Kuzey Kore

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti
Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti 조선민주주의인민공화국; 朝鮮民主主義人民共和國; Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk
	Bayrak Arma
	Millî marş; "Aegukka" (애국가); ("Yurtseverlik Şarkısı")
	Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti tarafından kontrol edilen alan koyu yeşil renkle gösterilmiştir; iddia edilen ancak kontrol edilmeyen arazi açık yeşil renkte gösterilmiştir
Başkent; ve en büyük şehir	Pyongyang
Resmî dil(ler)	Korece
Resmî alfabe	Chosŏn'gŭl
Resmî din	Devlet ateizmi
Demonim	Kuzey Koreli; Koreli;
Hükûmet	Totaliter ırsî diktatörlük altında tek partili üniter Juche sosyalist cumhuriyeti
• Parti Başkanı ve Devlet İşleri Komisyonu Başkanı	Kim Jong-un
• Meclis Prezidyumu Başkanı	Choe Ryong-hae
• Devlet İşleri Komisyonu Birinci Başkan Yardımcısı	Choe Ryong-hae
• Devlet İşleri Komisyonu Başkan Yardımcısı	Pak Pong-ju
• Kabine Başbakanı	Kim Tok-hun
• Meclis Başkanı	Pak Thae-song
Yasama organı	Yüksek Halk Meclisi
Tarihçe
• İlk Krallık	3 Ekim 2333 MÖ
• Üç Krallık	18 MÖ
• Kuzey-Güney Devletleri	698
• Goryeo	936
• Joseon Krallığı	17 Temmuz 1392
• Kore İmparatorluğu	12 Ekim 1897
• Japonya–Kore Antlaşması	29 Ağustos 1910
• Japonya'dan Kurtuluş	15 Ağustos 1945
• Kuzey Kore Geçici Halk Komitesi'nin kuruluşu	8 Şubat 1946
• KDHC'nin kuruluşu	9 Eylül 1948
Yüzölçümü
• Toplam	120.540 km2 (97.)
• Su (%)	0,11
Nüfus
• 2018 tahminî	25.549.604 (55..)
• 2008 sayımı	24.052.231
• Yoğunluk	212/km2 (45.)
GSYİH (SAGP)	2014 tahminî
• Toplam	40 milyar $ (114.)
• Kişi başına	1.800 $ (184..)
GSYİH (nominal)	2017 tahminî
• Toplam	30 milyar $ (107.)
• Kişi başına	1.300 $ (163.)
Para birimi	Kore Halkın wonu (₩) (KPW)
Zaman dilimi	UTC+9 (Pyongyang Saati)
Tarih formatı	yy, yyyy년 aa월 gg일; yy, yyyy/aa/gg (AD-1911, AD)
Trafik akışı	sağdan
Telefon kodu	+850
ISO 3166 kodu	KP
İnternet alan adı	.kp

Kuzey Kore, (Korece: 조선; Choseon veya 북조선; Pukchoseon) resmî adıyla Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti (KDHC veya Kore DHC) (Korece: 조선민주주의인민공화국; Hança: 朝鮮民主主義人民共和國; Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk), Doğu Asya'da Kore Yarımadası'nda bir devlet. Yüzölçümü 120.540 km²'dir.

Kuzeyinde Rusya ve Çin, güneyinde Kore Cumhuriyeti, doğusunda Japon Denizi ve batısında Sarı Deniz ile çevrilidir. Başkenti Pyongyang'dır. Kore İşçi Partisi tarafından yönetilen devletin resmi ideolojisi Marksist-Leninist ve Juche temellerine dayalı sosyalizmdir.

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti adıyla 9 Eylül 1948'de kuruldu. 1910-1945 yılları arasında yaşanan Japon işgalinin (Kore Kurtuluş Günü) ve II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından Kore Yarımadası'nın kuzeyi Sovyetler Birliği'nin güneyi ise Amerika Birleşik Devletleri'nin denetimine girdi ve 38. Kuzey Paralelinde ayrılan iki toprak parçasının birleşmesi konusunda anlaşma sağlanamadı. 1948'de Sovyetlerin denetimindeki bölgede sosyalist bir rejim kuruldu. Ancak bu gelişmeler üzerine ABD'nin Güney Kore'ye çıkarma yapması savaş tehlikesi yarattı. 1950 yılında Kore Savaşı başladı. Kuzey Kore Sovyetler Birliği ve Çin'den destek alırken, Güney Kore Amerika Birleşik Devletleri, Birleşik Krallık ve diğer bazı NATO devletlerinden silah ve para desteği aldı. 1 milyon 300 bin kişinin ölümüne sebep olan savaş 1953 yılında sona erdi.

1994 yılında Kuzey Kore'nin ilk lideri olan Kim İl-sung'un ölümünden sonra, ülkeyi oğlu Kim Jong-il yönetmeye başladı. 17 Aralık 2011 tarihinde ülkenin 70 yaşındaki lideri Kim Jong-il de öldüğünde Kore İşçi Partisi halka ölen liderin oğlu ve varisi Kim Jong-un etrafında toplanma çağrısı yaptı.

Planlı ekonomik sisteme sahip olan ülkede topraklar kolektif olarak işlenmekte, sanayi işletmeleri ile iç ve dış ticaret de devlet kontrolünde bulunmaktadır.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Japon işgali (1910-1945)[değiştir | kaynağı değiştir]

Japonya'nın 1894-1895 savaşı sonunda Çin'i ve 1905 Rus-Japon Savaşı sonunda da Rusya'yı yenilgiye uğratması, 1910 yılında Kore'yi ele geçirerek sömürgesi haline getirmesini sağladı. Sömürge yönetimi, Korelilere Japonca isimler alma ve Korece'nin yasaklanması gibi konularda baskılar yapmaya başlayarak Kore dilini, isimlerini ve ulusal kimliğini de yok etmeye çalışmaktaydı. Bu arada 1919 yılında 1 Mart Eylemleri olarak bilinen geniş çaplı gösteriler gerçekleşti. 2 milyon Korelinin katıldığı eylemde Japon askerleri tarafından binlerce insan öldürüldü. Koreliler bir kez daha II. Dünya Savaşı sıralarında Japonlar tarafından askeri amaçlı çalışmakta kullanılarak yeniden suistimal edilmişlerdi. Savaşın bitiminde ülke 38. Paralelde ikiye bölünmüş, Amerika Birleşik Devletleri güneyi ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği de kuzeyi işgal etmişti. Soğuk Savaşın birleşmeyi önlediği sıralarda güneyde kapitalist bir cumhuriyet ve kuzeyde de Komünist bir cumhuriyet yerleşmişti.

Kore'nin bölünmesi (1945-1950)[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore Yarımadası, 1945'te II. Dünya Savaşı'nın Müttefikler tarafından kazanılmasıyla Kore'de Japonya'nın 35 yıllık yönetiminin 1 Numaralı Genel Karar sonucunda sona ermesinin ardından ikiye bölündü. Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği 38. paralel boyunca bir kontrol bölgesi ile ülkeyi geçici olarak işgal etmeye karar verdiler.

Soğuk Savaş'ın başlangıcı ile Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği arasındaki bağımsız ve birleşik bir Kore'nin kurulması konusundaki görüşmeler başarısızlıkla sonuçlandı. 1948 yılında BM gözetiminde seçimler yalnızca ABD işgali altındaki güneyde yapıldı. Bunun sonucunda güneyde Güney Kore kurulmuş olup bunu kuzeyde Kuzey Kore'nin kurulması izlemiştir. ABD Güney Kore'yi desteklerken Sovyetler Birliği ise Kuzey Kore'yi desteklemiştir ve iki hükûmet tüm Kore Yarımadası üzerinde egemenlik iddia etti.

Kore Savaşı (1950-1953)[değiştir | kaynağı değiştir]

Zaten 1948 yılında tüm Kore Yarımadasını kapsayan ülkenin kuruluş ilanından sonra 1950'li yılların başında ABD ve NATO'nun müdahalesiyle ülke kuzeye ve güneye ayrılmıştır.^[2] Ardından başarısız bir birleşme ajitasyonundan sonra, 25 Haziran 1950 yılında Kore Savaşının patlak vermesine neden olan sürpriz Güney Kore saldırısını düzenledi. Saldırıyı geri püskürtmeleri için Birleşmiş Milletler; Birleşik Krallık, ABD, Kanada, Avustralya, Filipinler ve Türkiye gibi ülkeler aracılığıyla Güney Kore'ye destek sağladı ve Kuzey Kore'yi Çin Halk Cumhuriyeti sınırına kadar sürükledi. Kuzey Kore'nin destekçisi ise Çinliler idi. Öyle ki, Seul üç yıl içerisinde dört kez el değiştirmek mecburiyetinde bırakıldı. Temmuz 1953'te yaklaşık üç milyon insanın ölümünün ardından savaş sona erdi. Böylelikle dünyanın en sıkı denetlenen sınırı ile Kore ikiye ayrıldı.

Savaş sonrası gelişmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski gerilla lideri ve SSCB askeri olan Kuzey Kore'nin efsanevi lideri Kim Il Sung, Koreli rakiplerini saf dışı bıraktıktan sonra, katı bir yönetime sahip, askeri ve sıkı bir rejimle korunan Kuzey Kore toplumunu yarattı. Kendine bağımlılığı ile iddiada bulunan Kuzey Kore diğer taraftan Ekonomik ve Askeri yardımlar için SSCB ve Çin Halk Cumhuriyeti'ne bel bağladı. GNP'nin yüzde 25'lik bir oranını Askeri Kuvvetlerine harcayan Kuzey Kore, dünyanın en büyük ordularından biri haline geldi.

1983 yılında, Myanmar'da aralarında dört kabine bakanının da bulunduğu 17 kişilik delegasyonu yerleştirmiş oldukları bombanın patlaması sonucunda öldürdüler. Dört yıl sonra Kore Hava Yollarında patlayan bombanın ve 115 kişinin öldüğü olayın suçlularının da Kuzey Koreliler olduğu bildirildi. 1991 yılında Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla ve komünist bloğun çözülmesiyle birlikte, Kuzey Kore en büyük ticaret ve yardım kaynaklarından birini yitirmiş oldu. Buna rağmen komşularını alarma sürükleyen ve kaynaklarını askeri programa yönelik yatırımlar yapmaya devam etti. İzole edilmiş ve hızla küçülen ekonomisi ile Kuzey Kore ekonomik bataklığın içine girdi.

Soğuk Savaş sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

1994 yılında Kim Il Sung'un ölümünden sonra hiçbir kuvvet sarf etmeden iktidara oğlu Kim Jong Il geldi. Kuzey Kore'de toplumsal durum hızlı bir biçimde çöküş yaşamakta idi ve buna da toprağın verimsizliği ve kötü hava şartları da eklenince ekin yetersizliği ve dolayısıyla kıtlık meydana geldi. Diğer taraftan askeriyeye yapılan harcamalar ve balistik füzelere harcanan paralar da ülke kaynaklarını tüketmeye devam etti. Ardından, 1994 Ekim ayında Kuzey Kore; ABD'den gelecek olan yakıt ve gıda yardımı karşılığında nükleer programını dondurma kararı aldı

Eski muhalif Kim Dae-Jung 1998 yılında ekonomik reformlar, daha geniş demokrasi ve Kuzey Kore ile gönül alıcı siyaset izleyeceği sözlerinden sonra Güney Kore'nin Başkanı olarak seçildi. İzlediği "Güneş ışığı" politikası, Kuzey Kore'nin Japonya adası Honshu üzerine fırlattığı füze ve Haziran 1999 yılında Kuzey ile Güney Kore savaş gemileri arasındaki çatışmaya rağmen yaşamını sürdürdü. Kuzey Kore lideri Kim Jong İl ile Güney Kore lideri Kim Dae-Jung arasında 2000 yılında düzenlenen zirvede yeni Kore siyaset ilişkilerinin sinyallerini verdi. Ağustos ayında, savaş zamanlarında dağılan yüz binlerce ailelerin birbirlerini yeniden görebilmeleri için geçici birleşme meydana gerçekleştirildi. Eylül ayında ise iki ülke lideri, Seul ve Pyongyang arası yeni trenyolu bağlantısını kurulması için anlaşmaya vardılar. Savunma bakanlarının da katıldığı, Bakanlar- arası görüşmeler de gerçekleştirildi.

21. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerikalı bir ziyaret delegesinin açıklamalarına göre Kuzey Koreli yetkililere, ülkelerinin iki adet örtülü nükleer silah programının var olduğunu ortaya çıkararak 1994 yılı zenginleştirilmiş uranyum antlaşmasının çiğnendiğini açıkladılar. Bu açıklamalardan sonra Kuzey Kore yetkilileri bu suçlamaları reddettiler. Kuzey Kore nükleer santrallerinin bulunduğu bölgelerde konuşlandırılmış bulunan gözlemci kameraları ve mühürleri çıkararak, bir aydan da kısa bir zaman zarfından sonra da Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Antlaşması'ndan çekildi.

Washington'un bildirisine göre Altı Ulus Görüşmeleri'nin nükleer krizin sona erdirilmesi için Pekin'de düzenleneceğini duyurdu. Görüşmelere ABD, Kuzey Kore, Çin HC, Japonya ve Rusya katılmaktadır. Kuzey Kore yetkilisi ise verdiği demeçte Washington'un Karşılıklı Saldırmazlık Antlaşması'nı imzaladığını hatırlatarak, Kuzey Kore'nin nükleer programını, ABD'nin Pyongyang'a yönelik "düşmanca politikalarının" sona ermemesi takdirinde parçalamayacağını da sözlerine ekledi.

2008 yılında ABD ile anlaşması sonucu nükleer reaktörünü kapatan Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti, ABD'nin yaptırımları kaldırmaması ve verdiği sözleri gerçekleştirmemesi sebebiyle nükleer çalışmalarına tekrar başladı ve 2009 Mayıs ayında yer altında başarılı bir nükleer deneme yaptığını açıkladı. Nükleer deneyi doğrulayan Rus Savunma Bakanlığı, denemenin 10 ila 20 kilotonluk bir güçte olduğunu ifade etti. Nükleer silah sahibi ülkeler başta ABD, AB, Rusya, Fransa, Birleşik Krallık ve Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'nin komşuları Japonya ve Güney Kore olayın ardından ayağa kalktı.

Kasım 2010'da Wikileaks tarafından kamuoyuna açıklanan belgelerde, Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'nin en büyük destekçisi konumunda olan Çin yönetiminin Kuzey Kore rejiminin dağılmasını ve Kore Yarımadasının Güney Kore hükûmetinin yönetiminde birleşmesinden yana olduğu açıklanmıştır.^[3]

30 Haziran 2019'da Trump, Kore DMZ'de Moon Jae-in ile birlikte Kim ile bir araya geldi.^[4]

İdari bölümler[değiştir | kaynağı değiştir]

Harita		İsim^a	Chosŏn'gŭl	İdari merkez
Pyongyang Rason Nampo Güney Pyongan Kuzey Hwanghae Güney Hwanghae Kangwon Güney Hamgyong Kuzey Hamgyong Ryanggang Chagang Kuzey Pyongan Çin Güney Kore Sarıdeniz Kore Körfezi Japon Denizi	Başkent (chikhalsi)^a
	1	Pyongyang	평양직할시	(Chung-guyok)
	Özel şehir (teukbyeolsi)^a
	2	Rason	라선특별시	(Rajin-guyok)
	İller (do)^a
	3	Güney Pyongan	평안남도	Pyongsong
	4	Kuzey Pyongan	평안북도	Sinuiju
	5	Chagang	자강도	Kanggye
	6	Güney Hwanghae	황해남도	Haeju
	7	Kuzey Hwanghae	황해북도	Sariwon
	8	Kangvon	강원도	Wonsan
	9	Güney Hamgyong	함경남도	Hamhung
	10	Kuzey Hamgyong	함경북도	Chongjin
	11	Ryanggang	량강도	Hyesan

Siyaset[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski Kuzey Kore lideri Kim İl Sung

Kuzey Kore

5 MWe deneme reaktörü (Yongbyon Nükleer Bilimsel Araştırma Merkezi

İnsan hakları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kore'de insan hakları durumunu değerlendirmek ülkenin dışa kapalı doğası nedeniyle zordur. Hükûmet yabancıların ülkeye girişini sınırlandırmıştır. Buna rağmen Kuzey Kore her yıl, bin beş yüz kadarı batılı ülkelerden olmak üzere üç yüz bin turist tarafından ziyaret edilmektedir. Turistlerin büyük çoğunluğu Kŭmgangsan Dağları'nda bulunur ve çok küçük bir bölümü Pyongyang'ı ziyaret eder. Stratejik açıdan önemli olan Kuzey Kore otoritelerinin resmî bildirilerine göre yabancılara sadece ülkenin belli bölgeleri için izin verilir. Kuzey Kore hükûmetinin resmî konumuna göre ülkede insan hakkı ihlali yaşanmamaktadır ve Kuzey Kore'deki sosyalist sistem dolayısı ile insanlar özgürce seçimlerini yapıp maddi ve manevi ihtiyaçlarını karşılamaktadır.

Kuzey Kore'de İnternet erişimi de oldukça sınırlıdır. Yalnızca elit kesimden ve bilim adamları tarafından kullanılıyor. Onun yerine, "Kwangmyong" adında korunaklı ve "Kore Bilgi İşlem Merkezi" tarafından izlenen internet ağına sahip bir yerden, sadece izin verilen internet sitelerine erişim sağlanabiliyor.^[6]

Ordu[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore Halk Ordusu; Kara kuvvetleri, Deniz kuvvetleri ve Hava kuvvetleri ile çevrelenmekle beraber 1,08 milyon aktif ve 4,7 milyon yedek askerî gücüne sahiptir. Askerî giderler GSMH'nin giderlerinden %31,3 gibi bir miktarına mal olmakta ve bu da Kuzey Kore'yi dünyanın en askerîleşmiş devleti yapmaktadır. Hemen hemen her dört Kore vatandaşından biri herhangi bir askerî mevkide hizmet vermektedir. Kuzey Kore'nin geniş ve kapsamlı kimyasal silah programına sahip olduğu söylenmektedir. Amerikan Bilim Adamları Birliği'nin bir raporuna göre Kuzey Kore kimyasal silah programına yarayacak olan en azından 180-250 ton yedek silahlanma etmeni bulundurmaktadır. Aynı zamanda raporlara göre Kuzey Kore, Ulusal Savunma Araştırmaları ve Tıbbi Akademi esasına dayanarak Biyolojik Silah Programına sahip; fakat bu program Kimyasal Silah programı kadar derin ve kapsamlı değildir. Kuzey Kore ayrıca nükleer silah programına sahiptir.

Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]

Ülke topraklarının yaklaşık yüzde 80'i dağ sıralarından ve platolardan oluşur. Ülkenin kuzeydoğusunun ortalama yüksekliği 1,000 m'yi bulan Kema Platosu kaplar. Platonun kuzey kenarında ülkenin en yüksek noktası Pektu Dağı (2,774 m) yükselir. Volkanik bir doruk olan bu dağın tepesinde büyük bir krater gölü bulunur. Ülkenin orta kesiminden kuzey-güney doğrultusunu izleyen Nangim Dağları geçer. Bu dağlardan çıkarak güneybatıya doğru yönelen Kangnam, Myohyang, Ancin ve Myarak dağları birbirine koşul sıralar oluşturur. Bu dağlar arasındaki geniş ırmak vadileri, girintili çıkıntılı kıyıları çevreleyen Pyongyang ve Çeryang ovalarıyla birleşir.

Ülke mineral yönden çok zengindir. Endüstrisi için önemli olan kömür, kurşun, tungsten, çinko uranyum, grafit, magnezit, demir cevheri, bakır, altın, tuz madenleri bulunur.

İklimi genellikle ılıktır. Yaz mevsimi sırasında kısa bir süre nemli bir sezon geçirir. Baharda ise ağır bir yağış sürecinin arkasından ağır bir kuraklık olur. Bu ağır yağış sürecinde 2007 yılında binlerce insanın öldüğü son 40 yılın en kötü sel felaketi oldu.

Ülkenin %80'ini ormanlar oluşturur. Bu yüzden ormancılık yaygındır. Ülkenin diğer kısmını ise bozkırlar oluşturur.

Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kore, halihazırda dünyanın sayılı kapalı ekonomilerinden birine sahiptir. Önemli kömür madenleri ve zengin mineral yatakları bulunmasına rağmen, ülke başlıca temel ihtiyaçlardan çoğunu karşılayamamakta ve uluslararası yardıma olan ihtiyacını sürdürmektedir.

Son yıllarda ülkede, gübre yetersizliği ve soğuk havalar yüzünden tarımsal üretimde ciddi bir düşüş yaşanmış ve kıtlık baş göstermiştir. Uluslararası yardım kuruluşları Kuzey Kore'nin 24 milyonluk nüfusunun doyurulması için uluslararası toplumdan 1-1.5 milyon tonluk yardım alması gerektiğini belirtmektedir.

2009 yılında ülke ekonomisi %0.9, 2010 yılında %0.5 küçülmüş, 2011 yılında ise %0.5 büyümüştür. BM Güvenlik Konseyi'nin yaptırımları ve azalan üretimin bu durgunlukta etkili olduğu düşünülmektedir. Kuzey Kore'nin Satınalma Gücü Paritesi'ne göre millî geliri yaklaşık 40 milyar dolar, kişi başına düşen millî geliri ise 1800 dolardır.

SSCB'nin çöküşü ve Doğu Bloku'nun dağılmasıyla birlikte Kuzey Kore en önemli ticaret ortaklarını kaybetti. Özellikle, 1998-1999 yılları arasında yaşanan kıtlık sırasında dış ticaret 1990 yılına göre %40 azalma göstermiştir. Sovyetler Birliği ile Kuzey Kore arasındaki ticaret 1988 ile 1992 yılları arasında yarı yarıya düşmüş, 1991 yılında ise deniz yoluyla yürütülen petrol nakliyatında kesintiye gidilmiştir. 2000 yılından itibaren ise dış ticarette canlanma yaşanmıştır.

Kuzey Kore'nin 2011 yılındaki ihracatı 4.7 milyar$, ithalatı ise 4 milyar$ olarak gerçekleşmiştir.^[7]

Turizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kore Hükûmeti tarafından akredite edilmiş tur operatörleri aracılığıyla yılın belirli ayları ülkeye 2000 kişi kadar yabancı ziyaretçi kabul edilmektedir. Seyahat öncesinde ülkeyi ziyaret edecek yabancılara Kuzey Kore’deki yasaklar ve kurallarla ilgili bir brifing verilip kuralların dışına çıkılmayacağına dair bir belge imzalatılmaktadır. Gelen ziyaretçiler genellikle Pekin üzerinden Air Koryo ile başkent Pyongyang'a ulaşmaktadır.^[8]

Kuzey Kore hükûmeti tarafından görevlendirilen yetkililer eşliğinde kafileler belirli kurallar dahilinde daha önceden belirlenmiş yerleri gezip görebilmektedirler. 150.000 seyirci kapasitesiyle dünyanın en büyük stadyumu olan Rungrado 1 Mayıs Stadyumu^[9] ve Kuzey Kore-Güney Kore Sınırı başlıca turistik yerler olarak sınıflandırılmaktadır.^[10]

Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]

Etnik açıdan son derece homojen bir yapı gösteren Kuzey Kore nüfusunun yüzde 99,8'ini Koreliler, geri kalanını Çinli, Japon, Vietnamlı ve Avrupalı azınlıklar oluşturur. 2009 sayımlarına göre ülkenin nüfusu 23.923.118 olduğu beӀirtiӀmiştir.

Kuzey Kore nüfusunun yaşlara göre ayrımı:

0-14 yaş : %21,3 (Erkek — 2.440.439/Kadın — 2.376.557)
15-64 yaş : %69,4 (Erkek — 7.776.889/Kadın — 7.945.399)
65 yaş üstü : %9,4 (Erkek — 820.504/Kadın — 1.305.557)

Dil[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kore'de resmî dil olan Korece konuşulur. Çin ve Japonca yazısının aksine Korecede 1446'da kabul edilmiş 14 ünsüz ve 10 ünlüden oluşan Hangul alfabesi kabul edildi. Şu an Korece'de tam 2 tane lehçe bulunur. Bunlar Seul ve Pyongyang lehçeleridir. Kuzey Kore'de konuşulan lehçe ise Pyongyang lehçesidir.

Din[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kore'deki inanç
Din			Yüzde
Yok (Ateist)			%71.2
Çendoizm			%12.9
Kore Şamanizmi			%12.3
Hristiyanlık			%2.1
Budizm			%1.5

Kuzey Kore, resmî olarak ateist bir devlettir^{[kaynak belirtilmeli]} ve halkın çoğu ateisttir; öte yandan toplumda Budizm inancı da yaygındır. Ayrıca çoğunluğunu Protestanların oluşturduğu Hristiyanlar da vardır.

Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Mimari[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore mimarisi tarzı, özellikle başkent Pyongyang'taki binalarda bulunmaktadır. 1950-1953 yıllarındaki Kore Savaşı'nda büyük zarar gören ve neredeyse tamamen yok olan şehir, 1960'lar ve 1970'lerde çoğunluğu Sovyetler Birliği'nde eğitim görmüş yerel mimar ve tasarımcıların projeleriyle yeniden inşa edildi. Konstrüktivist, modernist, brütalist ve fütürist eserlerin oluşturulduğu bu dönem, ülkenin mimarisine büyük katkıda bulundu. Kuzey Kore'nin batı dünyası ile izole yapısı da Pyongyang'daki bu yapıların günümüze kadar sapasağlam gelmesini sağladı.^[11]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "World Population Prospects: The 2017 Revision". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2017.
^ "Kuzey Kore'yle ilgili Gerçekleri Devrimcilerden Dinleyin…". Anti-imperialistfront.org. 5 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2017.
^ 29 Kasım 2010 tarihli 2 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Guardian haberi (İngilizce) 1 Aralık 2010 tarihinde erişilmiştir
^ Jackson, David. "Donald Trump meets Kim Jong Un in DMZ, steps onto North Korean soil". USA TODAY (İngilizce). 30 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2021.
^ United Nations Statistics Division; 2008 Census of Population of the Democratic People’s Republic of Korea conducted on 1–15 October 2008 9 Mayıs 2020 tarihinde erişilmiştir.
^ "North Korea: On the net in world's most secretive nation (İngilizce)". 15 Ağustos 2015. 8 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015.
^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
^ Kuzey Kore'nin Vintage Mimarisi 14 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 4 Ağustos 2016, Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti resmî sitesi16 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[UN_WPP-1] "World Population Prospects: The 2017 Revision". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2017.

[2] "Kuzey Kore'yle ilgili Gerçekleri Devrimcilerden Dinleyin…". Anti-imperialistfront.org. 5 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2017.

[3] 29 Kasım 2010 tarihli 2 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Guardian haberi (İngilizce) 1 Aralık 2010 tarihinde erişilmiştir

[4] Jackson, David. "Donald Trump meets Kim Jong Un in DMZ, steps onto North Korean soil". USA TODAY (İngilizce). 30 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2021.

[Nkorea2008-5] United Nations Statistics Division; 2008 Census of Population of the Democratic People’s Republic of Korea conducted on 1–15 October 2008 9 Mayıs 2020 tarihinde erişilmiştir.

[6] "North Korea: On the net in world's most secretive nation (İngilizce)". 15 Ağustos 2015. 8 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015.

[7] "Arşivlenmiş kopya". 2 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.

[8] "Arşivlenmiş kopya". 16 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.

[9] "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.

[10] "Arşivlenmiş kopya". 15 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.

[11] Kuzey Kore'nin Vintage Mimarisi 14 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 4 Ağustos 2016, Erişim tarihi: 4 Ağustos 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

g t d Kuzey Kore büyük şehir ve merkezleri 2008 sayımı^[5]
	Sıra	Şehir ismi	İl	Nüfus	Sıra	Şehir ismi	İl	Nüfus
Pyongyang Hamhung	1	Pyongyang	Pyongyang	3,255,288	11	Sunchon	Güney Pyongan	297,317	Chongjin Nampo
	2	Hamhung	Güney Hamgyong	768,551	12	Pyongsong	Güney Pyongan	284,386
	3	Chongjin	Kuzey Hamgyong	667,929	13	Haeju	Güney Hwanghae	273,300
	4	Nampo	Güney Pyongan	366,815	14	Kanggye	Chagang	251,971
	5	Wonsan	Kangvon ili	363,127	15	Anju	Güney Pyongan	240,117
	6	Sinuiju	Güney Pyongan	359,341	16	Tokchon	Güney Pyongan	237,133
	7	Tanchon	Güney Hamgyong	345,875	17	Kimchaek	Kuzey Hamgyong	207,299
	8	Kaechon	Güney Pyongan	319,554	18	Rason	Rason	196,954
	9	Kaesong	Kuzey Hwanghae	308,440	19	Kusong	Kuzey Pyongan	196,515
	10	Sariwon	Kuzey Hwanghae	307,764	20	Hyesan	Ryanggang	192,680

Kuzey Koreli nedir?, Kuzey Koreli anlamı nedir?, Kuzey Koreli ne demektir?

Kuzey Koreli nedir?, Kuzey Koreli anlamı nedir?, Kuzey Koreli ne demektir?

Kuzey Kore

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Japon işgali (1910-1945)[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore'nin bölünmesi (1945-1950)[değiştir | kaynağı değiştir]

Kore Savaşı (1950-1953)[değiştir | kaynağı değiştir]

Savaş sonrası gelişmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Soğuk Savaş sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

21. yüzyıl[değiştir | kaynağı değiştir]

İdari bölümler[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyaset[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsan hakları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ordu[değiştir | kaynağı değiştir]

Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Turizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Nüfus[değiştir | kaynağı değiştir]

Dil[değiştir | kaynağı değiştir]

Din[değiştir | kaynağı değiştir]

Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Mimari[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]