Adalet Ağaoğlu

Adalet Ağaoğlu
Adalet Ağaoğlu
Doğum	Adalet Sümer; 23 Ekim 1929; Nallıhan, Ankara, Türkiye
Ölüm	14 Temmuz 2020 (90 yaşında); İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Cebeci Asri Mezarlığı, Ankara
Meslek	Roman ve oyun yazarı
Dil	Türkçe
Milliyet	Türk
Eğitim	Ankara Kız Lisesi, Ankara; Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi
Dönem	Cumhuriyet dönemi

Adalet Ağaoğlu (d. 23 Ekim 1929, Ankara - ö. 14 Temmuz 2020, İstanbul), Türk yazar.

20. yüzyıl Türk edebiyatının en önemli romancılarından biri kabul edilir.^[2] Eserlerinde Türkiye'nin değişik dönemlerini ve bu dönemlerin insan hayatlarına etkisini inceledi. İlk romanı Ölmeye Yatmak'tan başlayarak yazdığı tüm romanlar Türkiye'de önemli edebiyat ve edebiyat dışı tartışmalara yol açtı.^[3] Romanları dışında hikâye, oyun, deneme ve anı türünde eserler verdi.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

23 Ekim 1929'da Nallıhan'da dünyaya geldi. Babası, kumaş tüccarı Hafız Mustafa Sümer'dir. Dört çocuklu bir ailenin ikinci çocuğu ve tek kızıdır. Kardeşleri Dr. Cazip Sümer (1925-1975), oyun yazarı, oyuncu Güner Sümer (1936-1977) ve iş insanı Ayhan Sümer (1930-2020)'dir.

İlköğrenimini Nallıhan'da tamamladıktan sonra 1938'de ailesi ile birlikte Ankara'ya yerleşti.^[4] Ortaöğrenimini Ankara Kız Lisesi'nde tamamladıktan sonra 1950 yılında Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi'nin Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu.

Edebiyata ilgisi lise yaşamında şiirlerle başladı, kısa bir süre sonra oyun yazarlığına yöneldi. İlk defa 1946'da Ulus gazetesinde tiyatro eleştirileri yayımlayarak yazarlığa başladı. 1948-50 arasında Kaynak Dergisi'nde şiirleri yayımlandı.

1951-1970 yılları arasında TRT’de çeşitli görevlerde bulundu. Ankara Radyosu'nda göreve başladığı yıl ilk radyo oyunu olan "Aşk Şarkısı"nı yazdı. Radyo'da görev yaparken tiyatro oyuncusu ve yönetmen dört arkadaşı (Kartal Tibet, Üner İlsever, Çetin Köroğlu, Nur Sabuncu) ile birlikte Ankara'nın ilk özel tiyatrosu olan "Ankara Meydan Sahnesi"ni kurdu.^[2] Meydan Sahne Dergisi'ni çıkardı. 1953 yılında tiyatro konusunda görgü ve bilgisini artırmak üzere Paris'e gitti.^[2] 1953'te Sevim Uzungören'le birlikte yazdığı "Bir Piyes Yazalım" tiyatro oyunu aynı yıl Ankara'da sahnelendi. 1954 yılında mühendis Halim Ağaoğlu ile evlenen sanatçı, ilk romanını yazana kadar oyun yazarlığını sürdürdü. Üst üste yazdığı oyunlarla altmışlı ve yetmişli yılların önde gelen oyun yazarlarından oldu. Çatıdaki Çatlak oyunu 1965 yılında Ankara Devlet Tiyatrosu'nda sahnelenirken yasaklandı;^[5] bu olay onu roman yazmaya yöneltti.^[6] TRT'nin özerkliğine el konulması gerekçesiyle TRT Radyo Dairesi Başkanlığı'ndan 1970'te istifa eden sanatçı o tarihten sonra yazarlıktan başka bir işle uğraşmadı. Edebiyat yaşamının bazı dönemlerinde "Remüs Tealada" ve "Parker Quinck" gibi takma adlar kullanmıştır.

İlk romanı Ölmeye Yatmak, 1973’te yayımlandı. Türkiye toplumunun yakın tarihindeki çalkantı ve değişikliklerini irdeleyen bu ilk romanından itibaren tüm eserleri yoğun tartışmalara konu oldu. Ölmeye Yatmak, daha sonra yazdığı Bir Düğün Gecesi (1979) ve Hayır (1989) adlı romanlarla bir üçleme oluşturdu ve birçok ödül kazandı (Bu üçleme, Yapı Kredi tarafından yapılan yeni basımlarda yazarın isteği doğrultusunda "Dar Zamanlar" üst başlığı ile sunulmuştur^[3]). Bir Düğün Gecesi ve Hayır romanları yayınlanır yayınlanmaz, ikinci romanı olan Fikrimin İnce Gülü, dördüncü basımında toplatıldı.^[7] Fikrimin İnce Gülü romanı hakkında, "Askeri kuvvetleri tahkir ve tezyif (küçük düşürmek)" suçlamasıyla hakkında 1981 yılında dava açılan Ağaoğlu, iki yıl süren davanın ardından aklandı. Düğün Gecesi ise soruşturma aşamasında kaldı.^[8] Dönemin üç önemli roman ödülüne layık görülmüş olan Bir Düğün Gecesi adlı roman için ayrıca Aldous Huxley'den aşırma olduğu suçlaması ortaya atıldı ve uzun tartışmalara sebep oldu.^[9]

1983 yılından sonra İstanbul'da yaşamaya başladı. 1985'te anı-roman niteliğindeki Göç Temizliği'ni yayımladı. 1991 yılında Çok Uzak Fazla Yakın'la oyun yazarlığına döndü. Bu eser, ertesi yıl Edebiyat alanı Tiyatro dalında Türkiye İş Bankası Büyük Ödülü'ne layık görüldü.

1996'da ciddi bir trafik kazası geçiren ve iki yıl hastanede yatan Adalet Ağaoğlu^[10] için Can Yücel'in söylediği "Sen Türkiye'nin en güzel kazasısın" sözü, Feridun Andaç'ın Adalet Ağaoğlu ile yaptığı nehir söyleşi tarzında bir kitabın adı oldu. Kitap, 2006'da basıldı. Adalet Ağaoğlu ile ilgili yazıları bir araya getiren arşiv eşi Halim Ağaoğlu tarafından hazırlandı ve 2003'te Adalet Ağaoğlu'nun yazarlığının 55. yılı anısına Herkes Kendi Kitabının İçini Tanır adı ile basıldı.

Ağaoğlu, 1986'da kurulan İnsan Hakları Derneği'nin kurucuları arasında yer aldı ancak Temmuz 2005'te İHD'nin tek yanlı ırkçı-milliyetçi bir tutum takındığını belirterek ve "PKK yanlısı politika izliyorlar" diyerek istifa etti.^[11] 2008'de Özür Diliyorum kampanyasını desteklemiştir.

2010 Anayasa Referandumu sırasında Yetmez Ama Evet Platformu tarafından düzenlenen bir panelde Öğrenci Kolektifleri adlı bir grubun yumurtalı saldırısına maruz kalmıştır.^[12]

Eşi Halim Ağaoğlu'nun 2018 yılında ölümünün ardından yazmayı bıraktığını açıkladı.^[6] Türkçe roman alanındaki özgün ve öncü eserleri ile Türkiye'nin kültürel ve düşünsel dünyasına yaptığı katkılarından dolayı 2018'de Boğaziçi Üniversitesi tarafından kendisine fahri doktora unvanı verildi.^[13]

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Yoğun bakım tedavisi gören Ağaoğlu, çoklu organ yetmezliği sebebiyle 14 Temmuz 2020'de öldü.^[14] Cenazesi 15 Temmuz günü Cebeci Asri Mezarlığı'nda toprağa verildi.^[15]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Tiyatro ve radyo oyunları[değiştir | kaynağı değiştir]

1953: Bir Piyes Yazalım - oynanmış, basılmamış
1955: Yaşamak - radyo oyunu, yayınlanmış, basılmamış
1964: Evcilik Oyunu
1967: Tombala
1969: Çatıdaki Çatlak
1969: Sınırlarda
1973: Üç Oyun: Bir Kahramanın Ölümü, Çıkış, Kozalar
1976: Kendini Yazan Şarkı
1991: Çok Uzak - Fazla Yakın
1992: Duvar Öyküsü - Çocuklar ve Büyükler için Müzikli Danslı Oyun
1996: Fikrimin İnce Gülü
2011: Çağımızın Tellalı

Roman[değiştir | kaynağı değiştir]

Öykü[değiştir | kaynağı değiştir]

1974: Yüksek Gerilim
1978: Sessizliğin İlk Sesi
1982: Hadi Gidelim
1997: Hayatı Savunma Biçimleri

Deneme[değiştir | kaynağı değiştir]

1986: Geçerken
1993: Karşılaşmalar
1996: Başka Karşılaşmalar
2002: Öyle Kargaşada Böyle Karşılaşmalar
2011: Yeni Karşılaşmalar

Mektup[değiştir | kaynağı değiştir]

2005: Mektuplaşmalar (Memet Baydur ile birlikte)

Anı[değiştir | kaynağı değiştir]

1985: Göç Temizliği
1981: Gece Hayatım

Günce[değiştir | kaynağı değiştir]

2004: Damla Damla Günler
2007: Damla Damla Günler I-II-III

Seçkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

10/1993: Seçmeler (Kendi Seçtikleri)

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

1970: Sanat Sevenler Derneği, Tombala ile
1974: TDK Tiyatro Ödülü
1975: Sait Faik Hikâye Armağanı, Yüksek Gerilim ile
1979: Sedat Simavi Edebiyat Ödülü, Bir Düğün Gecesi ile
1980: Orhan Kemal Roman Armağanı, Bir Düğün Gecesi ile
1980: Madaralı Roman Ödülü, Bir Düğün Gecesi ile
1991: Türkiye İş Bankası Büyük Ödülü, Çok Uzak Fazla Yakın ile
1992: Lebon Kültür Merkezi (Lebon Cinema Clup) Edebiyat Ödülü, Ruh Üşümesi ile^[16]
1995: Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü
1997: Aydın Doğan Roman Ödülü, Romantik Bir Viyana Yazı ile
2018: Erdal Öz Edebiyat Ödülü^[17]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020.
^ ^a ^b ^c "Nihat Duğancı, Adalet Ağaoğlu'nun Romanları ve Romancılığı, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çanakkale, 2006". 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.
^ ^a ^b "Dar zamanlardan geniş zamanlara Adalet Ağaoğşu" (PDF). Cumhuriyet Kitap eki sayı 245. 20 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Mart 2021.
^ Özge Dikmen, Adalet Ağaoğlu'nun Romanlarında Sosyal Yapı, Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyla Bilimler Enstitüsü Lisansüstü Tezi, Sivas, 2008 4 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
^ Akarkan, Serdar. "Adalet Ağaoğlu'nun tiyatrolarında yapısalcı eleştiri uygulaması" (PDF). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü yüksek lisans tezi, 2013. 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
^ ^a ^b Kalçık, Tuba. "Bu kadar uzun yaşamak istemezdim kendimden sıkıldım". Sabah gazetesi Günaydın eki 19 Ağustos 2019. 19 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
^ "Semih Gümüş, Adalet Ağaoğlu: Batıya Çok Fazla Bakılıyor, Radikal Gazetesi, 04.06.2011". 9 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.
^ Semiha Şentürk, Kitabın Yargı Serüveni, Milliyet Gazetesi, 26.06.2009
^ "Macit Balık Seyit Battal Uğurlu, Bir Sahtekârlık Suçalamsı: Bir Düğün Gecesi Huxley'den Aşırma mı?, Yazın ve Deyiş Bilim Araştırmaları Dergisi" (PDF). 9 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.
^ İnci Döndaş, Son Sabah Yürüyüşü Öncesi, Star Gazetesi, 03.06.2007
^ "Sefa Kaplan, İHD, PKK'cı artık istifa ediyorum, Hürriyet Gazetesi, 30.07.2005". 6 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2011.
^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2013.
^ "Modern Edebiyatın Büyük Yazarı Adalet Ağaoğlu'na Boğaziçi Üniversitesi'nden Fahri Doktora Unvanı". Boğaziçi Üniversitesi web sitesi, 30 Kasım 2018. 5 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
^ "Adalet Ağaoğlu hayatını kaybetti". sozcu.com.tr. 14 Temmuz 2020. 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
^ "Adalet Ağaoğlu, Ankara'da son yolculuğuna uğurlandı". hurriyet.com.tr. 15 Temmuz 2020. 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.
^ "Lebon Kültür Merkezi,Yazar Adalet Ağaoğlu ve Oscar'lı senarist Feride Çiçekoğlu LEBON 5.YIL BALOSU'N DA, Bursa Özel Açık Öğretim Görsel Sanatlar Merkezi-Resmi Sitesi, 03.05.1992". 9 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2013.
^ "2018 Erdal Öz Edebiyat Ödülü'nün sahibi Adalet Ağaoğlu". 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2018.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

BBC Türkçe ile 1993 yılında yapılan röportaj 16 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] "Arşivlenmiş kopya". 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020.

[nihat-2] "Nihat Duğancı, Adalet Ağaoğlu'nun Romanları ve Romancılığı, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çanakkale, 2006". 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.

[bahceyazi-3] "Dar zamanlardan geniş zamanlara Adalet Ağaoğşu" (PDF). Cumhuriyet Kitap eki sayı 245. 20 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Mart 2021.

[ozge-4] Özge Dikmen, Adalet Ağaoğlu'nun Romanlarında Sosyal Yapı, Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyla Bilimler Enstitüsü Lisansüstü Tezi, Sivas, 2008 4 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

[serdar-5] Akarkan, Serdar. "Adalet Ağaoğlu'nun tiyatrolarında yapısalcı eleştiri uygulaması" (PDF). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü yüksek lisans tezi, 2013. 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.

[tuba-6] Kalçık, Tuba. "Bu kadar uzun yaşamak istemezdim kendimden sıkıldım". Sabah gazetesi Günaydın eki 19 Ağustos 2019. 19 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.

[gumus-7] "Semih Gümüş, Adalet Ağaoğlu: Batıya Çok Fazla Bakılıyor, Radikal Gazetesi, 04.06.2011". 9 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.

[yargi-8] Semiha Şentürk, Kitabın Yargı Serüveni, Milliyet Gazetesi, 26.06.2009

[asirma-9] "Macit Balık Seyit Battal Uğurlu, Bir Sahtekârlık Suçalamsı: Bir Düğün Gecesi Huxley'den Aşırma mı?, Yazın ve Deyiş Bilim Araştırmaları Dergisi" (PDF). 9 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2011.

[kaza-10] İnci Döndaş, Son Sabah Yürüyüşü Öncesi, Star Gazetesi, 03.06.2007

[hurriyet-11] "Sefa Kaplan, İHD, PKK'cı artık istifa ediyorum, Hürriyet Gazetesi, 30.07.2005". 6 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2011.

[12] "Arşivlenmiş kopya". 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2013.

[boun-13] "Modern Edebiyatın Büyük Yazarı Adalet Ağaoğlu'na Boğaziçi Üniversitesi'nden Fahri Doktora Unvanı". Boğaziçi Üniversitesi web sitesi, 30 Kasım 2018. 5 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.

[14] "Adalet Ağaoğlu hayatını kaybetti". sozcu.com.tr. 14 Temmuz 2020. 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.

[15] "Adalet Ağaoğlu, Ankara'da son yolculuğuna uğurlandı". hurriyet.com.tr. 15 Temmuz 2020. 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2020.

[theradionews-16] "Lebon Kültür Merkezi,Yazar Adalet Ağaoğlu ve Oscar'lı senarist Feride Çiçekoğlu LEBON 5.YIL BALOSU'N DA, Bursa Özel Açık Öğretim Görsel Sanatlar Merkezi-Resmi Sitesi, 03.05.1992". 9 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2013.

[17] "2018 Erdal Öz Edebiyat Ödülü'nün sahibi Adalet Ağaoğlu". 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

g t d Orhan Kemal Roman Armağanı
1972 - 1989	Yılmaz Güney (1972) · Çetin Altan (1973) · Sevgi Soysal (1974) · Erdal Öz (1975) · Vedat Türkali (1976) · Hasan İzzettin Dinamo (1977) · Fakir Baykurt (1978) · Mehmet Başaran (1979) · Adalet Ağaoğlu (1980) · verilmedi (1981) · Rıfat Ilgaz (1982) · Orhan Pamuk (1983) · Tarık Dursun K. (1984) · Mehmet Eroğlu (1985) · Yaşar Kemal (1986) · Şemsettin Ünlü (1987) · Ahmet Yurdakul (1988) · Samim Kocagöz (1989)
1990 - 2009	Demir Özlü (1990) · Peride Celal (1991) · Talip Apaydın (1992) · Tahsin Yücel (1993) · Faik Baysal (1994) · Necati Cumalı (1995) · Erendiz Atasü (1996) · Yıldırım Keskin (1997) · Kemal Bekir (1998) · Ahmet Karcılılar (1999) · Oktay Akbal (2000) · Oya Baydar (2001) · Selim İleri (2002) · Erhan Bener (2003) · İnci Aral (2004) · Adnan Binyazar (2005) · Hasan Ali Toptaş (2006) · Hıfzı Topuz (2007) · Ayşegül Devecioğlu (2008) · Zülfü Livaneli (2009)
2010 -	Hidayet Karakuş (2010) · Kâmuran Şipal (2011) · Yiğit Bener (2012) · Hasan Özkılıç (2013) · Hamdi Koç (2014) · Hüsnü Arkan (2015) · İbrahim Yıldırım (2016) · Gürsel Korat (2017) · Seray Şahiner (2018) · Faruk Duman (2019) · Ayhan Geçgin (2020) · Herkül Millas (2021) · Burhan Sönmez (2022) · Kemal Varol (2023)

g t d Türkiye Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü sahipleri
1995-2009	Adalet Ağaoğlu, Burhan Doğançay, Şefika Kutluer (1995) Yekta Kara, Cahit Külebi, Arif Sağ (1996) Lütfi Ömer Akad, Hayrettin Karaca, Turhan Selçuk (1997) İstanbul Kültür Sanat Vakfı, Yıldız Kenter, Fikret Otyam (1998) Nevzad Atlığ, Turgut Özakman, Rengim Gökmen (1999) Halil İnalcık, Oktay Akbal, Ferruh Başağa, Ara Güler, Sevda - Cenap And Müzik Vakfı (2005) Turgut Cansever, Yaşar Kemal, Alâeddin Yavaşca (2008) Uğur Derman, Nuri Bilge Ceylan, Sakıp Sabancı Müzesi (2009)
2010-2014	Cemal Kafadar, Ergin İnan & İstanbul Modern Sanat Müzesi (2010) Semavi Eyice, Sezai Karakoç, Doğan Hızlan, Hasan Çelebi (2011) Zeugma Antik Kenti ve Zeugma Mozaik Müzesi, Selim İleri, Şükrü Hanioğlu, Ahmet Hatipoğlu (2012) Fuat Sezgin, Daron Acemoğlu, İskender Pala, Bekir Karlığa, Tarihi Kentler Birliği, Ahmet Kaya (2013) Hülya Koçyiğit, Niyazi Sayın, Alev Alatlı, Engin Akarlı, TDV İslâm Ansiklopedisi (2014)
2015-2020	Münir Özkul, Rasim Özdenören, Orhan Gencebay, Mehmet Genç, Hüseyin Kutlu, Cemil Meriç (2015) Mustafa Kutlu, Kemal Karpat, Erol Parlak, Şener Şen, Feridun Özgören, Süheyl Ünver (2016) İlber Ortaylı, Göksel Baktagir, Yavuz Turgul, Ali Toy, Selahattin Kara, Nurettin Topçu (2017) Mehmet İpşirli, Türker İnanoğlu, Erol Sayan, İzzet Keribar, Mehmet kif Ersoy (2018) Nuri Pakdil, MFÖ, Mesut Uçakan, Devrim Erbil, Fuat Başar, Doğan Kuban, Ahmet Yaşar Ocak, Ahmet Halûk Dursun (2019) Mehmet Çebi, Necmeddin Okyay, Sadettin Ökten, İsmail Kara, İbrahim Tenekeci, Derviş Zaim, Özdemir Erdoğan (2020)
2021-günümüz	Teoman Duralı, İdil Biret, Alev Ebuzziya, Cüneyt Arkın, Gürbüz Azak, Etem Çalışkan, İbrahim Manav, Kemal Tahir (2021) şık Veysel, Ajda Pekkan, Süleyman Saim Tekcan, Yılmaz Erdoğan, Ayla Algan, Hayrettin Karaman, Yavuz Bülent Bâkiler, Varol Yaşaroğlu, Ömür & Yunus Emre Akkor, Tan Sağtürk, Hilmi Şenalp, Sevan Bıçakçı, Gülbün Mesara (2022) Süleyman Uludağ, Ali Birinci, Emel Sayın, İlhami Atalay, Hasan Aycın, Sami Şekeroğlu, Refik Anadol, Sinan Genim, Nazan Bekiroğlu, Attilâ İlhan, Sâmiha Ayverdi, Barış Manço, İsmail Hakkı Uzunçarşılı, Muhsin Ertuğrul (2023)

g t d Sait Faik Hikâye Armağanı sahipleri
1955'ler	Haldun Taner ve Sabahattin Kudret Aksal (1955) Tahsin Yücel (1956) Necati Cumalı (1957) Orhan Kemal (1958) Oktay Akbal (1959)
1960'lar	Adnan Özyalçıner ve Mehmet Seyda (1964) Mahmut Özay ve Kâmuran Şipal (1965) Cengiz Yörük (1966) Tarık Dursun K. (1967) Muzaffer Buyrukçu (1968) Faik Baysal ve Orhan Kemal (1969)
1970'ler	Zeyyat Selimoğlu (1970) Bilge Karasu ve Bekir Yıldız (1971) Füruzan (1972) Demirtaş Ceyhun (1973) Fakir Baykurt (1974) Adalet Ağaoğlu (1975) Selim İleri (1976) Necati Cumalı (1977) Adnan Özyalçıner ve Selçuk Baran (1978) Ferit Edgü (1979)
1980'ler	Tomris Uyar (1980) Nursel Duruel (1983) Pınar Kür (1984) Tarık Dursun K. (1985) Feyza Hepçilingirler (1986) Tomris Uyar (1987) Gülderen Bilgili ve Mahir Öztaş (1988) Demir Özlü (1989)
1990'lar	Nezihe Meriç (1990) Ayla Kutlu (1991) Oya Baydar (1992) Osman Şahin (1994) Mehmet Zaman Saçlıoğlu (1995) Cemil Kavukçu (1996) Ayşe Kulin (1997) Orhan Duru ve Erdal Öz (1998) Necati Tosuner (1999)
2000'ler	Faruk Duman (2000) Murat Gülsoy (2001) Yekta Kopan (2002) Mehmet Günsür (2003) Başar Başarır (2004) Ayşe Sarısayın (2005) Refik Algan (2006) Selma Fındıklı (2007) Behçet Çelik (2008) Feryal Tilmaç (2009)
2010'lar	Aslı Erdoğan (2010) Ahmet Büke (2011) Yalçın Tosun (2012) Sine Ergün (2013) Mahir Ünsal Eriş (2014) Bora Abdo (2015) Muzaffer Kale (2016) Pelin Buzluk (2017) Kemal Varol (2018) Melisa Kesmez (2019)
2020'ler	Ethem Baran (2020) Şermin Yaşar (2021) Kâmil Erdem (2022) Ayşegül Devecioğlu (2023)

Adalet Ağaoğlu nedir?, Adalet Ağaoğlu anlamı nedir?, Adalet Ağaoğlu ne demektir?