Guglielmo Marconi
İtalyan fizikçi, mucit ve elektrik mühendisi
Doğum	25 Nisan 1874(1874-04-25) Bologna, İtalya
Ölüm	20 Temmuz 1937 (63 yaşında) Roma, İtalya
Milliyet	İtalyan
Eğitim	University of Bologna
Din	Anglikan / Katolik
Ödüller	Matteucci Madalyası (1901) Nobel Fizik Ödülü (1909) Albert Madalyası (1914) Franklin Madalyası (1918) IEEE Onur Madalyası (1920) John Fritz Madalyası (1923)
İmza

Birinci Marconi Markizi Guglielmo Marconi (İtalyanca: [ɡuʎˈʎɛːlmomarˈkoːni]; 25 Nisan 1874, Bologna, İtalya - 20 Temmuz 1937), İtalyan mucit ve elektrik mühendisidir.^[1] Uzun mesafeli radyo iletişimi, Marconi yasası, telsiz telgraf sistemi üzerine yaptığı çalışmalarıyla ünlüdür. Marconi, radyonun mucidi olarak bilinir^[2] ve kablosuz telgrafın gelişimine katkılarından ötürü Karl Ferdinand Braun ile 1909 Nobel Fizik Ödülü'nü paylaşmıştır.^[3][4][5] Girişimci, iş insanı ve daha sonra Marconi Şirketi adını alan ve 1897 yılında İngiltere’de kurulan "The Wireless Telegraph&SignalCompany"nin kurucusu olan Marconi, kendinden önce gelen fizikçi ve araştırmacıların çalışmalarını kullanarak ve değişiklikler yaparak radyonun ticari bir başarı kazanmasını sağlamıştır.^[6][7] 1929 yılında İtalya kralı Markoni’ye Markiz unvanıyla asalet bahşetmiştir.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocukluk ve gençlik yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Marconi 25 Nisan 1874'te Bologna'da Guglielmo Giovanni Maria Marconi ismiyle,^[8]İtalyan bir aristokrat ailenin ikinci oğlu olarak dünyaya gelmiştir. Babası Giuseppe Marconi, Porretta Terme’de toprak sahibi İtalyan bir aristokrattır. Annesi ise İrlanda-İskoç kökenli Annie Jameson’dır. Annesi İrlanda'daki County Wexford'da bulunan Daphne Kalesi’nin sahibi Andrew Jameson'ın kızıdır. Annesinin Dedesi John Jameson viski üreticisi olan Jameson&Sons şirketinin kurucusudur.^[9] Marconi iki ve altı yaşları arasında, abisi Alfonso ile birlikte İngiltere'de, Bedford kasabasında yaşamıştır.^[10][11] İtalya’ya döndüğünde eğitimini Bologna’da Augusto Righi'nin laboratuvarında, Floransa’da Istituto Cavallero'da ve daha sonra Livorno’da özel eğitimine devam etmiştir.^[12]RobertMcHenry’e göre Marconi çocukluğunda iyi bir öğrenci değildir; ancak tarihçi Corradi Giuliano biyografisinde Marconi’yi gerçek bir dahi olarak anlatmaktadır.^[13]Katolik olarak vaftiz edilmiş olan Marconi, Anglikan Kilisesi'nin bir üyesi olarak yetiştirilmiştir. 1927’de Maria Christina ile yaptığı evlilikten önce Marconi, yeniden Katolikliğe dönmüş ve Katolik Kilisesi'nin sadık üyelerinden biri olmuştur.^[14]

Radyo çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Gençlik yıllarında Marconi bilim ve elektrik konularına ilgi duymaya başlamıştır. Bu dönemin önemli bilimsel gelişmelerinden birisi Heinrich Hertz’e aittir. Hertz, 1888 yılında elektromanyetik radyasyonun üretilebileceğini ve takip edilebileceğini kanıtlamıştır. Bugün radyo dalgaları olarak bilinen bu radyasyona o dönemde “Hertzian Dalgaları” ya da “aetheric dalgalar” denmekteydi. 1894 yılında Hertz’in ölümünün ardından bilim insanının eski keşifleriyle ilgili makaleler yeniden yayımlanmış ve Marconi’ nin bu konuya ilgisi artmıştır. Marconi, Bologna Üniversitesi’nde fizikçi olan Augusto Righi ile radyo dalgaları üzerine çalışmak üzere izin almıştır. Marconi’nin komşusu olan Righi, Hertz’in çalışmaları üzerine deneyler yapmış bir fizikçidir.

İlk deneyleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalya, Pontecchio'daki evi Villa Griffone’nin çatı katında, uşağı Mignani’ nin yardımıyla kendi araç-gereçlerini yapan Marconi, deneylerine başlar. Amacı radyo dalgalarını kullanarak pratik bir telsiz telgraf sistemi icat etmektir. Bu yeni bir fikir değildir. Elli yılda fazla bir süredir, kablolar olmaksızın telgraf iletilerinin aktarımını araştıran pek çok kişi, teknik ve ticari anlamda başarılı olamamıştır. Marconi’nin sistemi ise aşağıdaki bileşenlerden oluşmaktadır:^[15]

• Basit bir osilatör ya da kıvılcım üreten radyo vericisi,
• Yerden yükseğe yerleştirilmiş bir kabloya da güç alanı,
• Edouard Branly'nin özgün aracının bir modifikasyonu olan koherer alıcısı (hassaslığı ve güvenilirliğini artırmak için ince ayar yapılmış),
• Mors Alfabesi'ndeki nokta ve tirelere karşılık gelen kısa ve uzun vuruşları göndermek için vericinin çalışmasını sağlayan telgraf anahtarı ve alınan noktalarla tireleri kâğıt rulonun üzerine kaydeden ve koherer tarafından çalıştırılan telgraf kaydedicisi.

Kıvılcım jeneratörü ve Koherer-Alıcı konfigürasyonları başkaları tarafından denenmiştir ancak pek çoğu radyo dalgalarını ve sinyalleri vericiden yüz metre öteye göndermeyi başaramamıştır. Uşağı Mignani yardımıyla, ilk deneylerine başlayan Marconi henüz 20 yaşındaydı. 1894 yazında bir bataryadan oluşan fırtına alarmı bir alıcı ve kıvılcımla çalışan bir elektrik zili yaptı. Kısa bir süre sonra, odanın öte tarafındaki zili telgraf düğmesine basarak çaldırmayı başarmıştır.^[16] Bir aralık gecesi annesini uyandıran Guglielmo Marconi, annesini gizli atölyesine götürerek icadını göstermiştir. Ertesi gün Marconi icadını babası ile paylaştığında yaşlı adam, daha fazla malzeme alsın diye, cüzdanındaki bütün parasını oğluna vermiştir.

1895 yazında Marconi açık arazide deneylerine devam etti ve babasının Bologna’daki malikânesini deneyleri için kullanmaya başladı. Alıcı ve verici antenlerinin boyunu arttırıp, antenleri dikey olarak düzenleyen Marconiher bir anteni yere değecek biçimde yerleştirdiğinde alıcı verici menzili ciddi bir biçimde arttı.^[17][17] Marconi kısa bir süre içinde radyo dalgalarını bir tepenin üzerine ulaştırmayı başardı; mesafe yaklaşık 2,4 km idi.^[18] Bu noktada Marconi, ek mali destek ve biraz daha araştırma ile bu aracın daha uzun mesafelerde işe yarayacağını düşünmeye başladı ve bu aracın ticari ve askeri alanlarda önem kazanacağı sonucuna vardı.

Marconi, kablosuz telgraf makinesini anlatıp maddi destek istemek üzere Posta ve Telgraf Bakanlığı’na yazdı. O dönem Bakanlığın başında Pietro Lacava bulunmaktaydı. Marconi mektubuna hiçbir zaman cevap alamadı çünkü Bakan Lacava Roma'daki Viadella Lungara diye bilinen akıl hastanesine gönderme yaparak mektupta yazılanların deli saçması olduğunu düşünmüştür.^[19] 1896 yılında o dönemin Bologna'daki Amerikan konsolosu olan aile dostu Carlo Gardini ile İtalya'yı terk edip İngiltere'ye yerleşme konusunda fikir alışverişinde bulundu. Gardini Londra’daki İtalyan büyükelçisi Annibale Ferrero’ya Marconi’yi takdim eden bir mektup yazdı; mektupta Marconi'nin kim olduğunu ve yaptığı sıra dışı keşfi anlattı. Büyükelçi Ferrero yanıt mektubunda telif haklarını almadan vardıkları sonuçları hiç kimseye açıklamamalarını öğütledi. Marconi’nin İngiltere’de daha kolay maddi destek bulacağına inanan Ferrero araştırmacıyı İngiltere’ye gelme yönünde cesaretlendirdi. İtalya’da yaptığı çalışmaların gerekli ilgiyi görmemesi üzerine Marconi 1896’da 21 yaşında annesiyle birlikte çalışmalarına destek bulmak amacıyla Londra’ya doğru yola çıktı. İtalyancasının yanı sıra İngilizceyi de akıcı bir biçimde konuşmaktaydı. Marconi Dover’e ulaştığında gümrük görevlisi Marconi’nin bavulunun içinde çeşitli alet, edevat buldu. Hemen Londra’daki Deniz Kuvvetleri Komutanlığı ile iletişime geçti. Dover’de kaldığı süre içinde Marconi İngiliz Posta Ofisi’nin elektrik baş mühendisi William Preece'in ilgi ve desteğini kazandı.

O dönemde Marconi’nin sahip olduğu araç Tufts Üniversitesi'nden A.E. Dolbear’in 1882’de sahibi olduğu araca benzerdi. Dolbear’in düzeneği kıvılcım bobin jeneratörü ve bir karbon granüler rektifiyeden oluşuyordu.^[20]BT Merkezi’nin dışındaki bir levhada^[21] Marconi’nin ilk kamusal kablosuz sinyal aktarımını bu alandan verdiği ifade edilmektedir.^[22] Mart 1897’ye kadar İngiliz hükûmeti için bir dizi gösterim yapan Marconi, Mors Alfabesi sinyallerini yaklaşık 6 km öteye, Salisbury Plain’e ulaştırmıştır. 13 Mayıs 1897 günü Marconi, açık deniz üzerinden Dünya’nın ilk kablosuz iletişimini gerçekleştirir. Deneyin üssü Galler’dedir. Gönderilen mesaj Bristol Kanalı üzerinden FlatHolm adasından 6 km ötedeki Penarth’da bulunan LavernockPoint’e ulaşır. Mesajda “Hazır mısınız?” yazmaktadır.^[23] Verici cihaz hemen ardından Somerset kıyılarındaki BreanDownFort’a, mesafeyi 16 km’te çıkartacak şekilde yerleştirilmiştir.

Bütün bu denemelerden çok etkilenen Preece Marconi’nin çalışmalarını Londra’da iki önemli konuşma ile kamuya tanıtır: birinci konuşma 11 aralık 1896’da Toynbee Hall’da “Telsiz Telgraf” başlıklıdır; konuşmaların ikincisi ise 4 Haziran 1897’de Kraliyet Enstitüsü’nde, “Kablo Olmaksızın Boşlukta Sinyal Göndermek” başlıklıdır. Bu iki konuşmayı sayısız gösterimler takip eder ve Marconi uluslararası dikkatleri üzerine çekmeye başlar.

Haziran 1897 tarihinde kendi ülkesinde, La Spezia’da İtalyan hükümeti için bir dizi deney gerçekleştirir. Lloyds için gerçekleştirdiği deney Bally Castle ve Rathlin adası arasında 6 Haziran 1898’de gerçekleştirilir. Radyo dalgaları 27 Mart 1899 yılında Fransa’da Wimereux’dan gönderildikten sonra İngiltere’de South Foreland Deniz Feneri’ne ulaşarak İngiliz Kanalı’nı geçmeyi başarır. Amerika’daki ilk gösterim, 1898 sonbaharında, New York’taki uluslararası Amerika Kupası yat yarışların bildiren mesajlardır.

Marconi, New York Herald gazetesinin davetiyle Sandy Hook, New Jersey açıklarındaki Amerika Kupası’nı aktarmak üzere Amerika’ya gitmiştir. Buradaki ilk aktarım, Porto Rico bandıralı bir yolcu gemisi olan SS ‘’Ponce’’ ’un güvertesinden yapılmıştır.^[24] Marconi, 8 Kasım 1899’da Amerikan bandıralı St. Paul ile İngiltere’ye doğru yola çıkmış ve asistanlarıyla geminin güvertesine kablosuz teçhizatı kurmuştur. 15 Kasım günü ‘’St. Paul’’ gemisi, kablosuz sinyallerle İngiltere’ye dönüşünü haber veren, ilk deniz aşırı gemi olmuştur. Marconi’nin Royal Needles Oteli’ne kurduğu radyo istasyonu, İngiltere kıyılarından 66 deniz mili ötede bulunan gemiden sinyalleri almıştır.

Atlantik ötesi aktarım[değiştir | kaynağı değiştir]

Yirminci yüzyılın başında, Atlantik ötesi telgraf kabloları teknolojisiyle yarışabilmek için, Marconi okyanusun öte yakasına sinyal gönderme yollarını araştırmaya başladı. 1901 yılında, Cornwall, Poldhuile Co. Galwey, Clifden arasında bir bağlantı oluşturmak için Co. Wexford, Rosslare Strand’e, kablosuz verici istasyonu olan Marconi Evi’ni kurdu. Kısa bir süre sonra 12 Aralık 1901 tarihinde açıklama yapan Marconi, alıcı olarak, bir uçurtmanın desteklediği, 150 m uzunluğunda bir anten kullanılarak Cornwall, Poldhu’da bulunan yeni yüksek güç istasyonundan gönderilen sinyallerin, bugün Kanada sınırlarında bulunan Newfoundland St. John’s kasabasındaki Sinyal Tepesi’nden alımlandığını ilan etmiştir. İki nokta arasındaki mesafe yaklaşık 3.500 km’dir. Büyük bir bilimsel ilerleme olarak duyurulan bu haber, ciddi bir şüphe uyandırmış olup, bu şüphe hâlen devam etmektedir. Kullanılan dalga boyu tam olarak bilinmemekle beraber, bu dalga boyunun 350 m’lik bir çevrede olduğu belirlenmiştir. Deneyin yapıldığı zaman dilimi gündüz vaktidir. Marconi’nin o zaman bilmediği ama bugün bilinen şey, bu zamanlamanın olası en kötü tercih olduğudur. Bu orta dalga boyunda, iyonosferdeki gökdalgasının yoğun emilimi sebebiyle, gün ışığında uzun mesafe aktarımları imkansızdır. Bu deney ön hazırlığı yapılmış bir deneydir-Marconi deneyin başında Mors alfabesindeki ‘’S’’ harfini gösteren üç tıklık sinyali duyması gerektiğini bilmektedir. Tıkların zayıf ve düzensiz bir biçimde duyulduğu aktarılmıştır. Söz konusu aktarımı onaylayan bağımsız bir gözlemci bulunmamaktadır. Sinyalleri atmosferik gürültüden ayırmak oldukça zordur. (Marconi’nin ilk okyanusötesi çalışmaları hakkında ayrıntılı teknik bir değerlendirme John S.Belrose’un 1995 tarihli araştırmasında yer almıştır.) Poldhu vericisi iki aşamalı bir devreydi.^[27][28]

Kuşkucuların baskısından bunalan Marconi, daha iyi organize edilmiş ve belgelenmiş bir deney hazırladı. Şubat 1902’de Philadelphia gemisiyle İngiltere’den batıya doğru açılan Marconi, Poldhu istasyonundan günlük olarak gönderilen sinyalleri kaydetti. Deney sonuçlarına göre, sinyaller 2.490 km’ye kadar Koherer alıcısıyla; 3.400 km’ye kadarsa işitsel alıcıyla kaydedilmiştir. Maksimum mesafelere gece erişilmiştir; ve bu deneyler aracılığıyla orta ve düşük frekans aktarımlarında radyo sinyallerinin gündüze göre gece vakti çok daha uzak mesafelere gittiği ilk kez ortaya konmuştur. Gün ışığında sinyaller en fazla 1.100 km’de alımlanmıştır; ki bu da Newfoundland’daki ilk deneylerde erişildiği iddia edilen mesafenin yarısı bile değildir. Oradaki deneyler de gündüz yapılmıştır. Bu sebeple, Marconi, hiçbir zaman Newfoundland iddialarının arkasında sağlam bir biçimde duramamıştır; ancak kanıtladığı şey, bazı bilim adamlarının iddialarının aksine radyo sinyallerinin yüzlerce kilometre öteye gönderilebileceğidir.

17 Aralık 1902 tarihinde Kanada Nova Scotia, Glace Körfezi’ndeki Marconi istasyonundan gönderilen sinyaller Kuzey Amerika’dan Atlantik’in öte yakasına gönderilen ilk radyo iletisi olmuştur. 1901’de South Wellfleet, Massachusetts'te, Marconi’nin kurduğu istasyondan gönderilen bir ileti tarihe geçmiştir. Bu ileti 18 Ocak 1903'te Amerika Birleşik Devletleri başkanı Theodore Roosevelt tarafından İngiltere kralı Yedinci Edward’a gönderilen bir tebrik olup, Amerika Birleşik Devletleri’nden yapılan ilk denizaşırı radyo aktarımıdır. Bu istasyonun bir başka özelliği de, RMS Titanic gemisinden gelen imdat sinyallerini ilk duyan istasyon olmasıdır. Ancak, sürekli bir okyanusötesi sinyal akışını o dönemde sağlamak oldukça güçtür. Diğer mucitlerle yarış halinde olan Marconi, seyahat halindeki gemilerle iletişim kurabilmek için Atlantik’in her iki yakasına istasyonlar inşa etmeye başlamıştır. 1904’te, Marconi yeni bir ticari hizmet başlatarak abone olan gemilere her gece haber özetlerini yollamaya başlar. 17 Ekim 1907 tarihinde Clifden (İrlanda) ve Glace Bay (Kanada) arasında düzenli okyanus ötesi radyo-telgraf hizmeti verilmeye başlanmıştır.^[29][30] Buna rağmen Marconi Şirketi, yıllarca sağlıklı iletişim hizmeti verebilmek için çaba harcamıştır. TİTANİK RMS Titanic gemisinde kaza anında iki radyo operatörü bulunmaktaydı – Jack Phillips ve Harald Bride. Bu iki operatör gemiyi işleten White Star Line Gemicilik Şirketi’nin elemanları değildi; bu hizmeti vermesi amacıyla Marconi Uluslararası Deniz İletişimi Şirketi adına çalışan elemanlardı. Geminin 15 Nisan 1912 yılında batmasının ardından, kazazedelerden hayatta kalanlar Cunard Line’a ait RMS Carpathia tarafından kurtarıldılar.^[31] Marconi şirketi tarafından istihdam edilen bir başka kişi de, daha sonra RCA’nın başına geçecek olan David Sarnoff’dur. Sarnoff ve ‘’Carpathia’’ arasındaki kablosuz iletişim, iddia edildiğine göre yetmiş iki saat sürmüştür;^[32] ancak bazı günümüz tarihçileri Sarnoff’un olayın içerisinde bulunup bulunmadığını sorgulamaktadır. ‘’Carpathia’’ New York limanına yanaştığında, hayatta kalan operatör Bride ile konuşmak üzere, Marconi, yanında ‘’The New York Times’’ gazetesinden bir muhabir ile birlikte gemiye gitmiştir.^[31] 18 Haziran 1912 tarihinde Marconi ‘’Titanik’’ ’in batmasıyla ilgili olarak soruşturma komisyonuna ifade vermiştir. İfadesinde deniz telgrafının nasıl çalıştığını ve denizde acil durumlar karşısında yapılması gerekenler konusunda açıklamalarda bulunmuştur.^[33] ‘’Titanik’’ faciasına değinen İngiliz posta işlerinden sorumlu bakanı, “Faciadan kurtarılanlar; Mr. Marconi… ve kendisinin müthiş icadı sayesinde kurtarılmıştır“ demiştir.^[34] Esasen, batmadan evvel, Marconi’ye Titanik’in ilk seyahati için ücretsiz bilet verilmiştir: ancak ünlü mucit, üç gün önce hareket eden Lusitania gemisine binmiştir. Kızı Degna’nın daha sonra yaptığı açıklamaya göre, bitirilmesi gereken evrak işleri bulunan Marconi, Lusitania gemisinde görevli katiplerden yararlanmak üzere bu gemiyi tercih etmiştir.^[35]

Devam eden çalışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Zaman içinde Marconi şirketleri verimli olmayan kıvılcım-verici teknolojisini kullanmaya devam ettikleri için, teknik açıdan muhafazakâr olarak ünlendiler. Kıvılcım-verici teknoloji sadece radyo telgraf işlemlerinde kullanılabilmekteydi; zaman içinde ortaya çıkmıştı ki, radyo iletişiminin geleceği sürekli-dalga aktarımında yatmaktaydı ve bu aktarım çok daha etkin ve işitsel aktarımlarda daha uygun bir yoldu. 1915'ten sonra, oscillating vakum tüpünün (valf) geliştirilmesinin ardından, Marconi şirketi sürekli-dalga üreten donanım üzerinde ciddi çalışmalar yapmaya başladı. İngiltere’de 1920 yılında vakum tüpü verici kullanılarak yapılan ilk radyo eğlence yayınları, Chelmsford'da bulunan New Street Works fabrikasından gerçekleştirildiğinde, Nellie Melba programda yer alan kişi oldu. 1922 yılında ise Great Baddow’daki Marconi Araştırma Merkezi’nden düzenli olarak eğlence yayınları yapılmaya başlandı; ki bu yayınlar BBC’nin alt yapısını oluşturmuştur.

Sonraki yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

1914 yılında Marconi, İtalyan Senatosu’nda senatörlüğe atandı ve kendisine İngiltere’de Kraliyet Victorian Order’da Onursal Şövalyelik Büyük Haçı verildi. Birinci Dünya Savaşı’nda İtalya müttefiklerin tarafında yer alınca, Marconi, İtalyan ordusunun radyo hizmetlerinden sorumlu kişi oldu. İtalyan ordusunda Lutenant rütbesi verildi ve aynı zamanda İtalyan donanmasında komutan oldu. 1929’da Kral III. Victor Emmanuel tarafından Markiz ilan edildi.

1923 senesinde İtalyan Faşist Partisi'ne katılan Marconi, 1930’da İtalyan diktatör Benito Mussolini tarafından İtalyan Kraliyet Akademisi’nin başkanlığına atandı. Bu atama, Marconi’yi Faşist Büyük Konseyi’nin üyesi konumuna getirdi.

20 Haziran 1937’de bir dizi kalp krizinin ardından 63 yaşında Roma’da hayatını kaybeden Marconi’ye, İtalyan hükümeti devlet töreni düzenledi. Anısına, yaşadığı caddedeki dükkânlar “Ulusal Yas Nedeniyle Kapalıyız” notu asarak o gün çalışmadı.^[37] Aynı zamanda ölümünün ertesi gününde, akşam saat altıda İngiltere’de bütün BBC vericileri ve kablosuz posta vericileri yayınlarına iki dakika ara vermiştir.^[37] İngiliz Posta Ofisi gönderdiği bir mesajla yayında olan bütün gemileri de iki dakikalık ara vermeye davet etmiştir. Cenazesi Villa Ggriffone’ye defnedilmiştir.^[38][39] 1943'te Amerika Birleşik Devletleri Yüksek Mahkemesi, Marconi’nin radyo patentleri ile ilgili bir karara vararak, Oliver Lodge, John Stone Stone ve Nikola Tesla’ya ait bazı patentleri kendilerine iade etmiştir.^[40][41] Karar Marconi’nin orijinal radyo patentleri hakkında değildir:^[42] Mahkeme, Marconi’nin radyo sinyallerinin aktarımını ilk gerçekleştiren kişi olduğu iddiaları konusunda bir karar vermemiştir; ancak belli bazı patentlerle ilgili Marconi’nin iddiaları tartışmalı olduğu için bu patentler üzerinde hak iddia edemeyecektir.^[43]

Kişisel yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Marconi’nin, Alfonso isimli bir erkek kardeşi ve Luici adında üvey kardeşi vardır. 16 Mart 1905'te, 1904 senesinde Poole’de tanıştığı, XIV. İnchiquin baronu Edward O’Brien’ın kızı Hon. Beatrice O’Brien (1882-1976) ile evlenmiştir.^[44] Degna (1908-1998), Gioia (1916-1996) ve Lucia (doğumu ve ölümü 1906) isimli üç kızları ve II. Marki Marconi unvanını taşıyan Giulio (1910-1971) isimli bir oğlu bulunmaktadır. 1913'te Marconi’ler İtalya’ya dönerek Roma sosyetesine girmişlerdir. Karısı Beatrice, Kraliçe Elena'nın nedimesi olmuştur. Marconiler 1924 yılında boşanırlar. Marconi’nin isteğiyle, tekrar evlenebilmesi için, evlilik 27 Nisan 1927 tarihinde feshedilmiştir.^[45] Beatrice Marconi ise ikinci eşi Montecorona markizi Liborio Marignoliile 3 Mart 1924'te evlenmiş ve bu evlilikten Laminia isimli kızı doğmuştur.^[46] 12 Haziran 1927’de Marconi Bezzi-Scali kontu Francesco'nun tek kızı Maria Cristina Bezzi-Scali (1900-1994) ile evlenmiştir. Bu evlilikten doğan tek çocukları Maria Elettra Elena Anna (d. 1930), 1966’da prens Carlo Giovannelli (d. 1942) ile evlenmiştir. Çift daha sonra ayrılmıştır. Bilinmeyen sebeplerden ötürü Marconi bütün mirasını ikinci eşi ve bu evlilikten doğan tek çocuğuna bırakırken, ilk evliliğinden olan çocuklarına hiçbir şey bırakmamıştır.^[47] İlerleyen yaşamında etkin bir İtalyan faşisti olan Marconi,^[48] ideolojileri ve İtalyan güçlerinin Etiyopya’ya yaptıkları saldırılar gibi eylemleri için özür dilemiştir. Marconi, 1931 senesinde, Papa XI. Pius’un ilk radyo yayınını bizzat yapmış ve mikrofona şu sözleri söylemiştir: “Doğanın pek çok gizemli gücünü insanoğlunun hizmetine veren Tanrı’nın yardımıyla, bütün inançlı Dünya’ya Kutsal Babamızın sesini dinleme hazzını veren bu icadı yaptım”.^[49]

Onur ve ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kazandığı ödüller ve madalyalar[değiştir | kaynağı değiştir]

• 1909’da, radyo iletişimine olan katkılarından ötürü Nobel Fizik Ödülü’nü alan Marconi, ödülü Karl Braun ile paylaşmıştır.^[3]
• 1918’de, Franklin Enstitüsü’nün verdiği Franklin Madalyası ile ödüllendirilmiştir.
• 1929’da, Kral III. Victor Emmanuel tarafından Marki ilan edilmiş ve Marconi Markizi unvanını almıştır.
• 1931’de, kablosuz telgraf için John Scott Madalyası ile ödüllendirilmiştir.
• 1977’de, Ulusal Yayıncılar Onur Listesi’ne alınmıştır.^[50]
• 1988’de, Chicago’daki Radyo Onur Listesi’ne Marconi “Öncü” olarak eklenmiştir.^[51]
• 1990’da, ön yüzünde portresi, arka yüzünde de başarılarını canlandıran 2000 Liret banknot, İtalyan Bankası tarafından basılmıştır.^[52]
• 2001’de, İngiltere Marconi’nin ilk kablosuz iletişiminin yüzüncü yıl dönümünü kutlamak için 2 poundluk anı parası basmıştır.
• Marconi’nin kablosuz telgraf üzerine yaptığı ilk deneyler, iki IEEE Milestones’un konusu olmuştur; bunlardan ilki 2003 tarihinde İsviçre’de,^[53] diğeri ise 2011’de İtalya’da^[54] gerçekleşmiştir.
• 2009’da, İtalyan hükûmeti Marconi’nin Nobel ödülünü almasının yüzüncü yılı sebebiyle 5 Euro’luk gümüş anı parası bastırmıştır.
• 2009’da, Marconi New Jersey Onur Listesi’ne alınmıştır.^[55]
• Alman radyo akademisi, her sene Marconi Ödülleri vererek, öne çıkan radyo programları sunucuları ve istasyonlarını ödüllendirmektedir.

Övgüler[değiştir | kaynağı değiştir]

• Floransa, Santa Croce Bazilikası’nda Marconi heykeli bulunmaktadır.
• Hoboken, New Jersey’deki Church Square Park’ta Marconi heykeli bulunmaktadır.
• Marconi’ye atfedilen bir heykel Washington, DC’de bulunmaktadır.
• Marconi’nin kullandığı eşyalardan oluşan bir koleksiyon, İngiltere’de daha sonra Marconi Corporation olarak ismi değiştirilecek The General ElectricCompany tarafından korunmuştur. 2004 Aralık ayında İngiltere Essex, Chelmsford, Great Baddow’da bulunan Marconi Araştırma Merkezi’ndeki bu kalabalık Marconi koleksiyonu, Oxford Üniversitesi’ne devredilerek halka açılmıştır. Bu koleksiyonun ikiyüzelliden fazla parçası ve kâğıt, kitap, patent ve daha pek çok farklı parçadan oluşan efemera koleksiyonu, BAFTA ödüllü MarconiCalling adlı Web sitesinde sergilenmektedir. Koleksiyonun içinde yer alan eserler Bilim Tarihi Müzesi’nde korunmaktayken, efemera arşivleri Bodleian Kütüphanesi’ndedir. Kasım 2008’de, üç yıllık bir çalışmanın ardından Bodleian Kütüphanesi’nden Marconi Arşivleri çevrimiçi kataloğa eklenmiştir.
• Poldhu, Cornwall’da, Marconi radyo istasyonunun yakınındaki yamacın kenarına ilk okyanus ötesi radyo yayınının anısına granit bir dikili taş konulmuştur.

Marconi ismini taşıyan yer ve kuruluşlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

Hong Kong[değiştir | kaynağı değiştir]

• Asya Televizyonu ve TVB dahil olmak üzere, Hong Kong’daki pek çok yayıncının eski yeri olan, Kowloon Tong’daki Marconi Caddesi onun için adlandırılmıştır.

Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]

İrlanda[değiştir | kaynağı değiştir]

• Ballybunion’daki Marconi Yolu.
• Enniscorthy’deki Marconi Parkı.
• Dublin Digges Ln.’deki Marconi Evi.

İtalya[değiştir | kaynağı değiştir]

• İtalya’daki bir havalimanının adı Bologna Guglielmo Marconi Havalimanı’dır (IATA: BLQ – ICAO: LIPE).
• İtalya, Roma’daki “Guglielmo Marconi” Üniversitesi de adını Marconi’den almıştır.
• Genel olarak, tüm İtalyan kent ve köylerinde Via Guglielmo Marconi bulunur.
• Cremona’da Piazza Marconi vardır.

Lüksemburg[değiştir | kaynağı değiştir]

• Lüksemburg'da, Radyo Lükemburg’un eski ana binası olan Villa Louvigny’e giden Alleé Marconi bulunmaktadır.

Hollanda[değiştir | kaynağı değiştir]

• Eindhoven’da Marconilaan (Marconi Yolu) vardır.
• Rotterdam'da bir meydanın adı Marconiplein’dir (Marconi Meydanı).

Polonya[değiştir | kaynağı değiştir]

• Augostóv’daki bir döner kavşağın adı Rondo Marconiega’dır (Marconi Kavşağı).

İsveç[değiştir | kaynağı değiştir]

• Göteborg’da, Marconigatan vardır.

Birleşik Krallık[değiştir | kaynağı değiştir]

• New Street Works’ün olduğu, Chelmsford’daki bir yol, Marconi Sokağı’dır.
• Chelmsford’da Marconi Merkezi vardır.
• Brentwood’da Marconi Bahçeleri bulunmaktadır.
• Fraserburgh, Aberdeenshire, İskoçya’da Marconi Sokağı vardır.
• Londra E10’da, Leyton’da Marconi Sokağı bulunur.
• Tyne’daki Newcastle’da, Marconi Evi vardır.

Orta Doğu[değiştir | kaynağı değiştir]

İsrail[değiştir | kaynağı değiştir]

• Hayfa şehrinde, Marconi Caddesi vardır.

Okyanusya[değiştir | kaynağı değiştir]

Avustralya[değiştir | kaynağı değiştir]

• Bir futbol kulübünün adı Marconi Aygırları’dır.

Kuzey Amerika[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanada[değiştir | kaynağı değiştir]

• Nova Scotia’da Cape Breton Belediyesi’ne bağlı, Glace Bay şehrinde Marconi Caddesi bulunmaktadır. Şehrin dışında ise, Marconi Tower yolu bulunmaktadır.
• Montreal’de ’Kanada Marconi Telsiz Telgraf Şirketi’ 1903 senesinde Guglielmo Marconi tarafından kurulmuştur.^[56] 1925'te, şirketin ismi ‘Kanada Marconi Şirketi’ olarak değiştirilmiş; 1953'te, şirketi English Electric satın almıştır.^[56] Şirketin ismi 2001’de CMC Electronics INC olarak değiştirilmiştir.
• ‘Marconi Wireless Corporation’, Kanada, İrlanda, Newfoundland, Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'ta bazı ticari radyo istasyonları işletmiştir.
• Kanada Park ve Bahçeler Genel Müdürlüğü, Marconi’nin radyo iletişiminin gelişmesine yaptığı katkılardan ötürü, Marconi Ulusal Tarihi Sit Alanı oluşturmuştur. Bu alan, Marconi’nin 1902 senesinde İngiltere’ye ilk telsiz mesajını gönderdiği noktadır.
• Nepean, Ontario’da, Villa Marconi’de huzur evi kurulmuştur.
• Montreal, Québec’de Küçük İtalya Mahallesi’nde, Marconi Caddesi bulunmaktadır.
• Ontario’da Sault Ste. Marie'de bulunan Marconi Caddesi’nde yaşayan İtalyan kökenli Kanadalılar, şehir nüfusunun büyük bir bölümünü oluşturmaktadır.

Meksika[değiştir | kaynağı değiştir]

• Guillermo Marconi Caddesi, Mexico City.

Amerika Birleşik Devletleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaliforniya[değiştir | kaynağı değiştir]

• Marshall’da okyanus ötesi Marshall alıcı istasyonunun bulunduğu alanda bulunan Marconi Konferans Merkezi ve Eyalet Tarih Parkı.
• Sacramento’da bulunan Fulton Kavşağı’ndaki Marconi anıtı.
• Sacramento, Marconi Bulvarı.
• San Francisco, Telegraph Hill’deki Marconi heykeli.

Hawaii[değiştir | kaynağı değiştir]

• Hawaii, Kahuku’daki Marconi Caddesi, eski Marconi Telsiz Telgraf İstasyonu’nun girişinde bulunmaktadır.

Massachusetts[değiştir | kaynağı değiştir]

• Cape Cod National Seashore Doğal Sit Alanının bir parçası olan Wellfleet adlı bölgede bulunan Marconi kumsalı, Amerika Birleşik Devletleri’nden İngiltere’ye ilk deniz aşırı telsiz sinyallerinin gönderildiği alanın yakınındadır.

Missouri[değiştir | kaynağı değiştir]

• St. Louis, The Hill’de bulunan Marconi Bulvarı.

New Jersey[değiştir | kaynağı değiştir]

• New Jersey, Somerset’te bulunan, New Brunswick Marconi İstasyonu’nun eski yerleşkesinde kurulmuş olan Guglielmo Marconi Memorial Plaza. Başkan Woodrow Wilson’ın 1918 tarihinde yapmış olduğu bir konuşması (On Dört Nokta Konuşması) buradan yayınlanmıştır.
• New Jersey Wall Township’de bulunan Marconi Caddesi. Cadde, Belmar Marconi İstasyonu’nun yerleşkesi olan, eski Camp Evans’da bulunmaktadır. Aynı zamanda cadde bilgi teknolojileri koruma ve eğitimine tahsis edilmiş Infoage Bilim/Tarih Eğitim Merkezi de, bu cadde üzerindedir.

New York (eyalet)[değiştir | kaynağı değiştir]

• Copiague şehrinin bir bölümü olan Marconiville.
• New York City’nin yukarı doğu kısmında bulunan La Scoula D’Italia.
• New York Rocky Point’deki Marconi Bulvarı. Marconi’nin orijinal radyo barınağı. Rocky Point’deki Frank J. Carasiti İlkokulu’nda bulunmaktadır.
• Marconi Bulvarı, Ronkonkoma, New York.

Ohio[değiştir | kaynağı değiştir]

• Marconi Bulvarı, Columbus, Ohio.

Pennsylvania[değiştir | kaynağı değiştir]

• Marconi Plaza, Philadelphia, Pennsylvania. Antik Roma üslubunda yapılmış olan plaza, 1914–1916 yıllarında Olmsted Kardeşler tarafından tasarlanmış bulunmaktadır. Yapı, 1926’daki 150. fuar alanına hazırlanan görkemli girişi oluşturmaktadır ve Marconi’nin anısına, ismi yapıya verilmiştir.

Rhode Island[değiştir | kaynağı değiştir]

• Rhode Island, Johnston’da bulunan Piazza Guglielmo Marconi, Atwood Bulvarı ve Plainfield Caddesi’nin kesişiminin kuzey-doğu cephesindedir.^[57]

Güney Amerika[değiştir | kaynağı değiştir]

Arjantin[değiştir | kaynağı değiştir]

• Buenos Aires, Tandil’de, Plaza Marconi bulunmaktadır.

Patentleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz patentleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Amerikan patentleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeniden patenti alınan ürünler (ABD)[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Relatives and company publications

• Bussey, Gordon, Marconi's Atlantic Leap 7 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Marconi Communications, 2000. ISBN 0-9538967-0-6
• Isted, G.A., Guglielmo Marconi and the History of Radio – Part I, General Electric Company, p.l.c., GEC Review, Volume 7, No. 1, p45, 1991, ISSN 0267 9337
• Isted, G.A., Guglielmo Marconi and the History of Radio – Part II, General Electric Company, p.l.c., GEC Review, Volume 7, No. 2, p110, 1991, ISSN 0267 9337
• Marconi, Degna, My Father, Marconi, James Lorimer & Co, 1982. ISBN 0-919511-14-7 (Italian version): Marconi, mio padre, Di Renzo Editore, 2008, ISBN 88-8323-206-2
• Marconi's Wireless Telegraph Company, Year book of wireless telegraphy and telephony, London: Published for the Marconi Press Agency Ltd., by the St. Catherine Press / Wireless Press. LCCN 14017875 sn 86035439
• Simons, R.W., Guglielmo Marconi and Early Systems of Wireless Communication, General Electric Company, p.l.c., GEC Review, Volume 11, No. 1, p37, 1996, ISSN 0267 9337

Other

• Ahern, Steve (ed), Making Radio (2nd Edition) Allen & Unwin, Sydney, 2006 ISBN 9781741149128.
• Aitken, Hugh G. J., Syntony and Spark: The Origins of Radio, New York: John Wiley & Sons, 1976. ISBN 0-471-01816-3
• Aitken, Hugh G. J., The Continuous Wave: Technology and American Radio, 1900–1932, Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1985. ISBN 0-691-08376-2.
• Anderson, Leland I., Priority in the Invention of Radio – Tesla vs. Marconi 8 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Baker, W. J., A History of the Marconi Company, 1970.
• Brodsky, Ira. "The History of Wireless: How Creative Minds Produced Technology for the Masses" (Telescope Books, 2008)
• Cheney, Margaret, "Tesla: Man Out of Time" Laurel Publishing, 1981. Chapter 7, esp pp 69, re: published lectures of Tesla in 1893, copied by Marconi.
• Clark, Paddy, "Marconi's Irish Connections Recalled," published in ";100 Years of Radio," IEE Conference Publication 411, 1995.
• Coe, Douglas and Kreigh Collins (ills), Marconi, pioneer of radio, New York, J. Messner, Inc., 1943. LCCN 43010048
• Garratt, G. R. M., The early history of radio: from Faraday to Marconi, London, Institution of Electrical Engineers in association with the Science Museum, History of technology series, 1994. ISBN 0-85296-845-0 LCCN gb 94011611
• Geddes, Keith, Guglielmo Marconi, 1874–1937, London: H.M.S.O., A Science Museum booklet, 1974. ISBN 0-11-290198-0 LCCN 75329825 (ed. Obtainable in the U.S.A. from Pendragon House Inc., Palo Alto, California.)
• Hancock, Harry Edgar, Wireless at sea; the first fifty years: A history of the progress and development of marine wireless communications written to commemorate the jubilee of the Marconi International Marine Communication Company, Limited, Chelmsford, Eng., Marconi International Marine Communication Co., 1950. LCCN 51040529 /L
• Hong, Sungook, Wireless: From Marconi’s Black-Box to the Audio, Cambridge, Mass.: MIT Press, 2001. ISBN 0-262-08298-5.
• Hughes, Michael and Bosworth, Katherine, Titanic Calling : Wireless Communications During the Great Disaster^{[ölü/kırık bağlantı]}, Oxford, The Bodleian Library, 2012, ISBN 978-1-85124-377-8
• Janniello, Maria Grace, Monteleone, Franco and Paoloni, Giovanni (eds) (1996), One hundred years of radio: From Marconi to the future of the telecommunications. Catalogue of the extension, Venice: Marsilio.
• Jolly, W. P., Marconi, 1972.
• Larson, Erik, Thunderstruck, New York: Crown Publishers, 2006. ISBN 1-4000-8066-5 A comparison of the lives of Hawley Harvey Crippen and Marconi. Crippen was a murderer whose Transatlantic escape was foiled by the new invention of shipboard radio.
• MacLeod, Mary K., Marconi: The Canada Years – 1902–1946, Halifax, Nova Scotia: Nimbus Publishing Limited, 1992, ISBN 1551093308
• Masini, Giancarlo, Guglielmo Marconi, Turin: Turinese typographical-publishing union, 1975. LCCN 77472455 (ed. Contains 32 tables outside of the text)
• Mason, H. B. (1908). Encyclopaedia of ships and shipping, Wireless Telegraphy 1 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. London: Shipping Encyclopaedia. 1908.
• Perry, Lawrence (1902). "Commercial Wireless Telegraphy". The World's Work: A History of Our Time. Cilt V. ss. 3194-3201. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2009. 
• Stone, Ellery W., Elements of Radiotelegraphy 1 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Weightman, Gavin, Signor Marconi's magic box: the most remarkable invention of the 19th century & the amateur inventor whose genius sparked a revolution, 1st Da Capo Press ed., Cambridge, MA : Da Capo Press, 2003. ISBN 0-306-81275-4
• Winkler, Jonathan Reed. Nexus: Strategic Communications and American Security in World War I. (Cambridge, MA: Harvard University Press, 2008). Account of rivalry between Marconi's firm and the U.S. government during World War I.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]