Makaralı teyp, açık makara kaydı veya reel-to-reel olarak da bilinen kayıt bandının makaralar arasında işlenen manyetik bant cihazı. Kullanıma hazırlanmak için bandı içeren tedarik makarası (veya besleme makarası) bir mil veya göbek üzerine yerleştirilir. Bandın ucu makaradan manuel olarak çekilir, mekanik kılavuzlardan ve bant kafası düzeneği üzerinden geçirilir ve başlangıçta boş olan ikinci sarma makarasının göbeğine sürtünme yoluyla bağlanır.

Makaralı teypler, saniyede 3+3⁄4, 7+1⁄2, 15 veya 30 inç (9.525, 19.05, 38.10 veya 76.20 cm/s) hızla dönen çeyrek, yarım, 1 veya 2 inç (6,35, 12,70, 25,40 veya 50,80 mm) genişliğinde bantlar kullanır. Ev kullanımı için makaralı teypler neredeyse her zaman çeyrek inç (6,35 mm) veya daha dar bantlar kullanırdı ve saniyede 1+7⁄8 inç (4,762 cm) gibi yavaş dönme hızı sunardı. Makara bantları, saniyede 1+7⁄8 inç (4.8 cm/s) hızla hareket eden 0,15 inç (3,8 mm) genişliğinde bantlı kompakt kasetin geliştirilmesinden önce geldi. Aynı ses sinyalini daha geniş bant üzerine yazarak, makaralı sistemler, çok daha büyük bantlar pahasına çok daha yüksek ses kalitesi sağlar. Bazı sorunlara ve genel olarak daha pahalı medyaya rağmen, 1940'ların başında geliştirilen makaralı sistemler, 1980'lere kadar müzik tutkunları ortamlarında popülerliğini korudu ve 21. yüzyılda yeniden uzman bir niş oluşturdu.

Studer, Stellavox, Tascam ve Denon, 1990'larda makaradan makaraya kayıt cihazları üretti, ancak 2017 itibarıyla yalnızca Mechlabor analog makara kayıt cihazları üretmeye devam ediyor.^[1] 2020 itibarıyla, manyetik kayıt bandı üreten iki şirket vardı: York, Pennsylvania'daki ATR Services ve Fransa'nın Avranches kentindeki Recording the Masters.^[2]

Makaralı teyp, ana bilgisayarlarda ve video bant kaydedicilerde veri depolamak için ilk bant sürücülerinde kullanıldı. 1950'lerin başındaki hidrojen bombası testinden başlayarak analitik cihazlardan gelen veri sinyallerini kaydetmek için manyetik bant da kullanıldı.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Makaradan makaraya formatı, ilk manyetik kayıt sistemlerinde, telli kayıtta ve daha sonra, çelik bant kullanan 1920'lerin sonlarında öncü Alman-İngiliz Blattnerphone (1928),^[3] 1930'ların Alman Magnetophon makineleri makineleri de dahil olmak üzere en eski kayıt cihazlarında kullanıldı. Başlangıçta bu formatın bir adı yoktu, çünkü her türlü manyetik kayıt cihazı onu kullanıyordu. Ad, yalnızca onu 1954'te radyo istasyonu reklamları ve spot duyurular için geliştirilen sonsuz döngü kartuşu ve 1958'de RCA tarafından ev kullanımı için geliştirilen tam boyutlu kaset ve Philips tarafından 1962'de orijinal olarak dikte için geliştirilen kompakt kaset gibi çeşitli bant kartuşu veya kaset türlerinden ayırma ihtiyacıyla ortaya çıktı.

İlk makineler, kayıt işlemi sırasında Alman mühendislerin Nazi Almanyası döneminde banta bir DC öngerilim sinyali uygulayarak önemli ölçüde azalttığı distorsiyon üretti. 1939'da bir makinenin görünüşte aynı olan diğer modellerden sürekli olarak daha iyi kayıtlar yaptığı bulundu ve parçalarına ayrıldığında küçük bir kusur fark edildi. DC yerine, banta bir AC öngerilim sinyali ekliyordu ve bu, bugüne kadar ses bandı kaydının bir parçası olarak kalan yüksek frekanslı bir AC öngerilim kullanılarak yeni modellere hızlı bir şekilde uyarlandı. Kalite o kadar iyileştirildi ki, kayıtlar çoğu radyo vericisinin kalitesini aştı ve bu tür kayıtlar, Adolf Hitler tarafından başka bir şehirde güvenli bir şekilde uzaktayken canlı gibi görünen yayınlar yapmak için kullanıldı.

Ucuz makaralı teypler, özellikle dikte için yapılmış özel modellerin yanı sıra, evde ve okullarda ses kaydı için yaygın olarak kullanıldı. Philips, kompakt kaseti 1963'te piyasaya sürüldüğünde yavaş yavaş yerini aldı ve kasetler sonunda tüketici kullanımı için makaralı teyplerin yerini aldı.

Stüdyolar için manyetik bandın büyük pratik avantajı iki yönlüydü: Bir performansın fonograf diskinin 30 dakikalık zaman sınırlaması olmadan kaydedilmesine olanak tanıyordu ve kaydedilen bir performansın, atık olmadan düzenlenmesine, silinmesine ve tekrar tekrar kaydedilmesine olanak sağlıyordu. İlk defa, ses fiziksel bir varlık olarak değiştirilebildi ve yüksek eğitimli bir disk kesme mühendisinin her kayıt oturumunda hazır bulunması gerekliliği ortadan kaldırılarak kayıt süreci büyük ölçüde tasarruf edildi. Bir bant makinesi kurulduktan ve kalibre edildikten sonra, üzerinde kullanılan bandın sarılması veya değiştirilmesi dışında herhangi bir mühendislik işlemine gerek kalmadı. Günlük bakım, kafaların ve kılavuzların temizlenmesi ve ara sıra manyetikliğinin giderilmesinden oluşuyordu.

Son dönemlerde makaralı bir canlanma yaşandı; pek çok şirket eski birimleri restore ediyor ve bazıları yeni bant üretiyor. 2018'de, 20 yıldan sonra ilk yeni makaralı teyp piyasaya sürüldü.^[4]

Kayıt düzenleme, bandın gerekli noktada kesilmesi ve yapışkan bant veya bazen yapıştırıcı kullanılarak bandın başka bir bölümüne yeniden bağlanmasıyla gerçekleştirilir. Buna ekleme denir. Eklemede kullanılan yapışkan bant, bandın hareketini engellememek için çok ince olmalıdır ve yapışkan, bant veya döşeme üzerinde yapışkan bir kalıntı bırakmamak için dikkatli bir şekilde formüle edilmiştir. Uç eklemeler (bant ilerlemesine tam olarak 90 derecelik açıyla kesilir) bir sesten diğerine hızlı geçişler için kullanılır; ancak tercihen ekleme, bant boyunca çok daha düşük bir açıyla yapılır, böylece kesmenin neden olduğu geçiş gürültüsü kaydın birkaç milisaniyesi boyunca yayılır.

Makaralı teyp bandı düzenleme de, 1980'lerde birçok kişinin bu tekniği hit single'larda kullanmasıyla kült statüsü kazandı.

Teknoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Makaralı bant kaydı, elektromanyetizma, elektronik ses devresi ve elektro-mekanik tahrik sistemleriyle çalışır.^[5][6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

1. ^ "STM Studiotechnic". Stm.hu. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2014. 
2. ^ "About Us - RecordingTheMasters". recordingthemasters.com. 29 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2020. 
3. ^ "Blattnerphone" 10 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Orbem.co.uk, retrieved 02 February 2014
4. ^ Nicola, Stefan (7 Mayıs 2018). "The Ultimate Analog Music Is Back". Bloomberg News. 28 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2020. 
5. ^ Fowler, W.S.: "Magnetic Sound Recording," Part 1, February 1963, pages 754 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 755 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., and 756 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Practical Wireless, as photo-archived at WorldRadioHistory.com, retrieved May 21, 2023.
6. ^ Fowler, W.S.: "Magnetic Sound Recording," Part 2 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., March 1963, page 866 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (further details at page 867 22 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) Practical Wireless, as photo-archived at WorldRadioHistory.com, retrieved May 21, 2023.