Nusayri Devleti

Nusayri Devleti
Nusayri Bölgesi
(1920-1922)
Fransızca: Territoire des Alaouites
Nusayri Devleti
(1922-1936)
Fransızca: État des Alaouites
Arapça: دولة العلويين
Nusayri Devleti Nusayri Bölgesi; (1920-1922); Fransızca: Territoire des AlaouitesNusayri Devleti; (1922-1936); Fransızca: État des Alaouites; Arapça: دولة العلويين
1920-1936
	Bayrak
	Lazkiye Mandası'nda Nusayri Devleti (mor)
Tür	1920-1922; Fransız Suriye ve Lübnan Mandası tarafından yönetilen bölge; 1922-1924; Suriye Federasyonu devleti (Fransız Suriye ve Lübnan Mandası tarafından yönetiliyordu); 1925-1936; Fransız Suriye ve Lübnan Mandası tarafından yönetilen devlet
Yaygın dil(ler)	Fransızca ; Arapça
Tarihî dönem	İki savaş arası dönem
• Fransız işgali
• Fransız işgali	1918
• Kuruluşu	2 Eylül 1920
• Devletin ilanı	1923
• "Lazkiye Hükûmeti" olarak adlandırılması	1930
• Dağılışı	3 Aralık 1936
Öncüller	Ardıllar
	1920:; İEDTY
	1924:; Suriye Federasyonu
1922:; Suriye Federasyonu
1936:; Suriye Cumhuriyeti
Günümüzdeki durumu	Suriye

Nusayri Devleti (Arapça: دولة جبل العلويين, Dawlat Jabal al-‘Alawiyyīn;Fransızca: État des Alaouites), 1922'ye kadar Nusayri Bölgesi olarak adlandırıldı (Fransızca: territoire des Alaouites), başlangıcından 1922'de Suriye Federasyonu'na entegrasyonuna kadar yerel olarak baskın olan Nusayrilerden oluşan, I. Dünya Savaşı'ndan sonra günümüz Suriye'sinin kıyısında bir Fransız manda bölgesiydi.^[1] Milletler Cemiyeti Fransız Mandası 1920'den 1946'ya kadar sürdü.^[2]

Coğrafya ve popülasyon[değiştir | kaynağı değiştir]

Bölge; ağırlıklı olarak kırsal, heterojen bir nüfusa ev sahipliği yapan kıyı ve dağlık bir bölgedir. Fransız Mandası döneminde bu devletin kurulmasının bu bölgenin dağlık oluşu ve bu kırsal alanlarında yaşayan Nusayrilerin şehirleşmiş Sünni'lerden farklı görülmesi ve Nusayrilerin Sünni baskısından korunmak istenmesidir ancak bu özellikle büyük şehirlerde tam olarak sağlanamamıştır, örnek olarak liman kenti Lazkiye'nin toprak sahibi aileleri ve nüfusunun yüzde 80'inin Nusayri Bölgesi kurulmadan önce Sünni Müslüman olduğu tahmin edilir. Lazkiye'nin Sünni popülasyonu ancak Nusayri Bölgesi kurulmasından, kırsal alanda yaşayan Nusayri'lerin şehirlere, özellikle Lazkiye'ye, Sünniler için çalışmaya gelmesi ve Hafız Esad'ın politikalarının da sonucu olarak iç savaştan önce azınlık seviyesine düşmüştür ve Suriye İç Savaşı öncesi tahminlere göre şehrin yüzde 50'si Nusayri olmuştur. Devletin genel nüfusunun yüzde 70'i Nusayrilerden oluşuyordu.^[3] Nusayri bölgesinin kırsal alanlarının yüzde 62'si Nusayrilerden oluşuyordu.

Nusayri Devleti, güneyde Büyük Lübnan ile sınır komşusudur; kuzey sınırı, Nusayrilerin nüfusun büyük bir bölümünü oluşturduğu İskenderun Sancağı ile idi. Batıda Akdeniz vardı. Suriye ile doğu sınırı kabaca El Nusayriye Dağları ve Asi Nehri boyunca kuzeyden güneye uzanıyordu. Modern Lazkiye ve Tartus Valilikleri kabaca Nusayri Devletini kapsar. Her ikisi de günümüzde çoğunluk Nusayri nüfusa sahiptir. Günümüz es-Sukaylabiye, Masyaf, Talkaleh ve Cisr eş-Şuğur ilçelerinin bazı bölümleri de devlete aitti.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

1918-1920[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Dünya Savaşı'nın sonunda Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşü (30 Ekim 1918'de Mondros Mütarekesi ile) dağılmakta olan imparatorluğun vilayetlerinin kontrolü için bir mücadeleye yol açtı. 1918 yılı itibarıyla Fransa, Emir I. Faysal önderliğinde Lübnan ve Suriye'yi işgal etti.^[4] 1920 yılına gelindiğinde, bölgede artan Fransız karşıtlığı, 7 Mart 1920'de Kral I. Faysal'ın^[5] yönetiminde Suriye Arap Krallığı'nın kurulmasına yol açtı. Suriye Arap Krallığı, Fransız protestolarına rağmen başlangıçta İngilizler tarafından desteklendi.^[2] İngilizler desteği geri çektiler ve 5 Mayıs 1920'de İtilaf Yüksek Konseyi, Fransız Cumhuriyeti'ne^[5] "Suriye ve Lübnan" için resmi dilleri Fransızca ve Arapça olan bir manda yayınladı. General Gouraud, Suriye toprakları yüksek komiserliği ve Fransız kuvvetlerinin başkomutanlığına atandı.^[5]

Lübnan'ın nüfusu Fransız yanlısıydı; Suriye'ninki pan-Arap milliyetçi bir eğilimle Fransız karşıtıydı.^[5] Fransızlar, mandanın Suriye özyönetimi ile "tutarsız" olmadığında ısrar etti. Kral Faysal'ın Temmuz 1920'de (Fransa'nın baskısı altında) ülkeyi terk etmesi^[5] ve İngiltere'nin Fransa'nın iddiaları karşısında yönetimine verdiği desteği çekmesi üzerine Suriyeliler mandayı kabul etmek zorunda kaldılar.^[2]

1920-22[değiştir | kaynağı değiştir]

O sırada Fransızlar, Suriye'nin birleşmesi için yerlilerin haykırışlarını reddetmişti.^[5] Eylül 1920'nin başlarında Fransızlar, demografik bölgelere yerel özerklik vermek için heterojen nüfusa dayalı olarak manda topraklarını böldü.^[5] Bazıları, Fransızların kasıtlı olarak nüfusu bölmek için hareket ettiğini ve "milliyetçi ajitasyonun kentsel bulaşmasının" yayılmasını sınırladığını iddia ediyor.^{[kaynak belirtilmeli]}^[2] 2 Eylül 1920'de kıyı ve dağlık bölgede Nusayri köylerinden oluşan bir "Nusayriler Bölgesi" oluşturuldu. Fransızlar bu ayrılığı, dağlıların çevredeki Sünni nüfustan dini açıdan farklı olan "geri kalmışlıklarını" öne sürerek haklı çıkardılar. Bölünme, Nusayri halkını daha güçlü çoğunluklardan korumayı amaçlıyordu.^[5]

I. Faysal'ın yönetiminin görece bağımsızlığından sonra, Fransız sömürgeciliği hoş karşılanmıyordu.^[2] Bölünmelerin, Müslüman çoğunluk yerine Hristiyan bir azınlığın çıkarlarına hizmet ettiği, sömürge yönetimini desteklediği ve muhalefeti bastırdığı düşünülüyordu.^[2]

Salih el-Ali, kıyı kenti Lazkiye'nin doğusundaki Nusayri bölgesinde 1919 Nusayri İsyanı'na önderlik etti.^[2] Ali, öncelikle Nusayri bölgelerini dış müdahalelerden korumakla ilgileniyordu. İsyanları milliyetçi hareket tarafından motive edilmedi; bununla birlikte, daha fazla Nusayri özerkliği için onunla özdeşleştiler.^[4] İsyancılar, Ekim 1921'de iki yıl boyunca Fransız karakollarına baskın düzenledikten sonra Fransız kuvvetlerine teslim oldular.^[4]

1923-24[değiştir | kaynağı değiştir]

1922'de Fransız yönetimi, Halep, Şam ve Nusayri Bölgesi devletlerini temsil eden konseylerden oluşan seçilmiş bir hükûmet kurdu.^[4] Haziran 1923'te General Maxime Weygand başkanlığındaki Fransız yönetimi, devletlerin kendi temsilci konseylerini seçmelerine izin verdi. Fransız yetkililer ve milliyetçiler arasında bir yarışma olan ön seçim, Suriyeliler tarafından hileli olarak kabul edildi (çoğu 26 Ekim seçimlerini boykot etti). Milliyetçi eğilimlerden yalıtılan Nusayri Devleti, ön seçimlerde yüzde 77'lik bir katılımın ardından 12 kişilik konseyine 10 Fransız yanlısı temsilci seçti. Milliyetçi Şam ve Halep'te böyle rakamlar görülmedi.^[4] Nusayriler, Suriye birliğini talep eden Sünni ve Hristiyan nüfusun aksine Lübnan toprakları ile gruplanmayı tercih ettiler.^[5] Bu ilk seçimlerde Fransız desteğinin çoğunluğu, Fransızların öncelikle yararlandığı kırsal nüfustan geldi.^[6]

1925-27: Büyük Suriye İsyanı[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Ocak 1925'te Suriye Devleti, Şam ve Halep devletlerinin bir Fransız birleşmesinden doğdu. Lübnan ve Nusayri Devleti ise dahil edilmedi.^[5]^[7]

Belki de Türk Bağımsızlık Savaşı'ndan (1919-1921) esinlenen Büyük Suriye İsyanı, Cebel el-Dürzi kırsalında başladı. Sultan el-Atraş tarafından bir Dürzi ayaklanması olarak^[7] yönetilen hareket, Abdurrahman Şahbandar liderliğindeki bir grup Suriye milliyetçisi tarafından benimsendi ve Halep ve Şam devfetlerine yayıldı.^[2]^[8] Temmuz 1925'ten Haziran 1927'ye kadar süren isyan, beş yıllık Fransız egemenliğine karşıt, anti-emperyalist bir yanıttı.^[8] Dürziler için bu isyan, Suriye birliğine yönelik bir hareket değil, sadece Fransız yönetimine karşı bir protestoydu.^[7]

Kırsal Nusayri bölgesi, Büyük İsyan'a büyük ölçüde dahil değildi.^[4] Fransızlar, Dürzi ve Nusayri gibi dini azınlıkları desteklemiş ve onları ana akım milliyetçi kültürden izole etmeye çalışmıştı.^[8] Kırsal Nusayri topluluklarından birçok genç erkek, sosyal ilerleme için özel gruplara (o sırada Suriye'deki Fransız kuvvetlerinin bir parçası) katılarak Fransız birliklerine katıldı.^[7] Azınlık topluluklarından toplanan bölgesel güçler olan bu birlikler, genellikle sivil kargaşaları bastırmak için kullanıldı.^[6]

Itamar Rabinoviç,^[7] Nusayri halkının Büyük Ayaklanma'ya ilgisiz kalmasının üç nedenini öne sürdü:

"Nusayri Devleti'nde Nusayri hakimiyeti mutlak değildi": Dürzi bölgesindeki Hristiyan ve Bedevi azınlıkların aksine, Nusayri toprakları oldukça büyük Sünni ve Hristiyan gruplara ev sahipliği yapıyordu (çoğu başkent Lazkiye'de yaşıyordu). Birçok Sünni toprak sahibi, Nusayri ortakçıları denetledi. Sünni azınlığın Nusayri çoğunluk üzerindeki ekonomik egemenliği, uzun süredir devam eden bir kızgınlık kaynağıydı. Nusayriler, Sünni toprak ağalarının milliyetçi duyguları konusunda pek hevesli değillerdi.^[7]
"Nusayri toplumu bölündü. Nusayri köylü bireyciydi ve bağlılığı farklı manevi liderler, aşiret liderleri ve çoğu zaman bir toprak ağası tarafından talep edildi."^[7]
"İzolasyonu, yoksulluğu, sosyal yapısı Nusayri bölgesinde geri kalmışlık yarattı. Bu; topluluğa bağlılık, ayrıcalık ve misyon duygusu ile güçlü bir dayanışma duygusuyla bir arada var oldu."^[7]

1927-36[değiştir | kaynağı değiştir]

Nusayri Devleti 1920-36 yılları arasında birbirini izleyen Fransız valiler tarafından yönetiliyordu:^[4]^[9]

2 Eylül 1920 - 1921: Albay Marie Joseph Émile Niéger (1874; 1951)
1921-1922: Gaston Henri Gustave Billotte (1875; 1940)
1922-1925: Léon Henri Charles Cayla (1881; 1965)
1925 - 5 Aralık 1936: Ernest Marie Hubert Schoeffler (1877; 1952)

Ağırlıklı olarak devlet şehirlerinde yaşayan Sünni toprak sahipleri, Suriye birliğinin destekçileriydi; ancak Fransızlar, yiyecek ve içecek sağladıkları kırsal Nusayri toplulukları tarafından desteklendi.^[4]

1930'da Nusayri Devleti, Fransızların 1936'ya kadar Arap milliyetçilerine tek tavizi olarak Lazkiye Hükûmeti şeklinde yeniden adlandırıldı.^[4]

Dağılma[değiştir | kaynağı değiştir]

3 Aralık 1936'da (1937'de yürürlüğe girdi) Nusayri Devleti, Fransızlar tarafından Ulusal Blok'a (yarı özerk Suriye hükûmetinin iktidar partisi) bir taviz olarak Suriye Cumhuriyeti'ne dahil edildi.^[10]

Bölgede çok sayıda Nusayri ayrılıkçı hissi vardı, ancak siyasi görüşleri tek bir ses halinde koordine edilemedi. Bu, çoğu Nusayri'nin "Lazkiye ve Hama'da ikamet eden ağırlıklı olarak Sünni bir toprak sahibi sınıf tarafından sömürülen" köylü statüsüne bağlandı.^[4] Nusayri aşiretleri arasında da büyük bir hizipçilik vardı ve Nusayri Devleti çok az organize direnişle Suriye'ye dahil edildi.

Sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

1936-1946[değiştir | kaynağı değiştir]

1939'da Ulusal Blok partisi, Suriye hükûmetinin Fransız etkisinden özerkliğini artıramaması nedeniyle Suriye halkının gözünden düştü. Başbakan Cemil Merdam 1938'in sonunda istifa etti.^[4] Fransızlar iktidar boşluğunu doldurdu, parlamentoyu dağıttı, Suriye milliyetçiliğini bastırdı ve Fransız destekli Nusayri ve Dürzi topraklarının özerkliğini artırdı (Suriye'nin birleşmesini engelledi).

II. Dünya Savaşı, Suriye'de güçlü bir İngiliz varlığı kurdu. Haziran 1940'ta Üçüncü Cumhuriyet'in düşüşünden ve Fransızların Mihver Devletlerine teslim olmasından sonra Vichy Fransası, İngiltere ve Özgür Fransa Temmuz 1941'de ülkeyi (ve Lübnan'ı) ele geçirene kadar Suriye'yi kontrol etti. 1942'de Lazkiye ve Dürzi bölgeleri Suriye kontrolüne geri verildi.^[4] Savaşın sonunda, Suriye'deki Arap milliyetçileri iktidar için başka bir oyun oynamaya hazırdı.

1946-63[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransızlar 1946'da Suriye'den ayrıldı ve yeni, bağımsız hükûmet üç yıl sürdü (1949 askeri darbesine kadar).^[4] Suriye Ordusu'na, Fransız Mandası Levant Ordusu'ndan (bağımsızlıktan sonra Suriye Ordusu halini aldı) kalan Nusayri, Dürzi ve kırsal Kürt Sünni topluluklarından acemi askerler hakimdi. 1949 darbesinden sonra Nusayriler, 1960'larda subay oldular ve devlet teşkilatına hakim oldular.^[4] Eski Devlet Başkanı Hafız Esad ve oğlu Beşşar (şimdiki devlet başkanı), Nusayri kökenlidir.

Suriye İç Savaşı 2011-günümüz[değiştir | kaynağı değiştir]

Suriye İç Savaşı'nın bir sonucu olarak 2012'de, Şam'ın düşmesi durumunda Nusayri Devleti'nin Beşşar Esad ve hükûmet liderleri için bir sığınak olarak yeniden yaratılma olasılığına dair spekülasyonlar vardı.^[11]^[12]^[13]^[14] Ürdün Kralı II. Abdullah, domino etkisinden korkarak bunu çatışmadaki "en kötü durum" senaryosu olarak nitelendirdi: Bölge çapında sonuçlarla ülkenin mezhepsel hatlar boyunca parçalanması.^[15]

Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]

Din	Sakinleri	Yüzde
Lazkiye nüfus sayımı, 1921-22^[16]
Nusayriler	253.000	%70,7
Sünniler	50.000	%14
Hristiyanlar	42.000	%11,7
İsmaililer	13.000	%3,6
Toplam	358.000	%100

1923 Nusayri nüfus sayımı^[5]
	Nusayri	Sünni	İsmaili	Hristiyan
Nüfus	173.000	32.000	5.000	36.000

1943 Lazkiye nüfusu^[4]
	Lazkiye (başkent)	Kentsel	Kırsal
Nüfus	36.687	41.687	610.820

Posta pulları[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir çift sürşarj: 10 kuruşluk Suriye pulu üzerinde bir uçağın (hava postası) üzerinde "Alaouites"

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Cebel el-Dürzi Devleti

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Alawite Territory (Sanjak of Latakia 1920–1936) 17 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., From
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Provence, Michael. The Great Syrian Revolt and the Rise of Arab Nationalism. Austin: University of Texas Press, 2005.
^ "FIRST ENCYCLOPAEDIA OF ISLAM 1913-1936". Library of Turkistani (İngilizce). 29 Mayıs 2019. 28 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2022.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Khoury, Philip S. Syria and the French Mandate: The Politics of Arab Nationalism, 1920–1945. Princeton: Princeton University Press, 1987.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Longrigg, Stephen Hemsley. "Syria and Lebanon Under French Mandate." London: Oxford University Press, 1958.
^ ^a ^b Burke, Edmund, III. "A Comparative View of French Native Policy in Morocco and Syria, 1912–1925." Middle Eastern Studies, Vol. 9, No. 2: 175–186. May 1973.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Rabinovich, Itamar. "The Compact Minorities and the Syrian State, 1918–45." Journal of Contemporary History, Vol.14, No.4: 693–712. Oct 1979.
^ ^a ^b ^c Khoury, Philip S. "Factionalism among Syrian Nationalists during the French Mandate." International Journal of Middle East Studies, Vol. 13, No. 4: pp. 441–469. Nov. 1981.
^ "Complete list of governors, acting governors and delegates". 17 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2008.
^ Shambrook, Peter A. "French Imperialism in Syria, 1927–1936." Reading: Ithaca Press, 1998.
^ "Syria Conflict: Breakaway Alawite State May Be President Bashar Assad's Last Resort". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.
^ "Alawi split from Syria would spell disaster – FT.com". 10 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.
^ "Assads' family rule makes an Alawite state impossible – The National". 11 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.
^ "Idea of an Assad Alawite state". 9 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2012.
^ "Formation of a breakaway Alawite state may be Assad's 'Plan B' if he loses control of Syrian capital Damascus – Middle East – World – The Independent". 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.
^ E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Volume 2, page 301

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Harita 4 Aralık 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi
Dünya Bayrakları 12 Şubat 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[blag-1] Alawite Territory (Sanjak of Latakia 1920–1936) 17 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., From

[P-2] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Provence, Michael. The Great Syrian Revolt and the Rise of Arab Nationalism. Austin: University of Texas Press, 2005.

[3] "FIRST ENCYCLOPAEDIA OF ISLAM 1913-1936". Library of Turkistani (İngilizce). 29 Mayıs 2019. 28 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2022.

[K-4] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Khoury, Philip S. Syria and the French Mandate: The Politics of Arab Nationalism, 1920–1945. Princeton: Princeton University Press, 1987.

[L-5] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Longrigg, Stephen Hemsley. "Syria and Lebanon Under French Mandate." London: Oxford University Press, 1958.

[B-6] Burke, Edmund, III. "A Comparative View of French Native Policy in Morocco and Syria, 1912–1925." Middle Eastern Studies, Vol. 9, No. 2: 175–186. May 1973.

[R-7] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Rabinovich, Itamar. "The Compact Minorities and the Syrian State, 1918–45." Journal of Contemporary History, Vol.14, No.4: 693–712. Oct 1979.

[Kh-8] Khoury, Philip S. "Factionalism among Syrian Nationalists during the French Mandate." International Journal of Middle East Studies, Vol. 13, No. 4: pp. 441–469. Nov. 1981.

[9] "Complete list of governors, acting governors and delegates". 17 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2008.

[S-10] Shambrook, Peter A. "French Imperialism in Syria, 1927–1936." Reading: Ithaca Press, 1998.

[11] "Syria Conflict: Breakaway Alawite State May Be President Bashar Assad's Last Resort". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.

[12] "Alawi split from Syria would spell disaster – FT.com". 10 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.

[13] "Assads' family rule makes an Alawite state impossible – The National". 11 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.

[14] "Idea of an Assad Alawite state". 9 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2012.

[15] "Formation of a breakaway Alawite state may be Assad's 'Plan B' if he loses control of Syrian capital Damascus – Middle East – World – The Independent". 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2022.

[16] E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Volume 2, page 301

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

g t d Asya ve Okyanusya'daki eski Fransız sömürgeleri
Fransız Hindistanı	Chandernagor Coromandel Kıyısı Madras Karaikal Mahé Pondichéry Yanaon
Çinhindi Birliği	Kamboçya Kouang-Tchéou-Wan Laos Vietnam Cochinchina Annam Tonkin
Fransız Suriye ve Lübnan Mandası	Nusayri Devleti Büyük Lübnan Cebel el-Dürzi Suriye Devleti Halep Şam İskenderun Sancağı
Okyanusya	Yeni Hebridler Vanuatu Louis-Philippe (Akaroa)
Fransa-Asya ilişkileri Compagnie des Indes Orientales

Nusayri Devleti nedir?, Nusayri Devleti anlamı nedir?, Nusayri Devleti ne demektir?