Manfred Eigen nedir?, Manfred Eigen anlamı nedir?, Manfred Eigen ne demektir?

Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.
Kaynak ara: "Manfred Eigen" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Mayıs 2022) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

Manfred Eigen

Doğum	9 Mayıs 1927(1927-05-09) Bochum, Almanya
Ölüm	6 Şubat 2019 (91 yaşında)
Milliyet	Alman
Eğitim	Göttingen Üniversitesi
Ödüller	Nobel Kimya Ödülü (1967)

Kariyeri
Dalı	Biyofizik kimya
Çalıştığı kurumlar	Max Planck Enstitüsü Braunschweig Teknoloji Üniversitesi

Manfred Eigen (d. 9 Mayıs 1927, Bochum - ö. 6 Şubat 2019), Alman biyofizikçi ve Göttingen'deki Max Planck Biyofizik Kimya Enstitüsü'nün eski yöneticisidir. Münih Teknik Üniversitesi'de onursal doktor olarak çalıştı. 1982'den 1993'e kadar, Manfred Eigen Alman Ulusal Erdem Vakfı başkanıydı.

1967'de, Ronald George Wreyford Norrish ve George Porter ile beraber, Nobel Kimya Ödülü'nü aldı. Çok kısa enerji atımlarına dönük yanıt veren olağanüstü hızlı kimyasal tepkime (ing:reaction) hakkındaki çalışmaları nedeniyle bu ödüle layık görüldüler.

Ek olarak, ismi kimyasal hiper çember teorisi; 1979'da Peter Schuster ile beraber tanımladığı prebiyotik sistemlerin kendi kendine organizasyonunu açıklamak için tepkime çemberlerinin çembersel bağlantısını anlatan teori ile anılmaktadır. Prof. Eigen, Atom Araştırmacıları Bülteni'nin Destekçiler Kurulu'nun bir üyesidir.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Biography of Manfred Eigen 20 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Manfred Eigen's homepage at the Max Planck Institute for Biophysical Chemistry
Interview with Manfred Eigen by Harry Kroto, NL 10 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Freeview video provided by the Vega Science Trust.
"Falls ein Gott die Naturgesetze erschuf, so erschuf er auch das Leben durch Evolution22 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." (Ger) Interview with Manfred Eigen from 2004
debate on theory and proof

g t d Nobel Kimya Ödülü sahipleri
1901-1925	Jacobus van 't Hoff (1901) Emil Fischer (1902) Svante Arrhenius (1903) William Ramsay (1904) Adolf von Baeyer (1905) Henri Moissan (1906) Eduard Buchner (1907) Ernest Rutherford (1908) Wilhelm Ostwald (1909) Otto Wallach (1910) Marie Curie (1911) Victor Grignard / Paul Sabatier (1912) Alfred Werner (1913) Theodore Richards (1914) Richard Willstätter (1915) 1916 1917 Fritz Haber (1918) 1919 Walther Nernst (1920) Frederick Soddy (1921) Francis Aston (1922) Fritz Pregl (1923) 1924 Richard Zsigmondy (1925)
1926-1950	Theodor Svedberg (1926) Heinrich Wieland (1927) Adolf Windaus (1928) Arthur Harden / Hans von Euler-Chelpin (1929) Hans Fischer (1930) Carl Bosch / Friedrich Bergius (1931) Irving Langmuir (1932) 1933 Harold Urey (1934) Frédéric Joliot-Curie / Irène Joliot-Curie (1935) Peter Debye (1936) Norman Haworth / Paul Karrer (1937) Richard Kuhn (1938) Adolf Butenandt / Lavoslav Ružička (1939) 1940 1941 1942 George de Hevesy (1943) Otto Hahn (1944) Artturi Virtanen (1945) James Sumner / John Northrop / Wendell Stanley (1946) Robert Robinson (1947) Arne Tiselius (1948) William Giauque (1949) Otto Diels / Kurt Alder (1950)
1951-1975	Edwin McMillan / Glenn T. Seaborg (1951) Archer Martin / Richard Synge (1952) Hermann Staudinger (1953) Linus Pauling (1954) Vincent du Vigneaud (1955) Cyril Hinshelwood / Nikolay Semyonov (1956) Alexander Todd (1957) Frederick Sanger (1958) Jaroslav Heyrovský (1959) Willard Libby (1960) Melvin Calvin (1961) Max Perutz / John Kendrew (1962) Karl Ziegler / Giulio Natta (1963) Dorothy Hodgkin (1964) Robert Woodward (1965) Robert S. Mulliken (1966) Manfred Eigen / Ronald Norrish / George Porter (1967) Lars Onsager (1968) Derek Barton / Odd Hassel (1969) Luis Leloir (1970) Gerhard Herzberg (1971) Christian Anfinsen / Stanford Moore / William Stein (1972) Ernst Otto Fischer / Geoffrey Wilkinson (1973) Paul Flory (1974) John Cornforth / Vladimir Prelog (1975)
1976-2000	William Lipscomb (1976) Ilya Prigogine (1977) Peter Mitchell (1978) Herbert Brown / Georg Wittig (1979) Paul Berg / Walter Gilbert / Frederick Sanger (1980) Kenichi Fukui / Roald Hoffmann (1981) Aaron Klug (1982) Henry Taube (1983) Bruce Merrifield (1984) Herbert A. Hauptman / Jerome Karle (1985) Dudley Herschbach / Yuan T. Lee / John Polanyi (1986) Donald Cram / Jean-Marie Lehn / Charles Pedersen (1987) Johann Deisenhofer / Robert Huber / Hartmut Michel (1988) Sidney Altman / Thomas Cech (1989) Elias Corey (1990) Richard Ernst (1991) Rudolph Marcus (1992) Kary Mullis / Michael Smith (1993) George Olah (1994) Paul Crutzen / Mario Molina / Sherwood Rowland (1995) Robert Curl / Harry Kroto / Richard Smalley (1996) Paul D. Boyer / John E. Walker / Jens Skou (1997) Walter Kohn / John Pople (1998) Ahmed Zewail (1999) Alan Heeger / Alan MacDiarmid / Hideki Shirakawa (2000)
2001-günümüz	William Knowles / Ryōji Noyori / Barry Sharpless (2001) John Fenn / Koichi Tanaka / Kurt Wüthrich (2002) Peter Agre / Roderick MacKinnon (2003) Aaron Ciechanover / Avram Hershko / Irwin Rose (2004) Robert Grubbs / Richard Schrock / Yves Chauvin (2005) Roger Kornberg (2006) Gerhard Ertl (2007) Osamu Shimomura / Martin Chalfie / Roger Tsien (2008) Venkatraman Ramakrishnan / Thomas A. Steitz / Ada Yonath (2009) Richard Heck / Akira Suzuki / Ei-ichi Negishi (2010) Dan Şehtman (2011) Robert Lefkowitz / Brian Kobilka (2012) Martin Karplus / Michael Levitt / Arieh Warshel (2013) Eric Betzig / Stefan Hell / William Moerner (2014) Tomas Lindahl / Paul Modrich / Aziz Sancar (2015) Jean-Pierre Sauvage / Fraser Stoddart / Bernard L. Feringa (2016) Jacques Dubochet / Joachim Frank / Richard Henderson (2017) Frances Arnold / Gregory Winter / George Smith (2018) John Goodenough / Stanley Whittingham / Akira Yoshino (2019) Emmanuelle Charpentier / Jennifer Doudna (2020) David MacMillan / Benjamin List (2021) Carolyn R. Bertozzi / Morten Meldal / Barry Sharpless (2022) Moungi G. Bawendi / Louis E. Brus / Alexei I. Ekimov (2023)

Otorite kontrolü