New Orleans Baltacısı
Balta cinayetlerinin sahnelerinin resimli haritası, Mart 1919
Kurbanların sayısı	6 ölü, 6 yaralı
Cinayetlerin süresi	23 Mayıs 1918 - 27 Ekim 1919
Cinayetlerin yer(ler)i	New Orleans
Cinayet yöntemi	Balta
Tutuklama tarihi	Tutuklanamadı

New Orleans Baltacısı, (İng. Axeman of New Orleans) Mayıs 1918'den, Ekim 1919'a kadar New Orleans, Louisiana ve çevredeki yerleşim alanlarında faaliyet göstermiş Amerikalı seri katil'dir. Cinayetler sebebiyle panik ve korkunun halk arasında zirvede olduğu sırada basında çıkan haberlerde, 1911 gibi erken bir tarihe kadar uzanan benzer cinayetlerden bahsediliyordu, ancak günümüzdeki araştırmacılar bu raporların doğruluğunu sorguluyor. Şu ana kadar 12 kişiye saldırmış, bunlardan 6 tanesi ölmüştür. Kurbanları uyurken evde bulunan baltalarını kullanarak saldırıyordu. Bazı gazetelere mektuplar da göndermiştir. Bu seri katil 18 ay boyunca faaliyet göstermiş ve sonra saldırılar bir anda kesilmiştir.

Katilin kim olduğu asla kesin olarak tespit edilemedi ve cinayetler hala çözülmemiş konumdadır. Baltacı genellikle İtalyan göçmenlerini ve İtalyan-Amerikan'ları hedefliyordu.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

Katilin lakabından da anlaşılacağı üzere, kurbanlara genelde kurbanların evlerinde bulunan, kendilerine ait olan balta'larla saldırıyordu.^[1] Çoğu zaman, bir imza olarak, evlerin arka kapılarının alt kısmını bir keski ile parçalardı, kırık kısmını ise kapının yakınına bırakırdı. Katil daha sonra bir ya da birden fazla ev ahalisine balta ya da jiletle saldırıyordu. Suçların yapılış motivasyonu hırsızlık değildi ve suçlu asla kurbanlarının evlerinden bir şey almadı.^[2] Baltacının kurbanlarının çoğu İtalyan göçmeni veya İtalyan-Amerikan'lardı. Bu da birçok insanın suçların ırki bir motivasyonu olduğunu düşünmesine sebep oldu. Birçok medya ve basın kurumu suçların bu noktasına dikkat çekti, hatta hiçbir kanıt olamamasına rağmen İtalyan Mafyası'nın işin içinde olduğunu bile öne sürdü. Bazı suç analistleri cinayetlerin cinsiyetle alakası olduğunu ve katilin belki de özellikle kadın kurbanlar isteyen bir sadist olduğunu düşündü. Kriminolojistler Colin ve Damon Wilson Baltacı'nın erkekleri yalnızca kadınlara karşı cinayet teşebbüslerine karşı koyduklarında öldürdüğü hipotezini kurdular, bu da ahaliden kadının öldürülüp erkeğin öldürülmediği olaylarla destekleniyordu. Daha az inandırıcı bir teori ise katilin cinayetleri caz müziği tanıtmak ve reklamını yapmak için işlediğiydi, bu da çeşitli gazetelere gönderilen ve katile ait olduğu iddia edilen bir mektupta evlerinde caz müzik çalanları bağışlayacağını söylemesine dayanıyor.^[3]

Baltacı ne yakalandı ne de kimliği teşhis edildi ve suç zinciri başladığı kadar gizemli bir şekilde birden durdu. Katilin kimliği çeşitli olası teşhisler önerilmesine rağmen günümüzde hala bilinmiyor.

Baltacının Mektubu[değiştir | kaynağı değiştir]

En Sıcak Cehennem, 13 Mart 1919

New Orleans'ın saygıdeğer ölümlüleri: Baltacı

Beni hiçbir zaman yakalayamadınız ve yakalayamacaksınız da. Dünyayı saran oksijen bile beni göremez, bu yüzden siz de beni hiçbir zaman göremeyeceksiniz. Sizler gibi insan değil, ateşler içindeki cehennemden gelmiş bir şeytanın ruhuyum. Siz Orleans sakinlerinin ve salak polislerin New Orleans Baltacısı dediği katilim.

Polisin bir hayli salak olması sadece beni değil, Satanik efendimizi de bir hayli eğlendiriyor. Yine de onlara tetikte olmasını ve kim olduğumu daha fazla kurcalamamaları gerektiğini söyleyin. Eğer beni araştırmaya devam ederlerse, New Orleans Baltacısı’nın gazabı ile karşılaşarak keşke doğmasaydım diyecekler.

New Orleans sakinleri, benim acımasız bir katil olduğumu düşünebilirsiniz. Zaten öyleyim ancak beni zorlarsanız ne kadar ileriye gideceğimi tahmin bile edemezsiniz. Ölüm meleği ile bir hayli yakın olduğumu söylemem gerekiyor. Tek bir emir ile en iyi insanlarınızı doğramaktan asla çekinmem.

Şimdi konumuza gelelim. Önümüzdeki salı günü, dünya saati ile saat 12.15’te New Orleans’tan geçeceğim. Son bir damla kalan merhametimle birlikte sizlere bir teklif sunuyorum. Sıkı bir caz müzik hayranıyımdır ve cehennemdeki tüm kötü ruhlar şahidim olsun ki evinden caz müzik sesi gelen herkesi o gece bağışlayacağım. Salı akşamı evinden caz müzik sesi gelmeyen insanlar, baltamın tadına bakacaklar.

--Baltacı^[4]

Şüpheliler[değiştir | kaynağı değiştir]

Suç yazarı Colin Wilson Baltacı'nın Joseph Momfre, Mike Pepitone'un dulu ve bilinen son kurban olan kadın tarafından Aralık 1920'de Los Angeles'ta vurularak öldürülen bir adam, olabileceğini tahmin ediyor. Wilson'ın teorisi diğer suç kitaplarında ve web sitelerinde sıkça tekrar ediliyor. Ancak, başka bir suç yazarı olan Michael Newton New Orleans ve Los Angeles kamu, polis ve mahkeme kayıtlarını gazeteler dahil araştırmasına rağmen "Joseph Momfre" isimli bir adamın Los Angeles'ta saldırıya uğradığına veya öldürüldüğüne dair hiçbir kanıt bulamadı.^[5]

Newton ayrıca Bayan Pepitone'un (bazı kaynaklarda Esther Albano diye geçer ve diğerleri için basitçe "Pepitone'un dulu olduğunu iddia eden kadın") böyle bir suç için tutuklandığına, yargılandığına ve hatta Kaliforniya'da bulunup bulunmadığına dair hiçbir bilgi bulamadı. Newton "Momfre" soyadının o dönem New Orleans'ta alışılmışın dışında olmadığını da belirtiyor. Görünüşe göre New Orleans'ta Joseph Momfre ya da Mumfre isimli suç geçmişi olan, organize suçla bağlantılı olabilecek olan biri gerçekten olabilir. Fakat o vakit için olan yerel kayıtlar bunu doğrulamaya yetecek kadar geriye uzanmıyor. Wilson'un açıklaması bir şehir efsanesi gibi gözüküyor ve günümüzde katilin kimliğini teşhis edecek kanıt o zamankinden farklı, fazla değil.^[5]

Baltacı'nın "daha önceki" kurbanları olduğu iddia edilen 2 kişi, Schiambra adlı İtalyan çift 16 Mayıs 1912'nin erken sabah saatlerinde New Orleans'taki evlerinde vurulmuştu. Bay Schiambra kurtulsa da bayan Schiambra öldü. Gazete kayıtlarında, ana şüpheli birden fazla kez "Momfre" adı ile bahsediliyor. Baltacı'nın saldırı şeklinden bariz farklı olsa da, eğer Joseph Momfre Baltacı ise, Schiambra çifti gelecek seri katilinin önceki kurbanları olabilir.^[3]

Akademisyen Richard Warner'a göre,^[6] buradaki asıl şüpheli, Leon Joseph Monfre/Manfre takma adını kullanmış olan Frank "Doc" Mumphrey (1875-1921) idi.

Cinayet Yöntemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Baltacının cinayet yöntemi yakalanmamak için kurbanların baltalarını kullanarak onlara saldırması ve baltaları öylece kanlar içinde bırakmasıydı. Parmak izi ile rahatça bulunabilirdi fakat bu yöntem yeni keşfedildiği için uygulanamadı.

Kurbanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

1. Joseph Maggio, İtalyan bakkal Joseph Maggio ve eşi Catherine, 23 Mayıs 1918'de Upperline ve Magnolia Streets'in köşesinde bar ve bakkal işlettikleri evlerinde yan yana uyurken saldırıya uğradılar. Katil eve girdi ve ardından çiftin boğazını usturayla kesmeye başladı. Ayrıldıktan sonra, belki de gerçek ölüm nedenini gizlemek için baltayla kafalarını vurdu. Joseph saldırıdan kurtuldu, ancak kardeşleri Jake ve Andrew tarafından keşfedildikten birkaç dakika sonra öldü. Dairede, kolluk kuvvetleri, katilin olay yerinden kaçmadan önce temiz bir takım elbise giydiği için kanlı kıyafetlerini buldu. Cesetler çıkarıldıktan sonra polis tarafından tam bir arama yapılmadı, ancak daha sonra kanlı ustura komşu bir mülkün bahçesinde bulundu.^[7] Polis, görünürde bırakılan para ve değerli eşyaların davetsiz misafir tarafından çalınmadığından, saldırıların nedeni olarak soygunu dışladı.^[8] Çifti öldürmek için kullanılan usturanın, Camp Caddesi'nde bir berber dükkânı işleten merhumun kardeşi Andrew Maggio'ya ait olduğu tespit edildi. Çalışanı Esteban Torres polise, Maggio'nun cinayetten iki gün önce usturayı dükkânından çıkardığını ve bıçaktan bilenmiş bir çentik almak istediğini açıkladı.^[9] Kardeşinin evinin bitişiğindeki dairede yaşayan Maggio, öldürülen erkek kardeşini ve baldızını korkunç saldırılar gerçekleştikten yaklaşık iki saat sonra, duvardan garip inilti sesleri duyduğunda keşfetti. Maggio, donanmaya katılmak için yola çıkmadan önce bir kutlama gecesinden sonra eve döndüğü için, sabahın erken saatlerinde meydana gelen saldırılarla ilgili herhangi bir gürültü duymamasını, sarhoş halinden sorumlu tuttu; polis, yine de, zorla eve girerken davetsiz misafiri duymamasına şaşırdı.^[10] Andrew Maggio, polis şefinin suçtaki baş şüphelisi oldu, ancak müfettişler onun ifadesini çürütemeyince ve cinayetlerden önce konutun yakınında gizlendiği iddia edilen kimliği belirsiz bir adamla ilgili ifadesini çözemeyince serbest bırakıldı.^[11]
2. Catherine Maggio, Joseph Maggio'nun karısıydı. Boğazı o kadar derinden kesilmişti ki, başı neredeyse omuzlarından kopacaktı. Joseph'in aksine, Catherine saldırıdan çok sonra hayatta kalamadı ve kocasının erkek kardeşleri onları bulmadan önce öldü.^[9]
3. Louis Besumer ve metresi Harriet Lowe, 27 Haziran 1918 sabahının erken saatlerinde, Dorgenois ve Laharpe Sokaklarının köşesinde bulunan bakkalının arka tarafındaki mahallede saldırıya uğradı. Besumer'in sağ şakağının üzerine baltayla vurulmuş ve bu da olası bir kafatası kırığı ile sonuçlanmıştı. Lowe'un sol kulağının üstü parçalanmıştı ve olay yerine polis geldiğinde baygın bulundu. Çift, rutin bir teslimat yapmak için bakkala gelen bir fırın vagonu sürücüsü olan John Zanca tarafından saldırı sabahı saat 7'den kısa bir süre sonra keşfedildi. Zanca, hem Besumer hem de Lowe'u kendi kanlarından oluşan bir su birikintisi içinde buldu, her ikisinin de başlarından kanlar akıyordu.^[12] Besumer'e ait olan balta dairenin banyosunda bulundu. Besumer daha sonra polise baltayla vurulduğu sırada uyuduğunu söyledi.^[13] Polis, saldırılardan sadece bir hafta önce Besumer'in mağazasında çalışmaya başlayan 41 yaşındaki Afro-Amerikalı potansiyel şüpheli Lewis Oubicon'u neredeyse anında tutukladı. Adamın suçlu olduğunu kanıtlayabilecek hiçbir kanıt yoktu, ancak polis yine de onu tutukladı ve Oubicon'un saldırı sabahı nerede olduğuna dair çelişkili açıklamalar sunduğunu belirtti. Cinayete teşebbüsten kısa bir süre sonra Lowe, melez bir adamın saldırısına uğradığını hatırladığını, ancak yarı baygın, sersem hali nedeniyle polis tarafından ifadesinin dikkate alınmadığını belirtti. Saldırıların olası tek açıklamasının soygun olduğu söylenirken, çiftin evinden herhangi bir para veya değerli eşya alınmadı.^[12] Oubicon daha sonra polisin onu suçlardan sorumlu tutmak için yeterli kanıt toplayamaması nedeniyle serbest bırakıldı. Adamın evindeki bir sandıkta Almanca, Rusça ve Yidiş dilinde yazılmış bir dizi mektup bulununca, medyanın ilgisi kısa sürede Besumer'in kendisine çevrildi. Polis, Besumer'in bir Alman casusu olduğundan şüphelendi ve hükûmet yetkilileri, Besumer'in potansiyel casusluğu hakkında tam bir soruşturma başlattı. Haftalar sonra, bilincini tam kazandıktan sonra, Harriet Lowe polise Besumer'in aslında bir Alman casusu olduğunu düşündüğünü söyledi ve bu da onun derhal tutuklanmasına yol açtı. İki gün sonra Besumer serbest bırakıldı ve davanın iki baş müfettişinin, kabul edilemez çalışmaları nedeniyle rütbeleri düşürüldü. Besumer, başarısız bir ameliyattan sonra Charity Hastanesinde ölmek üzere olan Harriet Lowe'un, kendisine bir aydan uzun bir süre önce baltayla saldıranın o olduğunu söylemesinin ardından, Ağustos 1918'de bir kez daha tutuklandı. Cinayetle suçlandı ve on dakikalık bir jüri görüşmesinin ardından 1 Mayıs 1919'da beraat etmeden önce dokuz ay hapis yattı.^[13]
4. Harriet Lowe, Louis Besumer ile yataktayken saldırıya uğradı. Daha önce bahsedildiği gibi, Lowe, Charity Hastanesine kaldırılmadan önce sol kulağının yukarısı parçalanmış ve baygın durumdaydı..^[12] Lowe, saldırı ve Louis Besumer'in karakterine dair skandal ve yalan yanlış açıklamalarda bulundukça bir medya sirkinin merkezi haline geldi. Times-Picayune Gazetesi, Lowe'un Besumer'in eşi değil metresi olduğunu keşfettikten sonra Lowe'u ve açık sözlülüğünü iyicec sansasyonelleştirdi. Bir Charity Hastanesi kaynağı, Besumer "Bayan Harriet Lowe"un odasına yönlendirilmek istediğinde skandalı keşfetti ve bu isimde hiçbir kadın hasta olmadığı için erişimi kaçınılmaz olarak reddedildi. Besumer'in karısı, metres skandalından hemen sonraki günlerde halihazırda devam eden dramayı alevlendirerek Cincinnati'den geldi.^[14] Lowe, New Orleans polis şefinden hoşlanmadığını ve polis sorgulamasına uyma konusundaki isteksizliğini defalarca dile getirdiği için medyanın dikkatini daha da çekti. Medeni durumunun gerçeği kamuoyuna açıklandıktan sonra, Lowe Times-Picayune'den gazetecilere, skandalı basına ilk bildirenin Şef Mooney olduğundan şüphelendiği için artık polise soruşturmalarında yardım etmeyeceğini söyledi.^[15] Lowe, skandala ve Besumer'in bir Alman casusu olduğunu öne süren çılgınca ifadelerine rağmen, saldırıdan haftalar sonra Besumer ile paylaştığı eve döndü. Saldırının şiddeti nedeniyle yüzünün bir tarafı kısmen felç olmuştu.^[16] Lowe, doktorların kısmen felçli yüzünü onarma çabasıyla kendisini ameliyat etmesinden sadece iki gün sonra 5 Ağustos 1918'de öldü. Lowe, ölümünden hemen önce yetkililere kendisine saldıranın Louis Besumer olduğundan şüphelendiğini söyledi.^[13]
5. Anna Schneider, 5 Ağustos 1918 akşamı erken saatlerde saldırıya uğradı. 8 aylık hamile, 28 yaşındaki Anna uyandığında üzerinde karanlık bir figürün dikildiğini gördü ve defalarca yüzüne vuruldu. Kafa derisi kesilmişti ve yüzü tamamen kanla kaplıydı. Bayan Schneider, işten geç dönen kocası Ed Schneider tarafından gece yarısından sonra keşfedildi.^[17] Schneider, saldırıyla ilgili hiçbir şey hatırlamadığını iddia etti ve olaydan iki gün sonra sağlıklı bir kız bebek dünyaya getirdi. Kocası, polise, cüzdanında bulunan altı veya yedi dolardan başka evden hiçbir şeyin çalınmadığını söyledi. Dairenin pencereleri ve kapıları zorla açılmamış gibi görünüyordu ve yetkililer, kadının büyük olasılıkla yakındaki bir masada bulunan bir lambayla saldırıya uğradığı sonucuna vardı. Polisin eski bir hükümlü olduğunu söylediği James Gleason, Schneider'in bulunmasından kısa bir süre sonra tutuklandı. Gleason daha sonra kanıt eksikliği nedeniyle serbest bırakıldı ve başlangıçta yetkililerden kaçtığını çünkü sık sık tutuklandığını belirtti. Baş müfettişler, saldırının Besumer ve Maggio'yu içeren önceki olaylarla bağlantılı olduğunu düşündüklerini kamuoyu önünde açtılar.^[18]
6. Joseph Romano, iki yeğeni Pauline ve Mary Bruno ile yaşayan yaşlı bir adamdı. 10 Ağustos 1918'de Pauline ve Mary amcalarının kaldığı bitişiklerindeki odadaki gürültüye uyandılar. Odaya girdiklerinde kız kardeşler amcalarının başına 2 açık kesiğe sebep olan ciddi bir darbe aldığını gördüler. Odaya girdiklerinde adam tam da kaçmak üzereydi. Kızlar yine de adamın koyu tenli, ağır yapılı olduğunu, siyah bir takım elbise ve fötr şapka giydiğini ayırt edebildiler. Romano ağır yaralı olmasına rağmen ambulans ulaştığında ambulansa yürüyebilecek bir haldeydi, fakat beyin travması dolayısıyla 2 gün sonra öldü. Ev atanmıştı ama Romano'dan hiçbir şey çalınmamıştı. Otoriteler arka bahçede kanlı bir balta buldular ve arka kapının aşağı panel kısmının kazınıp kırıldığını keşfettiler. Romano cinayeti şehirde büyük bir kaos yarattı insanlar sürekli bir Baltacı saldırısının korkusu içindeydi. Polis insanların New Orleans'ın mahallelerinde bir baltacının gezdiğini söylediği birçok rapor aldı. Hatta bazı kişiler polisi arayıp arka bahçelerinde baltalar bulduklarını bile söylediler.^[13] John Dantonio, o zaman emekli olan bir İtalyan dedektif kamuda baltacı cinayetlerini işleyen adamın 1911'de birkaç kişiyi öldüren kişiyle aynı kişi olduğu hakkındaki hipotez ve tahminlerini bildirdi. Emekli dedektif, cinayetlerin aynı kişi tarafından gerçekleştirildiğini varsaymak için sebep olarak iki cinayet dizisinin işlenme biçimindeki benzerlikleri gösterdi. Dantonio potansiyel katili çift kişiliğe sahip olabilecek, sebepsiz öldüren biri olarak tarif etti. Dantonio bu tarz bir kişinin; normal, yasalara uyan ancak birçok zaman büyük öldürme arzusu tarafından yenilen bir vatandaş olabileceğini söyledi. Daha sonra da katili gerçek hayattaki "Dr. Jekyll ile Bay Hyde" olarak tanımladı.^[19]
7. Charles Cortimiglia, Mississippi Nehri'nin karşısındaki New Orleans banliyösünde Gretna, Louisiana'da Jefferson Bulvarı ve İkinci Cadde'nin köşesinde, karısı Rosie ve küçük kızı Mary ile birlikte yaşayan bir İtalyan göçmeniydi. 10 Mart 1919 gecesinde Cortimiglia hanesinden gelen çığlıklar duyuldu. Manav Iorlando Jordano caddenin karşısından hemen koşarak araştırmaya gitti. Vardığında Charles Cortimiglia, karısı ve küçük kızına bilinmeyen biri tarafından saldırıldığını fark etti. Rosie kapı eşiğinde kafasında ciddi bir yarayla vefat etmiş kızını tutuyordu. Charles yerde yatıyordu ve bolca kanaması vardı. Çift hemen Charity Hastanesine götürüldü orada ikisinin de kafatasında kırıklar olduğu keşfedildi. Evden hiçbir şey çalınmamıştı ama arka kapının alt paneli yine kırılmış ve arka verandada kanlı balta bulunmuştu. Charles 2 gün sonra taburcu olurken karısı hala doktorların kontrolündeydi. Tamamen bilincini kazandıktan sonra Rosie Iorlando Jordano ve 18 yaşındaki oğlunun saldırılardan sorumlu olduğunu ileri sürdü. Iorlando 69 yaşındaki bir adam olarak bu suçları işlemek için fazla sağlıksız, zayıf bir haldeydi. Frank Jordano ise 1.80'den fazla boyu ve 90'ın üstünde kilosuyla arka kapının panelinden sığmak için çok büyüktü. Charles Cortimiglia karısının iddialarını şiddetle reddetti, ama buna rağmen polis iki adamı da tutukladı ve cinayetle suçladı. Bu iki adam sonradan suçlu bulunacaktı. Frank asılmaya, babası ise müebbet hapise çarptırıldı Charles Cortimiglia mahkeme sonrası karısından boşandı. Yaklaşık bir yıl sonra Rosie kıskançlık, kin ve inadından dolayı bu 2 adama suçsuz yere suçladığını söyledi. İfadesi Jordano'lara karşı tek kanıt olduğu için ikisi de hapisten kısa bir süre sonra salındılar.^[20]
8. Rosie Cortimiglia, göçmen işçi Charles Cortimiglia'nın karısı idi. Kocasıyla beraber 10 Mart 1919 gecesi bebeği kollarında uyurken saldırıya uğradı. Baltacı tarafından ağır yaralanmıştı ancak kurtuldu.^[20]
9. Mary Cortimiglia, Charles ve Rosie Cortimiglia'nın 2 yaşındaki bebek kızlarıydı. Annesinin kollarında uyurken boynunun arkasına tek bir darbe ile öldürüldü.^[20]
10. Steve Boca, adlı manav 10 Ağustos 1919 gecesi yatak odasında uyurken Baltacı tarafından saldırıya uğradı. Boca gece yatağının dibinde belli belirsiz gözüken bir karanlık figüre uyandı. Kendine geldikten sonra Boca hemen araştırmak için sokağa fırladı ve başında bir yarık açılmış olduğunu fark etti. Manav hemen komşusu Frank Genusa'nın evine koştu ve orada bilincini kaybedip yere yığıldı. Yine evden hiçbir şey alınmamıştı ve yine kapının altındaki panel parçalanmıştı. Boca iyileşse de olaya dair hiçbir şey hatırlayamadı. Bu saldırı kötü bir üne sahip olan malum mektubun ortaya çıkmasından sonra oldu.^[21]
11. Sarah Laumann, 3 Eylül 1919 gecesinde saldırıya uğradı. Komşular yalnız yaşayan genç kadını kontrol etmeye geldiler ve Laumann cevap vermeyince eve zorla girdiler. 19 yaşındaki kadını yatağında başında yaralarla ve bazı dişleri eksik bir şekilde baygın yatarken buldular. Saldırgan eve açık bir pencereden girmiş ve kadına bir objeyle saldırmıştı. Kanlı bir balta evin önünde bulunmuştu. Laumann iyileşse de hiçbir detay hatırlayamadı.^[21]
12. Mike Pepitone, 27 Ekim 1919 gecesi saldırıldı. Karısı bir gürültüye uyanmıştı ve kocasının yatak odasına ulaştığında koca yapılı, baltalı bir adam kaçmak üzereydi. Mike Pepitone başına darbeler almış ve kendi kanlarıyla kaplı bir şekildeydi. Odanın çoğunu bir Meryem Ana tablosu dahil kanlar kaplamıştı. Bayan Pepitone, 6 çocuk annesi, katil hakkında herhangi bir detay veya tarif veremedi. Pepitone cinayeti Baltacı cinayetlerinin bilinen sonuncusuydu.^[21]

Caz müzik ile ilgili mektubu[değiştir | kaynağı değiştir]

Kendinin baltacı olduğunu iddia ettiği ve tam tarihi bilinmeyen bir mektupta caz müzikten hoşlandığını ve gelecek salı sadece caz müzik dinleyenleri öldürmeyeceğini söyledi. Bu mektup gazetelerde tam sayfa basıldı. Salı günü bütün New Orleans caz müzik dinledi. Bazı kişiler plak dinledi bazıları konserlerine gitti ve katil o gün hiç kimseyi öldürmedi.

Popüler kültürde[değiştir | kaynağı değiştir]

• The Originals dizisinin 3. Sezon 5. Bölüm ve 4. Sezon 6. Bölümünde Baltacı'dan bahsedilmiştir.
• American Horror Story: Coven dizisinde Danny Huston tarafından Baltacı canlandırılmıştır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]