Ozzy Osbourne
Osbourne, 2010 Tempe, Arizona
Genel bilgiler
Doğum	John Michael Osbourne 3 Aralık 1948 (75 yaşında) Aston, Birmingham, Birleşik Krallık
Tarzlar	Heavy Metal
Meslekler	Müzisyen, besteci, söz yazarı, yazar
Çalgılar	Vokal
Etkin yıllar	1968–1992, 1995'ten beri
Müzik şirketi	Epic, CBS, Jet
İlişkili hareketler	Black Sabbath , Kelly Osbourne
Resmî site	https://www.ozzy.com

John Michael "Ozzy" Osbourne (d. 3 Aralık 1948, Birmingham), İngiliz şarkıcı ve söz yazarı.

1970'lerde heavy metal grubu Black Sabbath'ın vokalisti olarak ünlendi. 1979'da Black Sabbath’tan kovulduktan sonra solo kariyerine başladı ve 13 stüdyo albümü yayımladı. İlk 7 albümünün hepsi 2 milyondan fazla satarak ABD’de Multi-Platinum ödülleri kazandı. Osbourne, kovulduğu Black Sabbath grubuyla ilerleyen dönemde çeşitli etkinliklerde bir araya geldi ve 2013’te grupla birlikte "13" albümünü kaydetti. Metal müziğin ortaya çıkışındaki katkıları ve uzun süreli başarısı nedeniyle kendisine “metalin babası” denmektedir.

Kariyerinin ilk dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Babası Jack Osbourne, General Motors firmasında, annesi Lillian Osbourne ise Lucas adlı araba sarf malzemeleri üreten bir firmada işçi olarak çalışıyordu. Altı kardeşi ile beraber büyüyen Osbourne, okul hayatında pek başarılı olamadı; öğretmenleri öğrenim güçlüğü çektiğini düşünüyorlardı. 14 yaşındayken Beatles’ın müziği sayesinde rock müzikle tanışan Osbourne, 15 yaşındayken okulu bıraktı ve de yerel işletmelerde, inşaattan araba fabrikasına kadar değişen pek çok sektörde çalışarak iş hayatına atıldı. İlk müzik grubunu bu yıllarda, Birchfield Road School’da beraber okuduğu arkadaşı Tony Iommi ile beraber kurdu. Grup, psychedelic rock müziğinin baskın akım olduğu yıllarda, blues etkileşimli sert bir rock müzik eksenini korumaya çalışıyordu. Bas gitarist Geezer Butler, gruba yönetmen Mario Bava’nın korku filmi Black Sabbath’ın adını vermeyi düşündüğünü söyleyince gruplarının adı da konmuş oldu.

Black Sabbath[değiştir | kaynağı değiştir]

Grubun ilk albümü Black Sabbath, 13 Şubat 1970 yılında piyasaya çıktı ve de Amerikan müzik listelerinde 8. sıraya kadar yükseldi. İlk albümden sadece dört ay sonra stüdyoya dönen grup, War Pigs adlı ikinci albümleri üzerinde çalışmaya başladı; fakat Vietnam Savaşı’nı yeren albümün adı, müzik şirketinin baskısı üzerine Paranoid Park’e çevrildi. Paranoid, 4 milyondan fazla kopya sattı ve gruba ilk Amerika turnesinin kapısını açtı. Ozzy Osburne, bu albümle beraber şarkıcılık ve söz yazarlığı konusunda heavy metalin en etkili isimlerinden birisi haline gelmeye başladı.

İlk albümlerinin liste başarıları, 1971 yılında Master of Reality, 1973 yılında Volume 4, 1973 yılında Sabbath Bloodly Sabbath ve 1976 yılında Sabotage ile devam etti. Fakat grubun başarılı gidişi, 1976 yılında piyasaya sürülen Technical Ecstasy ile beraber durulmaya başladı. Technical Esctasy, Black Sabbath’ın Amerika listelerinde ilk 50’ye giremeyen ilk albümü olmuştu ve albüm sonrasında grupta çözülmeler görülmeye başlandı ve Ozzy Osbourne, 1977 kasımında, grup yeni albümleri için stüdyoya girmeden kısa bir süre önce Black Sabbath’dan ayrıldığını açıkladı. Grubun gidiş hattından memnun olmadığını söyleyen Osbourne, yine de grubun son albümü olan Never Say Die! kadrosunda yer aldı ve de 1979 yılının sonunda, çok fazla uyuşturucu madde kullandığı ve gruba yeni eserler katacak durumda olmadığı gerekçesiyle gruptan kovuldu.

Solo kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Sabbath sonrası Osbourne, ona verilen parayı harcayıp Birmingham'a geri dönmeyi düşünse de Don Arden'in Jet Records şirketi ile anlaştı. Osbourne'u kontrol etmesi için de eşi Sharon'ı Los Angeles'a gönderdi. İlk olarak Arden, Osbourne'un Sabbath'a dönmesini istedi, daha sonra da "Son of Sabbath" isimli yeni bir grup kurmasını önerdi ancak Osbourne, bu ismi beğenmedi. Sharon ise Osbourne'un Gary Moore ile bir grup kurmasını istedi. O dönem Moore'un grubu G-Force, Osbourne ile çok yakındı ve Osbourne'un yeni eleman bulmak için yaptığı provalara destek oluyordu.

1979 yılının sonunda Arden'in menejerliği altında Osbourne, Uriah Heep davulcusu Lee Kerslake, Rainbow ve daha sonra Uriah Heep basçısı bas gitarist ve söz yazarı Bob Daisley, Rainbow ve daha sonra Deep Purple klavyecisi Don Airey ve Quiet Riot gitaristi Randy Rhoads'tan oluşan the Blizzard of Ozz grubunu kurdu. Plak şirketi daha sonra grubun ilk albümünü Blizzard of Ozz olarak adlandırıp, projeyi Osbourne'un solo albümü haline çevirdi. Şarkıları Daisley ve Rhoads ile yazdığı albüm Osbourne'a büyük bir başarı getirdi.

Osbourne'un ikinci albümü Diary of a Madman, Daisley ve Rhoads'a ek olarak Kerslake'ten de şarkılar içeriyordu. "Over the Mountain" ve "Flying High Again" single'ları ile bilinen albümü Osbourne otobiyografisinde en sevdiği albüm olarak tanımladı. Albüm çıkmadan Kerslake ve Daisley ile yollar ayrıldı ve Tommy Aldridge ve Rudy Sarzo, Osbourne'a eşlik etmeye başladı. Aldridge, aslında Osbourne'un davulcu olarak ilk tercihiydi ancak Gary Moore ile çalışıyor olmasından dolayı bu birliktelik o zaman gerçekleşememişti. Sarzo da Quiet Riot da Rhoads ile çalmış ve gitaristi Osbourne'a önermişti.

19 Mart 1982'de albümün turnesi için Florida'dayken grubun şoförü Andrew Aycock'un kullandığı ve Rhoads ile grubun makyajdan ve kostümden sorumlu görevlisi Rachel Youngblood'ı taşıyan hafif hava aracı, yere yakın uçarken grubun turne otobüsüne çarptı. Dengesini kaybeden uçak, yakındaki bir villanın garajına çarptı ve içindekiler hayatını kaybetti. Yakın arkadaşı ve gitaristi Rhoads'ın ölümüne tanık olan Osbourne, derin bir depresyon geçirdi. Bu olay nedeniyle turneye iki hafta ara verildi.

Rhoads'ın yerini doldurmak için ilk konuşulan kişi Gary Moore oldu ancak Moore teklifi reddetti. Kısa bir sürede turneye geri dönüp, gitarist bulması gereken Osbourne, Rudy Sarzo'nun kardeşi Robert Sarzo ile anlaştı. Ancak aynı anda Jet Records da Gillan'ın gitaristi Bernie Tormé ile anlaşmış ve gitaristi İngiltere'den Kaliforniya'ya getirmişti. Sharon, plak şirketinin Torme'ye ödeme yaptığını öğrenince, Sarzo'nun yerine Torme alınmak zorunda kalındı. 1 Nisan 1982'de turne yeniden başladı ancak Torme'nin blues'a kayan tarzı hayranlar tarafından beğenilmedi. Birkaç turne sonra Torme, Amerika'ya gelmeden önce başladığı solo albümünü tamamlamak için İngiltere'ye gitme kararı alıp gruptan ayrıldı. Turneyi bitirmek için Osbourne, bir otel odasında dinlediği Night Ranger gitaristi Brad Gillis'i gruba aldı. Turne, New York'taki the Ritz'de kaydedilen ve 1982'de yayınlanan konser albümü Speak of the Devil ile sonlandırıldı. Sözleşmesindeki madde yüzünden bir konser albümü yayınlamak zorunda olan Osbourne, bu albüme sadece Black Sabbath döneminden şarkıları dahil etti.

1982'de Osbourne, Was (Not Was)'ın pop dance şarkısı "Shake Your Head (Let's Go to Bed)"'in vokallerini yaptı. 1990'ların başında şarkının yeniden düzenlenmiş hali UK Singles Chart'ta dört numaraya kadar çıktı. 1983'te Ratt ve Rough Cutt gitaristi Jake E. Lee, Osbourne'a Bark at the Moon albümü için eşlik etti. Daisley ile yazılan albüm Aldridge ve Airey'yi de içeriyordu. Albüm kısa sürede altın plak kazanarak, ABD'de üç milyon kopya sattı. 1986'da bas gitarist Phil Soussan ve davulcu Randy Castillo'lu The Ultimate Sin yayınlandı. Yayınladığı dönemde albüm Osbourne'un en iyi liste başarısına sahip albümü oldu. 14 Mayıs 1986'da, yayınlandıktan kısa süre sonra, platin plak alan albüm 26 Ekim 1994'te ise çifte platin plak kazandı.

Jake E. Lee ve Osbourne, 1987'de yollarını ayırdı. Osbourne, madde bağımlılığı ile mücadele etmeye devam etti. O sene Rhoads'ın ölümünün beşinci yılının anısına, 1981'den kalan konser kayıtlarının yer aldığı Tribute albümü yayınlandı. 1988'de Osbourne, Rhoads'un yerini en uzun süre dolduracak gitarist Zakk Wylde'ı keşfetti. Gitarda Wylde, davulda Castillo, bas gitarda ve söz yazımında Daisley ile No Rest for the Wicked kaydedildi. Albümün turnesinde Osbourne ve Sabbath'tan grup arkadaşı Geezer Butler ilk kez bir araya geldi ve Just Say Ozzy adlı bir konser EP'sinde ortaklıkları yayınlandı. Aynı yıl Osbourne, Billboard Hot 100 listesinde 8. sıraya kadar çıkan "Close My Eyes Forever" adlı rock balladda Lita Ford ile düet yaptı.

1980'lerdeki başarısını, 1990'larda da sürdüren Osbourne, "Mama, I'm Coming Home" şarkısını içeren No More Tears albümünü 1991'de yayınladı. Bu albümle beraber şarkı yazımında sadece müzisyen arkadaşlarından yardım almayı bırakan Osbourne, dışarıdan şarkı yazarları getirmeye başladı. 1993'te Live & Loud adlı konser albümünü çıkaran Osbourne, bu albümdeki "I Don't Want to Change the World" şarkısı ile En İyi Metal Performansı dalında Grammy Ödülü kazandı. Osbourne'un son albümü olarak tasarlanan bu albüm, dört tane platin plak kazanırken, Billboard rock listelerinde 10. oldu. Osbourne'un "No More Tours" adlı bu turnesinde ona bas gitarda Alice in Chains'ten Mike Inez ve klavyede Kevin Jones eşlik etmişti.

1995'te Osbourne'un diskografisi yeniden düzenlendi ve CD olarak yayınlandı. Aynı yıl Ozzmosis adını taşıyan bir albüm yaptı ve yeni turnesinin adını bir önceki turnede aldığı emeklilik kararına nazire yaparak "The Retirement Sucks" koydu. Albüm Billboard 200'de dört numaraya kadar çıktı. Aynı yıl altın ve platin plak alan albüm, Nisan 1999'da çifte platin aldı. Bu albüm kadrosunda Wylde, Butler ve davulda Deen Castronovo vardı. Michael Beinhorn'un prodüktörlüğünü yaptığı albümün klavyelerini ise Rick Wakeman çalmıştı. Turnede ise Guns N' Roses'tan teklif aldığı için kararsız kalan Wylde'ın yerine Joe Holmes gitarda yer aldı. 1996'nın başında Butler ve Castronovo'nun yerine önce Inez ve Castillo geri geldi. Daha sonra ise davula Mike Bordin, bas gitara ise Robert Trujillo dahil oldu. 1997'de toplama albüm The Ozzman Cometh yayınlandı.

Ozzfest ile meşgul olan Ossbourne, 2001'de Down to Earth ile uzun bir aradan sonra albüm yayınladı. Aynı yıl altın, 2003'te ise platin plak aldı. "Dreamer", Billboard'ın Mainstream Rock listesinde 10. sırada yer aldı. 8 Aralık 2003'te evinin bahçesinde ATV kullanırken kaza geçirip, acile kaldırıldı. Köprücük, sekiz kaburga ve ensesinde bir omurunu kırdı. Hastanedeyken, kızı Kelly Osbourne ile beraber yorumladıkları Black Sabbath şarkısı "Changes" ile İngiltere single listelerinde bir numara oldu. Böylece Black Sabbath'ın "Paranoid"i ile Ağustos 1970'te listelere girip, dördüncü olduktan 33 sene sonra ilk kez liste başında yer alarak bir rekor kırdı.

Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Black Sabbath ile[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1970 Black Sabbath
• 1970 Paranoid
• 1971 Master of Reality
• 1972 Vol. 4
• 1973 Sabbath Bloody Sabbath
• 1975 Sabotage
• 1976 Technical Ecstasy
• 1978 Never Say Die!
• 2013 13

Solo albümleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1980 Blizzard of Ozz
• 1981 Diary of a Madman
• 1983 Bark at the Moon
• 1986 The Ultimate Sin
• 1988 No Rest for the Wicked
• 1991 No More Tears
• 1995 Ozzmosis
• 2001 Down to Earth
• 2005 Under Cover
• 2007 Black Rain
• 2010 Scream
• 2020 Ordinary Man
• 2022 Patient Number 9

Konser albümleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• 2002 Live at Budokan
• 1993 Live & Loud

Derleme albümler[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1989 Best of Ozz
• 1990 Ten Commandments
• 1997 The Ozzman Cometh
• 2003 The Essential Ozzy Osbourne

EP'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Mr. Crowley Live EP (1980)
• Ultimate Live Ozzy (1986)
• Back to Ozz (1988)
• Just Say Ozzy (1990)
• iTunes Festival: London 2010 (2010)

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ozzy Osbourne Resmi Websitesi16 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Ozzfest Resmi Websitesi 24 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Ozzy'nin Epic Records Websitesi
• IMDb sayfası 22 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• MySpace sayfası 27 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Biyografi Sayfası 27 Aralık 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.