Demokratik Parti Democratic Party
Kısaltma	DP
Genel başkan	Jaime Harrison (SC)
ABD Başkanı	Joe Biden (DE)
ABD Başkan Yardımcısı	Kamala Harris (CA)
Senato Lideri	Chuck Schumer (Çoğunluk Lideri) (NY) Dick Durbin (Çoğunluk Lideri Yardımcısı) (IL)
Meclis Lideri	Hakeem Jeffries (Azınlık Lideri) (NY) Katherine Clark (Azınlık Lideri Yardımcısı) (MA)
Kuruluş tarihi	8 Ocak 1828
Önceli	Demokratik-Cumhuriyetçi Parti
Merkez	430 South Capital Street SE, Washington, 20003
Gençlik kolu	Amerika Demokrat Gençliği
Lgbt kolu	Stonewall Demokratları
Kadın kolu	Ulusal Demokrat Kadınlar Federasyonu
Üyelik (2022)	47,130,651[1]
İdeoloji	Çoğunluk: Sosyal liberalizm[2][3] Parti içi düşünceler: Merkezcilik[4][5] İlericilik[6] Sosyal demokrasi[7]
Resmî renkler	Mavi
Senato	48 / 100
Temsilciler Meclisi	212 / 435
Valilikler	24 / 50
Seçim sembolü
İnternet sitesi
democrats.org
Ülke	Amerika Birleşik Devletleri

Demokratik Parti (İngilizce: Democratic Party), Amerika Birleşik Devletleri'ndeki iki büyük partiden biri. Diğeri Cumhuriyetçi Partidir. Demokratlar, ABD'de "modern liberalizm" olarak bilinen sosyal liberal ideolojinin temsilcisidir; bu ideoloji sivil özgürlük ve sosyal eşitlik kavramlarını karma bir liberal ekonomi desteğiyle harmanlar.^[8]

Demokratik Parti son 50 yıl içinde genel olarak Cumhuriyetçi Parti'ye göre başkanlık seçimlerinde daha az bir başarı gösterdi. Fakat aynı dönemde, özellikle (1950-1990) yılları arasında, Temsilciler Meclisi ve Senato seçimlerinde Cumhuriyetçi Parti'ye göre çok daha başarılı oldu. Ancak 1994 yılında bu üstünlüğünü kaybeden Demokratik Parti 2000 yılında George W. Bush'un başkan seçilmesinden sonra 6 yıl süreyle devletin hem yasama hem de yürütme kanatlarında muhalefet rolüyle yetindi. 7 Kasım 2006 ara seçimlerinde bu koşullar tekrar değişti. Demokratik Parti 12 yıldan sonra ilk defa hem Senato hem de Temsilciler Meclisinde çoğunluğu ele geçirdi. 2016'da Demokratların başkan adayı Hillary Clinton, en çok oyu alan aday olmasına rağmen iki dereceli seçim sistemi nedeniyle seçimi kaybetti.

2020 yılında yapılan seçimlerde aday Joe Biden, 306 delege oyu ile başkan olmuştur. Parti 2023 itibarıyla Kongre'de egemen partidir.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Parti 1828 yılında kuruldu. 1860'lı yıllarda İç Savaş sırasında ikiye ayrıldı. Güneyli demokratlar kölelik yanlısıydılar. Kuzeyli demokratlar köleliğe karşı çıkıyorlardı. Cumhuriyetçi Parti bu ortam içinde köleliğe karşı olarak kuruldu ve Cumhuriyetçi aday Abraham Lincoln başkan seçildi. Güneyliler savaşı kaybettikten sonra uzun bir süre kuzeyin baskısı altında yaşadılar. Bu döneme "Yeniden Yapılanma" denir. Baskı ortamı güneyde büyük bir tepki yarattı ve bu tepkiyi kendi çıkarına kullanan Demokrat Parti güneyde özellikle beyazlar arasında büyük bir destek buldu. 1929 yılında New York Borsası'nda meydana gelen ani bir çöküntü Amerika'da 10 yıl süren bir ekonomik gerileme ve sıkıntı dönemini başlattı. Bu döneme "Büyük Buhran" (The Great Depression) adı verilir. Demokrat Partinin adayı Franklin D. Roosevelt bu dönemde başkanlığa seçildi ve ekonomik gerilemenin etkisini azaltmak için sosyal sigorta, işsizlik sigortası gibi alanlarda birçok reformlar yaptı. İşte bu dönemde Demokratik Partinin sosyal liberal çizgisi belirginleşmeye başladı. İç Savaş'tan beri Cumhuriyetçi Partiye oy veren siyah Amerikalılar Demokratik Partiye yönelmeye başladılar. İşçi sendikaları da Demokrat Partinin çalışanlara kazandırdığı hakların etkisiyle üyelerini Demokratik Partiye yönelttiler. ABD'nin güneyinde Demokratik Partinin sahip olduğu destek yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Bunun yerine büyük şehir merkezlerinin yoğunlaştığı kuzeydoğu, ortabatı eyaletleri ve Kaliforniya gibi batı bölgeleri Demokrat Partinin kuvvet merkezleri haline geldi.

Günümüzdeki durumu[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Partiden seçilen başkan Bill Clinton 90'lı yıllarda çok başarılı bir başkanlık dönemi yaşadı. Kalkınma oranı yükseldi. İşsizlik oranı düştü. Bütçe açığı kapatıldı. Amerikan ordusu dünya çapında sadece insancıl amaçlarla Bosna, Kosova gibi yerlerde müdahalelerde bulunmakla kaldı, Filistin-İsrail çatışmasında daha tarafsız bir tutum izledi. 2000'li yıllarda Demokratik Parti başkan adayları Al Gore (2000) ve John Kerry (2004) seçimleri kaybettiler. 11 Eylül 2001 Saldırısı'nın toplumda yarattığı olumsuz tepkinin de etkisiyle Amerika Birleşik Devletleri Cumhuriyetçi başkan George W. Bush'un önderliği altında daha saldırgan bir dış siyaset izlemeye başladı. Fakat 2005 yılından sonra Amerikan toplumunda George W. Bush'un Irak siyasetine karşı hoşnutsuzluk düzeyi artmaya başladı. 7 Kasım 2006 tarihindeki ara seçimlerde büyük bir zafer kazanan Demokratik Parti 12 yıldan sonra tekrar hem Senato, hem de Temsilciler Meclisi'nin çoğunluğunu ele geçirmeyi başardı. 4 Kasım 2008 tarihinde Demokratik Parti adayı Barack Obama'nın başkan seçilmesiyle (kendi 2 dönem başkanlık yapmıştır ve ABD'deki ilk siyahi başkandır) Demokratik Parti ABD'nin hem Yasama hem de Yürütme kollarını eline geçirmiş oldu. Ancak bu durum sadece 2 yıl sürdü. 2010 seçimlerinde Temsilciler Meclisi, 2014 seçimlerinde de Senato Cumhuriyetçilerin eline geçti. 2020'de düzenlenen seçimlerde hem Demokrat Parti adayı Joe Biden başkan seçilmiştir hem de Demokrat Parti Temsilciler Meclisi ve Kongre seçimlerinde çoğunluğu sağlamıştır. 2023 itibarıyla Demokratik Parti, Kongre'de egemen partidir.

İzlediği çizgi[değiştir | kaynağı değiştir]

Genelde günümüzde Demokratik Parti siyah Amerikalılar, Katolikler, Yahudiler, göçmenler, kadınlar, azınlıklar ve yüksek eğitimli kişiler arasında destek bulmaktadır. İşverenlerin ve büyük firmaların karşısında işçilerin ve çalışan kesimin yanında yer alır. Kürtaj haklarının kısıtlanmasına karşı kesin bir tavır almıştır. Eşcinsellerin ve diğer azınlıkların haklarını savunan bir siyaset izler. Devletin gerektikçe vergileri artırarak, az gelirli yurttaşlara daha geniş olanaklar sağlaması yanlısıdır. Çevre kirliliğini önleme konusunda titizlik gösterir. Dış siyaset konusunda Cumhuriyetçi Parti'ye göre daha ılımlı bir tutum sergiler. Silah serbestliği kanununa sıcak bakmaz.

Ad ve sembol[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik-Cumhuriyetçi Parti, 1824'te kısa ömürlü Ulusal Cumhuriyetçi Parti'ye ve 1828'de Demokrat Parti olan Jacksoncu harekete bölündü. Jackson döneminde, "Demokrasi" terimi parti tarafından kullanılıyordu, ancak "Demokrat Parti" adı sonunda kararlaştırıldı ve 1844'te resmi isim oldu. Parti üyelerine "Demokratlar" veya "Demler" denir..

"Demokratik Parti" terimi de yerel olarak kullanılıyor, ancak 1952'den beri muhalifler tarafından aşağılayıcı bir terim olarak kullanılıyor.

Parti için en yaygın maskot sembolü eşek ya da ahmak olmuştur. Andrew Jackson'ın düşmanları, aptal ve inatçı bir hayvanla ilgili alay etmek için adını "ahmak" olarak değiştirmiştir. Bununla birlikte, Demokratlar sıradan insan imalarını sevdiler ve onu da aldılar, bu nedenle imaj devam etti ve gelişti. En kalıcı izlenimi Thomas Nast'ın 1870'ten Harper's Weekly'deki karikatürlerinden geldi. Karikatüristler Nast'ı takip ettiler ve eşeği Demokratları temsil etmek için, fili Cumhuriyetçileri temsil etmek için kullandılar.

20. yüzyılın başlarında, Indiana, Kentucky, Oklahoma ve Ohio'daki Demokrat Parti'nin geleneksel sembolü, Cumhuriyetçi kartalın aksine horozdu. Bu sembol hala Oklahoma, Kentucky, Indiana ve Batı Virginia oy pusulalarında görünüyor. Horoz, ulusal Demokratik Parti'nin resmi sembolü olarak kabul edildi. New York'ta Demokratik oy pusulası sembolü beş köşeli bir yıldızdır.

Her iki büyük siyasi parti (ve birçok küçük parti) pazarlama ve temsillerinde geleneksel Amerikan renkleri olan kırmızı, beyaz ve maviyi kullansalar da, 2000 seçim gecesinden bu yana mavi Demokratik Parti için tanımlayıcı renk olurken kırmızı Cumhuriyetçi Parti'nin tanımlayıcı renk haline geldi. O gece ilk kez tüm büyük televizyon kanalları seçim haritası için aynı renk şemasını kullandı: Al Gore (Demokratik aday) için mavi eyaletler ve George W. Bush (Cumhuriyetçi adayı) için kırmızı eyaletler. O zamandan beri, mavi renk medya tarafından partiyi temsil etmek için yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu, mavinin sağın geleneksel rengi ve kırmızının solun rengi olduğu Birleşik Devletler dışındaki yaygın uygulamaya aykırıdır. Örneğin, Kanada'da kırmızı Liberalleri, mavi ise Muhafazakarları temsil eder. Birleşik Krallık'ta kırmızı, İşçi Partisi'ni, mavi ise Muhafazakar Parti'yi simgelemektedir. 2000'den önce Demokratik Parti'yi belirtmek için mavi rengin herhangi bir şekilde kullanılması tarihsel olarak yanlış ve yanıltıcı olacaktır. 2000 yılından bu yana mavi, hem parti destekçileri tarafından tanıtım çabaları için (örnek olarak ActBlue, BuyBlue ve BlueFund) hem de partinin kendi tarafından 2006'da Cumhuriyetçi görevdekilere karşı yarışan Demokratik adayları desteklemek için oluşturulan "Kırmızıdan Maviye Programı" için kullanıldı. o yıl ara seçimlerde ve resmi web sitesinde.

Eylül 2010'da Demokratik Parti, mavi bir daire içinde mavi bir D içeren yeni logosunu tanıttı. Partinin ilk resmi logosuydu; eşek logosu sadece yarı resmiydi.

Jefferson-Jackson Günü, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Demokratik Parti örgütleri tarafından düzenlenen yıllık bağış toplama etkinliğidir (akşam yemeği). Adını, partinin seçkin erken liderleri olarak gördüğü Başkanlar Thomas Jefferson ve Andrew Jackson'dan almıştır.

"Mutlu Günler Yine Burada" şarkısı Demokratik Parti'nin resmi olmayan şarkısıdır. Franklin D. Roosevelt 1932 Demokratik Ulusal Konvansiyonunda başkanlığa aday gösterildiğinde belirgin bir şekilde kullanıldı ve bugün Demokratlar için duygusal bir favori olmaya devam ediyor. Örneğin, Demokratlar 2006'da Kongre'yi kazandıktan sonra, Paul Shaffer Late Show with David Letterman'da temayı oynadı. Fleetwood Mac'in "Don't Stop"u, 1992'de Bill Clinton'ın başkanlık kampanyası tarafından benimsendi ve popüler bir Demokrat şarkı olarak varlığını sürdürdü. U2 grubunun duygusal olarak benzer şarkısı "Beautiful Day", Demokratik adaylar için favori bir tema şarkısı haline geldi. John Kerry, şarkıyı 2004 başkanlık kampanyası sırasında kullandı ve birkaç Demokratik Kongre adayı, 2006'da bir kutlama melodisi olarak kullandı.

Başkanlık adaylığı kongresi için geleneksel bir marş olarak, Aaron Copland'ın "Ortak Adam için Fanfare" geleneksel olarak Demokratik Ulusal Konvansiyonun başlangıcında gerçekleştirilir.

Ulusal komite[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Ulusal Komite (DNC), Demokratik kampanya faaliyetlerini desteklemekten sorumludur. DNC, Demokratik Platform yazma sürecini denetlemekten sorumluyken, DNC, kamu politikasından çok kampanya ve organizasyon stratejisine odaklanmıştır. Başkanlık seçimlerinde Demokratik Ulusal Konvansiyonu denetler. Ulusal konvansiyon, partinin tüzüğüne ve oturum halindeyken Demokratik Parti içindeki nihai otoriteye tabidir, diğer zamanlarda partinin organizasyonunu DNC yönetir. DNC'ye Jaime Harrison başkanlık ediyor.

Parti grubu[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Kongre Kampanya Komitesi (DCCC), Meclis yarışlarında parti adaylarına yardımcı olur ve mevcut başkanı (parti komitesi tarafından seçilir) New York Temsilcisi Sean Patrick Maloney'dir. Benzer şekilde, Michigan Senatörü Gary Peters başkanlığındaki Demokratik Senatör Kampanya Komitesi (DSCC), Senato yarışları için para topluyor. New York Eyalet Senatosu Çoğunluk Lideri Andrea Stewart-Cousins tarafından yönetilen Demokratik Yasama Kampanyası Komitesi (DLCC), eyalet yasama yarışlarına odaklanan daha küçük bir organizasyondur. DNC, yeni nesil Demokratik aktivistleri eğitmek ve dahil etmek amacıyla bir öğrenci sosyal yardım kuruluşu olan College Democrats of America'ya (CDA) sponsorluk yapıyor. Democrats Abroad, Amerika Birleşik Devletleri dışında yaşayan Amerikalılar için bir organizasyondur. Partinin hedeflerini ilerletmek ve yurtdışında yaşayan Amerikalıları Demokratları desteklemeye teşvik etmek için çalışıyorlar. Amerika'nın Genç Demokratları (YDA) ve Amerika Lise Demokratları (HSDA), gençleri Demokratik adaylar için çekmeye ve harekete geçirmeye çalışan, ancak DNC dışında faaliyet gösteren, sırasıyla genç yetişkin ve gençlerin önderlik ettiği kuruluşlardır. Demokratik Valiler Derneği (DGA), Demokratik vali adaylarının ve görevdekilerin adaylıklarını destekleyen bir organizasyondur. Aynı şekilde, en büyük şehirlerin ve şehir merkezlerinin belediye başkanları, Ulusal Demokratik Belediye Başkanları Konferansı olarak toplanmaktadır.

Merkezciler[değiştir | kaynağı değiştir]

Merkezci Demokratlar veya Yeni Demokratlar, 1988 başkanlık seçimlerinde Cumhuriyetçi George H. W. Bush'un zaferinden sonra ortaya çıkan Demokratik Parti içinde ideolojik olarak merkezci bir hiziptir. Ekonomik olarak liberal ve "Üçüncü Yol" fraksiyonu, Amerika Birleşik Devletleri halkının siyasi sağa çok daha fazla dönmesinden sonra 1980'lerin sonundan başlayarak partiye yaklaşık 20 yıl hakim oldu. Yeni Demokrat Ağı ve Yeni Demokrat Koalisyonu gibi kuruluşlar tarafından temsil ediliyorlar. Yeni Demokrat Koalisyonu, büyüme yanlısı ve mali açıdan ılımlı bir kongre koalisyonudur.

En etkili merkezci gruplardan biri, parti için merkezci konumları savunan kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Demokratik Liderlik Konseyi (DLC) idi. DLC, Başkan Bill Clinton'ı "Üçüncü Yol" politikacılarının yaşayabilirliğinin kanıtı ve bir DLC başarı öyküsü olarak selamladı. DLC 2011'de dağıldı ve eski DLC'nin çoğu artık Third Way düşünce kuruluşunda temsil ediliyor.

Bazı Demokratik seçilmiş yetkililer, eski Başkan Bill Clinton, eski Başkan Yardımcısı Al Gore, Senatör Mark Warner, eski Pennsylvania valisi Ed Rendell, eski Senatör Jim Webb, Başkan Joe Biden, kongre üyesi Ann Kirkpatrick ve eski kongre üyesi de dahil olmak üzere kendilerini merkezci ilan ettiler. Dave McCurdy.

Yeni Demokrat Ağı, sosyal olarak liberal ve mali açıdan ılımlı Demokrat politikacıları destekler ve Meclis'teki Kongre Yeni Demokrat Koalisyonu ile ilişkilidir. Suzan DelBene koalisyonun başkanı ve eski senatör ve 2016 Demokrat başkan adayı Hillary Clinton Kongre'deyken üyeydi. 2009'da Başkan Barack Obama kendini Yeni Demokrat olarak tanımladı.

Muhafazakarlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Muhafazakar bir Demokrat, muhafazakar siyasi görüşleri olan veya ulusal partiye göre nispeten muhafazakar görüşleri olan Demokratik Parti üyesidir. Demokratik Parti'nin bu tür üyeleri ülke genelinde bulunabilirken, fiili seçilmiş yetkililer orantısız bir şekilde Güney eyaletlerinde ve daha az ölçüde genel olarak Amerika Birleşik Devletleri'nin kırsal bölgelerinde, daha yaygın olarak Batı'da bulunur. Tarihsel olarak, Güney Demokratlar genellikle ideolojik olarak muhafazakar Demokratların şimdi olduğundan çok daha muhafazakardı.

2009 yılında Beyaz Saray Devlet Yemek Odasında Mavi Köpek Koalisyonu ile Başkan Barack Obama toplantı yaptı.

Birçok muhafazakar Güney Demokrat, 1964 tarihli Sivil Haklar Yasası'nın kabulü ve partinin genel olarak sola kaymasıyla başlayarak Cumhuriyetçi Parti'ye iltica etti. Güney Carolina'dan Strom Thurmond, Louisiana'dan Billy Tauzin, Teksas'tan Kent Hance ve Ralph Hall ve Alabama'dan Richard Shelby bunun örnekleridir. Muhafazakar Demokratların Cumhuriyetçi Parti'ye akını, Cumhuriyetçi Parti'nin 20. yüzyılın sonlarında daha da sağa kaymasının yanı sıra tabanının Kuzeydoğu ve Ortabatı'dan Güney'e kaymasının bir nedeni olarak gösteriliyor.

1980'lere kadar Demokratik Parti, çoğunlukla Güney ve Sınır bölgelerinden gelen muhafazakar bir unsura sahipti. Cumhuriyetçi Parti Güney üssünü kurarken sayıları keskin bir şekilde azaldı. Bazen mizahi bir şekilde "Sarı Köpek Demokratları" veya "koza bitleri" ve "Dixiecrats" olarak adlandırıldılar. Meclis'te, Cumhuriyetçi liderlikle uzlaşmaya aracılık etmeye istekli muhafazakarlar ve merkezcilerden oluşan bir grup olan Mavi Köpek Koalisyonu'nu oluşturuyorlar. Geçmişte birleşik bir oylama bloğu olarak hareket ettiler ve üyelerine Kongre'deki sayılarına bağlı olarak yasaları değiştirme yeteneği verdi.

Bölünmüş oylama, 1970'lerde ve 1980'lerde muhafazakar Güney Demokratlar arasında yaygındı. Bu seçmenler muhafazakar Demokratları yerel ve eyalet çapındaki ofisler için desteklerken aynı zamanda Cumhuriyetçi başkan adayları için oy kullandılar.

Liberaller[değiştir | kaynağı değiştir]

Sosyal liberaller (modern liberaller) Demokratik tabanın büyük bir bölümünü oluşturur. 2018 çıkış anketlerine göre, seçmenlerin %27'sini liberaller oluşturdu ve Amerikan liberallerinin %91'i Demokratik Parti'nin adayını tercih etti. Beyaz yakalı kolej eğitimli profesyoneller 1950'lere kadar çoğunlukla Cumhuriyetçiydi, ancak şimdi Demokratik Parti'nin hayati bir bileşenini oluşturuyorlar.

Liberallerin büyük çoğunluğu evrensel sağlık hizmetlerine doğru ilerlemeyi tercih ediyor ve birçoğu özellikle tek ödemeli bir sisteme nihai kademeli geçişi destekliyor. Çoğunluk ayrıca diplomasiyi askerî harekât, kök hücre araştırmaları, eşcinsel evliliğin yasallaştırılması, daha sıkı silah kontrolü ve çevre koruma yasalarının yanı sıra kürtaj haklarının korunmasına tercih ediyor. Liberaller, göçmenlerin yeni kültürlerini benimsemenin yanı sıra yerel kültürlerini korudukları bir sistem olan kültürel çoğulculuğu tercih ettiğinden, göç ve kültürel çeşitlilik olumlu kabul edilir. Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (NAFTA) ve kuruluşlar gibi serbest ticaret anlaşmaları konusunda bölünme eğilimindeler ve bazıları onları işçilerden ziyade şirketler için daha elverişli görüyor. Çoğu liberal, artan askeri harcamalara ve kilise ile devletin karıştırılmasına karşı çıkıyor.

Bu ideolojik grup, geleneksel örgütlü emek tabanından farklıdır. Pew Araştırma Merkezi'ne göre, %41'lik çoğunluk kitlesel varlıklı hanelerde yaşıyordu ve %49'u üniversite mezunuydu, bu da herhangi bir tipografik grubun en yüksek rakamıydı. Aynı zamanda 1990'ların sonu ve 2000'lerin başı arasında en hızlı büyüyen tipolojik gruptu. Liberaller, akademinin çoğunu ve profesyonel sınıfın büyük bir bölümünü içerir.

Maliye politikası[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar, en zengin Amerikalıların en yüksek vergiyi ödemesini sağlayarak daha fazla hizmet sunmak ve ekonomik eşitsizliği azaltmak için daha ilerici bir vergi yapısını destekliyorlar. Sosyal Güvenlik, Medicare ve Medicaid gibi sosyal hizmetlerin kesilmesine karşı çıkıyorlar, buna inanarak verimliliğe ve sosyal adalete zarar verebilir. Demokratlar, sosyal hizmetlerin parasal ve parasal olmayan açılardan faydalarının daha üretken bir işgücü ve kültürlü nüfus olduğuna inanıyor ve bunun faydalarının, özellikle en çok kazananlar üzerindeki düşük vergilerden veya kesintilerden elde edilebilecek herhangi bir faydadan daha büyük olduğuna inanıyor. sosyal hizmetlere. Ayrıca Demokratlar, sosyal hizmetleri, ekonomik fırsatlardan türetilen pozitif özgürlük, özgürlük sağlamak için gerekli görüyorlar. Demokratların liderliğindeki Temsilciler Meclisi, 110. Kongre'nin başlangıcında PAYGO (kullandıkça öde) bütçe kuralını eski haline getirdi.

Asgari ücret[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Parti asgari ücretin yükseltilmesinden yanadır. 2007'nin Adil Asgari Ücret Yasası, 110. Kongre sırasında Demokratların gündeminin erken bir bileşeniydi. 2006'da Demokratlar, asgari ücreti artırmak için altı eyalet oylama girişimini desteklediler ve altı girişimin tümü geçti.

2017'de Senato Demokratları, 2024 yılına kadar asgari ücreti saatte 15 ABD Dolarına çıkaracak Ücreti Artırma Yasasını çıkardı. 2021'de Demokrat başkan Joe Biden, 2025 yılına kadar asgari ücreti 15 ABD Dolarına çıkarmayı önerdi. Çeşitli eyaletler bir demokratik (örn. California, Connecticut), Ekonomi Politikası Enstitüsü Asgari Ücret İzleyici'de görüldüğü gibi, bu tarihten önce bir asgari ücret belirlemeye karar verdiler.

Sağlık hizmeti[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar "uygun fiyatlı ve kaliteli sağlık hizmeti" çağrısında bulunuyor ve artan sağlık maliyetlerini ele almak için çeşitli biçimlerde evrensel sağlık hizmetlerine doğru ilerlemeyi destekliyor. Bazı Demokratik politikacılar, tek ödemeli bir programı veya Herkes için Medicare'i tercih ederken, diğerleri bir kamu sağlık sigortası seçeneği oluşturmayı tercih ediyor.

23 Mart 2010'da Başkan Barack Obama tarafından yasalaştırılan Hasta Koruma ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası, evrensel sağlık hizmetleri için en önemli itici güçlerden biri olmuştur. Aralık 2019 itibarıyla, 20 milyondan fazla Amerikalı, Uygun Bakım Yasası kapsamında sağlık sigortası kazandı.

Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar, okul standartlarını yükselterek ve Head Start programında reform yaparak halk eğitimini iyileştirmeyi tercih ediyor. Ayrıca, sözleşmeli okullar da dahil olmak üzere, evrensel anaokulunu ve ilköğretime erişimi genişletmeyi desteklerler. Öğrenci kredisi borcunun ele alınması ve üniversite harçlarının düşürülmesi için reform yapılması çağrısında bulunuyorlar. Diğer öneriler arasında, harçsız devlet üniversiteleri ve standartlaştırılmış test reformu yer almaktadır. Demokratların uzun vadeli amacı, uygun olan her Amerikalı öğrenciye açık olacak, düşük öğrenim ücretleriyle (Avrupa ve Kanada'nın çoğunda olduğu gibi) kamu tarafından finanse edilen kolej eğitimine sahip olmak. Alternatif olarak, Pell Hibeleri ve üniversite öğrenim vergisi kesintileri gibi öğrenci mali yardımları için devlet finansmanını artırarak orta öğretim sonrası eğitime erişimi genişletmeyi teşvik ederler.

Çevre[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar, hükûmetin çevreyi koruması ve çevrecilik geçmişine sahip olması gerektiğine inanıyor. Daha yakın yıllarda, bu duruş, daha iyi bir ekonomi, daha fazla ulusal güvenlik ve genel çevresel faydaların temeli olarak yenilenebilir enerji üretimini vurgulamıştır. Demokratik Parti'nin çevre düzenlemelerini ve yenilenebilir enerjiyi destekleyen politikaları destekleme olasılığı Cumhuriyetçi Parti'den önemli ölçüde daha fazladır.

Demokratik Parti ayrıca koruma alanlarının genişletilmesinden yanadır ve otoyol ve havaalanlarındaki tıkanıklığı gidermek ve hava kalitesini ve ekonomiyi iyileştirmek için açık alan ve demiryolu seyahatini teşvik eder, çünkü toplulukların, çevresel çıkarların ve hükûmetin korumak için birlikte çalışması gerektiğine inanır. kaynakları yerel ekonomilerin canlılığını sağlarken. Bir zamanlar Amerikalılar ekonomi ve çevre arasında bir seçim yapmak zorunda olduklarına inandırıldılar. Artık bunun yanlış bir seçim olduğunu biliyorlar".

Demokratik Parti'nin en önde gelen çevresel kaygısı iklim değişikliğidir. Demokratlar, özellikle eski Başkan Yardımcısı Al Gore, sera gazlarının katı bir şekilde düzenlenmesi için baskı yaptılar. 15 Ekim 2007'de Gore, insan yapımı iklim değişikliği hakkında daha fazla bilgi oluşturma ve buna karşı koymak için gereken önlemlerin temellerini atma çabaları nedeniyle Nobel Barış Ödülü'nü kazandı.

Yenilenebilir enerji ve fosil yakıtlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratlar, karbon kirliliğini azaltmak amacıyla rüzgar ve güneş enerjisi çiftlikleri de dahil olmak üzere artan yerel yenilenebilir enerji gelişimini desteklediler. Partinin platformu, enerjiden bağımsız olma arzusuyla, temiz enerji, doğal gaz ve yerli petrolü içeren "yukarıdakilerin tümü" bir enerji politikası çağrısında bulunuyor. fosil yakıtlara uzun vadeli bağımlılığı azaltma politikası. Ayrıca parti, hava kirliliğini önlemek için daha katı yakıt emisyon standartlarını desteklemektedir.

Ticaret anlaşmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Birçok Demokrat, uluslararası ticaret anlaşmaları konusunda adil ticaret politikalarını destekliyor ve partideki bazıları son yıllarda serbest ticareti desteklemeye başladı. 1990'larda, Clinton yönetimi ve bir dizi önde gelen Demokrat, Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (NAFTA) gibi bir dizi anlaşmayı zorladı. O zamandan beri, partinin serbest ticaretten uzaklaşması, Orta Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (CAFTA) oylamasında, 15 Temsilciler Meclisi Demokratının anlaşmaya oy vermesi ve 187 ret oyu ile belirgin hale geldi.

Sosyal konular[değiştir | kaynağı değiştir]

Modern Demokratik Parti, sosyal eşitliği ve fırsat eşitliğini vurgular. Demokratlar, LGBT hakları da dahil olmak üzere oy haklarını ve azınlık haklarını desteklemektedir. Parti, ilk kez ayrımcılığı yasaklayan 1964 tarihli Sivil Haklar Yasasını savundu. Carmines ve Stimson, "Demokratik Parti ırksal liberalizmi benimsedi ve ırk ayrımcılığını sona erdirmek için federal sorumluluk üstlendi" yazdı.

Partideki ideolojik sosyal unsurlar arasında kültürel liberalizm, sivil özgürlükçülük ve feminizm yer alır. Bazı Demokratik sosyal politikalar, göçmenlik reformu, seçim reformu ve kadınların üreme haklarıdır.

Eşit fırsatlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Demokratik Parti, cinsiyet, yaş, ırk, etnik köken, cinsel yönelim, cinsel kimlik, din, inanç veya ulusal köken ne olursa olsun tüm Amerikalılar için fırsat eşitliğini destekler. Birçok Demokrat, bu hedefi ilerletmek için olumlu eylem programlarını desteklemektedir. Demokratlar ayrıca, fiziksel veya zihinsel engelliliğe dayalı insanlara karşı ayrımcılığı yasaklayan Engelli Amerikalılar Yasasını güçlü bir şekilde desteklemektedir. Bu nedenle, Demokratlar, yasa haline gelen bir engelli hakları genişlemesi olan 2008 ADA Değişiklik Yasasını da zorladı.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

• Resmî site