Medici Hanedanı
Ülke	Floransa ve Toskana
Kuruluş	14. yüzyıl
Kurucu	Cosimo de' Medici
Yıkılış	1737
Son hükümdar	Gian Gastone de' Medici
Unvan(lar)	Toskana Grandükü Floransa Dükü Urbino Dükü Nemours Dükü Sieva Dükü Rover Dükü

Medici ailesi 14. ve 17. yüzyıllar arasında Floransa'da (İtalya) yaşamış güçlü ve etkin bir ailedir. Aile üç papa (X. Leo, VII. Clement, XI. Leo), çok sayıda Floransa hükümdarı ve daha sonra Fransa kraliyet mensupları yetiştirmiş, ayrıca İtalyan Rönesansı'nı etkilemiştir.

Medici isminin kökeni kesin olarak bilinmese de tıp kökenli olduğu düşünülmektedir (medico). Aile mütevazı bir başlangıçtan sonra ilk defa bankacılık ile güç kazandı. Medici Bankası Avrupa'nın en başarılı ve saygın bankalarından biri olmuştur. Buradan yola çıkarak Mediciler önce Floransa'da, sonra da İtalya ve Avrupa'da politik güce kavuştular.

Giovanni di Bicci de' Medici Bankacılık işine giren ilk Medici idi ve Floransa devlet yönetiminde etkinleşti. Daha sonra oğlu Cosimo de' Medici 1434 yılında gran maestro olarak Floransa şehir devletinin gayriresmî yöneticisi oldu. Alessandro de' Medici 1537'de ilk Floransa Dükü unvanını aldı.

Sanatçılara destek vererek tiyatro alanına katkı sağlamışlardır. 1485'te İtalya kentlerinde özellikle burjuva sınıfı oluşmaya başlıyordu. Tiyatro alanındaki gelişmeler, oyunların popülerliği İtalyancaya çevrilmeye henüz başlanmış olmasıyla daha geniş bir kitleye ulaşmıştır. Böylelikle 16. yüzyılda Latincenin yerini yerel dil alıyor.

Medici ailesi, 15. ve 16. yüzyılda iktidar mücadelesi, servetleri ve itibar yönünden Floransa’yı oldukça etkilemiştir. Usta taktikleri ve entrikalarıyla önemsiz zengin bir aile konumundan İtalya’da zengin ve güçlü bir aile konumuna gelmiştir.

Ailenin tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Medici’lerin servetlerinin kaynağı loncaların (Arte della Lana) yaptığı tekstil ticaretinden gelmekteydi. Güçleri ise Floransalı halk grubu Popularen (halkın gözdeleri) ile yapmış oldukları iyi ilişkilerden kaynaklanmaktaydı. Bu temeller üzerine modern bankacılığın temellerini atarak ve de Papalık ile ilişkilerini geliştirerek o zamanki Avrupa ekonomisini yönetmişlerdi. Medici’lerin desteği altında tüccarlar ve diğer bankacılar; Floransa, Venedik, Milano, Cenova ve Roma şehirlerini o zamanki Avrupa’nın önemli kültür ve ekonomik açıdan gelişmiş metropolleri haline getirmişlerdi. Böylece Rönesans’ın ortaya çıkmasında etkili olmuşlardır.

Medici’ler ilk kez 13. yüzyılın 2. yarısında loncalarda görev alarak Floransa’da ortaya çıkmıştır. Salvestro di Alamanno (1331–1388), Ciompi-Ayaklanmasını (dokumacıların isyanı) bastırarak Floransa yönetimine ilk defa ayak basmıştır. Yeğeni Giovanni di Bicci de’ Medici (1360–1429) ile beraber Medici Bankası gelişmeye başlamıştır. Giovanni, papalığın bankacılık işlerini de alarak halk ve soylular (Albizzi) arasında arabuluculuk yapmıştır. Eski bir Medici olan Medici di Cafaggiolo, 1537 yılına kadar Floransa’yı yönetmiştir. Cosimo de’ Medici (1389–1464) ve torunu Lorenzo I. de’ Medici (Muhteşem Lorenzo) (1449–1492) Floransa yönetiminde etkili olmuştur.

Ailenin yükselişi, ailenin ilk soylularından ve Nemours’un Dükü olan Lorenzo’nun üçüncü oğlu ile anlam kazanmıştır. Lorenzo’nun ikinci oğlu Giovanni, X. Leo olarak papalık görevine gelmiştir.

Lorenzo’nun kardeşi Giuliano de’ Medici, Pazzi’lerin 1478 yılında yapmış oldukları komplolar ile yönetimden düşürülmüştür. Lorenzo’nun en büyük oğlu olan II. Piero de’ Medici, Girolamo Savonarola’nın teokratik bir yönetim kurduğu sırada şehirden kovulmuştur. Sadece 1512 yılında II. Lorenzo de’ Medici geri dönmeyi başardıysa da tekrar 1527 yılında şehirden kovulmuştur. Papa VII. Clemens ve kralın birleşmesi, Kral V. Karl 1530 yılında Bologna’da (Bolonya) taç giyebilmiştir. Floransa yönetiminin monarşiye geçmesi durdurulamamıştır. II. Lorenzo, amcası Papa X. Leo tarafından Urbino’nun düklüğüne atanmıştır. II. Lorenzo’nun evlilik dışı olan oğlu Alessandro de’ Medici 1523 yılından 1527 yılında kovulmasına kadar Floransa’yı tıpkı bir prens gibi yönetmiştir. Alessandro de’ Medici’nin 1537 yılında akrabası olan Lorenzino de’ Medici tarafından öldürülmüştür. Alessandro’nun ölümünden sonra yerine I. Cosimo geçmiştir. I Cosimo ile beraber babadan oğla geçen bir yönetim (saltanat) benimsenmeye başlanmıştır.

Toskana’nın Grandükü olan III. Cosimo de’ Medici ölümünden sonra hayatta kalan kızı Anna Maria Luisa de’ Medici (1667–1743), Medici’lerin bütün hazinelerini Floransa’ya miras olarak bırakmıştır.

Medici’lerin kovulması[değiştir | kaynağı değiştir]

Babasının özelliklerine sahip olmayan Piero de Medici, politik bir dizi hatalar yapmıştır. VIII. Karl, Fransa’dan İtalya’ya Napoli şehrini işgal etmek için gelmiştir. Halk, Fransız kralına sempati duyuyor olmasına rağmen; Piero, Napoli’ye yardım etmek istemekteydi. Karl, Floransa topraklarına gelerek Sarzana’yı işgal ettiğinde, Piero, Karl’ın kampına giderek ona özürlerini sunmuştur. Kral, Piero’dan Pisa’yı, Livorno’yu ve diğer şehirleri bırakmasını istemiştir. Piero, 8 Kasım 1494 yılında Floransa’ya geri döndüğünde kendisine karşı çıkanların sayısı artmıştır. Özellikle de Karl’a bu şehirleri bıraktığı haberi yayılınca popülaritesi azalmıştır. Piero’nun saraya girmesi yasaklandığında halk, Medici’lere karşı özgürlüklerini (Popolo e libertà) istemiştir. Küçük bir koruma ile Piero şehirden kaçmıştır; kısa bir süre sonra kardeşi Giovanni de şehri terk etmek zorunda kalmıştır.

Medici’lerin kovulması, düzensizliklere neden olduysa da Piero Capponi ve diğer önde gelen vatandaşlar barış ortamını korumayı başarmıştır. Fransız kralı ile görüşmek üzere Savonorala tarafından bir elçi gönderilmiştir. Fakat Karl, 17 Kasım’da 12.000 kişiden oluşan güçlü ordusu ile Floransa’ya girene kadar anlaşma sağlanamamıştır. Halk, Fransızlara sıcak bakmaktaydı. Halk, Fransa kralına büyük bir karşılama hazırlamış olmasına rağmen, Fransa kralının bir fatih olarak şehre girmesini istememiştir. Karl, vatandaşların zenginliğinden, gelişmişliğinden ve özellikle de onların kale gibi görünen şatolarından etkilenmiştir. Signoria (senyörlük), diplomasi alanında deneyimli, vatansever ve becerikli bir kişiliğe sahip olan Piero Capponi’yi Gonfaloniere’ye atamıştır. Francesco Valori, Dominik Cumhuriyetili Giorgio Vespucci ve diplomat Domenico Bonsi Fransız kralı ile görüşmek üzere görevlendirilmiştirler.

Karl’ın talepleri vatandaşları memnun etmemiştir. Askerlerin gaddarlıkları ve küstahlıkları, halkın isyanına neden olarak askerler halk tarafından taşa tutulmuştur. Bunun üzerine kral, Piero de Medici’yi tekrar çağırmayı önermiştir, Signoria (senyörlük) ise vatandaşları silahlanmaya çağırmıştır. Kralın yapmış olduğu Piero’yu tekrar çağırma önerisi sonuçsuz kalmıştır, fakat Karl, şehri terk etmeden önce, büyük miktarda para talep etmiştir. Uzun tartışmalar sonucunda Karl kesin uyarı vererek danışmanları kabul etmemiştir. Bunun üzerine Floransa’da sokak çatışmaları başlayınca Karl anlaşma yapmıştır. Anlaşmaya göre 120.000 Florin ile yetinmiştir. Ele geçirdiği kaleleri iki yıl içerisinde geri vereceğine, Medici’lerin sınır dışında kalacağına razı olmuştur. Fakat Karl, şehri terk etmek istememiştir. Bu durum şehirde kalıcı endişelere neden olmuştur. En sonunda, çok saygı duyduğu Savonarola’nın uyarısı üzerine 28 Kasım’da Floransa’yı terk etmiştir.

Medici’lerin tekrar yönetime gelmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Papanın memnuniyetiyle beraber, Floransa’daki karışık durum bir an için düzelmiştir; ancak Pisa şehri ile yapılan savaş yeniden başlamıştır. 1499 yılında, Floransalı komutan Paolo Vitelli savaş taktiklerini iyi yapamadığından dolayı savaş kaybedilmiştir. Bunun üzerine komutan Paolo Vitelli ihanet suçlamasıyla tutuklanarak idam edilmiştir. Fransa kralı XII. Louis Floransalıların da desteğini alarak Milano’yu ele geçirmek için İtalya’ya bir ordu göndermiştir. Romagna bölgesinde birçok şehri ele geçiren Cesare Borgia Floransa’da Medici’lerin tekrar göreve gelmesini talep etmiştir. Cesare Borgia 1501 yılında iyi bir ücret ile Floransa ordusuna atanarak şehrin güvenliğini sağlamıştır.

Bu dönemde yönetimdeki aksaklıklar günden güne açığa çıkmaktaydı. Birçok yapısal düzenlemeler uygulanıyordu. Podestà ve Capitano del popolo gibi eski kurumlar kaldırılmıştı. Son olarak 1502 yılında yönetimde daha fazla istikrar sağlamak amacıyla Gonfaloniere makamı kaldırılmıştır. Yönetime gelen (1448–1522) Piero Soderini herhangi bir gruba dâhil olmayan, dürüst, ancak karakter itibarıyla zayıf birisiydi. Niccolò Machiavelli’nin önerisi üzerine, Piero Soderini’nin 1505 yılında ulusal milisi kurması, yaptığı faydalı önlemlerden birisiydi. Bu dönemde Pisa Savaşı ilerlemeden sonlanmıştır. 1503 yılında hem Piero de Medici hem de VI. Alexander hayatlarını kaybetmiştir. Bu kişilerin ölümü ile birlikte Floransa Cumhuriyeti için tehlike oluşturabilecek iki kişi ortadan kalkmıştır. İçinde Fransa’nın da bulunduğu Napoli’yi bölen savaşta İspanya, Floransa’nın düşmanı olan Pisalılara yardım etmiştir. Bu savaş sona erdiğinde, Floransalılar Pisa şehrini kuşatmıştır (1507). 1509 yılında ise Pisa şehrindeki kıtlık nedeniyle şehir Floransa’ya teslim olmak zorunda kalmıştır.

Papa II. Julius, Venedik Cumhuriyeti’ne karşı Fransa ve İspanya ile Cambrai Birliği’ni oluşturmasına rağmen 1510 yılında bu birlikten ayrılmıştır. “Barbarlar dışarı” (Fuori i Barbari) diyen papa, Fransızları İtalya’dan uzaklaştırmıştır. Kral Louis, kilisenin bazı katı kurallarını değiştirmek için evrensel bir konsey önerisinde bulunmuştur. Bu isteğini Floransa topraklarında gerçekleştirmek niyetindeydi. Bazı itirazlara rağmen Floransa Cumhuriyeti, konseyin Pisa’da açılmasına razı olmuştur. Böylece Floransa papazına kısıtlama getirilmiştir. Floransalıların isteği üzerine Konsey Milano’yo taşınmıştır. Kardinal Giovanni de Medici ve kardeşi Giuliano tarafından oluşturulan Ramón de Cardona komutasındaki İspanyol ordusu, Floransa topraklarına kadar geldikten sonra Soderini’nin kovulmasını ve Medici’lerin tekrar göreve gelmesi için 100.000 Florin talep etmiştir. Soderini istifa etmek istediyse de büyük konsey onu destekleyerek savunma için önlemler almıştır. Ağustos ayında İspanyalılar Prato’yu alarak orada yaşayan halka zulmetmiştir. Panik içerisinde olan Floransa, Ottimati grubu ve soylular, Soderini’yi geri çekilmeye ve şehirden ayrılmaya zorlamıştır. Cardona’nın, Medici’lerin göreve gelmesi için 150.000 Florin ödeme ve İspanya ile ittifak kurma şartlarını, Floransa kabul etmiştir. 1 Eylül 1512 yılında Giuliano, Giovanni de Medici ve onun yeğeni Lorenzo İspanya ordusu ile beraber Floransa’ya gelmiştir. Parlamento toplanarak balia (yönetim) oluşturulmuştur. Büyük konsey kaldırılarak, II. Lorenzo Magnifico’nun (Muhteşem II. Lorenzo) oluşturduğuna benzer bir anayasa çıkarılmıştır. Yönetimin birinci başkanı Giuliano olmuştur; ancak o gaddarca bir politika izlememişti. Ilımlı bir politika izleyerek, halkına ihtişamlı festivaller düzenlemiştir.

II. Julius’un ölümünden sonra Giovanni de Medici’nin X. Leo’yu papalık görevine seçmesi, meclisin önemini arttırmıştır. Mart 1514 yılında Giuliano öldükten sonra yerine Urbino’nun dükü olan Lorenzo geçmiştir. 1519 yılında onun da ölmesi ile birlikte yönetimi Kardinal Giuli de Medici (II.Giuliano de' Medici'nin oğlu) devralmıştır. Kendisine karşı muhalefetler olmasına karşın, kötü bir yönetimi olmamıştır. Kardinal Giuli de Medici, 1523 yılında Kardinal Silvio Passerini’nin vesayeti altında VII. Clement olan Papa’yı Floransa’ya göndermiştir.

Yeni Çağ[değiştir | kaynağı değiştir]

Medici’lerin tekrar kovulması ve göreve gelmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kardinal Passerini’nin yönetimi halk arasında beğenilmemekteydi. Bu memnuniyetsizlikten dolayı şehirde isyanlar başlamıştır. Passerini bu isyanların önüne geçememiştir. Ottimati’lerin büyük çoğunluğu Medici’lere karşıydı. 1527 yılında durum giderek kötüleşmeye başlamıştır. Sacco di Roma (Roma’nın yağmalanması) zamanında Medici Papa Clement’in etkisini kaybetmiştir. Bu olay 16 Mayıs 1527 yılında otorite değişikliğine neden olmuştur. Flippo Strozzi ve eşi, Medici’lere karşı denge siyaseti uygulamıştır. Belediye meclisi, Passerini, Ippolito ve Alessandro’nun meclisten çıkarıldığını bildikten sonra, bu kişiler 17 Mayıs 1527 yılında Floransa’yı terk etmiştir.

Consiglo degli Scelti toplanarak Savonarola döneminde oluşturulan anayasaya benzer bir anayasa çıkartılmıştır. Büyük konsey yeniden kurulmuştur. Niccolò Capponi Gonfaloniere yönetimi için bir yıllığına seçilmiştir; fakat Floransa’da gruplar arasında büyük fikir ayrılıkları başlamıştır: Ottimati’ler oligarşi yönetimini istemekteydi, Adirati’ler, ılımlı bir yönetim benimsedikleri için Capponi’lere karşı çıkmaktaydı, Arabiti’ler Medici karşıtıydı ve Popolani’ler Ottimati’leri reddetmekteydi. Capponi, şehri düzene sokmak ve durumu düzeltmek için elinden geleni yapmıştır. Savonarola’nın iç işlerine karıştığında dışarıdan gelecek olan tehlikeleri hissederek, Papa ile imparator V. Karl’ın uzlaşması Floransa açısından yıkıcı olacağını sezmiştir; çünkü Clement’ler ailelerini tekrar yönetime getirmek için mutlak bir fırsat ele geçirmiştir. Capponi, karşıtlıklara rağmen 1525 yılında Gonfaloniere yönetimine seçilerek Papa ile barış yapmaya çalışmıştır. Capponi’nin Vatikan ile yazışmalar yapması haksız olarak suçlanmasına neden olmuştur; daha sonra Capponi temize çıkmış olmasına rağmen görevini bırakarak altı aylığına şehri terk etmiştir.

Francesco Carducci Gonfaloniere, yönetimine seçilmişti. 29 Haziran 1529 yılında papalık ile krallık arasında bir sözleşme imzalanmıştır. Sözleşmeye göre Medici’ler Floransa’ya tekrar gelmiştir. Carducci, kuşatmalar için sağlam önlemler almıştır; ancak halkın büyük bir kısmı Medici’lere karşı ya sempati duymakta ya da onlardan korkmaktaydı. Michelangelo Buonarotti’nin başkanlığını yaptığı Nove della Milizia adındaki kurul şehrin savunulması görevini üstlenmiştir. Michelangelo şehir surlarının duvarlarını güçlendirmiştir. Ordunun başkomutanı Malatesta Baglioni’ydi. Ağustos ayında Philibert komutasındaki krallık ordusu harekete geçmişti. Eylül ayında ise başkomutan daha fazla dayanamayarak Perugia şehrini bırakmak zorunda kalmıştır. Diğer şehirler de krallık ordusunun eline geçmiştir. Papa ile uzlaşma çalışmaları sonuçsuz kalarak Ocak ayında kuşatma başlamıştır. Halk, papalık ve krallık karşıtı olmasına rağmen, kızgınlığını saklayabilmiştir. Halkın böyle sessiz kalmasına neden olan kişi, olağanüstü kişiliğe sahip Francesco Ferruccio’ydu. Fakat Malatesta tam anlamıyla bir haindi. Bir şekilde şehrin savulmasını engellemiştir. Ferruccio, Voltera şehrini ele geçirdikten sonra, krallık ordusuna arkadan saldırmak için Pistoia’nın yukarısında yer alan Gavinana’ya doğru harekete geçmiştir. Savaş 3 Ağustos 1530 yılında meydana gelmiştir. Ferruccio’nun yaptığı kahramanlığa rağmen savaşta başarısız olduğu için öldürülmüştür.

Şehir içinde açlık ve sefalet hüküm sürmekteydi. Giderek artan bir oranda, halk kapitülasyon (ayrıcalık, imtiyaz) istemeye başlamıştır. Signoria (senyörlük) yönetimi Malatesta’nın bir hain olduğunun farkına vardıysa da çok geç kalmıştır; çünkü o çoktan Floransa valisi olarak harekete geçmiştir. Ordu onu zorla kovmak isterken başarısız olmuştur. 9 Ağustos’ta Signoria Malatesta’yı şehirden kovmak için tüm umutlarını kaybedince krallığın yeni komutanlarından olan Don Ferrante Gonzaga ile görüşmelere başlamıştır. 12 Ağustos 1530 yılında kapitülasyonlar imzalanmıştır. Floransa 80.000 Florin tazminat ödemek zorunda kalmıştır. Medici’ler tekrar göreve atanmıştır. Krallık özgürlükçü bir yönetim kurmak istemiştir. Medici’lerden olan Baccio Valori sorumluluğu üstlenmiştir. Parlamento toplanarak bilinen balia (yönetim) oluşturulduktan sonra bütün muhalefet susturulmuştur. 1532 yılında Alessandro, ömür boyu Gonfaloniere yönetiminde bulunmuştur. Sonuç olarak Floransa özgürlüğünü kaybederek Toskana dukalığının başkenti olmuştur.

Aile üyeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Giovanni di Bicci de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

Giovanni di Bicci de’ Medici 1360 ile 1429 yılları arasında yaşayan Floransalı tüccar ve bankacıydı. Bankacı Vieri di Cambio de' Medici’nin yeğeni ve Cosimo de’ Medici’nin de babasıydı.

O zamanki bankacılık işlerini, daha sonra ortak olduğu amcasının bankasından öğrenmiştir. Roma’daki Giovanni de’ Medici adındaki banka şubesini yönetmiştir. Giovanni di Bicci de’ Medici, Piccarda Bueri ile evlenerek küçük bir servete kavuşmuştur. Bu servetiyle Roma’daki banka şubesini satın almıştır. 1397 yılında amcasının ölümünden iki yıl sonra, bankacılık faaliyetlerini Floransa’ya taşıyarak Medici Bankası’nı (Banco Medici) kurmuştur. Bu banka sayesinde Medici’ler o zamanki Avrupa’da giderek güçlenmişlerdir. Giovanni di Bicci de’ Medici papalığa ve önemli kişilere finansal destek sağladığı için Avrupa’da tanınan ve giderek güçlenen bir kişi durumuna gelmiştir. Ölümünden sonra yerine geçen oğlu Cosimo de’ Medici, Medici ailesinin kazanmış olduğu gücü daha da belirginleştirmiştir.

Cosimo de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

Cosimo de’ Medici (İtalyanca; Cosimo il Vecchio) 27 Eylül 1389 ile 1 Ağustos 1464 yılları arasında Floransa’da yaşamıştır. Medici Bankası’nın ikinci kurucusu olarak da bilinmektedir.

Cosimo’nun babası Giovanni di Bicci de’ Medici (1360–1429) Roma’da 1393 yılında kurmuş olduğu bankacılık faaliyetlerini Floransa’ya taşıyarak Medici Bankası’nı 1397 yılında kurmuştur. Daha sonra oğlu Cosimo bu bankada bankacılık eğitimi alarak ve yine bu bankada staj yaparak bankacılık işlerini öğrenmiştir.

Babasını ölümünden sonra liderliği Cosimo devralmıştır. Floransa o zamanlar bir cumhuriyet olmasına rağmen kendi ayağı üzerinde zor durmaktaydı. Albizzi ve Medici aileleri üstünlük mücadelesi vermekteydi. 1433 yılında yeni Signoria (Senyörlük) seçiminde Albizzi taraftarları ağır bastığı için Cosimo ilk olarak gözaltına alınmıştır; ardından ona yapılan suikast girişimleri sonuçsuz kalınca Urbino’ya sürgüne gönderilmesine karar verilmiştir. Verilen karara karşı çıkan Cosimo, Venedik’e giderek, bankacılık faaliyetlerini burada sürdürmüştür.

Albizzi’lerin haksız vergilendirme politikası ve papalığın araya girmesi sonucu Cosimo, 1434 yılında Floransa’ya geri dönmüştür. Böylece Albizzi’ler tutuklanmadan ve ölüm cezasına çarptırılmadan şehri terk etmiştir. O zamanlar bu tür bir intikam alışılagelmiş değildi. Medici’ler bu yolla düşmanlarını saf dışı ederek şehrin huzurunu sağlamıştır. Ayrıca kendilerinden başka şehrin mirasçısı kalmamıştır.

Sonraki zamanlarda Cosimo, Floransa anayasasını çıkartmıştır. Bankacılık faaliyetleri sayesinde zenginleşerek müşteri birliğini oluşturmuştur. Bu sistem kendinden sonra gelen kişilerce başarıyla devam ettirilmiştir.

Contessina de Bardi ile evlenen Cosimo’nun bu eşinden Piero ve Giovanni adında iki çocuğu olmuştur. Evlilik dışı olan Carlo adında bir çocuğu daha bulunmaktaydı. İlk olarak Giovanni yönetimi ele aldıysa da 1463 yılında ölmüştür. Yerine kardeşi Piero geçmiştir. Gut hastalığına yakalanan Piero babasının da ölmesi ile yönetime geçmek zorunda kalmıştır. Cosimo olağanüstü finansal becerileri ile büyük bir güce kavuşmuştur. Oldukça cömert olan Cosimo, kredi verdiği kişilere kolaylıklar sağlamıştır. Böylece daha ağır şartlar altında kredi veren rakiplerini saf dışı etmiştir. Bu iyi niyetini halk tarafından kötüye kullanılmasına da izin vermemiştir.

Cosimo, zenginlik içerisinde oldukça mütevazı bir hayat sürmüştür. Ailenin başına bela olan gut hastalığına karşı kendini korumaya çalıştıysa da 1464 yılında ölmüştür. Mezarı San Lorenzo Bazilikası’nda bulunmaktadır.

Piero de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

Piero il Gottoso olarak da bilinen ve Cosimo de’ Medici’nin en büyük oğlu alan Piero de’ Medici 1416 ile 1469 yılları arasında Floransa’da yaşamıştır. 1464 ile 1469 yılları arasında Floransa’yı tek başına yönetmiştir. Lorenzo ve Giuliano adında iki çocuğu bulunmaktaydı.

Piero, babası Cosimo sayesinde hümanist bir eğitim almıştır. Ortaçağ şövalyelik düşüncesini de Burgonyalı tüccar arkadaşlarından edinmiştir. Babası gibi o da prestiji ve zenginliği sayesinde yönetimde güçlü bir konuma gelmiştir. Piero, değerli kitapların koleksiyonunu yapmıştır. Hayatı boyunca gut hastalığının pençesinden kurtulamamıştır. Bu nedenle 1467 yılından itibaren yönetimi 18 yaşındaki oğlu Lorenzo’ya (il Magnifico, Muhteşem) bırakmak zorunda kalmıştır. Piero, 1469 yılında ölmüştür.

I. Giuliano de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

25 Mart 1453 yılında doğan I. Giuliano de’ Medici, 26 Nisan 1478 yılında Floransa’da ölmüştür. I. Piero de’ Medici’nin ikinci oğludur. Kardeşi Muhteşem Lorenzo’dur (1449–1492). Francesco de Pazzi ve Bernardo Baroncelli tarafından yapılan Pazzi’lerin gizli planlarına Floransa Katedrali’nde maruz kalan I. Giuliano de’ Medici, kudas ayini sırasında 26 Nisan 1478 yılında öldürülmüştür.

II. Giuliano de Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Giuliano de Medici 12 Mart 1479 ile 17 Mart 1516 yılları arasında yaşamıştır. 1515 yılından itibaren Nemours’un dükü olmuştur. Lorenzo il Magnifico (Muhteşem Lorenzo), II. Piero de Medici ve 1513 yılında Papa X. Leo olarak bilinen Giovanni de’ Medici adında üç oğlu olmuştur.

Piero, Lorenzo’nun ölümünden sonra iki yıllığına Floransa hükümdarı olmuştur. Papanın önderliğindeki Kutsal Birlik, İspanya’nın yardımıyla Fransız ordusunu ve Floransalı cumhuriyet taraftarlarını destekleyerek ve ayaklanmalara son vererek Mediciler’in tekrar iktidara gelmesinde büyük rol oynamıştır. Giuliano, 1512 yılından ölümüne kadar Floransa’yı yönetmiştir. Giuliano, Grandük II. Philipp’in kızı Philiberta ile 10 Şubat 1515 yılında bir Fransız mahkemesinde evlenmiştir. Bu olay sonunda Fransa Kralı I. Franz onlara Nemours Dukalığı’nı vermiştir. Giuliano’nun ani ölümünden sonra yerine yeğeni II. Lorenzo de’ Medici geçmiştir. Giuliano, Ippolito de’ Medici ile beraber geride sadece evlilik dışı olan bir çocuk bırakmıştır. Raffaello tarafından Roma’da yapılan portresinin stüdyo versiyonu Metropolitan Sanat Müzesi’nde bulunmaktadır. Giuliano’nun mezarı, San Lorenzo Bazilikası’nın Medici Şapeli’nde (Şapel: önemli kişilerin mezarlarının kilisede bulunduğu yere verilen isim) bulunmaktadır. Michelangelo tarafından yapılan heykeli de bulunmaktadır.

Alessandro de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

İl Moro olarak da bilinen Alessandro de’ Medici, 22 Temmuz 1510 ve 6 Ocak 1537 yılları arasında yaşamıştır. Penna’nın dükü ve Floransa hükümdarı olmuştur. Evlilik dışı bir çocuk olmasına rağmen yönetime gelmiştir. Alessandro, II. Lorenzo de’ Medici’nin gayri meşru çocuğu olarak bilinmektedir. Bu nedenle babasının Giulio de’ Medici olma ihtimali bulunmamaktadır. Christopher Hibbert gibi bazı tarihçiler annesinin zenci bir hizmetçi olduğunu söylemiştir. 1523 yılından itibaren Alessandro şehri yönetmeye başlamıştır. İmparator V. Karl’ın askerleri Roma’yı yağmalarken, Floransalılar İtalya’da oluşan bu huzursuzluk ortamından yararlanarak Medici’leri şehirden kovmuştur. Alessandro, Ippolito de’ Medici, Medici destekçilerinin büyük bir bölümü ve papa temsilcisi Silvio Passerini şehri terk etmek zorunda kalmıştır.

Huzursuzluk zamanında Medici’ler için mezar şapeli inşası ile uğraşan ve şehir duvarlarının güçlendirilmesi için çalışan Michelangelo, kısa bir süreliğine şehirden kaçmıştır. VII. Clemens ile imparatorluk ile yapılan barış sonucunda uzun süren kuşatma sonlanmıştır. Böylece Medici’ler 1530 yılının yazında tekrar iktidara gelmiştir. 19 yaşındaki Alessandro, 5 Temmuz 1531 yılında şehrin yönetimini aldıktan dokuz ay sonra imparatorluk tarafından Floransa grandükü ilan edilmiştir. 27 Ekim 1544 yılında Alessandro’nun üvey kız kardeşi Caterina de’ Medici, Fransa Kralı II. Heinrich (1518–1559) ile evlenmiştir. Alessandro, imparatorun gayri meşru kızı Parmalı Margarete ile 29 Şubat 1536 yılında evlenmiştir. Evliliğinden birkaç ay sonra 6 Ocak 1537 yılında kuzeni Lorenzino de’ Medici tarafından öldürülmüştür. Daha sonra Lorenzino Venedik’e kaçmıştır; yirmi yıl sonra o da öldürülmüştür.

Lorenzino de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

Küçük Lorenzino olarak da bilinen Lorenzino de’ Medici 23 Mart 1514 yılında Floransa’da doğmuştur ve 26 Şubat 1548 yılında Venedik’te ölmüştür.

6 Ocak 1537 yılında o zaman Floransa yönetimindeki Alessandro de’ Medici’yi öldürdükten sonra Venedik’e kaçmıştır. Yirmi yıl sonra da kendisi öldürülmüştür.

Caterina de’ Medici[değiştir | kaynağı değiştir]

Medici ailesinden gelen Caterina Maria Romula de’ Medici (13 Nisan 1519 Floransa; 5 Ocak 1589 Blois) Urbino prensesi olmuştur. Fransa Kralı II. Heinrich ile evlenmiştir.

Medici ailesinden gelen Caterina de’ Medici, 1494–1512 ve 1494–1512 yılları arasında Floransa’ya egemen olmuştur. Caterina, II. Lorenzo de’ Medici’nin ve Bourbon Hanedanlığı prensesi Madeleine de la Tour d’Auvergne’nin kızı olarak 13 Nisan 1519 yılında doğmuştur. Fransız soyluları ve İtalyan zengin ailesi arasındaki ilişki Fransa’da zengin tüccar ailelerinin itibar görmesini ve Fransa Kralı I. Franz ile Medici ailesinden gelen Papa X. Leo (II. Lorenzo’nun amcası) arasında iyi ilişkilerin kurulmasını sağlamıştır.

Caterina, Medici ailesinden gelen Urbino Dükü II. Lorenzo’nun ve Madeleine de la Tour d’Auvergne’nin tek kızı olarak Floransa’daki Medici Sarayı’nda 13 Nisan 1519 tarihinde dünyaya gelmiştir. Caterina’nın annesi doğumdan 15 gün sonra 28 Nisan 1519 tarihinde hayatını kaybetmiştir. Annesinin ölümünden birkaç gün sonra, 4 Mayıs 1519 tarihinde frengi ve verem hastası olan babasını da kaybetmiştir. Babasının da ölümü üzerine Caterina’yı büyük amcası Papa X. Leo vesayeti altına almıştır. I. Franz, öksüz ve yetim kalan Caterina’nın Fransız sarayında yetişmesini istemiştir. Fakat X. Leo, Urbino düşesi yapmayı planladığı yeğenini Floransa’dan Roma’ya getirmiştir. X. Leo’nun 1 Aralık 1521 tarihinde ölmesi üzerine Papalık Kardinaller Meclisi toplanarak VI. Adrian’ı yeni papa olarak seçmeleri şaşırtıcı olmuştur. Bir diğer Medici ailesi üyesi olan Kardinal Giulio de’ Medici Vatikan’da büyük bir izlenim bırakmış ve bir sonraki papalık seçimi için büyük bir fırsat elde etmiştir. Caterina de’ Medici doğduğu yer olan Floransa’ya tekrar getirilmiştir.

VI. Adrian, papa olarak seçildikten iki yıl sonra ölmüştür. Adrian’ın ölümünden iki ay sonra 19 Kasım 1523 tarihinde Giulio de’ Medici yeni papa olmuştur. Giulio, VII. Clement olarak görevini 1534 yılına kadar sürdürmüştür. Böylece Caterina, hem o zamanki Avrupa’nın en zengin mirasçısı hem de papanın akrabası durumuna gelmiştir. Giulio (VII. Clement) Caterina’yı Floransa’daki Medici Sarayı’na getirerek teyzesi Clarice Strozzi himayesine vermiştir.

VII. Clement, imparator V. Karl’ın İtalya’daki etkinliğini sınırlandırmak amacıyla Fransa, Venedik, Floransa ve İngiltere ile 1526 yılında ittifak kurmuştur. Fakat oluşturulan ittifak ordusu pek başarılı olamamıştır. 6 Mayıs 1527 yılında kralın ordusu Roma’ya girerek bu şehri yağmalamıştır. Kralın ordusu, papanın bulunduğu Sant’Angelo kalesini kuşatmıştır. Daha sonra papa bu kaleden kaçmıştır.

Papanın Roma’da yenilmesi, Floransa’da bazı karışıklıkların yaşanmasına neden olmuştur. Sekiz yaşındaki Caterina de’ Medici Floransa Cumhuriyeti’nin varlıklı bir vatandaşı olarak önce Santa Lucia ve daha sonra Santa Caterina da Siena manastırlarında tutsak edilmiştir. Santa Caterina da Siena Manastırı’ndaki yaşam koşulları Caterina için uygun olmadığını düşünen Fransız büyükelçisinin araya girmesiyle Caterina, 7 Aralık 1527 yılında Santa Maria Annunziata dele Murate Manastırı’na getirilmiştir. Bu manastırda dul, zengin ve soylu bayanların bulunmasının yanı sıra soylu ailelerden gelen genç bayanlar da yetiştirilmekteydi. Ayrıca manastır geçmişte Medici ailesi tarafından finanse edilmiştir. Genç Caterina buna uygun olarak manastırda dostça karşılanmış ve ona rahat bir oda tahsis edilmiştir. Burada kaldığı üç yıl içerisinde Leonie Frieda adlı biyografisinde, toplumsal ilişkilerden ve Katolik Kilisesi’nin gelenek ve göreneklerinden bahsetmiştir. Yunanca, Latince ve Fransızca öğrenmiştir, matematiğe ilgi duymuştur.

29 Haziran 1529 yılında VII. Clement, V. Karl ile bir barış anlaşması yapmıştır. V. Karl’a imparatorluk tacını giydirme sözü veren Clement, karşılığında dış kuvvetlerin saldırılarına karşı koruma ve Floransa’da Medici ailesinin tekrar iktidara gelmesini istemiştir. Clement’in evlilik dışı olan oğlu Alessandro de’ Medici, Karl’ın yine evlilik dışı olan kızı Avusturyalı Margarete ile evlenmiştir. Ekim 1529 yılında Medici ailesini tekrar iktidara getirmek için, Karl, Floransa şehrini kuşatmaya başlamıştır. Vebanın ve açlığın hüküm sürdüğü şehrin içerisinde yönetim hakkında bazı öneriler getirilerek on bir yaşındaki Caterina’nın ne yapacağı hakkında tartışmalar yapılmıştır. Daha sonra VII. Clement onu himayesine almıştır.

Bazı Medici'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Salvestro de' Medici (1331–1388)
• Giovanni di Bicci de' Medici (1360–1429)
• Cosimo de' Medici (1389–1464)
• Lorenzo de' Medici (1449–1492)
• Giovanni de' Medici (1475–1523)
• Giulio de' Medici (1478–1534)
• I. Cosimo de' Medici (1519–1574)
• Catherine de' Medici (1519–1589), Fransa Kraliçesi
• Alessandro Ottaviano de' Medici (1535–1605)
• Marie de' Medici (1573–1642), Fransa Kraliçesi
• Anna Maria Luisa de' Medici (1667–1743) son Medici

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]