyaranlara karşı kısmi bir hassasiyet kaybıdır. Anestezi, iğne batması gibi daha güçlü uyaranlara karşı duyarlılığın tamamen kaybolmasıdır. Hipoaljezi (analjezi) ağrılı uyaranlara karşı duyu kaybıdır.^[31]

Şizofreni gibi bazı ruhsal bozukluklar için de semptomlar negatif ve pozitif olarak gruplandırılır.^[32]

Pozitif semptomlar, bozuklukta mevcut olan ve normalde çoğu birey tarafından deneyimlenmeyen ve normal işlevlerin aşırılığını veya çarpıklığını yansıtan semptomlardır.^[33] Örnekler halüsinasyonlar, sanrılar ve tuhaf davranışlardır.^{[kaynak belirtilmeli]}

Negatif belirtiler, normalde bulunan ancak azalmış veya yok olan işlevlerdir; örneğin, şizofreninin negatif belirtileri arasında apati ve anhedoni yer alır.^[33]

Dinamik ve statik[değiştir | kaynağı değiştir]

Dinamik semptomlar koşullara bağlı olarak değişebilirken, statik semptomlar koşullardan bağımsız olarak sabit veya değişmezdir. Örneğin, egzersiz intoleransı semptomları egzersizle ortaya çıktığı için dinamiktir, ancak dinlenme sırasında hafifler. Sabit kas güçsüzlüğü, egzersiz veya dinlenmeden bağımsız olarak kas zayıf olacağından statik bir semptomdur.

Metabolik miyopatisi olan hastaların çoğunda statik değil dinamik bulgular vardır ve tipik olarak egzersiz intoleransı, kas ağrısı ve sabit güçsüzlük yerine egzersizle birlikte kramplar görülür.^[34] McArdle hastalığının (GSD-V) metabolik miyopatisi ve fosfoglukomutaz eksikliği (CDG1T/GSD-XIV) olan bazı bireyler başlangıçta hafif-orta şiddette aerobik egzersiz sırasında egzersiz intoleransı yaşar, ancak semptomlar "ikinci rüzgar" olarak bilinen 6-10 dakika sonra hafifler.

Nöropsikiyatrik[değiştir | kaynağı değiştir]

Nöropsikiyatrik semptomlar, demans ve Parkinson hastalığı da dahil olmak üzere birçok dejeneratif bozuklukta mevcuttur. Belirtiler genellikle ilgisizlik, anksiyete ve depresyonu içerir.^[35] Nörolojik ve psikiyatrik semptomlar Wilson hastalığı gibi bazı genetik bozukluklarda da mevcuttur.^[36] Yönetici işlev bozukluğu belirtileri genellikle şizofreni ve DEHB dahil olmak üzere birçok bozuklukta bulunur.^[37][38]

Radyolojik[değiştir | kaynağı değiştir]

Radyolojik belirtiler, görüntüleme taramasında görülen anormal tıbbi bulgulardır. Bunlara Miki Fare belirtisi ve Golden'in S işareti dahildir. Bir şikayetin nedenini bulmak için görüntüleme kullanıldığında, tesadüfi bulgu olarak bilinen ilgisiz başka bir bulgu bulunabilir.^[39]

Kardinal[değiştir | kaynağı değiştir]

Kardinal belirti ve semptomlar, tanı koydurucu ve patognomonik - kesin tanı koydurucu - olabilen belirti ve semptomlardır. Örneğin inflamasyon, kronik bronşit alevlenmeleri ve Parkinson hastalığı gibi tanınmış bir grup kardinal belirti ve semptomlara sahiptir.^[40][41]

Patognomonik bir kardinal belirtinin aksine, bir belirti veya semptomun yokluğu genellikle bir durumu ekarte edebilir. Bu, Latince sine qua non terimiyle bilinir. Örneğin, kalıtsal bir hastalığa özgü bilinen genetik mutasyonların yokluğu o hastalığı ekarte eder.^[42] Bir başka örnek de vajinal pH değerinin 4,5'in altında olması durumunda bakteriyel vajinoz tanısının dışlanmasıdır.^[43]

Refleksler[değiştir | kaynağı değiştir]

Refleks, bir uyarıcıya karşı vücutta oluşan otomatik bir tepkidir.^[44] Yokluğu, azalması (hipoaktif) veya abartılı (hiperaktif) yanıtı, merkezi sinir sistemi veya periferik sinir sisteminde hasar belirtisi olabilir. Örneğin patellar refleks (diz sallama), azalması veya yokluğu Westphal belirtisi olarak bilinir ve alt motor nöronlarda hasara işaret edebilir. Yanıt abartılı olduğunda üst motor nöronlarda hasar olduğu belirtilebilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Fasiyes[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir dizi tıbbi durum, fasiyes olarak bilinen ayırt edici bir yüz ifadesi veya görünümü ile ilişkilidir.^[45] Buna örnek olarak, elflerinki gibi yüz özelliklerine sahip olan elfin fasiyesi verilebilir ve bu, Williams sendromu veya Donohue sendromu ile ilişkilendirilebilir. En iyi bilinen fasiyes muhtemelen ölüme yaklaşan bir kişide görülen Hipokrat yüzüdür.^[46]

Anamnestik belirtiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Anamnestik belirtiler (anamnēstikós, ἀναμνηστικός, "akla getirebilen") geçmişteki bir durumu gösteren belirtilerdir, örneğin bir koldaki felç geçmişteki bir inmeyi gösterebilir.^[47]:81

Asemptomatik[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanserler ve enfeksiyonlar dahil olmak üzere bazı hastalıklar mevcut olabilir ancak hiçbir belirti veya semptom göstermeyebilir ve bunlar asemptomatik olarak bilinir.^[9] Bir safra taşı asemptomatik olabilir ve sadece tesadüfi bir bulgu olarak keşfedilebilir. COVID-19 gibi kolayca yayılabilen viral enfeksiyonlar asemptomatik olabilir ancak yine de bulaşıcı olabilir.^[48]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Semptomatoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Semptom (Yunanca σύμπτωμα, "kaza, talihsizlik, başına gelen",^[49] συμπίπτω, "başıma gelen", συν- "birlikte, ile" ve πίπτω, "düşüyorum") normal işlev veya duygudan ayrılmadır. Semptomatoloji (semiyoloji olarak da adlandırılır), bir hastalığın belirti ve semptomlarıyla ilgilenen bir tıp dalıdır.^[50][51][52] Bu çalışma aynı zamanda bir hastalığın endikasyonlarını da içerir.^[53] İlk olarak 1670 yılında Henry Stubbe tarafından semiyotik olarak tanımlanmıştır ve günümüzde işaret iletişimi çalışmaları için kullanılan bir terimdir.^{[kaynak belirtilmeli]}

On dokuzuncu yüzyıldan önce hekim ve hasta arasında gözlem güçleri açısından çok az fark vardı. Tıbbi uygulamaların çoğu hekim ve hasta arasında işbirliğine dayalı bir etkileşim şeklinde yürütülmekteydi; bu durum yavaş yavaş yerini "tıbbi araştırmacılar topluluğu içinden dayatılan yekpare bir görüş birliğine" bıraktı.^[54][55] Her iki taraf da hemen hemen aynı şeyleri fark etse de hekim bu şeyleri daha bilinçli bir şekilde yorumluyordu: "Doktorlar bulguların ne anlama geldiğini biliyordu, meslekten olmayanlar ise bilmiyordu".^[47]:82

Tıbbi testlerin geliştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Çoğunlukla 19. yüzyılda ortaya çıkan bir dizi gelişme, tanı arayışında olan doktorun daha objektif değerlendirme yapabilmesine ve hastanın katkısına daha az ihtiyaç duyulmasına olanak sağlamıştır.^[54][55][56] 20. yüzyılda çok çeşitli görüntüleme tekniklerinin ve genetik testler, klinik kimya testleri, moleküler tanı ve patogenomik gibi diğer test yöntemlerinin kullanılmaya başlanması, tanı kapasitesi üzerinde büyük bir etki yaratmıştır.^[57]

• 1761 yılında solunum rahatsızlıklarının teşhisi için perküsyon tekniği Leopold Auenbrugger tarafından keşfedildi.^[58] Anormal sesleri not etmek için vücut boşluklarına vurma yöntemi kardiyolojide zaten uzun süredir uygulanmaktaydı.^[58] Göğüs kafesinin perküsyonu 1808'den sonra Auenbrugger'in çalışmasının Jean-Nicolas Corvisart tarafından Latinceden Fransızcaya çevrilmesiyle daha yaygın olarak bilinir hale geldi.^[59]
• 1819'da René Laennec tarafından stetoskopun piyasaya sürülmesiyle, yüzyıllardır kullanılan anlık oskültasyon tekniği (kulağı doğrudan göğsün üzerine yerleştirerek kalbi dinlemek), kalp ve solunum yollarının seslerini dinlemek için stetoskopun kullanıldığı orta oskültasyon tekniğiyle değiştirilmeye başlandı. Laennec'in yayını 1824 yılında John Forbes tarafından İngilizceye çevrilmiştir.
• 1846 yılında cerrah John Hutchinson (1811-1861) tarafından zorla nefes verme ve zorla nefes alma ölçümleri yoluyla akciğerlerin mekanik özelliklerini değerlendiren bir cihaz olan spirometrenin tanıtımı. (Kaydedilen akciğer hacimleri ve hava akış hızları, kısıtlayıcı hastalıklar (akciğer hacimlerinin azaldığı durumlar: örneğin kistik fibrozis) ile obstrüktif hastalıkları (akciğer hacminin normal olduğu ancak hava akış hızının engellendiği durumlar; örneğin amfizem) birbirinden ayırmak için kullanılır).
• 1851 yılında Hermann von Helmholtz (1821-1894) tarafından icat edilen oftalmoskop, doktorların insan gözünün içini incelemesine olanak sağlamıştır.^[60]
• Sir Thomas Clifford Allbutt'un (1836-1925) 1867'de geliştirdiği altı inçlik (on iki inç yerine) cep klinik termometresinin (1870 civarı) yaygın klinik kullanımı.^[60]
• 1882 yılında Robert Koch tarafından ilk olarak tüberküloz için bakteri kültürlerinin kullanılmaya başlanması, bakteriyel enfeksiyonları doğrulayan ilk laboratuvar testidir.
• 1895 yılında Wilhelm Conrad Röntgen (1845-1923) tarafından keşfedilmesinden hemen sonra X-ışınlarının klinik kullanımı başlamıştır.
• 1896 yılında Scipione Riva-Rocci (1863-1937) tarafından kan basıncını ölçmek için tasarlanan sfigmomanometrenin piyasaya sürülmesi.

Tanı[değiştir | kaynağı değiştir]

Belirtilerin tanınması ve semptomların not edilmesi tanı konulmasını sağlayabilir. Aksi takdirde fiziksel muayene yapılabilir ve tıbbi öykü alınabilir. Kan testleri, taramalar ve biyopsiler gibi daha ileri tanısal tıbbi testler gerekebilir. Örneğin bir röntgen, şüpheli bir kemik kırığı için kısa sürede tanı koydurucu olacaktır. Muayene sırasında veya tıbbi bir test sonucunda tespit edilen önemli bir bulgu, tıbbi bulgu olarak adlandırılabilir.^[61]

Örnekler[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]