Vikisözlük'te Kategori:Kumanca sözcükler ile ilgili tanım bulabilirsiniz.

Kumanca veya Kuman Türkçesi, Kumanlar tarafından konuşulmuş olan ve Eski Kıpçakçaya giren tarihî Türk yazı dilidir. Bugün konuşulmayan Kumancanın, günümüzdeki Kırım Tatarcası ve Karaçay-Balkarca ile yakınlığı dikkat çeker.

Kumanlar, Türk lehçelerinin Doğu Avrupa’da konuşulmuş olan kollarından birini konuşmuşlardır.

Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu dil, bilimsel yayınlarda Kumanca, Kuman Türkçesi olarak belirtilir.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Kumanlar, 11. yüzyıl ile 14. yüzyıl arasında, Doğu Avrupa’da yaşamış bir Türk boyudur. Tarihte Kıpçaklar ile aynı birlik içinde bulunmuş, bu yüzden de zamanla Kıpçaklar ile aynı sayılabilmişlerdir.

Kuman Türkçesi, Doğu Avrupa’da Karadeniz’in kuzeyinde, kısmen Balkanlar’da konuşulmuştur.

Dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu alt başlığın geliştirilmesi gerekiyor.

Söz varlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu alt başlığın geliştirilmesi gerekiyor.

Alfabe[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu alt başlığın geliştirilmesi gerekiyor.

Eserler[değiştir | kaynağı değiştir]

Codex Cumanicus, o dönemde Türkler tarafından yazılmayan fakat Kumancanın konuşma özelliklerini yansıtan ve dönemindeki Türk dilinin yapısını gösteren önemli bir eserdir.

Günümüzdeki kollar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu alt başlığın geliştirilmesi gerekiyor.

Metin örnekleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kumanca için örnek metinler farklı transkripsiyon sistemleriyle aşağıda verilmiş olabilir. Bu farklar, yayınlardaki tercih farklarıdır, Kuman Türkçesinin alfabe tercihi ve kullanımını yansıtmaz.

Metin 1[değiştir | kaynağı değiştir]

Kristus alay ayttï kelepenlergä: «Baruŋïz, körünüŋiz papazlarga». Ol sözni Kristus bugün aytïr barča yazuqlïlarya, kim kerti kelepenler Teŋri alïnda. Igrenmedi kiši kelependen, nečik Teŋri igrenir daγi frišteler yazuqlï kišiden. Neme yoχ dünyä üstinde, nečik yaman sasïr, nečik sasïr yazuqlï can Teŋri alïnda. Ol nišan taparbiz bitik ičindä. Bir kez bir alγïšlï kiši yolγa bardï. Bir frište anïŋ bile bardï adam bolup. kačan yoldan barïrlar idi, utru bir kiši yoluχtu, yigit daγi astrï körkli kiši. kačan frište anï ïraχtïn kördi, burnun tumaladï, yoldan ïraχ qačtï. kačan ol kiši aštï, ol frište ekinči keldi ol kiši qatïnda. Andan soŋra bir kelepen kiši keldi, astrï niurdar sasïdï. Ol alγïšlï kiši, kačan kördi ol kelepenni, yoldan qačtï. Ol frište sövünüp qaršï bardï, öpti, qučtu > qučtï ol kelepenni, aštï. Ol alγïšlï kiši ekinči keldi yolγa frište qatïn­da. Ol kiši sözlädi frištägä: «Ne kišisen? Burun keldi körkli yegit kiši – sen burnuŋ tumaladïŋ, yoldan qačtïŋ. kačan bir murdar sasï kiši, kelepen keldi, sen qaršï bardïŋ, öptüŋ > öptiŋ, qučtuŋ > qučtïŋ». Andan frište ayttï ol alγïšlï kišigä: «Ol körkli kiši, kim sen kördiŋ, ol kensi yazuqïndan astrï yaman sasïr, anïŋ zanï Teŋri alïnda köpten öldi. Ol et üstündä kelepen, anïŋ dzanï astrï arï-tur daγï yakšï yïyïr Teŋri alïnda. Men azam de döülmen, men frištämen. Anïŋ üčün keldim körgüzmä saγa, nečik sasïr yazuqlï can Teŋri alïnda». kačan frištä ol sözni ayttï, ančaq körünmädi.^{[kaynak belirtilmeli]}

Metin 2[değiştir | kaynağı değiştir]

Atamız kim köktesiñ. Alğışlı bolsun seniñ atıñ, kelsin seniñ xanlığıñ, bolsun seniñ tilemekiñ – neçikkim kökte, alay [da] yerde. Kündeki ötmegimizni bizge bugün bergil. Dağı yazuqlarımıznı bizge boşatqıl – neçik biz boşatırbiz bizge yaman etkenlerge. Dağı yekniñ sınamaqına bizni quurmağıl. Basa barça yamandan bizni qutxarğıl. Amen!

Türkiye Türkçesi aktarması:

Atamız sen göktesin. Alkışlı olsun senin adın, gelsin senin hanlığın, olsun senin dilemeğin– nasıl ki gökte, ve yerde. Gündelik ekmeğimizi bize bugün ver. Ve de yazıklarımızdan (suçlarımızdan) bizi bağışla– nasıl biz bağışlarız bize yamanlık (kötülük) edenleri. Ve de şeytanın sınamasından bizi koru. Tüm yamanlıktan (kötülükten) bizi kurtar. Amin!

Metin 3[değiştir | kaynağı değiştir]

^[1]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Galip Güner (2013), Kıpçak Türkçesi Grameri, Kesit Yayınları, İstanbul.
• Doç. Dr. Ufuk Tavkul - Codex Cumanicus ve Karaçay-Balkar Türkçesi 18 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Saadet Çağatay, (1978), Codex Cumanicus sözlüğü”. Türk Lehçeleri Üzerine Denemeler.-Ankara, 139-152.
• Annemarie von Gabain, (1998), “Codex Cumanicus’un dili”. Tarihî Türk Şiveleri.-Ankara, 67-109.
• S.A. Goçiyayeva, H.İ. Süyünçev (1989), Karaçay-Malkar-Orus Sözlük=Karaçayevo-Balkarsko-Russkiy Slovar.-Moskva, Russkiy Yazık.
• K. Grönbech, (1992), Kuman Lehçesi Sözlüğü. Codex Cumanicus’un Türkçe Sözlük Dizini / çev. Kemal Aytaç.-Ankara: Kültür Bakanlığı.
• Ufuk Tavkul, (1998), “Kafkasya’nın otokton (yerli) halkları meselesi ve Kafkasya halklarında etnik köken arayışları”. Kırım Dergisi, 6 (24), 36-39.
• Ufuk Tavkul, (2000), Karaçay-Malkar Türkçesi Sözlüğü.-Ankara: Türk Dil Kurumu.