Paul Romer

Paul Romer
Paul Romer
	Romer, 2005
Dünya Bankası Baş Ekonomisti
	Görev süresi; Ekim 2016 - 24 Ocak 2018
Yerine geldiği	Kaushik Basu
Yerine gelen	Shanta Devarajan (Geçici)
Kişisel bilgiler
Doğum	Paul Michael Romer; 6 Kasım 1955 (68 yaşında); Denver, Colorado, ABD
Ödülleri	Nobel Ekonomi Ödülü (2018)
Eğitim	Chicago Üniversitesi (SB, PhD); Massachusetts Teknoloji Enstitüsü; Queen's Üniversitesi
Kariyeri
Dalı	Ekonomi
Çalıştığı kurumlar	New York Üniversitesi; Stanford Üniversitesi; Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley; Chicago Üniversitesi; Rochester Üniversitesi
Tez	Dynamic competitive equilibria with externalities, increasing returns and unbounded growth (1983)
Etkilendikleri	Joseph Schumpeter; Robert Solow

Paul Michael Romer (d. 6 Kasım 1955)^[1] Amerikalı bir ekonomist ve içsel büyüme teorisine yaptığı katkılardan dolayı 2018'de Nobel Ekonomi Ödülü'nün (William Nordhaus ile) ortak kazananıdır. "Teknolojik yenilikleri uzun vadeli makroekonomik analize entegre ettiği için" ödülü kazandı.^[2]

Romer, Şili'nin "iş yapma kolaylığı" sıralamasının olası siyasi manipülasyonu iddiasından kaynaklanan bir tartışmanın ardından Ocak 2018'de istifa edene kadar Dünya Bankası'nın baş ekonomisti ve kıdemli başkan yardımcısıydı.^[3]^[4] Romer, Dünya Bankası'na katılmak için NYU Stern İşletme Okulu'ndaki ekonomi profesörü görevine ara vermişti.

Romer aynı zamanda Chicago Üniversitesi, Kalifornya Üniversitesi, Berkeley, Stanford Üniversitesi İşletme Enstitüsü^[5] ve Rochester Üniversitesi'nde ekonomi profesörü olarak çalışmıştır.^[6]^[7] Ayrıca, Stanford Uluslararası Kalkınma Merkezi'nde, Stanford Ekonomi Politikası Araştırma Enstitüsü'nde, Hoover Enstitüsü'nde kıdemli araştırmacı ve Küresel Kalkınma Merkezi üyesiydi.^[8]

Gençliği ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer, eski Colorado valisi Roy Romer ve Beatrice "Bea" Miller çiftinin oğlu olarak doğdu. Dört erkek ve iki kız kardeşi vardır. Kardeşlerinden Chris Romer, eski Colorado eyalet senatörüdür.^[9]

1977'de Phillips Exeter Academy'den mezun oldu. Chicago Üniversitesi'nde Matematik alanında lisans derecesini^[10] ve ekonomi alanında doktora derecesini 1983'te tamamladı.^[1] 1977-1979 yılları arasında Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde, 1979-1980 arasında Queen's Üniversitesi'nde (Kingston, Kanada) yüksek lisans eğitimi aldı.^[11]

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer'in en önemli çalışması ekonomik büyüme alanındadır ve içsel büyüme teorisinin geliştirilmesine önemli katkılar sağlamıştır. 1997'de Time dergisi tarafından Amerika'nın en etkili 25 kişisinden biri seçildi^[12] ve 2002'de Horst Claus Recktenwald Ekonomi Ödülü'ne layık görüldü. 2015 yılında ekonomi onur topluluğu Omicron Delta Epsilon tarafından verilen John R. Commons Ödülü'nü aldı.^[13]

Akademi[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer'in ekonomik büyüme üzerine araştırması üstüne 1950'ler ve 1960'lar boyunca uzun vadeli büyümeye ilişkin kapsamlı çalışmaları yaptı.^[14] Örneğin Solow-Swan modeli, işçi başına çıktıdaki sürekli artışları hesaba katmada teknolojik ilerlemenin önceliğini belirledi. José Scheinkman ve Robert Lucas, Jr. danışmanlığında hazırladığı 1983 tarihli tezinde, teknolojik değişimin araştırma ve geliştirme gibi insanların kasıtlı eylemlerinin sonucu olduğu ekonomilerin matematiksel temsillerini inşa etti. Bu teze dayanan ve içsel büyüme teorisini başlatan iki makalesi 1986 ve 1990'da Journal of Political Economy'de yayımlandı.

Rochester Üniversitesi, Chicago Üniversitesi, Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley, Stanford Üniversitesi ve New York Üniversitesi'nde ders verdi.^[6]

Özel sektör[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer, üniversite öğrencileri için çevrimiçi çalışma soruları üreten bir şirket olan Aplia'yı kurmak için 2001 yılında akademiden geçici olarak ayrıldı; Aplia, 2007 yılında Cengage Learning tarafından satın alındı.

Kaliforniya'da Kasım 2004'te yaptığı bir toplantıda söylediği "Krizi değerlendirmemek felakettir" sözü alıntılanır. ABD'ye kıyasla diğer ülkelerde hızla yükselen eğitim seviyelerine atıfta bulunmasına rağmen, alıntı 2008 Ekonomik Krizi sırasında yapıcı fırsatlar arayan ekonomistler ve danışmanların sıkça kullandığı bir kavram haline geldi.^[15]

Charter şehirler[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer, charter şehirlerin başarısını taklit etmeye ve onları gelişmekte olan ülkelerde ekonomik büyümenin motoru haline getirmeye çalıştı. Bu modele göre şehirlerin bulundukları ülkelerden bağımsız, özel yasaları olacaktı. Bu fikri 2009'da bir TED konuşmasında sundu^[16] ve daha iyi kurallar ve kurumlarla daha az gelişmiş ulusların büyüme için farklı ve daha iyi bir yol bulabileceğini savundu.^[17] Modelinde, ev sahibi bir ülke, bir charter şehrin sorumluluğunu daha gelişmiş bir mütevelli millete devredecek ve bu da yeni yönetişim kurallarının ortaya çıkmasına izin verecektir. İnsanlar bu kurallara "ayaklarıyla oy verecek".^[9]

Honduras hükûmeti, bazılarının yeni sömürgecilik olduğunu iddia ettiği üçüncü taraf bir hükûmetin gözetimi olmaksızın, sözleşmeli şehirler kurmayı düşündü.^[9] Romer bir "şeffaflık komitesi" başkanı olarak görev yaptı ancak Eylül 2012'de projeden sorumlu Honduras hükûmet kurumu komitenin katılımı olmadan uluslararası geliştiricilerle anlaşmalar imzaladığında istifa etti.^[18]

Dünya Bankası[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 2016'da Dünya Bankası Baş Ekonomisti oldu. 12 Ocak'ta The Wall Street Journal'a verdiği bir röportajda^[19] Şili'nin sosyalist Cumhurbaşkanı Michelle Bachelet'in görev süresi boyunca belirttiği bir tartışmanın ardından 24 Ocak 2018'de^[3] istifa etti. 2014'ten itibaren, Şili'nin iş yapma kolaylığı sıralaması, politik olarak motive edilmiş olabileceğini iddia ettiği metodolojideki değişikliklerin bir sonucu olarak Dünya Bankası tarafından düşürüldü,^[4] Şili'nin sıralamadaki yerini belirlemekten sorumlu eski Dünya Bankası ekonomisti Şilili ekonomist Augusto Lopez-Claros bu iddiayı reddetti.^[20]^[21]

Nobel Ekonomi Ödülü[değiştir | kaynağı değiştir]

Romer, 2018 Ödülünü William Nordhaus ile paylaştı.^[22] İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi, 2018 ekonomi ödülü adayları arasında Romer'i seçerken, "bilginin uzun vadeli ekonomik büyümenin itici gücü olarak nasıl işlev görebileceğini gösterdiğini belirtti. ... [Önceki makroekonomik çalışmalar], ekonomik kararların ve piyasa koşullarının yeni teknolojilerin yaratılmasını nasıl belirlediğini modellememişti. Paul Romer, ekonomik güçlerin firmaların yeni fikirler ve yenilikler üretme istekliliğini nasıl yönettiğini göstererek bu eksikliği giderdi."^[2]

Ödülü aldıktan sonra Romer, büyüme ve yenilik arasındaki ilişki üstüne düşünmeye nasıl başladığını anlattı: "İlk sorduğum soru, ilerleme neden ... zaman içinde hızlanıyordu? Bir fikrin bu özel özelliğinden kaynaklanır: eğer bir şey [bir milyon kişi tarafından] keşfedilmeye [çalışılırsa], herhangi biri onu bulursa, herkes fikri kullanabilir."^[23]

Romer, ödülü aldığı gün Barnard College'da Fransız Edebiyatı profesörü Caroline Weber ile evlendi.^[24]

Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

George Evans ve Seppo Honkapohja ile birlikte "Growth Cycles", with (American Economic Review, Haziran 1998). JSTOR 116846
"Preferences, Promises, and the Politics of Entitlement" (Individual and Social Responsibility: Child Care, Education, Medical Care, and Long-Term Care in America, Victor R. Fuchs (ed.), Chicago: University of Chicago Press, 1995).
"New Goods, Old Theory, and the Welfare Costs of Trade Restrictions," Journal of Development Economics, No. 43 (1994), ss. 5-38.
"Looting: The Economic Underworld of Bankruptcy for Profit", George Akerlof ile birlikte (Brookings Papers on Economic Activity 2, William C. Brainard and George L. Perry (ed.), 1993, ss. 1-74). JSTOR 2534564
"Economic Integration and Endogenous Growth," Luis Rivera-Batiz ile birlikte (Quarterly Journal of Economics CVI, Mayıs 1991, ss. 531-55). JSTOR 2937946
"Endogenous Technological Change" (Journal of Political Economy, Ekim 1990). JSTOR 2937632
"Increasing Returns and Long Run Growth" (Journal of Political Economy, Ekim 1986). JSTOR 1833190
"Cake Eating, Chattering and Jumps: Existence Results for Variational Problems" (Econometrica 54, Temmuz 1986, ss. 897-908). JSTOR 1912842

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b Dynamic competitive equilibria with externalities, increasing returns and unbounded growth (Tez). The University of Chicago. 1983. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi – ProQuest vasıtasıyla. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "thesis-romer-1983" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ ^a ^b "The Prize in Economic Sciences 2018 Press Release" (PDF). Nobelprize.org. 8 Ekim 2018. 2 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "nobelprize" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ ^a ^b "Outspoken World Bank chief economist Paul Romer exits: Emails reveal clashes over issues ranging from grammar to methodology". Financial Times. 25 Ocak 2018. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FT2018-01-24" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ ^a ^b "World Bank economist Paul Romer quits after Chile comments". Reuters. 24 Ocak 2018. 7 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reuters2018-01-24" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ "N.Y.U. Lands Top Economist for Cities Project". New York Times. 27 Mayıs 2011. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2011.
^ ^a ^b "CV (PAUL M. ROMER)" (PDF). 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2019. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":0" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ "Paul Romer". paulromer.net (İngilizce). 18 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018.
^ "Risk and Return". Hoover Digest. No. 2. 1996. 2 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ ^a ^b ^c "The Politically Incorrect Guide to Ending Poverty". The Atlantic. Temmuz–Ağustos 2010. 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "atlantic" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ "Economist Paul Romer, SB'77, PhD'83, wins share of Nobel Prize". uchicago news. 8 Ağustos 2018. 22 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ Knowledge and the Wealth of Nations. New York: Norton. 2007. ss. 196-201. ISBN 978-0-393-32988-9.
^ "Time's 25 Most Influential Americans". Time Magazine. Time Inc. 21 Nisan 1997. 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2007.
^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ Solow (1994). "Perspectives on Growth Theory". Journal of Economic Perspectives. 8 (1): 45-54. doi:10.1257/jep.8.1.45.
^ Rosenthal (31 Temmuz 2009). "A Terrible Thing to Waste". The New York Times. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2011.
^ Paul Romer: Why the world needs charter cities 19 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., TED talk August 2009
^ Gunn (29 Eylül 2009). "Can "Charter Cities" Change the World? A Q&A With Paul Romer". The New York Times. 3 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2010.
^ "Plan for Charter City to Fight Honduras Poverty Loses Its Initiator". New York Times. 30 Eylül 2012. 8 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ Josh Zumbrun (12 Ocak 2018). "World Bank Unfairly Influenced Its Own Competitiveness Rankings". Wall Street Journal. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018.
^ "Chile complains of World Bank unfair treatment". BBC. 15 Ocak 2018. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. In an interview given to the Chilean newspaper El Mercurio, the World Bank economist who had been responsible for the rankings, Augusto Lopez-Claros, said changes in methodology "took place in a transparent and open context," denying any political bias.
^ Oscar Medina (13 Ocak 2018). "World Bank to Probe Chile's Business Ranking After Bias Alleged". Bloomberg. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. Chilean economist Augusto Lopez-Claros, who was in charge of compiling Chile’s ranking for the World Bank report, said accusations of political manipulation were “wholly without merit.”
^ Appelbaum (8 Ekim 2018). "2018 Nobel in Economics Awarded to William Nordhaus and Paul Romer". The New York Times. 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ Kiernan (8 Ekim 2018). "Two Top U.S. Economists Win Nobel for Work on Growth and Climate: Research of William D. Nordhaus and Paul M. Romer has had immense impact on global policy making, the Academy says". The Wall Street Journal. 1 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.
^ Mallozzi (11 Aralık 2018). "Arts Meets Science and Chemistry Wins the Day". The New York Times. 30 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2019.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Paul Romer'in web sitesi 23 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Diplomatik görevi
Önce gelen: Kaushik Basu	Dünya Bankası Baş Ekonomisti 2016-2018	Sonra gelen: Shanta Devarajan Geçici

[thesis-romer-1983-1] Dynamic competitive equilibria with externalities, increasing returns and unbounded growth (Tez). The University of Chicago. 1983. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi – ProQuest vasıtasıyla. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "thesis-romer-1983" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[nobelprize-2] "The Prize in Economic Sciences 2018 Press Release" (PDF). Nobelprize.org. 8 Ekim 2018. 2 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "nobelprize" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[FT2018-01-24-3] "Outspoken World Bank chief economist Paul Romer exits: Emails reveal clashes over issues ranging from grammar to methodology". Financial Times. 25 Ocak 2018. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FT2018-01-24" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[Reuters2018-01-24-4] "World Bank economist Paul Romer quits after Chile comments". Reuters. 24 Ocak 2018. 7 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reuters2018-01-24" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[5] "N.Y.U. Lands Top Economist for Cities Project". New York Times. 27 Mayıs 2011. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2011.

[:0-6] "CV (PAUL M. ROMER)" (PDF). 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2019. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":0" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[7] "Paul Romer". paulromer.net (İngilizce). 18 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018.

[8] "Risk and Return". Hoover Digest. No. 2. 1996. 2 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[atlantic-9] "The Politically Incorrect Guide to Ending Poverty". The Atlantic. Temmuz–Ağustos 2010. 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "atlantic" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[uchicago_news-10] "Economist Paul Romer, SB'77, PhD'83, wins share of Nobel Prize". uchicago news. 8 Ağustos 2018. 22 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[11] Knowledge and the Wealth of Nations. New York: Norton. 2007. ss. 196-201. ISBN 978-0-393-32988-9.

[12] "Time's 25 Most Influential Americans". Time Magazine. Time Inc. 21 Nisan 1997. 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2007.

[13] "Arşivlenmiş kopya". 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[14] Solow (1994). "Perspectives on Growth Theory". Journal of Economic Perspectives. 8 (1): 45-54. doi:10.1257/jep.8.1.45.

[15] Rosenthal (31 Temmuz 2009). "A Terrible Thing to Waste". The New York Times. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2011.

[16] Paul Romer: Why the world needs charter cities 19 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., TED talk August 2009

[17] Gunn (29 Eylül 2009). "Can "Charter Cities" Change the World? A Q&A With Paul Romer". The New York Times. 3 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2010.

[18] "Plan for Charter City to Fight Honduras Poverty Loses Its Initiator". New York Times. 30 Eylül 2012. 8 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[WSJ2018-01-12-19] Josh Zumbrun (12 Ocak 2018). "World Bank Unfairly Influenced Its Own Competitiveness Rankings". Wall Street Journal. 4 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018.

[BBC2018-01-15-20] "Chile complains of World Bank unfair treatment". BBC. 15 Ocak 2018. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. In an interview given to the Chilean newspaper El Mercurio, the World Bank economist who had been responsible for the rankings, Augusto Lopez-Claros, said changes in methodology "took place in a transparent and open context," denying any political bias.

[Bloomberg2018-01-13-21] Oscar Medina (13 Ocak 2018). "World Bank to Probe Chile's Business Ranking After Bias Alleged". Bloomberg. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. Chilean economist Augusto Lopez-Claros, who was in charge of compiling Chile’s ranking for the World Bank report, said accusations of political manipulation were “wholly without merit.”

[22] Appelbaum (8 Ekim 2018). "2018 Nobel in Economics Awarded to William Nordhaus and Paul Romer". The New York Times. 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[23] Kiernan (8 Ekim 2018). "Two Top U.S. Economists Win Nobel for Work on Growth and Climate: Research of William D. Nordhaus and Paul M. Romer has had immense impact on global policy making, the Academy says". The Wall Street Journal. 1 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2020.

[24] Mallozzi (11 Aralık 2018). "Arts Meets Science and Chemistry Wins the Day". The New York Times. 30 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

g t d Nobel Ekonomi Ödülü sahipleri
1969-1975	Ragnar Anton Kittil Frisch / Jan Tinbergen (1969) Paul Samuelson (1970) Simon Kuznets (1971) John Hicks / Kenneth Arrow (1972) Wassily Leontief (1973) Gunnar Myrdal / Friedrich August von Hayek (1974) Leonid Kantoroviç / Tjalling Koopmans (1975)
1976-2000	Milton Friedman (1976) Bertil Ohlin / James Meade (1977) Herbert Simon (1978) Theodore Schultz / Arthur Lewis (1979) Lawrence Klein (1980) James Tobin (1981) George Stigler (1982) Gérard Debreu (1983) Richard Stone (1984) Franco Modigliani (1985) James M. Buchanan (1986) Robert Solow (1987) Maurice Allais (1988) Trygve Haavelmo (1989) Harry Markowitz / Merton Miller / William Forsyth Sharpe (1990) Ronald Coase (1991) Gary Becker (1992) Robert Fogel / Douglass North (1993) John Harsanyi / John Forbes Nash Jr. / Reinhard Selten (1994) Robert Lucas, Jr. (1995) James Mirrlees / William Vickrey (Ölümünden sonra) (1996) Robert C. Merton / Myron Scholes (1997) Amartya Sen (1998) Robert Alexander Mundell (1999) James Heckman / Daniel McFadden (2000)
2001-günümüz	George Akerlof / Michael Spence / Joseph E. Stiglitz (2001) Daniel Kahneman / Vernon L. Smith (2002) Robert F. Engle / Clive Granger (2003) Finn E. Kydland / Edward C. Prescott (2004) Robert J. Aumann / Thomas C. Schelling (2005) Edmund Phelps (2006) Leonid Hurwicz / Eric Maskin / Roger Myerson (2007) Paul Krugman (2008) Elinor Ostrom / Oliver E. Williamson (2009) Peter A. Diamond / Dale T. Mortensen / Christopher A. Pissarides (2010) Thomas J. Sargent / Christopher A. Sims (2011) Alvin E. Roth / Lloyd S. Shapley (2012) Eugene Fama / Lars Peter Hansen / Robert J. Shiller (2013) Jean Tirole (2014) Angus Deaton (2015) Oliver Hart / Bengt Holmström (2016) Richard Thaler (2017) William Nordhaus / Paul Romer (2018) Abhijit Banerjee / Esther Duflo / Michael Kremer (2019) Paul Milgrom / Robert B. Wilson (2020) Joshua Angrist / Guido Imbens / David Card (2021) Ben Bernanke / Douglas Diamond / Philip H. Dybvig (2022) Claudia Goldin (2023)

Paul Romer nedir?, Paul Romer anlamı nedir?, Paul Romer ne demektir?