Balkan Savaşları
I. ile II. Balkan Savaşı sonrası sınırlar (1912-1913)
Tarih 8 Ekim 1912 - 10 Ağustos 1913 (10 ay, 2 gün) Bölge Balkan Yarımadası Sonuç Birinci Balkan Savaşı: Balkan Birliği kazandı ve Osmanlı İmparatorluğu yenildi, Londra Antlaşması imzalandı. İkinci Balkan Savaşı: Bulgaristan yenildi, Bükreş Antlaşması (1913) imzalandı.
Taraflar
Birinci Balkan Savaşı  Osmanlı İmparatorluğu İkinci Balkan Savaşı  Bulgaristan	Birinci Balkan Savaşı  Sırbistan  Karadağ  Yunanistan  Bulgaristan İkinci Balkan Savaşı  Sırbistan  Karadağ  Yunanistan  Romanya  Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Kâmil Paşa Nâzım Paşa Zeki Paşa Abdullah Paşa Ali Rıza Paşa Mahmud Muhtar Paşa  × Hasan Rıza Paşa (ölü) Esad Paşa  Mehmed Şükrü Paşa  Hasan Tahsin Paşa  Mehmet Yaver Paşa  Kolağası Mehmet Kürşat I. Ferdinand Mihail Savov Vasil Kutinçev Nikola Ivanov Radko Dimitriyev Stiliyan Kovaçev Stefan Toşev	I. Ferdinand Mihail Savov Ivan Fiçev Vasil Kutinçev Nikola Ivanov Radko Dimitriyev Prens Konstantin Panayotis Danglis Pavlos Kunturiotis Radomir Putnik Petar Bojović Stepa Stepanović Živojin Mišić I. Nikola Prens Danilo Petrović Mitar Martinović Janko Vukotić Prens Konstantin Panayotis Danglis Pavlos Kunturiotis Radomir Putnik Petar Bojović Stepa Stepanović Živojin Mišić I. Nikola Prens Danilo Petrović Mitar Martinović Janko Vukotić I. Carol I. Ferdinand Alexandru Averescu V. Mehmed Ahmed İzzet Paşa Enver Paşa

Balkan Savaşları, Osmanlı İmparatorluğu'nun Balkanlardaki 8 Ekim 1912 - 10 Ağustos 1913 arasında dört devlete karşı yaptığı savaşlardır. Çatışmaların temel nedeni Bulgaristan Krallığı ile Sırbistan Krallığı'nın Balkanlarda hızlanan yayılma faaliyetleridir.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

1878 tarihli Berlin Antlaşması'nda umduğunu bulamayan Bulgaristan, 1908 yılında bağımsızlığını kazandıktan sonra Balkanlarda etkin bir politika izlemeye başlamıştı. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun yine 1908 yılında Bosna-Hersek'i ilhak etmesi ise Sırbistan Krallığı'nı aynı yönde bir politika izlemeye itti.

1912 yılında Rus İmparatorluğu bu iki devletin çıkarlarının çatışmaması için Bulgaristan ve Sırbistan arasında ara buluculuk ve düzenleyicilik yapmaya başladı. Osmanlı İmparatorluğu'na karşı yapılan ittifaka Yunanistan Krallığı ve Karadağ Krallığı da katıldı.

Rus İmparatorluğu'nun Balkan devletleriyle antlaşması: Osmanlı İmparatorluğu'nun Balkanlardaki varlığına son vermek isteyen Yunanistan Krallığı, Bulgaristan Krallığı, Sırbistan Krallığı ve Karadağ Krallığı; Rus İmparatorluğu aracılığıyla aralarında anlaşarak Türkleri, Balkanlardan atmak istediler. Trablusgarp Savaşı da onları cesaretlendirdi.

I. Balkan Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

8 Ekim 1912 - 30 Mayıs 1913 tarihleri arasında Bulgaristan Krallığı, Sırbistan Krallığı, Yunanistan Krallığı ve Karadağ Krallığı'ndan oluşan Balkan Birliği, Osmanlı İmparatorluğu'nun Balkanlardaki topraklarının çoğunu ele geçirdi. Arnavutluk da bağımsızlığını kazandı.

Osmanlı'nın savaşı kaybetme nedenleri[değiştir | kaynağı değiştir]

• Trablusgarp Savaşı'nın çıkması (1911),
• Balkanlarda bir karışıklığın meydana gelmeyeceği fikriyle bölgeden, 200 taburluk (75.000 askerlik) bir kuvvetin terhis ettirilmesi,
• Ordunun teçhizatının düşman güçlerden çok daha üstün olmasına rağmen birliklerin sabotaj ve baskınlara açık ileri mevkilerde mevzilendirilmesi,
• Sırbistan'ın, Almanya'dan satın aldığı ağır silahların Selanik Limanı üzerinden geçirilmesine şaşırtıcı bir biçimde izin verilmiş olması ve dolayısıyla Balkan Devletleri'nin silahlanması hususunda kayıtsız kalınması,
• Askerlikle politikanın, birbiri içine dahil edilmesi neticesinde İttihat ve Terakki Fırkası ile Hürriyet ve İtilaf Fırkası mensubu subay ve generallerin, sırf siyasi görüş farklılıkları sebebiyle birbirine yardımdan yüz çevirmesi.

Çok kısa zaman zarfında:

• Osmanlı İmparatorluğu yüz binlerce asker ve yılların çabasıyla elde edilmiş binlerce top ile silah stoklarını kaybetti.
• Savaş, çok sayıda Türk, Pomak, Arnavut ve diğer Müslümanların birçoğunun katline ve mecburen göçüne yol açtı. Balkanlar'daki nüfus dağılımı büyük ölçüde değişti.
• Ordu tecrübesiz ve mesuliyet duygusundan uzak subaylarca idare edildiğinden Doğu ve Batı cephesi olarak iki tertipte savaşan Osmanlı Ordusu'nun ilk önce doğu kısmı Bulgarlar tarafından mağlup edilmiştir. Daha sonra Batı cephesiyle irtibatı kesilen Osmanlı Ordusu, Sırp ve Yunanlarla savaşan birliklerini de kaybetmiştir.
• Arnavutların çoğu Osmanlı tarafında savaşırken, 1910'daki olaylar ve 1911'deki ayaklanma nedeniyle Arnavutların bir kısmı Osmanlı devletinin karşısında yer almıştır.^[1]
• Trakya Türkleri ancak 45.000 civarında bir seferberlik çıkarabilmiştir.
• Öte yandan savaşın kısa sürmesi Osmanlı İmparatorluğu'nun Anadolu ve Arap Yarımadası'ndaki birliklerinin bölgeye nakledilmesine dahi fırsat tanımamıştır.

Osmanlı'nın kaybettiği topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bulgaristan ordusu, Çatalca'ya kadar ilerleyerek, İstanbul'u tehdit etmeye başladı. Sırbistan, Karadağ ve Yunanistan orduları, Makedonya'yı tamamen işgal ettiler. Diğer Balkan ülkelerini kendine karşı tehdit olarak gören Arnavutluk, mecburen bağımsızlığını ilan etti. Yunanistan, Gökçeada ve Bozcaada dışındaki Ege Adaları'nı işgal etti.

Taraflar arasında savaşı bitiren anlaşma 1913 yılı Mayıs ayında Londra'da imzalandı. Londra Antlaşması'na göre:

• Arnavutluk bağımsızlığını kazandı.
• Girit Adası Yunanistan'a verildi.
• Osmanlı İmparatorluğu'nun Trakya sınırı Edirne ve Kırklareli illerini dışarıda bırakacak şekilde Midye-Enez Hattı olmuştur.

II. Balkan Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bulgaristan'ın daha fazla toprak almasını kabul etmeyen Yunanistan, Karadağ, Sırbistan ve I. Balkan Savaşı'na katılmayan Romanya Krallığı birleşerek, Bulgaristan'a karşı savaş açtılar. Bulgarların üst üste yenilerek Doğu Trakya'daki birliklerini batıya kaydırmasından faydalanan Osmanlı Ordusu, Midye-Enez çizgisini aşarak, Edirne ve Kırklareli'ni geri aldı.

II. Balkan Savaşı Ağustos 1913 tarihli Bükreş Antlaşması ile bitti. Bu antlaşma ile Bulgaristan; Dobruca'yı Romanya'ya, Kavala'yı Yunanistan'a vermiş ve Makedonya'dan ufak bir toprak parçası almıştır.

Osmanlı İmparatorluğu'nun yaptığı antlaşmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu antlaşmayı takiben Osmanlı İmparatorluğu yine 1913 yılında İstanbul Antlaşması'nı yaptı. Kırklareli ve Dimetoka, Osmanlı İmparatorluğu'na geri verildi. Batı Trakya ve Dedeağaç, Bulgaristan'da kaldı.

Osmanlı İmparatorluğu bu savaşın sonunda Yunanistan'la Atina Antlaşması'nı yaptı. Girit ve Ege Adaları, Yunanistan'a verildi. Yunanistan'da kalan Türklerin durumu da düzenlendi. Sırbistan ve Karadağ'ın, Osmanlı İmparatorluğu'yla sınırı kalmadığı için antlaşma imzalanmamıştır.

Osmanlı İmparatorluğu, Sırbistan ile de Bulgaristan'la yaptığından farklı bir İstanbul Antlaşması imzalamıştır.

Her üç anlaşmada da Balkan devletlerinin sınırları içinde kalan Türk topluluğunun durumuna ilişkin hükümler bulunmakta, Balkanlardaki Türk halkının din ve mezhep özgürlüğü, Türkçe öğretim yapan ilk ve orta okulların açılması gibi hususlara yer verilmektedir.

Elçiler Konferansı[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalya ile Yunanistan'ın işgaline uğramış ve hukuken Osmanlı toprağı olan Ege Adaları konusunda bu anlaşmalarda herhangi bir hüküm yoktur. Bu konu ile Londra'da toplanmış bulunan "Elçiler Konferansı" uğraşıyordu. Konferans 1914 şubat ayında Meis adası dışında İtalya'nın işgal ettiği adalar İtalya'ya, Gökçeada ve Bozcaada dışında Yunanistan'ın işgal ettiği adalar ise Yunanistan'a bırakılması kararını aldı. Ancak, yine konferansa göre bu kararın hukuki değer kazanabilmesi için İtalya ve Yunanistan'ın Osmanlı Devleti ile ayrı ayrı birer antlaşma yapması gerekiyordu. Bu antlaşmalar imzalanamadan I. Dünya Savaşı patlak vermiştir.

Sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

I. Dünya Savaşı'na götüren olaylar
Fransa-Prusya Savaşı 1870-1871 Berlin Kongresi 1878 İkili İttifak 1879 Üçlü İttifak 1882 Rus-Fransız İttifakı 1894 Alman-İngiliz deniz rekabeti 1898-1912 İngiltere-Fransa Dostluk Antlaşması 1904 Rus-Japon Savaşı 1904-1905 Birinci Fas Bunalımı 1905-1906 Britanya-Rusya Antantı 1907 Bosna Krizi 1908-1909 Agadir Krizi 1911 Trablusgarp Savaşı 1911-1912 Balkan Savaşları 1912-1913 Saraybosna Suikastı 1914 Temmuz Krizi 1914
g t d

Osmanlı son dönemde kaybettiği topraklardan birazını geri kazanmış, Balkan Savaşı sonrasında Osmanlı İmparatorluğu yeni kurulan devletler karşısında büyük bir yenilgiye uğramış, Meriç Nehri'nin batısındaki tüm topraklarını kaybetmiş, Ege Adaları'nın kaderini de büyük devletlerin eline bırakmak zorunda kalmıştır.

İlgili kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

• "Balkan Harbi Tarihi", Aram Andonyan (Türkçeye çeviren: Zaven Biberyan), Sander Yayınları, İstanbul, 1975
• ''Yazılmamış Destanlar'', Mehmet Niyazi Özdemir (Yazan) Ötüken Yayınları, İstanbul 1990.
• Dimitris Michalopoulos, “The First Balkan War: What went on behind the Scenes”, Osmanlı Devleti’nin Dağılma Sürecinde Trablusgarp ve Balkan Savaşları, 16-18 Mayıs 2011/İzmir. Bilderiler (Ankara: Türk Tarih Kurumu, 2013), p. 183-191(ISBN 978-975-16-2654-7)
• Necmettin Alkan, Ve Selanik Düştü. 1912-1913 Balkan Savaşı, Timaş Yayınları, İstanbul 2014. ISBN 978-605-08-1612-9

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Balkan Savaşları ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Proşçaniye Slavyanki
• Milunka Savić
• Balkan Savaşları Müzesi (Selanik)
• Balkan Savaşları'nda Yunanistan
• Balkan Savaşları sırasında yakılan yerler listesi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]