Philadelphia 76ers
Konferans	Doğu Konferansı
Grup	Atlantik Grubu
Kuruluşu	1939 1949 yılında NBA katıldı
Tarihçe	Syracuse Reds (1939-1946) Syracuse Nationals (1946-1963) Philadelphia 76ers (1963–günümüze)
Salon	Wells Fargo Center
Şehir	Philadelphia, Pensilvanya
Renkler	Kırmızı, Beyaz ve Mavi
Sahibi	Joshua Harris, David Blitzer
Genel menajer	Elton Brand
Baş antrenör	Nick Nurse
D-Lig takımı	Delaware 87s
Lig Şampiyonlukları	3 (1954-55, 1966-67, 1982-83)
Konferans şampiyonlukları	5 (1976-77, 1979-80, 1981-82, 1982-83, 2000-01)
Grup şampiyonlukları	12 (1949-50, 1951-52, 1954-55, 1965-66, 1966-67, 1967-68, 1976-77, 1977-78, 1982-83, 1989-90, 2000-01, 2020-21)
Resmî site	nba.com
İç saha Deplasman

Philadelphia 76ers, aynı zamanda 76ers veya halk arasındaki adıyla Sixers, Philadelphia metropolitan bölgesinde bulunan bir Amerikan profesyonel basketbol takımıdır. 76ers, National Basketball Association'da (NBA) Doğu Konferansı'nın Atlantik Grubu'nun bir üyesi olarak mücadele etmektedir. Takım iç saha maçlarını Güney Philadelphia Spor Kompleksi'nde bulunan Wells Fargo Center'da oynamaktadır. 1946 yılında kurulan ve başlangıçta Syracuse Nationals olarak bilinen takım, NBA'deki en eski takımlardan biridir ve ligin ilk on yılında hayatta kalan 23 takımdan sadece sekizinden biridir. Takımın sahibi ve yöneticisi Harris Blitzer Sports & Entertainment (HBSE) olup, kurucuları Josh Harris ve David Blitzer takımı 2011 yılında satın aldılar.

Philadelphia 76ers, aralarında Dolph Schayes, Hal Greer, Wilt Chamberlain, Chet Walker, Billy Cunningham, George McGinnis, Julius Erving, Maurice Cheeks, Bobby Jones, Moses Malone, Charles Barkley ve Allen Iverson'ın da bulunduğu birçok Hall of Fame oyuncusunun forma giydiği önemli bir geçmişe sahiptir.

76ers, üç NBA şampiyonluğu kazandı. İlk şampiyonlukları 1955 yılında eski adları olan Syracuse Nationals ile geldi. İkinci şampiyonluk 1967 yılında, Chamberlain liderliğindeki takımla geldi. Üçüncü şampiyonluk ise 1983 yılında Erving ve Malone liderliğindeki bir takım tarafından kazanıldı. 76ers, o tarihten bu yana sadece bir kez NBA Finallerine geri dönebildi. 2001'de Iverson'ın liderliğinde Los Angeles Lakers'a beş maçta kaybettiler. Chamberlain, Erving, Malone, Iverson ve Joel Embiid, 76ers forması giyerken NBA'in En Değerli Oyuncusu seçilerek toplamda yedi MVP ödülü kazandı.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

1946-1963: Syracuse Nationals[değiştir | kaynağı değiştir]

1948'de Billy Gabor, 1949'da Dolph Schayes, Syracuse Nationals'a katıldı. Her iki isim de tüm kariyerlerini takımda geçirdi ve 1955 yılında birlikte bir şampiyonluk kazandı.

1946 yılında İtalyan göçmen Danny Biasone, Syracuse, New York'ta 5.000 dolar karşılığında Ulusal Basketbol Ligi (NBL) ekibi Syracuse Nationals'ı kurdu. Çoğunlukla küçük Ortabatı kasabalarından oluşan takımların yer aldığı NBL'de Nationals 21-23'lük bir derece elde ederek ligi dördüncü sırada tamamladı. Playofflarda Nationals, Rochester Royals'a dört maçta da yenildi. İkinci sezonları olan 1947-48'de Nationals zorlandı ve 24-36'lık bir dereceyle beşinci sırada bitirdi. Bu derecelerine rağmen playofflara kaldılar ve Anderson Duffey Packers tarafından üç maçta da süpürüldüler.

Birleşmenin temelleri atılırken birkaç takım NBL'den BAA için ayrılmaya başladı. Nationals, "başarı reçetesi" Leo Ferris'i işe alarak başladı.^[1] NBL'de kalmaya devam eden Ferris, Al Cervi ile oyuncu koçu olarak anlaştı ve ilk profesyonel maçına çıkan Dolph Schayes'in hizmetleri için New York Knicks'i geride bırakarak Nationals'ı 40-23'lük bir dereceyle ilk kez galibiyete taşıdı.^[2] Playofflarda Nationals, Hammond Calumet Buccaneers'ı yenerek seriyi iki maç üst üste kazandı. Nationals yarı finalde Anderson Duffey Packers'a üst üste ikinci kez dört maçta da yenildi. 1949 yılında NBL ve BAA birleşerek NBA'e dönüştüğünde, Nationals NBA'e alınan yedi NBL takımından biriydi.

Nationals, NBA'de kısa sürede başarılı oldu ve 1949-50 sezonunda 51-13'lük ligin en iyi derecesiyle Doğu Konferansı'nı kazandı. Playofflarda da sağlam basketbol oynamaya devam eden Nationals, Philadelphia Warriors'ı iki maçta da mağlup etti. Doğu Finallerine yükselen Nationals, New York Knickerbockers ile mücadele etti ve büyük şehirdeki rakiplerini üç maçlık bir seride yendi. NBA Finallerinde Nationals, eski NBL takımlarından Minneapolis Lakers ile karşılaştı. Finallerin 1. maçında Nationals, sezonun sadece ikinci iç saha maçını 68-66 kaybetti. Nationals toparlanamadı ve 3-1 geriye düştükten sonra altı maçta da yenildi.

1963-1964: Philadelphia'ya taşınma[değiştir | kaynağı değiştir]

Yatırımcılar, Irv Kosloff ve Ike Richman'ın takımı Danny Biasone'dan satın alarak Philadelphia'ya taşıması ve San Francisco'ya taşınan Warriors'ın bıraktığı boşluğu doldurmasıyla 26 Mart 1963'teki playoff uzatma mağlubiyeti Syracuse Nationals için son maç olacaktı. Syracuse, bir NBA takımına ev sahipliği yapan orta ölçekli şehirlerin sonuncusuydu, ancak o zamana kadar New York'un merkezinin artık bunu destekleyecek kadar büyük olmadığı açıktı. Böylece NBA, Warriors'ın ayrılmasından bir yıl sonra Philadelphia'ya geri döndü. Takıma yeni bir isim bulmak için bir yarışma düzenlendi. Walter Stalberg tarafından seçilen kazanan isim "76ers" oldu.^[3] Bu isim 1776 yılında Philadelphia'da imzalanan Birleşik Devletler Bağımsızlık Bildirgesi'nden geliyordu, ancak "Sixers" daha kısa bir referans olarak da kullanıldı.^[4] Daha kısa olan isim pazarlama amacıyla takım tarafından hızla kabul edildi ve son yarım yüzyılın büyük bölümünde "76ers" ve "Sixers" resmen birbirinin yerine kullanıldı.

Philadelphia'daki ilk dört yılında 76ers, maçlarını çoğunlukla Philadelphia Arena ve Civic Center-Convention Hall'da, ara sıra da Pensilvanya Üniversitesi'ndeki The Palestra'da oynadı. Schayes baş antrenörlüğe getirildi ve bu görevi dört yıl boyunca sürdürdü.

1964-1967: Wilt Chamberlain dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

1964-65 sezonunda 76ers, Warriors'tan efsanevi Wilt Chamberlain'i transfer etti; Chamberlain, Philadelphia'daki Overbrook Lisesi'nde bir lise efsanesiydi ve kariyerine Philadelphia'da oynadıkları dönemde Warriors'ta başlamıştı. Yarı finalde Boston Celtics ile eşleşen 76ers, seriyi yedinci maça uzattı ve yedinci maçta 110-109 kaybettiler. Aynı sezonda Celtics, finalde Los Angeles Lakers'ı yenerek NBA şampiyonu oldu. 3 Aralık 1965'te Boston Garden'da oynanan bir maçın ortasında takımın ortak sahibi Richman kalp krizi geçirdi ve saha kenarında hayatını kaybetti.

1966-67: Philadelphia'da ilk şampiyonluk[değiştir | kaynağı değiştir]

Baş antrenör Alex Hannum liderliğindeki 76ers, 46-4'lük başlangıçla rüya gibi bir sezon geçirdi ve 68-13'lük bir dereceyle o dönemde lig tarihinin en iyi derecesini elde etti. Chamberlain, Billy Cunningham ve Hal Greer'in yanı sıra yıldız oyuncular Chet Walker, Lucious Jackson ve Wali Jones, takımı yarı finale taşıdı. 76ers bu kez Celtics'i beş maçta yendi. Bu serinin beşinci maçında, 76ers zafere ve NBA Finallerine giderken, Philadelphia taraftarları "Boston öldü!" diye tezahürat yaptı - bu, Celtics'in sekiz yıllık NBA şampiyonluğu saltanatının sona erdiğinin bir simgesiydi. Finaller neredeyse heyecansız geçti ve Sixers, Warriors'ı altı maçta devirerek ikinci NBA Şampiyonluğunu kazandı. 1966-67 sezonundaki 76ers, NBA'in Ekim 1980'deki 35. yıldönümü kutlamalarında lig tarihinin en iyi takımı seçildi.

1967-1976: 76ers'ın Düşüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

1976-1987: Julius Erving dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

76ers nihayet 1976-77'de, büyük ölçüde ABA-NBA birleşmesi sayesinde geri döndü. ABA'nın son şampiyonu New York Nets, New York metropolitan bölgesine girdiği için Knicks'e NBA'e katılma bedeli olan 3,2 milyon dolara ek olarak 5 milyon dolarlık bir yükle karşı karşıyaydı. Bu nedenle 76ers, Nets'in franchise oyuncusu Julius Erving'in kontratını 3 milyon dolara -yaklaşık NBA üyeliği bedeli- satın almayı teklif ettiğinde Nets'in kabul etmekten başka seçeneği yoktu. Bu takastan birkaç ay önce Kosloff, 76ers'ı 28 Mayıs 1976'da Fitz Eugene Dixon Jr'a devretti.^[5]

Erving liderliğindeki 76ers, Boston'daki ezeli rakibini yedi maçlık bir playoff serisinde yenerek Doğu Konferansı Finallerine yükselmek için heyecan verici bir yolculuğa başladı. Orada, geleceğin 76ers'ı Moses Malone'un liderliğindeki Houston Rockets'ı altı maçta mağlup ederek NBA Finallerine yükseldiler. Finallerde, 76ers'ın eski koçu/genel menajeri Jack Ramsay tarafından çalıştırılan, Bill Walton liderliğindeki Portland Trail Blazers karşısında seride 2-0 öne geçtiler ancak sonraki dört maçı üst üste kaybederek Blazers'a şampiyonluğu kazandırdılar.

Bu durum, 1977-78 sezonunun sloganı olan "Size borçluyuz" sloganının o sezon konferans finalinde NBA şampiyonluğunu kazanan Washington Bullets'a yenilerek geri tepmesine neden oldu. Sonraki dört sezonda 76ers, Shue koçluk dizginlerini eski büyük Billy Cunningham'a devrettikten sonra bile NBA şampiyonluğunun uzağında kalacaktı. 1980 NBA Finalleri'nde Los Angeles Lakers'a karşı 4-2 kaybettiler. Altıncı maçta çaylak Magic Johnson, sakatlığı bulunan Kareem Abdul-Jabbar'ın yerine Lakers'ın pivotu olarak oynadı ve 42 sayı attı. 1981 Doğu Konferansı Finalleri'nde 76ers, Celtics karşısında seride 3-1 öne geçti ancak Boston geri dönerek seriyi yedi maçta kazandı. Ertesi sezon 76ers, Doğu Konferansı Finallerinde yine Celtics ile karşılaştı ve yine seride 3-1 öne geçti ancak Boston seride 3-3'lük eşitliği sağladı. Bu kez agresif ama ilham verici bir basketbol oynayarak 120-106'lık galibiyete uzandılar ve seride 3-1 öne geçtikten sonra 7. maçı kazanan üçüncü NBA deplasman takımı oldular. Maçın son anlarında Boston Garden taraftarları, takımlarının playoff serisini nefret ettikleri bir rakibe (Philadelphia 76ers) kaybedeceğini anladıkları için "Beat L.A., Beat L.A." diye tezahürat yapmaya başladılar, ancak yine de açıkça bu rakibe, bir sonraki turda daha nefret ettikleri bir rakibe karşı iyi şanslar dilediler.

1982-1983: Üçüncü NBA şampiyonluğu[değiştir | kaynağı değiştir]

1981'de Harold Katz, 76ers'ı Dixon'dan satın aldı. Onun gözetiminde, şampiyonluk yapbozunun son parçası 1982-83 sezonundan önce Houston Rockets'tan pivot Moses Malone'u transfer etmeleriyle tamamlandı. Hall of Famer olan Julius Erving, Maurice Cheeks ve All-Star olan Andrew Toney ve Bobby Jones'un önderliğinde normal sezonu domine ettiler ve 65 maç kazanarak halen franchise tarihinin en çok maç kazanılan ikinci yılı oldular. Malone, NBA MVP'si seçildi ve muhabirler playoffların nasıl geçeceğini sorduklarında "dört, dört, dört" diye cevap verdi - başka bir deyişle 76ers'ın 3 turun her birinde dört maç kazanması gerektiğini söyledi. Medya bunu yanlış yorumladı ve Moses'ın 76ers'ın en az 12 maçla şampiyonluğu kazanmak için üç turu da geçeceğini tahmin ettiğini varsaydı. Malone'un aksanı, övünmesinin "fo', fo', fo'" gibi duyulmasına neden oldu.

76ers, Malone'un övünmesini destekledi. Önce New York Knicks'i süpürerek, ardından da Milwaukee Bucks'ı beş maçta yenerek Doğu Konferansı playofflarıyla dalga geçtiler. 76ers, bir önceki sezon kendilerini yenen Los Angeles Lakers'ı dört maçta süpürerek üçüncü NBA şampiyonluğunu (ve Philadelphia'daki ikinci şampiyonluğunu) kazandı. Malone playoffların MVP'si seçildi. 76ers, Malone'un öngörüsünü tam olarak yerine getiremedi, çünkü aslında "fo', fi', fo" ("dört, beş, dört") şeklinde ilerlediler - Doğu finallerinin dördüncü maçında Bucks'a kaybetmeleri playoff turundaki tek yenilgi oldu.

Formalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Hall of Fame Oyuncuları[değiştir | kaynağı değiştir]

• Charles Barkley
• Al Cervi
• Wilt Chamberlain
• Billy Cunningham
• Julius Erving
• Hal Greer
• Bailey Howell
• Earl Lloyd (inducted as a contributor, not as a player)
• Moses Malone
• Harvey Pollack
• Dolph Schayes
• Allen Iverson

Emekli Edilmiş Numaralar[değiştir | kaynağı değiştir]

• 2 Moses Malone, C, 1982-1986 & 1993-1994 (never officially retired, but taken out of circulation)
• 3 Allen Iverson G, 1996-2011
• 6 Julius Erving, F, 1976-1987
• 10 Maurice Cheeks, G, 1978-1989; Head Coach, 2005-2008
• 13 Wilt Chamberlain, C, 1965-1968 (also Philadelphia native, and Philadelphia Warriors, 1959-62)
• 15 Hal Greer, G, 1963-1973 (1958-1973 if Syracuse Nationals service is included)
• 24 Bobby Jones, F, 1978-1986
• 32 Billy Cunningham, F, 1965-1976; Head Coach, 1977-1985
• 34 Charles Barkley, F, 1984-1992
• Mikrofon – Dave Zinkoff, 1963-1985 (aynı zamanda Warriors, 1946-1962)

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Güncel kadro[değiştir | kaynağı değiştir]

Philadelphia 76ers kadrosu g t d
Oyuncular	Antrenörler
Poz. # İsim Yaş - Doğum tarihi Boy Kilo Kolej C 5 Bamba, Mo 25 - 12 Mayıs 1998 2,13 m (7 ft 0 in) 105 kg (231 lb) Texas F 40 Batum, Nicolas 35 - 14 Aralık 1988 2,03 m (6 ft 8 in) 104 kg (230 lb) France F/C 25 Bazley, Darius (FA) 23 - 12 Haziran 2000 2,06 m (6 ft 9 in) 98 kg (216 lb) Princeton HS (OH)* G 16 Council, Ricky IV (TW) 22 - 3 Ağustos 2001 1,98 m (6 ft 6 in) 93 kg (205 lb) Arkansas F 33 Covington, Robert 33 - 14 Aralık 1990 2,01 m (6 ft 7 in) 95 kg (209 lb) Tennessee State F/C 21 Embiid, Joel  30 - 16 Mart 1994 2,13 m (7 ft 0 in) 127 kg (280 lb) Kansas F 12 Harris, Tobias 31 - 15 Temmuz 1992 2,03 m (6 ft 8 in) 103 kg (226 lb) Tennessee G/F 17 Hield, Buddy 31 - 17 Aralık 1992 1,93 m (6 ft 4 in) 100 kg (220 lb) Oklahoma F/C 35 Lofton, Kenneth Jr. (TW) 21 - 14 Ağustos 2002 1,98 m (6 ft 6 in) 125 kg (275 lb) Louisiana Tech G 7 Lowry, Kyle 38 - 25 Mart 1986 1,83 m (6 ft 0 in) 89 kg (196 lb) Villanova F 1 Martin, Kenyon Jr. 23 - 6 Ocak 2001 1,98 m (6 ft 6 in) 98 kg (215 lb) IMG Academy (FL)* G 0 Maxey, Tyrese 23 - 4 Ekim 2000 1,88 m (6 ft 2 in) 91 kg (200 lb) Kentucky G 8 Melton, De'Anthony 25 - 28 Mayıs 1998 1,91 m (6 ft 3 in) 91 kg (200 lb) Southern California G/F 9 Oubre, Kelly Jr. 28 - 9 Aralık 1995 2,01 m (6 ft 7 in) 92 kg (203 lb) Kansas G 22 Payne, Cameron 29 - 8 Ağustos 1994 1,91 m (6 ft 3 in) 83 kg (183 lb) Murray State* F/C 44 Reed, Paul 24 - 26 Haziran 1999 2,06 m (6 ft 9 in) 95 kg (210 lb) DePaul G 23 Smith, Terquavion (TW) 21 - 31 Aralık 2002 1,93 m (6 ft 4 in) 88 kg (195 lb) North Carolina State	Baş Antrenör Nick Nurse Yardımcı Antrenör(ler) Matt Brase John Corbacio Fabulous Flournoy Bryan Gates Rico Hines Bobby Jackson Coby Karl Mike Longabardi Jason Love Doug West Açıklamalar (C) Takım Kaptanı (DP) imzalanmamış draft seçimi (FA) Serbest Oyuncu (IN) Aktif değil (S) Cezalı (GL) On assignment to G League affiliate Sakat Kadro • Faaliyetler Son Faaliyet: 2024-2-28

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]