Raşomon (film)

Raşomon
Rashōmon (羅生門)
	"Rashomon" filminin orijinal Japonca afişi
Yönetmen	Akira Kurosawa
Yapımcı	Minoru Jingo
Senarist	Akira Kurosawa; Shinobu Hashimoto; Ryunosuke Akutagawa (hikâyeler)
Oyuncular	Toşiro Mifune; Machiko Kyō; Masayuki Mori; Takashi Shimura
Müzik	Fumio Hayasaka
Görüntü yönetmeni	Kazuo Miyagawa
Kurgu	Akira Kurosawa
Stüdyo	Daiei Studios
Dağıtıcı	RKO Radio Pictures; The Criterion Collection (DVD)
Cinsi	Sinema filmi
Türü	Suç, dram, gizem
Renk	Siyah-beyaz
Yapım yılı	1950
Çıkış tarih(ler)i	25 Ağustos 1950, Japonya; Eylül 1951, Venedik Film Festivali; Mart 1992, İstanbul Uluslararası Film Festivali
Süre	88 dakika
Ülke	Japonya
Dil	Japonca
Diğer adları	Raşomon (Türkiye); Rasho-Mon (ABD, alternatif ad); Às Portas do Inferno (Portekiz); (İtalya); Das Lustwäldchen (Almanya); In the Woods (belirsiz)

Raşomon^[1] 1950 Japonya yapımı dramatik filmdir. Özgün adı Rashōmon'dur. (羅生門) Japon kısa hikâyesinin babası olarak anılan Ryūnosuke Akutagawa (1892-1927)'nın 1915 tarihinde yazdığı Rashomon ve Korulukta adlı iki kısa hikâyesinden uyarlanan filmi Akira Kurosawa yönetmiştir. Kurosawa aynı zamanda Shinobu Hashimoto ile birlikte filmin senaryosunu yazmış, ayrıca filmin kurgusunu da yapmıştır. Başlıca rollerinde Toşiro Mifune, Machiko Kyō, Masayuki Mori ve Takashi Shimura'nın oynadıkları filmin siyah beyaz görüntülerini Kazuo Miyagawa çekmiştir.

Akira Kurosawa'nın başyapıtlarından biri olan "Raşomon" aynı zamanda da Japon yönetmeni batı dünyasına tanıtan film olmuştur. Zaten batıda da filmin bazı yeniden çevrimleri yapılmıştır. Bunlardan en bilineni 1964 yılında Martin Ritt'in yönettiği Amerikan filmi The Outrage (Haydut)'dir. Paul Newman, Laurence Harvey gibi ünlülerin rol aldığı bu Western filmi konuyu Japonya'dan vahşi batıya taşımıştı.

1951'de uluslararası ilk gösteriminin yapıldığı Venedik Film Festivali'nde film Altın Aslan ödülünü aldı. Aynı festivalde Akira Kurosawa'ya ayrıca "İtalyan Film Eleştimenleri Ödülü" de verildi. "En iyi film" dalında BAFTA ve "en iyi sanat yönetimi ve dekor" dalında Oscar'a aday gösterilen Raşomon, 1952 yılında Sinema Sanatları ve Bilimleri Akademisi'nin onursal ödülüyle ödüllendirildi.

Japonya'da 1953 tarihinden önce üretilmiş her sinema filmi gibi "Rashomon" da artık kamu malı olmuştur.^[2]

Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Rashōmon, kelime anlamı olarak Japoncada kale kapısı, hisar kapısı (veya şehir kapısı) anlamına gelmektedir. Özellikle Japonya'daki Heijō-kyō (Nara) ve Heian-kyō (Kyoto) şehirlerinin tarihi anıtsal güney kapıları bu adla anılırlar. Filmin çekimleri de günümüzdeki adı Nara olan Heijō-kyō'daki şehir kapısında ve civarında gerçekleştirilmiştir.^[3]

Filmde biri oduncu, diğeri avam, sonuncusu da Budist rahibi olan üç üzgün görünüşlü adam bardaktan boşanırcasına yağan yağmurdan kaçarak bu 'şehir kapısı'nın altına sığınırlar ve burada cinayet ve ırza geçme suçundan yargılananan namlı bir haydut hakkında konuşmaya başlarlar ve olaylar geriye dönüşlerle (flashback) anlatılır. Yağmurdan kaçan oduncu ve rahibin sığındıkları kapı altında, haydutun yargılanmasını aktarmaları flashbackle verilirken, yargılama sırasında haydutun, samurayın karısının ve bir medyum aracılığıyla olanları aktaran samurayın ruhunun anlattıkları da tekrar flashbacklerle verilir. Yani burada flashback içinde flashback vardır.

Filmin özeti[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsanoğlunun zaafları üzerine kurulmuş bu psikolojik dramda, 12. yüzyıl Japonyasında karısıyla birlikte ormandan geçmekte olan bir samuray, bir haydutun saldırısına uğrar ve öldürülür, karısı ise tecavüze uğrar. Haydut yakalanır ancak onun ifadesi ile kadınınki taban tabana zıttır. Olayı çözmesi için devreye giren bir medyumun vasıtasıyla ölen samuray da yine tamamen tamamen farklı bir hikâye anlatır. Cesedi bulan oduncunun ifadesi ise hiçbirisininkine uymaz. Aynı suçun dört çelişkili ama bir o kadar da inandırıcı olarak anlatıldığı, yani herkesin 'gerçeği' nin farklı olduğu bu olayda kim doğruyu söylemektedir?

İlki Budist rahibe, ikincisi de 'yabancı'ya ait şu sözler filmin ana fikrini de özetler:

İnsanoğlu zayıftır, o yüzden yalan söyler. Hatta kendine bile!

İnsanlar kötü şeyleri unutmak ve yalan da olsa iyi şeylere inanmak ister. Böylesi daha zahmetsizdir.

Konusu[değiştir | kaynağı değiştir]

Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurdan kaçan bir yabancı (Kichijiro Ueda) koşarak yakınlardaki yıkıntı bir şehir kapısına sığınır. Burada kendisinden önce gelmiş iki kişi daha vardır. Birisi oduncu (Takashi Shimura) diğeri de bir budist rahibi (Minoru Chiaki) olan bu şahıslar son derece üzgün ve düşünceli bir şekilde oturmaktadırlar, sarsıcı bir olaydan etkilendikleri bellidir. Dönem 12. yüzyıl Japonyasıdır ve savaşlarla onun getirdiği yoksulluk ve yıkım bu şahısların kıyafetlerine de yansımıştır. Üstleri başları perişan gözüken bu adamlardan önce oduncu, avam yabancının ısrarı üzerine olanı biteni anlatmaya başlar.

Oduncu ve rahip, cinayet ve ırza geçme suçlarıyla yargılanan namlı bir haydutun (Toshiro Mifune) duruşmasına şahit olarak katılmışlar ve orada yaşadıklarına bir türlü inanamamaktadırlar. İddiaya göre haydut Tajômaru, ormandan geçmekte olan bir samurayın (Masayuki Mori) yanındaki karısına (Machiko Kyô) göz koymuş ve kadının ırzına geçtikten sonra samurayı da öldürmüştür. Samurayın cesedini de günler sonra ormanda oduncu bulmuştur. Budist rahip ise samuray ve karısını cinayet günü gördüğünü söylemektedir. Kısa bir süre sonra yakalanan haydut mahkeme huzuruna çıkartılır. Ancak haydutun ifadesi, samurayın karısının ve şahitlerin anlattıklarıyla çelişmektedir. Hatta bir medyum aracılığıyla çağrılan samurayın ruhu da bambaşka bir ifade verir. Bu kişilerin birbiriyle taban tabana zıt olan ifadeleri, yani kendi gerçekleri, kendi yorumlarıyla ve geriye dönüşlerle tek tek aktarılır:

Oduncunun ilk ifadesi: Oduncunun ilk anlattığına göre ormanda ağaç keserken üç gün kadar önce samurayın cesedini bulmuş ve panik içerisinde koşarak yetkililere haber vermiştir.
Budist Rahibin anlattığı: Rahip gezginci bir din adamı olduğu için olay günü ormandan geçerken samuray ve karısını birlikte gördüğünü ifade etmiştir.
Haydutun anlattıkları: Haydut Tajômaru, samurayın yanındaki kadını görür görmez onu elde etmek istediğini ve bu uğurda gerekirse adamı öldürmeyi bile düşündüğünü dobra dobra söyler. Samurayı tuzağa düşürerek bir ağaca bağladığını, sonra da kadının yanına gidip onu baştan çıkarmaya çalıştığında kadının bundan hoşlandığını ve seviştiklerini, akabinde kadının büyük bir utanç duyarak kendisinden kocasını çözüp onurunu kurtarmak için onunla düello yapmasını istediğini anlatır. Haydut kadının isteğini yerine getirerek samurayı serbest bırakmış ve mertçe yapılan bir düello sonunda samurayı öldürmüştür. Anlattığına göre bu arada kadın da kaçıp gitmiştir.

Samurayın karısının ifadesi: Kadın haydut tarafından ırzına geçildikten sonra ağlayarak kocasından kendisini affetmesini istemiştir. Bağlarını çözdükten sonra kocasının kendisine nefretle ve hiç konuşmadan bakıp durması üzerine de ona kendisini öldürmesi için yalvarmıştır. Kocasının bakışlarındaki ifade ruhunu yaralamış, utancını arttırmıştır. Elindeki hançerle bayılan kadın ayıldığında kocasının ölmüş olduğunu, hançerin kocasının göğsüne saplanmış olduğunu görmüştür.
Samurayın anlattıkları: olayı aydınlatmak üzere çağrılan bir medyum aracılığıyla konuşan ölmüş koca ise, haydutun kendisini ağaca bağlayıp kadınla ilişkiye girdiğini, kadının bundan hoşnut kaldığını anlattıktan sonra karısının hayduta birlikte kaçmayı teklif ettiğini, ayrıca iki erkeğe birden ait olmanın kendisini rahatsız edeceği için ondan kocasını öldürmesini istediğini de söylemiştir. Bu tekliften iğrenen haydut samurayı çözmüş ve karısını öldürme veya serbest bırakma tercihini de ona bırakarak oradan uzaklaşmıştır. Kadının da kaçması üzerine samuray kendini hançerleyerek intihar etmiştir.
Oduncunun sonradan anlattıkları: Oduncu, yabancının kuşkulanıp üstelemesi üzerine, olaya karışmamak için cesedi bulur bulmaz oradan kaçtığı şeklindeki ilk ifadesini değiştirmiş, tecavüz ve cinayete başından itibaren şahit olduğunu itiraf etmiştir. Ona göre, haydut kadına tecavüz ettikten sonra kendisiyle evlenmesi için ona yalvarmıştır. Hatta evlenirlerse haydutluğu bırakacağına bile söz vermiştir. Sürekli ağlayan kadın önce kararsız kalmış sonra da kocasını çözerek ikisini dövüşmeye zorlamıştır. Serbest kalan samuray böyle bir kadın için ölmeye değmediğini söyleyince haydutun da kadına olan ilgisi azalmıştır. Sürekli ağlayan kadın her iki adamı tekrar kışkırtarak dövüşmelerini sağlamış, isteksizce girişilen ve iki kılıç ustasına da yakışmayacak şekilde acemice ve adeta çocukça süren bu kavgadan şans eseri haydut galip çıkmıştır.

Filmin sonunda, şehir kapısının yıkıntılarında, anlatıcıların sözleri bir bebek ağlamasıyla kesilir. Sepet içinde bir bebek yıkıntıların hemen dışında terkedilmiştir. Sepette bulunan bazı değerli eşyaları çalmaya kalkışan yabancıyla, onu kınayan oduncu tartışırlarken uyanık yabancı daha önce anlatılanlardan bir ipucu yakalar. Oduncuyu biraz sorgulayıp sıkıştırınca onun da bir hırsız olduğunu ve değerli hançeri onun çalmış olduğunu ortaya çıkartır. Bütün bu bencillikler ve yalanlar rahibin insanlığa olan inancını zayıflatır. Ancak fakir oduncunun evde altı çocuğu daha olmasına rağmen bebeği evlat edinmek istemesi, rahibin ona karşı yumuşamasına neden olur ve hançeri çalmış olmasını farklı bir gözle değerlendirmeye başlarlar. Oduncunun kucağında bebekle uzaklaşırken yağmurun birden kesilmesi ve havanın açması, her şeye rağmen insanlığa olan inancın ve umudun hâlâ var olduğunu sembolize eder.

Oyuncu kadrosu[değiştir | kaynağı değiştir]

Oyuncu	Rolü
Toshiro Mifune	Tajômaru (Haydut)
Machiko Kyo	Masako Kanazawa (Samuray'ın karısı)
Masayuki Mori	Takehiro Kanazawa (Samuray)
Takashi Shimura	Oduncu
Minoru Chiaki	Budist rahibi
Kichijiro Ueda	Avam, yabancı
Fumiko Honma	Medyum
Daisuke Kato	Muhafız

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Dorsay, Atilla (1996). 100 Yılın 100 Filmi. Remzi Kitabevi. ss. sayfa 152. Türkçe isim için referans.
^ "JAPANESE COURT RULES PRE-1953 MOVIES IN PUBLIC DOMAIN" (İngilizce). contactmusic.com. 5 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2009.
^ "Rashômon (1950)" (İngilizce). IMDb. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2009.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

IMDb'de Raşomon
allmovie.com'da "Rashomon"16 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Filmin çeşitli afişleri13 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Wikimedia Commons'ta Rashomon ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
Raşomon filmini ücretsiz olarak indirmek için Internet Archive'i kullanabilirsiniz [daha fazlası]

[ATT-1] Dorsay, Atilla (1996). 100 Yılın 100 Filmi. Remzi Kitabevi. ss. sayfa 152. Türkçe isim için referans.

[2] "JAPANESE COURT RULES PRE-1953 MOVIES IN PUBLIC DOMAIN" (İngilizce). contactmusic.com. 5 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2009.

[3] "Rashômon (1950)" (İngilizce). IMDb. 26 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2009.

[1]

[2]

[3]

g t d Akira Kurosava tarafından yönetilen filmler
1940'lar	Sugata Sanshiro (1943) • The Most Beautiful (1944) • Sanshiro Sugata Part Two (1945) • The Men Who Tread On the Tiger's Tail (1945) • Those Who Make Tomorrow (1946) • No Regrets for Our Youth (1946) • One Wonderful Sunday (1947) • Drunken Angel (1948)• The Quiet Duel (1949) • Stray Dog (1949)
1950'ler	Scandal (1950) • Rashomon (1950) • Budala (1951) • Yaşamak (1952) • Yedi Samuray (1954) • I Live in Fear (1955) • Throne of Blood (1957) • The Lower Depths (1957) • Gizli Kale (1958)
1960'lar	The Bad Sleep Well (1960) • Yojimbo (1961) • Sanjuro (1962)• High and Low (1963)• Kızıl Sakal (1965)
1970'ler	Dodes'ka-den (1970) • Dersu Uzala (1975)
1980'ler	Kagemuşa, (1980) • Ran (1985)
1990'lar	Düşler (1990) • Ağustos'ta Rapsodi (1991) • Madadayo (1993)
İlişkili	Yaratıcı çalışmaları · Ödüller ve Nişanlar · Eleştiriler · Asian of the Century · Yeniden yapılan filmleri · Film okulu · Kısa film yarışması · Kurbağa Yağı Satıcısı (1981) · Takashi Shimura · Toşiro Mifune

g t d En İyi Uluslararası Film Akademi Ödülü kazananlar
1947–1955 (Onur)	1947: Boyacı ve Kaldırım Çocukları – Vittorio De Sica 1948: Monsieur Vincent – Maurice Cloche 1949: Bisiklet Hırsızları – Vittorio De Sica 1950: Malapaga Duvarları – René Clément 1951: Raşomon – Akira Kurosava 1952: Yasak Oyunlar – René Clément 1954: Cehennemin Kapısı – Teinosuke Kinugasa 1955: Miyamoto Musashi – Hiroshi Inagaki
1956–1959	1956: Sonsuz Sokaklar – Federico Fellini 1957: Cabiria'nın Geceleri – Federico Fellini 1958: Amcam – Jacques Tati 1959: Siyah Orfe – Marcel Camus
1960'lar	1960: Genç Kız Pınarı – Ingmar Bergman 1961: Aynanın İçinden – Ingmar Bergman 1962: Sundays and Cybele – Serge Bourguignon 1963: 8½ – Federico Fellini 1964: Dün, Bugün, Yarın – Vittorio De Sica 1965: Ana Caddedeki Dükkân – Ján Kadár & Elmar Klos 1966: Bir Kadın ve Bir Erkek – Claude Lelouch 1967: Sıkı Kontrol Edilen Trenler – Jiří Menzel 1968: Savaş ve Barış – Sergey Bondarçuk 1969: Z – Costa-Gavras
1970'ler	1970: Şüphe Edilmeyecek Bir Vatandaşın Soruşturulması – Elio Petri 1971: Finzi Continilerin Bahçesi – Vittorio De Sica 1972: Burjuvazinin Gizli Çekiciliği – Luis Buñuel 1973: Amerikan Gecesi – François Truffaut 1974: Amarcord – Federico Fellini 1975: Dersu Uzala – Akira Kurosava 1976: Rengin Siyahı ve Beyazı – Jean-Jacques Annaud 1977: Onca Yoksulluk Varken – Moşe Mizrahi 1978: Mendillerinizi Hazırlayın – Bertrand Blier 1979: Teneke Trampet – Volker Schlöndorff
1980'ler	1980: Aşk Gözyaşlarına İnanmıyor – Vladimir Menshov 1981: Mefisto – István Szabó 1982: Başa Dönmek – José Luis Garci 1983: Fanny ve Alexander – Ingmar Bergman 1984: Tehlikeli Filmler – Richard Dembo 1985: Resmi Tarih – Luis Puenzo 1986: Hücum – Fons Rademakers 1987: Babette'in Şöleni – Gabriel Axel 1988: Fatih Pelle – Bille August 1989: Cennet Sineması – Giuseppe Tornatore
1990'lar	1990: Umuda Yolculuk – Xavier Koller 1991: Mediterraneo – Gabriele Salvatores 1992: Indochine – Régis Wargnier 1993: Güzellik Çağı – Fernando Trueba 1994: Güneş Yanığı – Nikita Mikhalkov 1995: Antonia'nın Yazgısı – Marleen Gorris 1996: Kolya – Jan Svěrák 1997: Karakter – Mike van Diem 1998: Hayat Güzeldir – Roberto Benigni 1999: Annem Hakkında Her Şey – Pedro Almodóvar
2000'ler	2000: Kaplan ve Ejderha – Ang Lee 2001: Tarafsız Bölge – Danis Tanović 2002: Afrika'nın Hiçbir Yerinde – Caroline Link 2003: Barbarların İstilâsı – Denys Arcand 2004: İçimdeki Deniz – Alejandro Amenábar 2005: Tsotsi – Gavin Hood 2006: Başkalarının Hayatı – Florian Henckel von Donnersmarck 2007: Kalpazanlar – Stefan Ruzowitzky 2008: Son Veda – Yōjirō Takita 2009: Gözlerindeki Sır – Juan J. Campanella
2010'lar	2010: Daha İyi Bir Dünyada – Susanne Bier 2011: Bir Ayrılık – Asgar Ferhadi 2012: Aşk – Michael Haneke 2013: Muhteşem Güzellik – Paolo Sorrentino 2014: Ida – Paweł Pawlikowski 2015: Saul'un Oğlu – László Nemes 2016: Satıcı - Asgar Ferhadi 2017: Muhteşem Kadın – Sebastián Lelio 2018: Roma – Alfonso Cuarón 2019: Parazit - Bong Joon-ho 2020: Körkütük – Thomas Vinterberg 2021: Drive My Car (film) – Ryūsuke Hamaguchi 2022: Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok – Edward Berger 2023: The Zone of Interest – Jonathan Glazer

g t d Altın Aslan kazanan filmler
1949–1968	Manon (1949) • Justice est faite (1950) • Raşomon (1951) • Yasak Oyunlar (1952) • Romeo ve Juliet (1954) • Ordet (1955) • Yenilmez (1957) • Muhōmatsu no isshō (1958) • General Della Rovere (1959) • Büyük Savaş (1959) • Rhin Geçişi (1960) • Geçen Yıl Marienbad'da (1961) • Aile Günlüğü (1962) • İvan'ın Çocukluğu (1962) • Kentin Üzerindeki Eller (1963) • Kızıl Çöl (1964) • Büyük Ayının Soluk Yıldızları (1965) • Cezayir Savaşı (1966) • Gündüz Güzeli (1967) • Sirkin Tepesinde Artistler: Şaşkın (1968)
1980–2000	Atlantic City (1980) • Gloria (1980) • Kurşun Yıllar (1981) • İşlerin Gidişi (1982) • Adı Carmen (1983) • Güneş Yılı (1984) • Yersiz Yurtsuz (1985) • Yeşil Işın (1986) • Hoşçakalın Çocuklar (1987) • Ermiş Ayyaş Destanı (1988) • Hüzün Kenti (1989) • Rosencrantz ve Guildenstern Öldüler (1990) • Urga (1991) • Qiu Ju’nun Öyküsü (1992) • Sosyeteden İnsan Manzaraları (1993) • Üç Renk: Mavi (1993) • Yaşasın Aşk (1994) • Yağmurdan Önce (1994) • Bisikletçi (1995) • Özgürlüğün Bedeli (1996) • Havai Fişekler (1997) • Böyle Gülüyorlardı (1998) • Bir Öğrencim İçin (1999) • Daire (2000)
2001–2019	Muson Düğünü (2001) • Günahkar Rahibeler (2002) • Dönüş (2003) • Vera Drake (2004) • Brokeback Dağı (2005) • Durgun Hayat (2006) • Dikkat, Şevhet (2007) • Şampiyon (2008) • Lübnan (2009) • Başka Bir Yerde (2010) • Faust (2011) • Pietà (2012) • Sacro GRA (2013) • İnsanları Seyreden Güvercin (2014) • Uzaktan (2015) • Giden Kadın (2016) • Suyun Sesi (2017) • Roma (2018) • Joker (2019) •
2020–2039	Nomadland (2020) • Happening (2021) • All the Beauty and the Bloodshed (2022) • Poor Things (2023)

g t d En İyi Yabancı Dilde Film National Board of Review Ödülü
1934–1950	Man of Aran (1934) Ödül verilmedi (1935) Carnival in Flanders (1936) The Eternal Mask (1937) La Grande Illusion (1938) Port of Shadows (1939) The Baker's Wife (1940) Pépé le Moko (1941) Ödül verilmedi (1942–1949) The Titan (1950)
1951–1975	Rashomon (1951) The Sound Barrier (1952) A Queen Is Crowned (1953) Romeo and Juliet (1954) The Prisoner (1955) The Silent World (1956) Ordet (1957) Pather Panchali (1958) Wild Strawberries (1959) The World of Apu (1960) Die Brücke (1961) Sundays and Cybele (1962) 8½ (1963) World Without Sun (1964) Juliet of the Spirits (1965) The Sleeping Car Murders (1966) Elvira Madigan (1967) War and Peace (1968) Shame (1969) The Wild Child (1970) Claire's Knee (1971) The Sorrow and the Pity (1972) Cries and Whispers (1973) Amarcord (1974) The Story of Adele H. (1975)
1976–2000	The Marquise of O (1976) That Obscure Object of Desire (1977) Autumn Sonata (1978) La Cage aux Folles (1979) The Tin Drum (1980) A Few Days from the Life of I. I. Oblomov (1981) Mephisto (1982) Fanny and Alexander (1983) A Sunday in the Country (1984) Ran (1985) Otello (1986) Jean de Florette / Manon des Sources (1987) Women on the Verge of a Nervous Breakdown (1988) Story of Women (1989) Cyrano de Bergerac (1990) Europa Europa (1991) Indochine (1992) Farewell My Concubine (1993) Eat Drink Man Woman (1994) Shanghai Triad (1995) Ridicule (1996) Shall We Dance? (1997) Central Station (1998) All About My Mother (1999) Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000)
2001–günümüz	Amores perros (2001) Talk to Her (2002) The Barbarian Invasions (2003) The Sea Inside (2004) Paradise Now (2005) Volver (2006) The Diving Bell and the Butterfly (2007) Mongol (2008) A Prophet (2009) Of Gods and Men (2010) A Separation (2011) Amour (2012) The Past (2013) Wild Tales (2014) Son of Saul (2015) The Salesman (2016) Foxtrot (2017) Cold War (2018) Parasite (2019) La Llorona (2020) A Hero (2021) Close (2022) Anatomy of a Fall (2023)

Rashomon nedir?, Rashomon anlamı nedir?, Rashomon ne demektir?